Occult Memory

oc·cult (bijvoeglijk naamwoord): geheim, verborgen

me·mo·rie (de; v; meervoud: memories): het vermogen om je dingen te herinneren

Een zoektocht naar een eigen architectuur door middel van tekenen. 

Een interesse voor het atypisch bouwen in Engeland. De architectuur die ik daar opmerkte, was niet conventioneel zoals deze die ik de voorbije jaren heb bestudeerd. Zo kon ik de functie achter bepaalde gevels niet plaatsen omdat de continuïteit tussen exterieur en interieur niet zichtbaar was. Dit prikkelde mijn verbeelding. De dysfunctie die hier aanwezig is - door het niet weten wat er achter de gevel gebeurt - is een belangrijk aspect voor deze masterthesis. 

London, South Kensington.

Een ontwerp dat ontstaat vanuit mijn verbeelding, waarin ik de bezoeker in staat stel om een architectuur vanuit mijn perspectief te ervaren. Het doel is om de functie van architectuur te heroverwegen om zo te zoeken naar een meer uitgebreide ervaring. Tijdens het ontwerpen denken we aan hetgeen dat we kennen. Alles is op een specifieke manier gepositioneerd vanwege zijn functie en schaal. We vertrouwen op traditie. Het enige verschil dat we kunnen maken, is hoe men naar traditie kijkt, door het opnieuw te bekijken en opnieuw te onderzoeken. Architectuur heeft als doel een schuilplaats, een vertrouwde plek te zijn. Door aan disfunctie te denken, hoeft dat niet de eerste focus te zijn. Door de functie en schaal te distantiëren kan er een vervreemding ontstaan die een ongemakkelijk gevoel kan veroorzaken. Het vertrouwde zal worden omgezet in het onbekende. Door af te wijken van onze kennis en de functie kan er een nieuwe ervaring worden gecreëerd. Bij het betreden van een gebouw kan onze voorspelling verstoord raken, wat onze verbeelding en herinnering opwekt. Een mysterie die onze verbeelding prikkelt.

“I find myself most interested in pictures

that remind me of something outside themselves,

familiar but still unidentifiable.”

Michael Ashkin

(Shinkle, 2016, p. 19)

Aangezien ik de functie achter de gevels niet kende, koos ik ervoor om deze ruimtes zelf in te vullen en te ontwerpen. Dit door via mijn verbeelding binnen te gaan. Via een reeks tekeningen krijgt de bezoeker toegang tot mijn verbeelding. Hij zal een wereld betreden waarin de architectuur op het eerste gezicht alledaags lijkt, maar allesbehalve alledaags is. Hier is de herinnering net zo belangrijk als de verbeelding, want dit zorgt ervoor dat we iets herkennen of niet. Ik wil dat hij zich bewust wordt van de 'typische' architectonische elementen (zoals een trap, deur, raam, muur, vloer en plafond), vermits deze enigszins worden gewijzigd of anders worden geplaatst door na te denken over disfunctie en schaal. Hij zal een wereld betreden waar zijn vertrouwde kennis verandert in iets onbekends, wat een gedesoriënteerd gevoel zal creëren. Dit verwijdert de bezoeker uit zijn bewustzijn en neemt hem mee naar het onderbewustzijn.

Reeks tekeningen.

Ik zoek de grens tussen het bekende (het 'bewuste') en het onbekende (het 'onbewuste'). Het onderbewustzijn ligt op hun gedeelde grens. Het onderbewustzijn kan men zien als de herinnering die wordt opgewekt. Door deze bevreemdende tekeningen wordt het geheugen gestimuleerd waardoor men gaat stilstaan bij hetgeen dat we kennen, zoals de typische architectonische elementen. Hieruit ontstond een plan waar de reeks tekeningen gelinkt werden in een wandeling van de ene atypische woning naar de andere:

Fragment van plan.

Maquettes.