Dure drankjes? Een verkennend kwalitatief onderzoek naar de percepties van personen veroordeeld wegens het rijden onder invloed
In een recente studie naar de Europese verkeersveiligheid werd becijferd dat ongeveer 25% van de verkeersdoden op Europese wegen rechtstreeks te wijten zou zijn aan rijden onder invloed (ROI). Wanneer men de Belgische situatie nader bekijkt, moet men vaststellen dat in 2012 ruim 2% van de gecontroleerde bestuurders positief blies, waarmee ons land de weinig benijdenswaardige eer heeft enkel Cyprus en Italië achter zich te laten op de Europese rangschikking wat betreft het percentage positieve alcoholcontroles.
Ondanks deze vaststellingen besluiten heel wat wetenschappers dat het meeste onderzoek naar deze problematiek werd gevoerd vanuit een verkeersveiligheids- en gezondheidsperspectief. Bestaande studies die dit fenomeen hebben belicht vanuit een criminologische invalshoek zijn schaars en onderzoek dat dit verschijnsel heeft onderzocht vanuit het perspectief van de veroordeelden zelf is bovendien ook eerder uitzondering dan regel. Wanneer dit misdrijf binnen de discipline wel voor het voetlicht trad, beperkte dit onderzoek zich in hoofdzaak tot het via kwantificerende weg beschrijven van bijvoorbeeld de demografische achtergrondkenmerken van veroordeelden, de impact van de formele strafdreiging op de ROI-intenties van de totale bestuurderspopulatie of de effecten van de bestraffingsmechanismen op de strafrechtelijke recidive. Om deze lacunes te helpen aanvullen, werd er geopteerd voor een kwalitatief onderzoek waarbij tien halfgestructureerde interviews werden afgenomen van Belgische bestuurders die zich voor deze overtreding voor de rechter hebben moeten verantwoorden. Op deze manier werd geprobeerd meer inzicht te bieden in de percepties van personen die door de politierechtbank werden veroordeeld wegens het rijden onder invloed van alcohol. Naast het blootleggen van de percepties die voor de betrapping bij deze personen leefden omtrent de pakkans en de bestraffingsstrengheid voor deze overtreding, werd ook gefocust op de ontradende effecten die de opgelegde geldboete en het opgelegde rijverbod eventueel bij hen teweegbrachten. Bovendien werd ook nagegaan in welke mate mogelijke schaamtegevoelens en negatieve reacties ten gevolge van deze overtreding aanleiding gaven tot dergelijke effecten.
Hoewel de veroordeelden er doorgaans een lage subjectieve pakkans op nahielden, bleken zij toch vaak pogingen te ondernemen om hun kansen om aan een alcoholcontrole te worden onderworpen zo beperkt mogelijk te houden. De inschattingen die zij vooraf maakten over de strengheid van een mogelijke bestraffing leken hun gedrag minder te beïnvloeden. De opgelegde geldboete zorgde bij de helft van de respondenten voor een (weliswaar vaak tijdelijk) ontradend effect, terwijl het opgelegde rijverbod op basis van hun getuigenissen minder doeltreffend bleek op dit vlak. Waar de onderzoeksdeelnemers slechts in geringe mate negatieve reacties ontvingen vanuit hun omgeving, leken ze wel allemaal te worden geconfronteerd met opborrelende schaamtegevoelens. Het verwondert dan ook niet dat het ervaren van schaamtegevoelens bij de helft onder hen een ontradende werking had op hun gedrag.
Het belichten van dit fenomeen vanuit het perspectief van de veroordeelden zelf, heeft zonder twijfel geleid tot een uitbreiding van de wetenschappelijke kennis op dit vlak. Toch kan op basis van de getuigenissen van tien ervaringsdeskundigen, hoe waardevol deze ook zijn gebleken, niet worden beweerd dat alle lacunes naar behoren zijn ingevuld of dat er een pasklare aanpak kan worden geformuleerd. Daarom blijft verder onderzoek naar bijvoorbeeld de ontradende effecten van formele en informele sanctioneringsmechanismen noodzakelijk en dit niet alleen op ruimere schaal, maar bovendien ook toegepast op de Belgische context. Enkel op deze manier zullen nieuwe en bestaande initiatieven die de maatschappelijke kost van dit verkeersveiligheidsprobleem willen terugdringen in hun opzet kunnen slagen. Hoewel quasi alle respondenten gewag maakten van het feit dat bepaalde van deze mechanismen sinds hun veroordeling een ontradende werking hadden op hun ROI-gedrag, gaven slechts drie onder hen te kennen dat zij dit gedrag sinds hun veroordeling niet meer zouden hebben gesteld. Ook voor heel wat mensen die zich in dezelfde situatie bevinden als de hier bevraagde ervaringsdeskundigen, zou het de drankjes in de toekomst naar alle waarschijnlijkheid heel wat minder duur kunnen maken.
Bibliografie
Aberg, L. (1993). Drinking and Driving: Intentions, Attitudes and Social Norms of Swedish Male Drivers. Accident Analysis and Prevention, 25(3), 289-296.
Ahlin, E. M., Zador, P. L. Rauch, W. J., Howard, J. M. & Duncan, G. D. (2011). First-time DWI offenders are at risk of recidivating regardless of sanctions imposed. Journal of Criminal Justice, 39, 137-142.
Anderson, L.S., Chiricos, T.G. & Waldo, G.P. (1977). Formal and informal sanctions: A comparison of deterrent effects. Social Problems, 25(1), 103-114.
Baarda, D.B., De Goede, M.P.M. & Van der Meer-Middelburg, A.G.E. (2007). Basisboek interviewen. Handleiding voor het voorbereiden en afnemen van interviews. Groningen: Noordhoff.
Baum, S. (1999). Self-reported Drink Driving and Deterrence. Australian & New Zealand Journal of Criminology, 32(3), 247-261.
Bazeley, P. & Richards, L. (2000). The NVivo Qualitative Project Book. London: Sage.
Beitel, G.A., Sharp, M.C. & Glauz, W.D. (2000). Probability of arrest while driving under the influence of alcohol. Injury Prevention, 6, 158-161.
Berger, D. E. & Snortum, J. R. (1986). A structural model of drinking and driving: Alcohol consumption, social norms, and moral commitments. Criminology, 24(1), 139-153.
Beyens, K. & Decorte, T. (2009). Kwalitatieve dataverzameling. In J. Goethals & L. Pauwels (Eds.), Kwantitatieve en kwalitatieve criminologische onderzoeksmethodes: een introductie (pp 109-141). Leuven: Acco.
Beyens, K. & Tournel, H. (2009). Mijnwerkers of ontdekkingsreizigers? Het kwalitatieve interview. In T. Decorte & D. Zaitch (Eds.), Kwalitatieve methoden en technieken in de criminologie (pp. 200-232). Leuven: Acco.
Blom, M., Bregman, I.M. & Wartna, B.S.J. (2011). Geregistreerde verkeerscriminaliteit in kaart: Een kwantitatief beeld van de achtergrondkenmerken en de recidive van geregistreerde verkeersdelinquenten in Nederland. Den Haag: WODC.
Boulanger, A. (2011). Attitudemeting verkeersveiligheid 2009. Evoluties sinds 2003 en 2006. Brussel: Belgisch Instituut voor de Verkeersveiligheid.
Boulanger, A., Dewil, N. & Silverans, P. (2011). Attitudemeting verkeersveiligheid 2009. Deel 3: Sociale normen, risicoperceptie en nieuwe thema’s. Brussel: Belgisch Instituut voor de Verkeersveiligheid.
Braithwaite, J. (1989). Crime, Shame and Re-Integration. Cambridge: Cambridge University.
Briscoe, S. (2004) Raising the bar: can increased statutory penalties deter drink-drivers? Accident Analysis & Prevention, 36, 919-929.
Christian, J., Veysey, B.M., Herrschaft, B. & Tubman-Carbone, H. (2009). Moments of transformation: formerly incarcerated individuals’ narratives of change. In B.M. Veysey, J. Christian & D.J. Martinez (Eds.), How offenders transform their lives (pp. 13-29). Cullompton: Willian.
Cialdini, R. B. & Trost, M. R. (1998). Social Influence: Social Norms, Conformity, and Compliance. In S. F. Fiske, D. T. Gilbert & G. Lindzey (Eds.), The Handbook of Social Psychology, Volume 2 (pp. 151-191). Oxford: Oxford University.
Davey, J., Freeman, J., Palk, G. & Lavelle, A. (2008). The Self-Reported Impact of Legal and Non-Legal Sanctions on Drug Driving Behaviours in Queensland: A study of General Motorists and Convicted Offenders. Proceedings Australasian Road Safety Research, Policing and Education Conference 2008, 416-425.
Decorte, T. (2009). Kwalitatieve data-analyse in het criminologisch onderzoek. In T. Decorte & D. Zaitch (Eds.), Kwalitatieve methoden en technieken in de criminologie (pp. 442-471). Leuven: Acco.
Decorte, T. & Zaitch, D. (2009). Inleiding. In T. Decorte & D. Zaitch (Eds.), Kwalitatieve methoden en technieken in de criminologie (pp. 25-32). Leuven: Acco.
DeMichele, M., Lowe, N.C. & Payne, B.K. (2014). A Criminological Approach to Explain Chronic Drunk Driving. American Journal of Criminal Justice, 39, 292-314.
DeYoung, D.J. (1997). An evaluation of the effectiveness of alcohol treatment, driver license actions and jail terms in reducing drunk driving recidivism in California. Addiction, 92(8), 989-997.
Epperlein, T. (1987). Initial Deterrent Effects of the Crackdown on Drinking Drivers in the State of Arizona. Accident Analysis & Prevention, 19, 285-303.
FOD Justitie. (2012). De jaarlijkse statistieken van de hoven en de rechtbanken – Politierechtbanken. Laatst geraadpleegd op 14 maart 2014, via http://justitie.belgium.be/nl/binaries/Pub%20PRTP%202012_NL_tcm265-2273…
Freeman, J., Liossis, P. & David, N. (2006). Deterrence, Defiance and Deviance: An Investigation Into a Group of Recidivist Drink Drivers’ Self-Reported Offending Behaviours. The Australian and New Zealand Journal of Criminology, 39(1), 1-19.
Freeman, J., Liossis, P., Schonfeld, C., Sheehan, M., Siskind, V. & Watson, B. (2006). The self-reported impact of legal and non-legal sanctions on a group of recidivist drink drivers. Transportation Research, 9, 53-64.
Freeman, J. & Watson, B. (2006). An application of Stafford and Warr's reconceptualisation of deterrence to a group of recidivist drink drivers. Accident Analysis and Prevention, 38, 462-471.
Fynbo, L. & Järvinen, M. (2011). “The Best Drivers in the World”: Drink-Driving and Risk Assessment. British Journal of Criminology, 51(5), 773-788.
Gastil, J. (2000). Thinking, Drinking, and Driving: Application of the Theory of Reasoned Action to DWI Prevention. Journal of Applied Social Psychology, 30(11), 2217-2232.
Goffman, E. (1971). Stigma: gedachten over leven met een geschonden identiteit. Deventer: Van Loghum Slaterus.
Grasmick, H.G. & Appleton, L. (1977). Legal Punishment and Social Stigma: A Comparison of Two Deterrence Models. Social Science Quarterly, 58(1), 15-28.
Grasmick, H.G. & Bryjak, G.J. (1980). The Deterrent Effect of Perceived Severity of Punishment. Social Forces, 59(2), 471-491.
Grasmick, H. G. & Bursik, R. J. (1990). Conscience, Significant Others, and Rational Choice: Extending the Deterrence Model. Law & Society Review, 24(3), 837-862.
Grasmick, H.G., Bursik, R.J. & Arneklev, B.J. (1993). Reduction in drunk driving as a response to increased threats of shame, embarrassment, and legal sanctions. Criminology, 31(1), 41-67.
Grasmick, H.G., Bursik, R.J. & Kinsey, K.A. (1991). Shame and Embarrassment as Deterrents to Noncompliance with the Law: The Case of an Antilittering Campaign. Environment and Behaviour, 23(2), 233-251.
Green, D.E. (1989). Measures of Illegal Behavior in Individual-Level Deterrence Research. Journal of Research in Crime and Delinquency, 26(3), 253-275.
Green, D.E. (1991). Inhibition, Motivation, and Self-Reported Involvement in Drinking and Driving Behavior. Criminal Justice Review, 16(1), 1-16.
Homel, R. (1988). Policing and Punishing the Drinking Driver: A Study of General and Specific Deterrence. New York: Springer.
Kenkel, D. S. & Koch, S. F. (2001). Deterrence and knowledge of the law: The case of drunk driving. Applied Economics, 33, 845-854.
Knoebel, K.Y. & Ross, H.L. (1997). Effects of administrative license revocation on employment. Accident Analysis & Prevention, 29(5), 595-611.
Kulick, D. & Rosenberg, H. (2000). Assessment of university students’ coping strategies and reasons for driving in high-risk drinking-driving situations. Accident Analysis and Prevention, 32, 85-94.
Lapham, S. & England-Kennedy, E. (2012). Convicted Driving-While-Impaired Offenders’ Views on Effectiveness of Sanctions and Treatment. Qualitative Health Research, 22(1), 17-30.
Lapham, S.C., Skipper, B.J., Hunt, W.C. & Chang, I. (2000). Do Risk Factors for Re-Arrest Differ for Female and Male Drunk-Driving Offenders? Alcoholism: Clinical and Experimental Research, 24(11), 1647-1655.
Lapham, S.C. & Todd, M. (2012). Do deterrence and social-control theories predict driving after drinking 15 years after a DWI conviction? Accident Analysis and Prevention, 45, 142-151.
Lenton, S., Fetherston, J. & Cercarelli, R. (2010). Recidivist drink drivers’ self-reported reasons for driving whilst unlicensed: A qualitative analysis. Accident Analysis & Prevention, 42, 637-644.
Light, R. (1994). Criminalizing the Drink-Driver. Aldershot: Dartmouth.
MacDonald, T.K., Zanna, M.P. & Fong, G.F. (1995). Decision Making in Altered States: Effects of Alcohol on Attitudes Toward Drinking and Driving. Journal of Personality and Social Psychology, 68(6), 973-985.
Maesschalck, J. (2009). Methodologische kwaliteit in kwalitatief criminologisch onderzoek. In T. Decorte & D. Zaitch (Eds.), Kwalitatieve methoden en technieken in de criminologie (pp. 119-146). Leuven: Acco.
Mann, R.E., Vingilis, E.R., Gavin, D., Adlaf, E. & Anglin, L. (1991). Sentence severity and the drinking driver: Relationships with traffic safety outcome. Accident Analysis & Prevention, 23(6), 483-491.
Meesmann, U. & Martensen, H. (2014). Invloed van sociale norm en pakkans op rijden onder invloed van alcohol. Politiejournaal, 2, 15-18.
Meier, R.F. & Johnson, W.T. (1977). The Legal and Extralegal Production of Conformity. American Sociological Review, 42(2), 292-304.
Miles, M.B. & Huberman, A.M. (1984). Qualitative Data Analysis (2nd ed.). London: Sage.
Miller, B. A. & Windle, M. (1990). Alcoholism, Problem Drinking, and Driving while Impaired. In J.R. Wilson & R.E. Mann (Eds.), Drinking and driving: advances in research and prevention (pp. 68-95). London: Guilford.
Morris, D. H., Treloar, H. R., Niculete, M. E. & McCarthy, D. M. (2014). Perceived Danger While Intoxicated Uniquely Contributes to Driving After Drinking. Alcoholism: Clinical and Experimental Research, 38(2), 521-528.
Mortelmans, D. (2007). Handboek kwalitatieve onderzoeksmethoden. Leuven: Acco.
Mortelmans, D. (2009). Het kwalitatief onderzoeksdesign. In T. Decorte & D. Zaitch (Eds.), Kwalitatieve methoden en technieken in de criminologie (pp. 76-118). Leuven: Acco.
Mullahy, J. & Sindelar, J.L. (1994). Do drinkers know when to say when? An empirical analysis of drunk driving. Economic Inquiry, 32(3), 383-394.
Nagin, D.S. (1998). Criminal Deterrence Research at the Outset of the Twenty-first Century. Crime and Justice, 23, 1-42.
Nagin, D. S. & Pogarsky, G. (2001). Integrating Celerity, Impulsivity, and Extralegal Sanction Threats into a Model of General Deterrence: Theory and Evidence. Criminology, 39(4), 865-892.
Nichols, J.L. & Ross, L.H. (1988). The Effectiveness of Legal Sanctions in Dealing with Drinking Drivers. Laatst geraadpleegd op 18 februari 2014, via http://profiles.nlm.nih.gov/nn/b/c/y/b/_/nnbcyb.pdf
Nochajski, T. H. & Stasiewicz, P. R. (2006). Relapse to driving under the influence (DUI): A review. Clinical Psychology Review, 26, 179-195.
Paternoster, R. (1987). The deterrent effect of the perceived certainty and severity of punishment: A review of the evidence and issues. Justice Quarterly, 4(2), 173-217.
Pauwels, L. & Ponsaers, P. (2009). Kwantitatieve dataverzameling. In J. Goethals & L. Pauwels (Eds.), Kwantitatieve en kwalitatieve criminologische onderzoeksmethodes: een introductie (pp 89-108). Leuven: Acco.
Piquero, A. & Paternoster, R. (1998). An Application of Stafford and Warr’s Reconceptualization of Deterrence to Drinking and Driving. Journal of Research in Crime and Delinquency, 35(3), 3-39.
Piquero, A.R., Piquero, N.L., Gertz, M., Bratton, J. & Loughran, T.A. (2012). Sometimes Ignorance is Bliss: Investigating Citizen Perceptions of the Certainty and Severity of Punishment. American Journal of Criminal Justice, 37, 630-646.
Piquero, A.R. & Pogarsky, G. (2002). Beyond Stafford and Warr's Reconceptualization of Deterrence: Personal and Vicarious Experiences, Impulsivity, and Offending Behavior. Journal of Research in Crime and Delinquency, 39, 153-186.
Pogarsky, G. (2002). Identifying “deterrable” offenders: Implications for research on deterrence. Justice Quarterly, 19(3), 431-452.
Pogarsky, G. & Piquero, A.R. (2003). Can Punishment Encourage Offending? Investigating The “Resetting” Effect. Journal of Research in Crime and Delinquency, 40, 95-120.
Ponsaers, P. (2009). Eigenaardigheden van het criminologisch onderzoek. In J. Goethals & L. Pauwels (Eds.), Kwantitatieve en kwalitatieve criminologische onderzoeksmethodes: een introductie (pp 6-19). Leuven: Acco.
Pratt, T.C., Cullen, F.T., Blevins, K.R., Daigle, L.E. & Madensen, T.D. (2006). The Empirical Status of Deterrence Theory: A Meta-Analysis. In F.T. Cullen, J.P. Wright & K.R. Blevins (Eds.), Taking Stock: The Status of Criminological Theory (pp. 367-396). London: Transaction.
Presser, L. & Kurth, S. (2009). ‘I got a quick tongue’: negotiating ex-convict identity in mixed company . In B.M. Veysey, J. Christian & D.J. Martinez (Eds.), How offenders transform their lives (pp. 72-86). Cullompton: Willian.
Riguelle, F., & Dupont, E. (2012). Nationale gedragsmeting “Rijden onder invloed van alcohol” 2009. Brussel: Belgisch Instituut voor de Verkeersveiligheid – Kenniscentrum Verkeersveiligheid.
Rosenberg, H. (1988). Coping strategies, reasons for driving, and the effect of self-monitoring in drinking-driving situations. Addictive Behaviors, 13(1), 97-100.
Ross, L.H. (1984). Social Control Through Deterrence: Drinking-and-Driving Laws. Annual Review of Sociology, 10, 21-35.
Ross, L. & Gonzales, P. (1988). Effects of license revocation on drunk-driving offenders. Accident Analysis and Prevention, 20(5), 379-391.
Sadler, D. D., Perrine, M. W. & Peck, R. C. (1991). The long-term traffic safety impact of a pilot alcohol abuse treatment as an alternative to license suspensions. Accident Analysis & Prevention, 23(4), 203-224.
Scheider, M. C. (2001). Deterrence and the Base Rate Fallacy: An Examination of Perceived Certainty. Justice Quarterly, 18(1), 63-88.
Shapiro, P. & Votey, H. L. (1988). Deterrence and Subjective Probabilities of Arrest: Modeling Individual Decisions to Drink and Drive in Sweden. Law & Society Review, 18(4), 583-604.
Sherman, L. W. (1993). Defiance, Deterrence, and Irrelevance: A Theory of the Criminal Sanction. Journal of Research in Crime and Delinquency, 30(4), 445-473.
Silverman, D. & Marvasti, A. (2008). Doing qualitative research: a comprehensive guide. London: Sage.
Simpson, H.M., Beirness, D.J., Robertson, R.D., Mayhew, D.R. & Hedlund, J.H. (2004). Hard Core Drinking Drivers. Traffic Injury Prevention, 5(3), 261-269.
Sitren, A.H. & Applegate, B.K. (2012). Testing Deterrence Theory with Offenders: The Empirical Validity of Stafford and Warr’s Model. Deviant Behavior, 33, 492-506.
Stafford, M.C. & Warr, M. (1993). A Reconceptualization of General and Specific Deterrence. Journal of Research in Crime and Delinquency, 30, 123-135.
Svensson, R., Weerman, F.M., Pauwels, L.J.R., Bruinsma, G.J.N. & Bernasco, W. (2013). Moral emotions and offending: Do feelings of anticipated shame and guild mediate the effect of socialization on offending? European Journal of Criminology, 10(1), 22-39.
Sykes, G.M. & Matza, D. (1957). Techniques of Neutralization: A Theory of Delinquency. American Sociological Review, 22(6), 664-670.
Taxman, F. S. & Piquero, A. (1998). On Preventing Drunk Driving Recidivism: An Examination of Rehabilitation and Punishment Approaches. Journal of Criminal Justice, 26(2), 129-143.
Thurman, Q., Jackson, S. & Zhao, J. (1993). Drunk-Driving Research and Innovation: A Factorial Survey Study of Decisions to Drink and Drive. Social Science Research, 22, 245-264.
Tibbetts, S.G. (1997). Shame and Rational Choice in Offending Decisions. Criminal Justice and Behavior, 24(2), 234-255.
Tierolf, B., Mein, A., Drost, L. & De Groot, I. (2009). Effectiviteit van sancties in het verkeer. Utrecht: Verwey-Jonker Instituut.
Vingilis, E. R. (1990). A New Look at Deterrence. In J. R. Wilson & R. E. Mann (Eds.), Drinking and driving: advances in research and prevention (pp. 99-115). London: Guilford.
Von Hirsch, A., Bottoms, A. E., Burney, E. & Wikström, P-O. (1999). Criminal Deterrence and Sentence Severity: An Analysis of Recent Research. Oxford: Hart.
Weatherburn, D. & Moffatt, S. (2011). The Specific Deterrent Effect of Higher Fines on Drink-Driving Offenders. British Journal of Criminology, 51, 789-803.
Wells-Parker, E. & Cosby, P. J. (1988). Behavorial and Employment Consequences of Driver’s License Suspension for Drinking Driving Offenders. Journal of Safety Research, 19(1), 5-20.
Wieczorek, W. F., Mirand, A. L. & Callahan, C. P. (1994). Perception of the risk of arrest for drinking and driving. Criminal Justice and Behavior, 21(3), 312-324.
Wikström, P. H. (2008). Deterrence and Deterrence Experiences: Preventing Crime through the Threat of Punishment. In S. G. Shoham, O. Beck & M. Kett (Eds.), International handbook of penology and criminal justice (pp. 345-378). London: CRC.
Wiliszowski, C., Murphy, P., Jones, R. & Lacey, J. (1996). Determine Reasons For Repeat Drinking and Driving. Laatst geraadpleegd op 25 februari 2014, via http://nhtsa.gov/people/injury/research/pub/reasons.pdf
Williams, R. L., Hagen, R. E. & McConnell, E. J. (1984). A Survey of Suspension and Revocation Effects on the Drinking-Driving Offender. Accident Analysis & Prevention, 16(5), 339-350.
Williams, K. R. & Hawkins, R (1986). Perceptual Research on General Deterrence: A Critical Review. Law & Society Review, 20(4), 545-572.
Williams, K.R. & Hawkins, R. (1992). Wife Assault, Costs of Arrest, and the Deterrence Process. Journal of Research in Crime and Delinquency, 29, 292-310.
Wright, B.R.E., Caspi, A., Moffitt, T.E. & Paternoster, R. (2004). Does The Perceived Risk of Punishment Deter Criminally Prone Individuals? Rational Choice, Self-Control, and Crime. Journal of Research in Crime and Delinquence, 41, 180-213.
Yu, J. (1994). Punishment Celerity and Severity: Testing a Specific Deterrence Model on Drunk Driving Recidivism. Journal of Criminal Justice, 22(4), 355-366.
Yu, J. (2000). Punishment and alcohol problems: Recidivism among drinking-driving offenders. Journal of Criminal Justice, 28(4), 261-270.
Yu, J., Evans, P.C. & Clark, L.P. (2006). Alcohol addiction and perceived sanction risks: Deterring drinking drivers. Journal of Criminal Justice, 34(2), 165-174.
Zimring, F. E. & Hawkins, G. J. (1973). Deterrence. The Legal Threat in Crime Control. Chicago: University of Chicago.
