Flexibele bezoekuren op intensieve zorgen
Probleemstelling: In de nieuwe kwaliteitsnormen van NIAZ krijgt patiëntenparticipatie een prominente plaats. Het doel van patiëntenparticipatie is dat de patiënt met al zijn zorgaspecten centraal staat in de zorgbehandeling. Dit alles kadert binnen de principes van Patient-Centered Care. Dit betekent evenwel dat een zeer strikte bezoekregeling op de intensive care unit (ICU) niet strookt met deze principes. Daarom werd er in kader van dit afstudeerproject op de afdeling Intensieve Zorgen van het AZ Vesalius een project opgestart waarbij de mogelijkheden van een flexibel bezoekbeleid in de praktijk werd toegepast. Hierbij werd gestreefd naar een maximale tevredenheid van zowel patiënten als bezoekers in functie van de haalbaarheid binnen het kader van een kritieke dienst.
Doel: Dit onderzoek heeft als doel de effecten van het flexibiliseren van de bezoekuren te analyseren en naar de ervaring van zowel patiënt als bezoeker op een ICU te peilen. Concreet worden de ervaring en tevredenheid pre- en perimplementatie gemeten. Tegelijkertijd wordt ook de impact van deze verandering op de zorgverleners opgevolgd.
Methode: De volledige procedure wordt uitgevoerd volgens de principes van de kwaliteitscirkel van Deming (PDCA : Plan – Do - Check - Act). Er werd een literatuurstudie verricht naar de effecten van het flexibel bezoekbeleid op ICU. Deze literatuur werd o.a. opgezocht via Nederlands- en Engelstalige wetenschappelijke artikels uit LIMO, Sciencedirect en Pubmed. Op basis van de verkregen literatuur werd het team geïnformeerd over de opzet en het verloop van de proefperiode. Via een vergelijking van de uitkomsten van een pre- en perimplementaire enquêtering van de verschillende betrokken partijen werden de resultaten bekomen.
Resultaten: De patiënten en bezoekers kiezen grotendeels voor een flexibel bezoekbeleid. De patiënten ondervinden meer steun en afleiding van een meer verspreid bezoek gedurende de dag. Artsen en verpleegkundigen zijn overtuigd dat het flexibel bezoekbeleid een positief effect heeft op de patiënt, maar zien ook de werkdruk stijgen. Infrastructurele en organisatorische belemmeringen hebben de proefperiode bemoeilijkt. Op basis van deze resultaten is het flexibel bezoekbeleid aangepast om de last van de verpleegkundige terug te dringen.
Conclusie: Hoewel zowel patiënten als bezoekers meer tevreden zijn over het flexibel bezoekbeleid, wordt de werklast voor de verpleegkundigen hierdoor te groot. Structureel en organisatorisch werden er enkele belemmeringen vastgesteld voor de dienst InZo te Tongeren. Daarom wordt er nu geopteerd voor een bezoekbeleid dat gebaseerd is op het strikte beleid, met de mogelijkheid tot uitzonderlijke regelingen die duidelijk gecommuniceerd worden naar zowel bezoek als het team. Op deze manier wordt er voldaan aan de kwaliteitsnormen van NIAZ.
