Primaire preventie van rugklachten: een stap verder

Manueel hanteren van lasten kan leiden tot rugklachten. De uitvoering die de rug het minst belast wordt zelden spontaan uitgevoerd. Daarom moet ze aangeleerd worden. Dit kan door het geven van opleidingen.

Vraagstelling is: bestaat er literatuur over de efficiëntie van opleidingen manueel hanteren van lasten en aan welke criteria moeten ze voldoen?

Er bestaan methodes voor het manueel hanteren van lasten, deze zijn empirisch doordacht en uitgewerkt. Over het manueel hanteren van lasten werd geen wetenschappelijke literatuur gevonden. Bij het zoeken naar literatuur komt men eerder uit op algemene programma’s om rugklachten te verminderen en GVO-preventieprogramma’s.

De algemene programma’s bevatten elementen op individueel en op beleidsniveau. Op individueel niveau door het bewustworden zodat ruglastvermijdend gedrag optreedt en door het aanleren van de juiste verplaatsingstechnieken.

Op beleidsniveau door het doorvoeren van organisatorische en ergonomische aanpassingen van de werkpost. Over rugscholen en preventieprogramma’s was de literatuur niet eensgezind. Er zou een belangrijke evidentie aangetoond zijn: rugscholing op korte termijn en binnen het arbeidsmilieu scoorde het beste.

Zelden kunnen de studies individueel geïmplementeerd worden. Het ontbreekt immers aan een vergelijkingsgroep. Wel is vergelijking met een niet-interventiegroep mogelijk. Quasi-experimenteel designs met behulp van multilevel-analyse zouden wel voldoende wetenschappelijke onderbouw bieden.

Een vrij recente ontwikkeling in de GVO was de ontwikkeling van een traject om stelselmatig en planmatig verbeteren en uitbreiden van de inzetbare instrumenten om effectverbetering te realiseren. Dit model, de Preffi 2.0, benadrukt de voortdurende wisselwerking en het cyclische karakter van het proces van gezondheidsbevordering. De Preffi 2.0 biedt niet enkel een checklist van effectpre-dictoren, maar maakt deze predictoren ook inzichtelijk.