Bloed om rust? Detectie van vroegtijdige signalen van automutilatie bij jongeren via de online chathulpverlening binnen het CAW
Automutilatie bij jongeren is iets dat steeds vaker voorkomt. Steeds meer hulpverleners binnen het CAW krijgen jongeren aan de andere kant van de chat (chathulpverlening) die praten over automutilatie. Vanuit het CAW the Ieper wilden we hieraan iets doen. We moesten om zoek naar een methode om deze jongeren te helpen, maar dat kan enkel als we signalen kunnen opvangen van jongeren die automutileren, ook al vernoemen ze dit gedrag niet. Pas wanneer we signalen opvangen kunnen we preventief inspelen. Op deze manier werd besloten een onderzoek op te richten om signalen op de chat te kunnen vinden zodat hulpverleners daar weg mee kunnen. Transcripten van chatgesprekken waarin een jongere sprak over automutilatie werden geanalyseerd. In totaal waren dit 12 gesprekken. Aan de hand van fragmentering en labelen, werden de problemen uit de chatgesprekken gehaald. Welke problemen gaven nu een signaal tot automutileren. De chatgesprekken werden naast elkaar gelegd en de labels werden geturfd om te zien welke problemen bij de jongeren er nu echt uitspringen. Daaruit bleek dat vooral sociaal negatieve ervaringen een grote noemer was. Daarnaast ervaarden de meesten geen steun door hun omgeving en vertelde hun omgeving dat zij veranderd zouden zijn de laatste tijd.
Met deze bevindingen werd een signaalkaart opgesteld die de hulpverleners binnen het CAW zullen doornemen zodat de signalen als leidraad in hun achterhoofd zitten. Als ze bepaalde signalen opmerken, dan kunnen ze deze signaalkaart er bij halen.
Bibliografie
Acker van de, D. (2006). Wblft?!. Kinderrechtenverdrag zwart op wit en licht verteerbaar. Brussel: Kinderrechtencommissaris.
Bakker, A., Bouverne-De, B., M., Bracke, P., Carrette, A., Casselman, J., Cosyns, P., Craeymeersch, M.,… (e.a.). (2000). Naar een geestelijk gezonde samenleving. Diegem: Kluwer.
Braun, V., Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3. 77-101.
Bruggeman, R., Cath, D., Linden van der, C. (2002). Het syndroom van Gilles de la Tourette: de rol van atypische antipsychotica in de behandeling. Neurpratis. Bohn Stafleu van Loghum. DOI: 10.1007/BF03071024.
Callens, N. (2007). Zelfverwonding bij jongeren. Antwerpen – Apeldoorn: Garant.
Claes, L. & Vandereyken, W. (2007). Zelfverwonding, hoe ga je ermee om. Tielt: Lannoo nv.
Declercq, E. (2009). Automutilatie bij jongeren. De waarde van ergotherapie in de leefgroepswerking. Niet-uitgegeven bachelorproef. Howest, departement Hiepso, opleiding ergotherapie.
Delfos, M., F. (1994). De ontwikkeling van intimiteit, een ontwikkelingspsychologisch model gekoppeld aan een model van de gevolgen. Tijdschrift voor Seksuologie,4. 282-292.
Demyttenaere, B. (2006). Met de dood voor ogen, zelfmoordgedrag bij jongeren. Antwerpen: Standaard Uitgeverij nv.
Deth van, R. (2007). Online hulpverlening. Psychopraxis, 9. 114 – 162.
Dougall Mac, K., Becker, G., Scheib, J.E., & Nachtigall, R.D.M.D. (2007). Strategies for disclosure: How parents approach telling their children that they were conceived with donor gametes. Fertility and Sterility, 87. 524–533.
First, M., B., Tasman, A. (2004). DSM-IV-TR mental disorders. Engeland: Pearson.
Forrest C. B., Reib, R. J. (2001). Prevalence of health problems and primary care physicans’ specialty referral decisions. The journal of family practice, 5.
Goosensen, S. (2006). Een verklaring voor de relatie tussen sensation seeking, impulsiviteit en onveilig seksueel gedrag, binge drinken en cannabisgebruik. De mediërende rol van de Theory of Planned Behavior en Prototypes. Universiteit Twente.
Jeffrey, S., Nevid, Spencer, A., Rathus, Green, B. (2012). Psychiatrie een inleiding. Amsterdam: Pearson
Krijnen, K. (2000). Waarom gedraag ik me anders. Andromeda.
Madge, N., Hawton, K., McMahon, M., E., Corcoran, P., Leo, D., D., Wilde de, E., J., Fekete, S., Heeringen van, K., . . . (ed). (2011). Psychological characteristics, stressful life events and deliberate self-harm: findings from the Child & Adolescent Self-harm in Europe (CASE) Study. Eur Child Adolesc Psychiatry. Doi: 10.1007/s00787-011-0210-4.
Madge, N., Hewitt, A., Hawton, K., De Wilde, E. J., Corcoran, P., Fekete, S., . . . (ed). (2008). Deliberate self-harm within an international community sample of young people: comparative findings from the Child & Adolescent Self-harm in Europe. comparative findings from the Child & Adolescent Self-harm in Europe (CASE) Study. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 49-6, 667-677. Doi: 10.1111/j.1469-7610.2008.01879.x
Moonen, D. (2009). Genderverschillen in psychische problemen: Depressie, automutilatie en eetproblemen. Universiteit van Utrecht en Stichting Pandora.
Mul, D. (2004). Puberteitsontwikkeling van Nederlandse kinderen. Tijdschrift voor Seksuologie, 28.
Nikken, P. (2007). Online hulp verdient nog veel aandacht. Een verkenning naar het hulpaanbod voor jeugdigen in Nederland. Utrecht: Nederlands Jeugdinstituut.
Nouws, H. (2009). De wijkverpleegkundige in de eerstelijn, nieuwe inzichten, nieuwe initiatieven. Amersfoort: Research en advies in wonen en zorg.
Rijksinstituut voor Volksgezondheid en milieu. (2005). Op één lijn, toekomstverkenning eerstelijnszorg 2020. Utrecht: Nivel.
Schalken, F. (e.a.). (2010). Handboek online hulpverlening, Hoe onpersoonlijk contact heel persoonlijk wordt. Houten: Bohn Stafleu van Loghum.
Smith, A., Clarke, J. (2003). Self-Harm, Self Help/Support Groups. Londen: The mental health foundation.
Van der Burgt, M., Mechelen-Gevers van, E., Lintel, H. M. (2005). De gezondheidszorg in een notendop. Introductie in de gezondheidszorg. Bohn Stafleu van Loghum.
Verhaak, P. F. M., Kamsma, J. P. A., Niet van der, A. G. (2011). Wie heeft baat bij eerstelijnspsychologische behandeling? GZ-Pyschologie 5.Utrecht: Nivel.
Verzele, M. (1994). De milde dood, zelfdoding en euthanasie. Berchem: EPO vzw.
Zitman, F., G. (1992). Differentiële diagnostiek bij automutilatie. Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde. 136:367-9.
