Het duale ontwikkelingsproces van bi-raciale jongeren

Awareness Campagne – Racial Imposter syndrome

RACIAL IMPOSTER SYNDROME –  De zoektocht naar etniciteit, diversiteit, dualiteit & uiteindelijk de vraag …Waar is de gemeenschap voor mij? Mijn bachelor proef legt de focus op dualiteit. Al te vaak komen bi-racial jongeren klem te zitten tussen de verschillende aspecten van hun identiteit.

Het zou fijn zijn om een eenlettergrepig antwoord te hebben als iemand de volgende keer vraagt: "Waar hoor ik thuis?".

Onze maatschappij bestaat uit hokjes. De links, of recht attitude.

Wat als awareness campagne ‘Project Duotoon’ nu eens de deur open zet naar de middenweg…

En de term ‘racial imposter syndrome’ bespreekbaar maken. De onzekerheid die iemand van multi-etnische origine ervaart wanneer je etnische identiteit niet overeenkomt met de perceptie die anderen over deze individualiteit hebben.  Dit gaat hand in hand met de overtuiging en gevoelens dat je nergens echt bij hoort. Je kunt je hierdoor een fraudeur – of ‘imposter’ – voelen, omdat je deel probeert te zijn van een gemeenschap die jou vervolgens niet volledig accepteert. 

Tijdens mijn onderzoek las ik een prachtig artikel op de website van Vice. Hierin las ik meerdere interviews met jongeren over hoe deze vragen rondom hun identiteit resulteerden in een identiteitscrisis. In het artikel schrijft Anna Salhany over haar struggle met identiteit en die van 3 andere jongeren. En hoe als multi-etnische jongvolwassene op zoek ging naar de plek waar zich echt thuis voelde. Omdat ze zich nergens volledig geaccepteerd voelde.

Zo kwam ze de term ‘racial imposter syndrome’ tegemoet op instagram. En zo ging de bal aan het rollen.

Zoals eerder vermeld, werd de term als eerste gebruikt in 2018. In de podcast ‘Code swith’, NPR schreef in diepte artikel over het onderwerp en term. Gebruikte voorbeeld scenario’s en analyse om het uit te leggen aan de bevolking. Het artikel behandeld hoe we personen van verschillende achtergronden benoemen. Ze doen dit aan de hand van een anekdote. Een conversatie tussen moeder en dochter. Over hoe mensen niet gemixed zijn maar voedselwaar zoals bijvoorbeeld een vanille-chocolade ijsje. Sindsdien veranderde haar perceptie over hoe ze zichzelf zou noemen. ‘Mixed’ stond niet meer in haar vocabulair.

Zelf groeide ik op met rare gegevens zoals ‘mulat’, ‘gemengd’, ‘halfbloed’… Ooh mijn persoonlijk favoriet ‘koffie met melk’, Tja.

Waarom raakt de ene term uit de gratie en neemt de andere een hoge vlucht? In een land waar het aantal multiraciale kinderen in de afgelopen 50 jaar is vertienvoudigd, is het misschien een goed moment om de balans op te maken van onze gemeenschappelijke woordenschat als het gaat om het beschrijven van dubbelbloedjes zoals ik. 

Het onderzoek legt de focus op jongeren met multi-etnische achtergrond maar ook mensen uit hun omgeving en ouders. Aan de hand van Enquêtes en vragenlijsten liet ik hen vragen beantwoorden over hun kind, vriend of familielid. 

Een enquête waarvan ik later pas wist dat deze héél erg van belang zou zijn. Ik merktte zelf op dat ik nooit vaak over mijn gevoelens thuis sprak. Nu vond ik het de ideale opportuniteit, om een bevraging te doen met de ouders van de jonge mensen in enquête I. Hierdoor kwam ik te weten welk perspectief ouders van multi-etnische jongeren hebben over hun opvoeding en strubbelingen tijdens het opgroeien.

De bachelorproef bestaat uit artikels en onderzoek. Terwijl er bitter weinig valt te vinden in belgië over deze groep. Eigenlijk bestaan er geen cijfers België over mensen met een gemengde roots. Dit omdat we nog steeds verkeerd gecategoriseerd worden. 

Voornamelijk baseerde ik mij op het voorgaande werk van mijn mentor Nikita Exteyl. Waarvan zij de eerste was in België om hier een masterproef over te schrijven. 

Uit gesprekken kun je al snel afleiden dat er héél weinig documentatie is in België. Maar het was zeer belangrijk voor mij om mijn onderzoek te baseren op onze geschiedenis. 

In dit stukje literatuurstudie haal ik een nieuwsartikel bij van ‘the Brussels Times’. Hierbij verdiepen we ons even in de complexiteit van de oorsprong en geschiedenis die leidt tot de term ‘racial imposter syndrome’. Nu de ervaring van eenzaamheid, en niet toe behoren tot een deeltje in de maatschappij heeft net als elk ander fenomeen een diep gewortelde geschiedenis. Daarom neem ik je mee in dit artikel zodat de veelheid van dit gespreksthema meer onderbouwde fundering krijgt.  En daarvoor neem ik even een specifiek Belgisch stukje geschiedenis bij de hand. We gaan terug naar jawel, de kolonisatie. Belgisch-Congo specifiek, waarom? 

In het artikel verteld men dat de Belgische staat zorgde ervoor dat alles wat Belgisch was naar Europa werd teruggebracht, waaronder ook kinderen geboren uit een zwarte Afrikaanse moeder en een blanke Belgische vader. Deze speciefiek gemengde kinderen werden tot eigendom van de Belgische staat verklaard en met geweld bij hun moeders weggehaald om naar België te worden gestuurd, waar ze vaak in weeshuizen of pleeggezinnen terechtkwamen.

Eerder vertelde ik ook dat Bi-racial ervaringen relatief nieuw zijn en dat daarom meer bewustzijn moet gecreeërt worden rondom deze ervaringen.

Verder vertellen ze meer over hoe interraciale relaties door de Belgische kolonisatoren niet alleen werden afgekeurd, maar vaak ook gesanctioneerd, wat een van de redenen was waarom veel Belgische vaders hun kinderen van gemengde rassen niet erkenden. Gemengde kinderen werden niet getolereerd in het gekoloniseerde Congo en Ruanda-Urundi, omdat ze niet blank maar ook niet zwart genoeg waren. Zwarte mensen moesten volledig gescheiden leven van hun blanke kolonisatoren, en deze kinderen van gemengde rassen - die toen "halfbloeden" werden genoemd - waren het zichtbare bewijs van de verstoorde koloniale orde en moesten uit het zicht worden verwijderd.

De ontvoering van deze kinderen van gemengde rassen was een geïnstitutionaliseerde praktijk. Het werd vaak gesteund door katholieke missionarissen die destijds verklaarden dat "als je een kind van gemengd ras op straat of in een dorp tegenkomt, je het naar de missie brengt".

Nu dit is één van de voorbeelden waarin gemengde rassen in de geschiedenis wettelijk niet erkend werden in onze maatschappij. Maar je kan je zeker inbeelden hoe dit onbewust nog gevolgen in gedrag met zich meedraagt.