AVATAR life

Games hebben steeds tot de verbeelding gesproken. Maar massive multiplayer games zijn bijzonder: ze creëren een collectieve verbeelding. Het intrigeert veel spelers doordat er een sociaal element wordt toegevoegd aan het game. Dit maakt het mogelijk om een nieuwe, virtuele samenleving op te bouwen, met eigen politieke en economische structuren.

Vele bedrijven zijn laaiend enthousiast over zo’n grote samenkomst van spelers op één plaats. Ze vestigen zich gretig in de virtuele werelden en hun verwachtingen zijn hoog gespannen. Uit studies blijkt echter dat de spelers minder opgetogen zijn over hun komst. Bovendien blijkt er (nog) geen return on investment te bestaan.

Uiteraard willen game-ontwikkelaars niet achterblijven. En de MMORPG’s rijzen als paddestoelen uit de grond. Maar niet elk game slaat aan bij de spelers. Een MMORPG is pas een succesverhaal als het een verslavend, goed onderbouwd spel is, dat rekening houdt met zijn doelgroep. Indien het spel eenmaal goed gelanceerd is, zijn er verschillende inkomstbronnen waaruit de ontwikkelaar kan putten.

Dit magazine zal niet gaan over de technologie van servers en databases of over technische aspecten van game-ontwikkeling. Het gaat wel over kennis van het medium en de doelgroep: de gamer in een MMORPG. De sociale, politieke en economische structuur van een spel kunnen spelers aantrekken of afschrikken. De voornaamste aspecten zullen betrokken worden op het populaire Second Life. Dit veelbesproken simulatie-game beïnvloedt ongetwijfeld de huidige generatie game-ontwikkelaars. Mogelijk zullen de volgende generaties hier op verder bouwen.