Effectiviteit en veiligheid van cardiopulmonaire resuscitatie: een vergelijking van manuele compressies versus mechanische compressies door middel van LUCAS en AutoPulse
Zuurstof is levensnoodzakelijk. Via het bloed levert het lichaam zuurstof aan alle
organen. Als het hart stopt met pompen, valt de bloedcirculatie stil. Hierdoor ontstaat
bijgevolg in vitale organen een tekort aan zuurstof. De hersenen zijn gevoelig voor een
zuurstoftekort. Neurologische schade is dus ook niet ondenkbaar als het lichaam te
maken krijgt met onderbreking van de circulatie.
Niet alleen is een circulatiestilstand een frequente aandoening in onze hedendaagse
maatschappij, het eist wereldwijd ook een zeer hoog aantal dodelijke slachtoffers.
Jaarlijks krijgen er gemiddeld 37500 mensen in Europa te maken met een
circulatiestilstand. (Steen S., et al., 2005)
In een Zweeds onderzoek werd bij maar liefst 29.700 patiënten bekeken hoeveel
personen een maand na een reanimatie nog in leven waren, ongeacht dit in coma aan de
beademing was of gezond buiten het ziekenhuis. Na één maand was 2.2% van de niet
door omstander gereanimeerde personen nog in leven, 4.9% van degenen die door niet-professionals
waren gereanimeerd en 9.2% van de mensen die door (toevallig als
omstander aanwezige) professionele hulpverleners waren gereanimeerd. Volgens dit
onderzoek is het aantal mensen dat zonder aanmerkelijke neurologische schade
overleeft, nog aanzienlijk kleiner. (Herlitz J., et al., 2005) Daarom zou je bij slachtoffers
met een circulatiestilstand zo snel en effectief mogelijk moeten starten met
‘cardiopulmonary resuscitation’ of kortweg CPR. Op deze manier breng je de circulatie
weer op gang om het lichaam te voorzien van zuurstof.
De hartmassage kan bij correcte toepassing vele slachtoffers van die fatale afloop
redden tot de oorzaak wordt behandeld. De handmatige uitvoering ervan laat in vele
gevallen te wensen over. (Balemans E., et al., 2012)
Onderzoek toont aan dat de kennis over reanimatie, zelfs bij verpleegkundigen al
geruime tijd problematisch is. (Gass D., et al., 1983) (Balemans E., et al., 2012) Dat
maakt dat er in de huidige maatschappij voldoende aandacht moet uitgaan naar
opleiding en daarbij bijscholing van personen werkzaam in de zorg, maar tevens ook
voor de gewone burger. Dit laatste wordt door de media ook bekrachtigd door te willen
ijveren dat leren reanimeren een verplicht schoolvak zou moeten worden in het secundair
onderwijs. (Knack, 2014)
Uit Iers onderzoek is echter ook gebleken dat CPR door onnauwkeurige bepaling van de
compressieplaats makkelijk ribbreuken en orgaankneuzingen kunnen ontstaan. Het is
dus van enorm groot belang dat CPR op een correcte manier wordt toegepast zodat de
kans op complicaties, zoals lever- of miltruptuur, vermindert en de outcome van patiënten
verbetert. (Smekal D., et al., 2009)
De richtlijnen van de Europese Reanimatieraad leggen een sterke nadruk op het leveren
van thoraxcompressie van hoge kwaliteit. Het doel van deze laatste nieuwe richtlijnen is
om vijf tot zes centimeter diepte te bereiken aan een tempo van minstens honderd tot
honderdtwintig compressies per minuut. Dit in een verhouding van dertig hartmassages
op twee beademingen. Al deze aspecten dragen bij tot het verkrijgen van een optimalere
centrale perfusie in het lichaam. (European Resuscitation Council, 2010)
Voor ononderbroken en effectieve hartcompressie zijn er door de wetenschap en
gezondheidszorg mechanische hulpmiddelen, zoals LUCASTM en AutoPulseTM,
ontwikkeld die compressies tijdens een reanimatie overnemen. De LUCASTM (Jolife AB,
Zweden) comprimeert de borst vijf tot zes centimeter diep terwijl de AutoPulseTM (ZOLL
Medical Corporation, VS) gebruik maakt van een band die zich automatisch aanpast aan
de grootte van de borstkas en comprimeert tot 20% van de gemeten anterio-posterieure
diameter. Deze mechanische hulpmiddelen voor thoraxcompressie bieden wellicht
enkele voordelen tegenover manuele compressies.
De geautomatiseerde CPR met ononderbroken thoraxcompressie reduceert
vermoeidheid bij de hulpverlener en individuele variaties of psychologische factoren bij
reanimatie worden weggenomen. Er is eveneens geen behoefte meer om elke twee
minuten te wisselen van CPR-aanbieders. Hulpverleners worden zo vrijgemaakt om zich
te concentreren op andere belangrijke levensreddende handelingen zoals ventilatie,
medicatie en defibrillatie. Dit alles leidt tot een toenemende focus op behandeling van
een circulatiestilstand waardoor er een hoger slaagpercentage van de reanimatie kan
worden bereikt.
Bibliografie
Steen S., Sjöberg T., Olsson P., Young M. (2005). Treatment of out-of-hospital cardiac
arrest with LUCAS, a new device for automatic mechanical compression and active
decompression resuscitation. Resuscitation, 67, 25-30.
Herlitz J., Svensson L., Holmberg S., Angguist KA., Young M. (2005). Efficacy of
bystander CPR: intervention by lay people and by healthcare professionals.
Resuscitation, 66, 291-295.
Balemans E., Claes J., Dispa B., Geys R. (2012). Reanimatie kennen, kunnen en doen.
Eindwerk 3de jaar Bachelor in de Verpleegkunde.
Gass D., Curry L. (1983). Psychians’ and nurses’ retention of knowledge and skill after
training in cardiopulmonary resuscitation. Canadian Medical Association Journal, 128,
550-551.
Knack (2014). Maak reanimatie een verplicht schoolvak [online]. http://www.knack.be/
nieuws/gezondheid/maak-reanimatie-een-verplicht-schoolvak/article-normal-133291.html
(raadpleging op 13 maart 2014)
Smekal D, Johansson J., Huzevka T., Rubertsson S. (2009). No difference in autopsy
detected injuries in cardiac arrest patients treated with manuel chest compressions
compared with mechanical compressions with the LUCAS™ decive – A pilot study.
Resuscitation, 80, 1104-1107.
European Resuscitation Council (2010). Guidelines for Resuscitation 2010. Ierland:
Elsevier.
Jolife AB. (2006). LUCASTM chest compression system: Instructions for use. Zweden:
Medtronic.
Nolan J.P., Soar J., Zideman D.A., Biarent D., Bossaert L.L., Deakin C., Koster R.W.,
Wyllie J., Böttiger B. (2010). European Resuscitation Council Guidelines for
Resuscitation 2010, Resuscitation, 81, 1219-1451.
Cunningham L.M., Mattu A., O’Connor R.E., Brady W.J. (2012). Cardiopulmonary
resuscitation for cardiac arrest: the importance of uninterrupted chest compressions in
cardiac arrest resuscitation. The American Journal of Emergency Medicine, 30, 1630-
1638.
Russell H.P. (2007). A history of mechanical devices for providing external chest
compressions. Resuscitation, 73, 330-336.
Nuland S.B. (1995). How we die: reflections of life’s final chapter. New York: Random
House.
Ristagno G., Tang W., Wang H., Sun S., Weil M.H. (2007). Comparison between
mechanical active chest compression-decompression and standard mechanical chest
compression. Circulation, 116, 929-930.
Wigginton J.G., Isaacs S.M., Kay J.J. (2007). Mechanical devices for cardiopulmonary
resuscitation. Current Opinion in Critical Care, 13, 273-279.
Abella B.S., Alvarado J.P., Myklebust H., Edelson D.P., Barry A., O’Hearn N. (2005).
Quality of cardiopulmonary resuscitation during in-hospital cardiac arrest. The Journal of
the American Medical Association, 293(3), 305-310.
Wik L., Kramer-Johansen J., Myklebust H., Sørebø H., Svensson L., Fellows B. (2005).
Quality of cardiopulmonary resuscitation during out-of-hospital cardiac arrest. The
Journal of the American Medical Association, 293(3), 299-304.
Wik L., Bircher N. G., Safar P. (1996). A comparison of prolonged manual and
mechanical external chest compression after cardiac arrest in dogs. Resuscitation, 32,
241-250.
Steen S., Liao Q., Pierre L., Paskevicius A., Sjöberg T. (2002). Evaluation of LUCAS, a
new device for automatic mechanical compression and active decompression
resuscitation. Resuscitation, 55, 285-299.
Steen S., Sjöberg T., Olsson P., Young M. (2005). Treatment of out-of-hospital cardiac
arrest with LUCAS, a new device for automatic mechanical compression and active
decompression resuscitation. Resuscitation 67, 25-30.
Koninklijk besluit van 16 januari 2006 betreffende de bescherming van de gezondheid en
de veiligheid van de werknemers tegen de risico’s van lawaai op het werk. (B.S.
15.2.2006)
Liao Q., Sjöberg T., Paskevicius A., Wohlfart B., Steen S. (2010). Manual versus
mechanical cardiopulmonary resuscitation. An experimental study in pigs. BMC
Cardiovascular Disorders, 10, 53.
Nolan J.P., Soar J., Zideman D.A., Biarent D., Bossaert L.L., Deakin C., Koster R.W.,
Wyllie J., Böttiger B. (2010). European Resuscitation Council Guidelines for
Resuscitation 2010, Resuscitation, 81, 1219-1451.
Ong M.E.H., Ornato J.P., Edwards D.P., Dhindsa H.S., Best A.M., Ines C.S., Hickey S.,
Clark B., Williams D.C., Powell R.G., Overton J.L., Peberdy M.A. (2006). Use of an
automated, load-distributing band chest compression device for out-of-hospital cardiac
arrest resuscitation. The Journal of the American Medical Association, 295, 2629–2637.
Hallstrom A., Rea T.D., Sayre M.R., Christenson J., Anton A.R., Mosesso V.N., Van
Ottingham L., Olsufka M., Pennington S., White L.J., Yahn S., Husar J., Morris M.F.,
Cobb L.A. (2006). Manual chest compression vs use of an automated chest compression
device during resuscitation following out-of-hospital cardiac arrest. The Journal of the
American Medical Association, 295, 2620–2628.
Axelsson C., Nestin J., Svensson L., Axelsson A.B., Herlitz J. (2006). Clinical
consequences of the introduction of mechanical chest compression in the EMS system
for treatment of out-of-hospital cardiac arrest - A pilot study. Resuscitation, 71, 47–55.
Putzer G., Braun P., Zimmermann A., Pedross F., Strapazzon G., Brugger H., Paal P.
(2013). LUCAS compared to manual cardiopulmonary resuscitation is more effective
during helicopter rescue – A prospective, randomized, cross-over manikin study. The
American Journal of Emergency Medicine, 31, 384-389.
Rubertsson S., Karlsten R. (2005). Increased cortical cerebral blood flow with LUCAS; a
new device for mechanical chest compressions compared to standard external
compressions during experimental cardiopulmonary resuscitation. Resuscitation, 65, 357-
363.
Risom M., Jørgensen H., Rasmussen L.S., Sørensen A.M. (2008). Resuscitation,
prolonged cardiac arrest, and an automated chest compression device. The Journal of
Emergency Medicine, Vol. 38, No. 4, 481-483.
Perkins G.D., Woollard M., Cooke M.W., Deakin C., Horton J., Lall R., Lamb S.E.,
McCabe C., Quinn T., Slowther A., Gates S. (2010). Prehospital randomised assessment
of a mechanical compression device in cardiac arrest (PaRAMeDIC) trial protocol. The
Scandinavian Journal of Trauma, Resuscitation and Emergency Medicine, 18, 58.
Yuan W., Wang S., Li C.-S. (2013). The effects of 3 different compression methods on
intrathoracic pressure in a swine model of ventricular fibrillation. The American Journal of
Emergency Medicine, 31, 100-107.
Xanthos T., Karatzas T., Stroumpoulis K., Lelovas P., Simitsis P., Vlachos I., Kouraklis
G., Kouskouni E., Dontas I. (2012). Continuous chest compressions improve survival and
neurologic outcome in a swine model of prolonged ventricular fibrillation. The American
Journal of Emergency Medicine, 30, 1389-1394.
Yost D., Phillips R.H., Gonzales L., Lick C.J., Satterlee P., Levy M., Barger J., Dodson P.,
Poggi S., Wojcik K., Niskanen R.A., Chapman F.W. (2012). Assessment of CPR
interruptions from transthoracic impedance during use of the LUCASTM mechanical chest
compression system. Resuscitation, 83, 961-965.
Smekal D., Johansson J., Huzevka T., Rubertsson S. (2011). A pilot study of mechanical
chest compressions with the LUCASTM device in cardiopulmonary resuscitation.
Resuscitation, 82, 702-706.
Omori K., Sato S., Sumi,Y., Inoue Y., Okamoto K., Uzura M., Tanaka H. (2013). The
analysis of efficacy for AutoPulseTM-system in flying helicopter. Resuscitation, 84, 1045–
1050.
Hoke R.S., Chamberlain D. (2004). Skeletal chest injuries secondary to cardiopulmonary
resuscitation. Resuscitation, 63, 327–338.
Truhlar A., Hejna P., Zabka L., Zatopkova L., Cerny V. (2010). Injuries caused by the
autopulse and LUCAS II resuscitation systems compared to manual chest compressions.
Resuscitation, 81, 62.
Ong M.E.H., Fook-Chong S., Annathurai A., Hu Ang S., Tiah L., Yong K.L., Koh Z.X., Yap
S., Sultana P. (2012). Improved neurologically intact survival with the use of an
automated, load-distributing band chest compression device for cardiac arrest presenting
to the emergency department. Critical Care, 16, 144.
Krep H., Mamier M., Breil M., Heister U., Fischer M., Hoeft A. (2007). Out-of-hospital
cardiopulmonary resuscitation with the AutoPulseTM-system: a prospective observational
study with a new load-distributing band chest compression device. Resuscitation, 73, 86-
95.
de Rooij P.P., Wiendelsa D.R., Snellen J.P. (2009). Letter to the Editor: fatal complication
secondary to mechanical chest compression device. Resuscitation, 80, 1214-1215.
Wind J., Bekkers S.C.A.M., van Hooren L.J.H. (2009). Case report: extensive injury after
use of a mechanical cardiopulmonary resuscitation device. The American Journal of
Emergency Medicine, 27, 1017.e1-1017.e2.
