In de bloedsporen van Dexter - Een blik op bloedspatanalyse

Onvoldoende kennis over bloedspatanalyse in België 

Forensisch onderzoek in België staat op een laag niveau tegenover de buurlanden. Er is amper ruimte voor nieuwe onderzoeksmethodes, waardoor het in ons land enorm aan kennis ontbreekt. Te weinig steun op financieel vlak is een van de oorzaken.

Zo is er het fenomeen bloedspatanalyse, een onderzoeksmethode waarbij bloedspatten worden onderzocht op de plaats delict. In de crimeserie ‘Dexter’ wordt het bij elk moordonderzoek toegepast. Ook in het echte leven wordt die onderzoeksmethode gebruikt waar mogelijk. In België blijft dat echter beperkt. Wie wil weten wat bloedspatten over een moord kunnen zeggen, moet daarvoor naar Nederland.

Bloedspatanalisten René Gelderman en Martin Eversdijk leiden politiemensen uit heel Europa op om in hun bloedsporen te treden. Een week lang geven zij een groep intensieve theorie- en praktijklessen. Via echte cases laten zij hun zien hoeveel er af te leiden is uit een klein bloedvlekje. René en Martin worden dagelijks geconfronteerd met bloed en vaak is dat op een echte crime scene . Zij kunnen sporen ontdekken die anderen over het hoofd zouden zien.

Ook in ons land zijn wetsdokter Dirk Van Varenbergh en DNA-specialist Jean-Jacques Cassiman van mening dat er te weinig geweten is over bloedspatanalyse. Een methode die volgens hen enerzijds even belangrijk is als DNA-onderzoek, maar anderzijds ook, net als DNA-onderzoek, alleen bewijzen kan versterken. Bloedspatten kunnen richtlijnen geven over hoe een moord is gepleegd, maar kunnen niet alle details geven. Daarvoor zijn meerdere elementen nodig.

Toch is het volgens forensisch wetenschappers in België nodig dat bloedspatonderzoek vaker betrokken wordt op de plaats delict. Els Jenar is wetenschappelijk medewerker op de forensische dienst van de Katholieke Universiteit Leuven (KUL) en ging naar Nederland om er een cursus te volgen bij de bloedspatanalisten. Ze heeft er met eigen ogen gezien hoe groot de middelen voor forensisch onderzoek in Nederland zijn en hoeveel gebruik er gemaakt wordt van nieuwe methodes en technologieën. Iets waar we in België een groot gebrek aan hebben.

De Dexter van België zal dus nog even op zich laten wachten. In tussentijd kunnen kandidaten zich specialiseren in Nederland en zoveel mogelijk kennis terug mee naar België nemen, zodat die in de praktijk kan worden omgezet.