Vingergrassen (Digitaria spp.) in Vlaamse maïspercelen: groei en herbicidengevoeligheid.

Ellen

Dendauw

Nieuwe vingergrassen in Vlaanderen vragen extra aandacht.

Maïs beslaat de dag van vandaag ongeveer 17 % van alle grond die in België beteeld wordt. Deze maïsvelden worden meer en meer geconfronteerd met lastig te herkennen en te bestrijden onkruidgiersten. Dit zijn onkruidgrassen die behoren tot de geslachten Digitaria (vingergras, vanwege de vingervormige bloeiwijze), Echinochloa (hanenpoot), Panicum (gierst) of Setaria (naaldaar). Ze zijn lastig te bestrijden in maïsmonoculturen omwille van hun nauwe verwantschap met maïs. In deze scriptie werd gefocust op het geslacht Digitaria omwille van de toenemende diversiteit aan Digitaria soorten in Vlaanderen en bestrijdingsproblemen met enkele recent ingeburgerde Digitaria soorten (Argentijns vingergras in het bijzonder).

Welke vingergrassen?

Enkele vingergrassen zoals bijv. Digitaria ciliaris subsp. ciliaris zijn sporadisch aanwezig in Vlaanderen. Andere zoals Digitaria sanguinalis (harig vingergras), Digitaria aequiglumis (Argentijns vingergras) en Digitaria ciliaris subsp. nubica duiken in steeds meer percelen op. Digitaria ischaemum (glad vingergras) is inheems. Argentijns vingergras (afkomstig uit Argentinië) werd voor het eerst waargenomen in Vlaanderen in 1997. Anno 2014 is ze te vinden op vele plaatsen in het ganse Meetjesland en in de wijde omgeving van Lochristi en Lokeren. Percelen met onbestreden Argentijns vingergras zijn geen zeldzaamheden meer (Figuur 1). De andere nieuwkomer Digitaria ciliaris subsp. nubica (afkomstig uit Nubië, Afrika) werd dan weer voor het eerst waargenomen in 1998. Nu is ze slechts op enkele plaatsen aanwezig maar is aldaar wel problematisch (Figuur 2). Samen met de twee reeds langer aanwezige vingergrassen glad en harig vingergras kunnen deze (bij onvoldoende bestrijding) opbrengstverliezen geven in de maïs. Ze zijn dus belangrijk voor de portemonnee van de landbouwer!

Recente vestiging van dergelijke nieuwe vingergrassen zijn mogelijk het gevolg van een slechte bestrijding. Om tot een goed bestrijdingsresultaat te komen is een juiste en tijdige herkenning van de vingergrassen zeer belangrijk. Het probleem is echter dat de herkenning van jonge vingergrassen (wanneer de planten nog maar 2 tot 4 bladeren hebben gevormd) zeer moeilijk is. Toch is het noodzakelijk reeds in dit stadium het onderscheid te kunnen maken omdat onkruidgiersten enkel in jong stadium efficiënt te bestrijden zijn en om de keuze en dosering van herbiciden af te kunnen stemmen op de aanwezige onkruidgierst.

Herkenning is de sleutel

Het onderscheid tussen vingergrassen en andere onkruidgiersten gebeurt aan de hand van aan- of afwezigheid van een vliezig tongetje op de overgang van bladschijf naar bladschede; vingergrassen bezitten nl. dit tongetje i.t.t. de andere onkruidgiersten. De vingergrassen kunnen onderling onderscheiden worden aan de had van de beharing van de bladschijf, zie Figuur 3. Glad vingergras is niet uniform, spaarzaam behaard. De drie andere zijn uniform behaard: harig vingergras heeft een dense en lange beharing, Argentijns vingergras een dense en korte beharing en bij D. ciliaris subsp. nubica is de beharing ijl en lang. In oudere stadia, wanneer de planten al bloeien, zijn de soorten gemakkelijker te onderscheiden.

Gevoeligheid t.a.v. herbiciden

Helaas is de werking van de in Vlaanderen beschikbare maïsherbiciden werkzaam tegen onkruidgiersten onvoldoende gekend voor deze nieuwkomers. Samen met de gebrekkige onderscheidbaarheid van de soorten in jong stadium leidt dit alles tot een groot onzekerheidsgevoel bij de bestrijding. Omwille van het (stijgende) belang van deze soorten in de Vlaamse maïsteelt werd de grootte van de eventuele verschillen in gevoeligheid voor herbiciden getest. Dit gebeurde zowel binnen de soorten (bijv. vergelijken van verschillende populaties van Argentijns vingergras) als tussen de soorten (bijv. Argentijns vergelijken met glad vingergras). Ook werden verschillende herbiciden getest met verschillende werkingswijzen (vier herbiciden die inwerken op acetolactaatsynthase, twee die inwerken op HPPD, beiden belangrijke plantenzymen). Daarnaast werd ook getest of de leeftijd van de vingergrassen een rol speelt in de herbicidengevoeligheid.

Hieruit bleek o.a. dat de herbicidengevoeligheid tussen soorten specifiek afhangt van welk herbicide gebruikt is (ookal werken sommige herbiciden in op hetzelfde enzym). Zo bezit topramezon een zeer hoge activiteit t.a.v. Argentijns en glad vingergras. In het algemeen zijn de recent ingeburgerde soorten Argentijns vingergras en D. ciliaris subsp. nubica minder gevoelig voor de geteste herbiciden dan glad en harig vingergras. Ook binnen soorten werden er verschillen in herbicidengevoeligheid aangetoond, tot een factor 4 verschil binnen Argentijns vingergras. Ten slotte speelt ook de leeftijd van het vingergras een rol: hoe ouder, hoe minder gevoelig de plant wordt voor herbiciden. Dit is zeker het geval bij de nieuwkomers, waar een plant met 5 bladeren tot 33 keer minder gevoelig is dan een plant met 1 blad. Dergelijke planten met 5 bladeren kunnen niet meer bestreden worden met de in België maximaal toegelaten dosis van de geteste maïsherbiciden!

In de praktijk zijn deze verschillen erg belangrijk: er is meer risico op slechte bestrijding. Dit geldt in het bijzonder voor toepassingen uitgevoerd in omstandigheden die niet bevorderlijk zijn voor de werking van herbiciden (bijv. lage relatieve vochtigheid). Bij een lastig te bestrijden soort zoals Argentijns vingergras vormen de verschillen binnen de soort (waarbij de ene populatie tot het dubbele van een dosis voor een andere populatie nodig heeft om hetzelfde bestrijdingseffect te komen) wel degelijk het verschil tussen bestreden en niet bestreden populaties.

Morfologische verschillen

Ten laatste werden de belangrijkste Vlaamse vingergrassen morfologisch gekarakteriseerd door het opvolgen van de groei gedurende 10 weken. Zo werd een duidelijk verschil gevonden in groeipotentieel en ontwikkelingssnelheid tussen de vingergrassen: de potentiële biomassa van D. ciliaris subsp. nubica is het dubbele van dat van de andere soorten. De andere nieuwkomer Argentijns vingergras kent initieel een lagere groeisnelheid dan de overige soorten, maar heeft uiteindelijk een potentiële biomassa die 21 % en 69 % hoger ligt dan die van resp. glad en harig vingergras. Omwille van deze hogere biomassa-accumulatie zijn de nieuwkomers wellicht competitiekrachtiger dan de reeds langer ingeburgerde vingergrassen.

Gevolgen voor de praktijk

Een correcte herkenning van de vingergrassen en hierop afgestemde herbicidekeuze (en hun dosissen en tijdstip van toepassing) zijn heel belangrijk. De bestrijding van Argentijns en glad vingergras verloopt het best met topramezon, die van D. ciliaris subsp. nubica en harig vingergras met mesotrion. Het is aangeraden de behandeling voor het 4-bladstadium uit te voeren. De nieuwkomers Argentijns vingergras en D. ciliaris subsp. nubica zijn wellicht competitiekrachtiger en zijn tevens minder gevoelig aan de meest gebruikte maïsherbiciden met grassenwerking dan de reeds langer ingeburgerde vingergrassen en verdienen dus extra aandacht.

Bibliografie

Aguyoh JN & Masiunas JB. (2009) Interference of large crabgrass (Digitaria sanguinalis) with snap beans. Weed Science 51, 171–176.

Algemene Directie Statistiek België (2013) Kerncijfers landbouw 2013. Raadpleegbaar op: http://statbel.fgov.be/nl/modules/publications/statistiques/kerncijfers… (laatst geraadpleegd op 10 december 2014).

Barberi P, Cozani A, Macchia M & Bonari E. (1998) Size and composition of the weed seedbank under different management systems for continuous maize crop. Weed Research 38, 319–334.

Barkworth M, Capels K, Long S & Piep M. (2003) Flora of North America North of Mexico. Vol. 25: Magnoliophyta: Commelinidae (in part): Poaceae, part 2. (ed. Flora of North America Editorial Committee). Oxford University Press, New York, VS.

Benevuti S, Macchia M & Miele S. (2001) Quantitative analysis of emergence of seedlings from buried seed weeds with increasing soil depth. Weed Science 49, 528–535.

Bhowmik PC & Nandihalli UB. (1988) Control of large crabgrass (Digitaria sanguinalis) and fall Panicum (Panicum dichotomiflorum) in corn (Zea mays) with tridiphane and atrazine combinations. Weed Science 36, 359–362.

Biswas PK, Devi A, Roy PK & Paul KB. (1978) Enzyme activity in dormant and nondormant large crabgrass (Digitaria sanguinalis) seeds following hydration. Weed Science 26, 90–93.

Blake ST. (1969) Taxonomic and nomenclatural studies in the gramineae, No. 2. In: Proc. Roy. Soc. QD. 1–26. Queensland Herbarium, Brisbane, Australië.

Bus K, Schepers H & van Zeeland M. (2005) Inventarisatie hulpstoffen gewasbeschermingsmiddelen, 1–57. Praktijkonderzoek Plant & Omgeving, Wageningen, Nederland.

Cardina J, Herms CP & Herms DA. (2011) Phenological indicators for emergence of large and smooth crabgrass (Digitaria sanguinalis and D. ischaemum). Weed Technology 25, 141–150.

De Cauwer B. (2011) Herbologie (cursus), Faculteit bio-ingenieurswetenschappen, Universiteit Gent, Gent, België.

Chauhan BS & Johnson DE. (2008) Germination ecology of southern crabgrass (Digitaria ciliaris) and India crabgrass (Digitaria longiflora): two important weeds of rice in tropics. Weed Science 56, 722–728.

Clement EJ. (2000) Digitaria ciliaris established in Gosport (S. Hants, VC 11). BSBI News 83, 37–39.

Commissie voor Terminologie op het Gebied van de Onkruidkunde voor het Nederlandse Taalgebied. (1984) Terminologie op het gebied van de onkruidkunde, 2e druk. Wageningen, Nederland.

Cruz J-F. (2004) Fonio: a small grain with potential. LEISA Magazine 20, 16–17.

Cudney DW & Elmore CL. (2000) Biology and control of crabgrass. In: Turfgrass and Landscape Management Research Conference. University of California, Riverside, California, VS, 1–2.

Dalrymple RL, Mitchell R, Flatt B, Dobbs W, Ingram S & Coleman S. (1999) Crabgrass for Forage: Management from the 1990s. Ardmore, Oklahoma, VS.

Egley GH & Chandler JM. (1983) Longevity of weed seeds after 5,5 years in the Stoneville 50-year buried-seed study. Weed Science 31, 264–270.

Elmore MT, Brosnan JT, Kopsell DA & Breeden GK. (2012) Nitrogen-enhanced efficacy of mesotrione and topramezone for smooth crabgrass (Digitaria ischaemum) control. Weed Science 60, 480–485.

Europese Commissie. (2004) EU DIR 2004/248/EG.

Europese Commissie. (2009) EU DIR 2009/128/EC.

Fischer MA, Oswald K & Adler W. (2008) Exkursionsflora für Österreich, Liechtenstein und Südtirol. Biologiezentrum der Oberösterreichischen Landesmuseen, Oostenrijk.

Flora de la República Argentina. (2014) Digitaria aequiglumis. Raadpleegbaar op: http://www.floraargentina.edu.ar/detalleespecie.asp?forma=&variedad=aeq… (laatst geraadpleegd op 10 december 2014).

Forcella F, Benech Arnold RL, Sanchez R & Ghersa CM. (2000) Modeling seedling emergence. Field Crops Research 67, 123–139.

Franke AC, van Dijk CJ & Riemens MM. (2009) Setaria verticillata, Digitaria ischaemum and Geranium molle: biology and control, a review of literature. Wageningen, Nederland.

Fu R & Ashley RA. (2006) Interference of large crabgrass (Digitaria sanguinalis), redroot pigweed (Amaranthus retroflexus), and hairy galinsoga (Galinsoga ciliata) with bell pepper. Weed Science 54, 364–372.

Fytoweb (2014) Fytoweb. Raadpleegbaar op: http://www.fytoweb.be/indexNL.asp (laatst geraadpleegd op 15 april 2015).

Gallart M, Teresa Mas M & Verdu AMC. (2010) Demography of Digitaria sanguinalis: effect of the emergence time on survival, reproduction, and biomass. Weed Biology and Management 10, 132–140.

Gallart M, Verdu AMC & Mas MT. (2008) Dormancy breaking in Digitaria sanguinalis seeds: the role of the caryopsis covering structures. Seed Science and Technology 36, 259–270.

Garadin A, Durr C & Colbach N. (2010) Effects of seed depth and soil aggregates on the emergence of weeds with contrasting seed traits. Weed Research 50, 91–101.

Gatzweiler E, Krähmer H, Hacker E, Hills M, Trabold K & Bonfig-Picard G. (2012) Weed spectrum and selectivity of tembotrione under varying environmental conditions. In: 25th German Conference on Weed Biology and Weed Control (13-15 maart, Julius Kühn Institute, Braunschweig, Duitsland). 385–391. Julius Kühn Institute, Braunschweig, Duitsland.

Geeroms T. (2012) Giersten (Panicum spp.) in maïspercelen: competitiviteit en reactie ten aanzien van herbiciden. PhD thesis, Universiteit Gent, Gent, België.

Giese MS, Keese RJ, Christians NE & Gaussoin RE. (2005) Mesotrione: a potential selective post-emergence herbicide for turfgrass. Turfgrass Society Research Journal 10, 100–101.

Giesen & Geurts. (2003) Vegetatiekartering van de Staatsbosbeheerobjecten Zwolse Bos en Speulderbos. Nederland.

Hacker JB. (1984) Genetic variation in seed dormancy in Digitaria milanjiana in relation to rainfall at the collection site. Journal of Applied Ecology 21, 947–959.

Haesaert G, Derycke V, Latré J, De Roo B & Martens D. (2014) Geïntegreerde onkruidbestrijding in maïs wordt een noodzaak. Landbouwcentrum Voedergewassen (LCV).

Hall FR, Downer RA, Cooper JA, Ebert TA & Ferree DC. (1997) Changes in spray retention by apple leaves during a growing season. HortScience 32, 858–860.

Heap I. (2014) The International Survey of Herbicide Resistant Weeds. Raadpleegbaar op: http://www.weedscience.org (laatst geraadpleegd op 27 april 2015).

Hellwig KB, Johnson WG & Scharf PC. (2002) Grass weed interference and nitrogen accumulation in no-tillage corn. Weed Science 50, 757–762.

Hennigh DS & Al-Khatib K. (2010) Response of barnyardgrass (Echinochloa crus-galli), green foxtail (Setaria virdis), longspine sandbur (Cenchrus longispinus) and large crabgrass (Digitaria sanguinalis) to nicosulfuron and rimsulfuron. Weed Science 58, 189–194.

Henrard JT. (1950) Monograph of the genus Digitaria. Universitaire Pers Leiden, Leiden, Nederland.

Holloway PJ. (1970) Surface factors affecting the wetting of leaves. Pesticide Science 1, 156–163.

Holm L, Plucknett D, Pancho J & Herberger J. (1977) The world’s worst weeds: distribution and biology. University Press Hawaï, Honolulu, VS.

Hoste I. (2003) Maïsakkers en biodiversiteitsonderzoek: zin of onzin? Scripta Botanica Belgica 24, 29–38.

Hoste I. (2005) Digitaria aequiglumis in Sleidinge (OVl.), nieuw voor de Belgische flora. Dumortiera 84, 21–23.

Hoste I, Verloove F, Nagels C, Andriessen L. & Lambinon J. (2009) De adventievenflora van in België ingevoerde mediterrane containerplanten. Dumortiera 97, 1–16.

HRAC. (2014) Herbicide Resistance Action Committee. Raadpleegbaar op: http://hracglobal.com (laatst geraadpleegd op 1 maart 2015).

Huiting H, Rotteveel T, Spoorenberg P & van der Weide R. (2014) Distribution, significance and control of foxtail, Setaria spp. and crabgrass, Digitaria spp. in the Netherlands, and the situation within Europe. In: 26th German Conference on weed Biology an Weed Control. (11-13 maart, Julius Kühn Institute, Braunschweig, Duitsland). 671–681. Julius Kühn Institute, Braunschweig, Duitsland.

Johnson BC &Young BG. (2002) Influence of temperature and relative humidity on the foliar activity of mesotrione. Weed Science 50, 157–161.

Kim TJ, Neal JC, Ditomaso JM & Rossi FS. (2002) A survey of weed scientists’ perceptions on the significance of crabgrasses (Digitaria spp.) in the United States. Weed Technology 16, 239–242.

King CA & Oliver LR. (1994) A model for predicting large crabgrass (Digitaria sanguinalis) emergence as influenced by temperature and water potential. Weed Science 42, 561–567.

Knezevic SZ, Streibig JC & Ritz C. (2007) Utilizing R software package for dose-response studies: the concept and data analysis. Weed Technology 21, 840–848.

Kutschera L. (1960) Wurzelatlas : mitteleuropäischer Ackerunkräuter und Kulturpflanzen. Frankfurt am Main, Duitsland.

Lambinon J, De Langhe J-E, Delvosalle L & Duvigneaud J. (1998) Flora van België, het Groothertogdom Luxemburg, Noord-Frankrijk en de aangrenzende gebieden (Pteridofyten en Spermatofyten), Nationale Plantentuin van België, Meise, België.

Lundgren JG, Shaw JT, Zaborski ER & Eastman CE. (2005) The influence of organic transition systems on beneficial ground-dwelling arthropods and predation of insects and weed seeds. Renewable Agriculture and Food Systems 21, 227–237.

Marks MK & Nwachuku AC. (1986) Seed-bank characteristics in a group of tropical weeds. Weed Research 26, 151–157.

Masin R, Zuin MC, Archer DW, Forcella F & Zanin G. (2005) WeedTurf: a predictive model to aid control of annual summer weeds in turf. Weed Science 53, 193–201.

Mc Ivor JG & Howden SM. (2000) Dormancy and germination characteristics of herbaceous species in the seasonally dry tropics of northern Australia. Austral Ecology 25, 213–222.

McCurdy JD, McElroy JS & Breeden GK. (2009a) Yellow nutsedge (Cyperus esculentus) and large crabgrass (Digitaria sanguinalis) response to soil-and foliar-applied mesotrione. Weed Technology 23, 62–66.

McCurdy JD, McElroy JS, Kopsell DA & Sams CE. (2009b) Mesotrione control and pigment concentration of large crabgrass (Digitaria sanguinalis) under varying environmental conditions. Pest Management Science 65, 640–644.

Menalled FD, Marino PC, Renner KA & Landis DA. (1999) Post-dispersal weed seed predation in Michigan crop fields as a function of agricultural landscape structure. Agriculture, Ecosystems & Environment 77, 193–202.

Mitich LW. (1988) Crabgrass. Weed Technology 2, 114–115.

Mohler CL & Callaway MB. (1992) Effects of tillage and mulch on the emergence and survival of weeds in sweet corn. Journal of Applied Ecology 29, 21–34.

Mohler CL & Callaway MB. (1995) Effects of tillage and mulch on weed seed production and seed banks in sweet corn. Journal of Applied Ecology 32, 627–639.

Monks DW & Schultheis JR. (1998) Critical weed-free period for large crabgrass (Digitaria sanguinalis) in transplanted watermelon (Citrullus lanatus). Weed Science 46, 530-532.

Nairn JJ, Forster WA & van Leeuwen RM. (2013) ‘Universal’ spray droplet adhesion model - accounting for hairy leaves. Weed Research 53, 407–417.

Nguluve DW, Muir JP, Wittie R, Rosiere R & Butler TJ. (2004) Yield and nutritive value of summer legumes as influenced by dairy manure compost and competition with crabgrass. Agronomy Journal 96, 812.

Peters RA & Dunn S. (1971) Life history studies as related to weed control in the Northeast; 6: large and small crabgrass. Storrs Agricultural Experiment Station 3, 1–31.

Pignatti S & Anzalone B. (1982) Flora d’Italia. Edagricole, Bologna, Italië.

Reheul D. (2005) Fytotechnie: Voedergewassen (cursus), Faculteit bio-ingenieurswetenschappen, Universiteit Gent, Gent, België.

Ritz C & Streibig JC. (2005) Bioassay analysis using R. Journal of Statistical Software 12 (5).

Ryle GJA. (1966) Effects of photoperiod in the glasshouse on the growth of leaves and tillers in three perennial grasses. Annals of Applied Biology 57, 257–268.

Santel HJ. (2009) LAUDIS OD - a new herbicide for selective post-emergence weed control in corn (Zea mays L.). Bayer Cropscience Journal 62, 95–108.

Sanyal D, Bhowmik PC & Reddy KN. (2006) Influence of leaf surface micromorphology, wax content, and surfactant on primisulfuron droplet spread on barnyardgrass (Echinochloa crus-galli ) and green foxtail (Setaria viridis). Weed Science 54, 627–633.

Seefeldt SS, Jensen JE & Patrick Fuerst E. (1995) Log-logistic analysis of herbicide dose-response relationships. Weed Technology 9, 218–225.

Shaner DL. (2014) Herbicide handbook. (ed. Shaner, DL.) 10th edition. Champaign (Ill.) : Weed science society of America, VS.

Simpson GM. (1990) Seed Dormancy in Grasses. Cambridge University Press, Cambridge, UK.

Singh HB & Arora RK. (1972) Raishan (Digitaria sp.)—a minor millet of the Khasi Hills, India. Economic Botany 26, 376–380.

Spanoghe P. (2014) Fytofarmacie (cursus). Faculteit bio-ingenieurswetenschappen, Universiteit Gent, Gent, België.

Stapf O & Hubbard CE. (1919) Flora of Tropical Africa (ed. Prain D). Vol 9 (1).

Streibig JC, Rudemo M & Jensen JE. (1993) Dose-response curves and statistical models. In J.C. Streibig & P. Kudsk, eds. Herbicide bioassays. CRC Press, Boca Raton, VS, 29-55.

Stryckers J. (1990) Verschuivingen in de onkruidflora door chemische onkruidbestrijding. Biologisch Jaarboek Dodonca 58, 71–83.

Sulmon C, Gouesbet G, Couée I & Amrani A El. (2004) Sugar-induced tolerance to atrazine in Arabidopsis seedlings: interacting effects of atrazine and soluble sugars on psbA mRNA and D1 protein levels. Plant Science 167, 913–923.

Taylor P. (2011) The wetting of leaf surfaces. Current Opinion in Colloid & Interface Science 16, 326–334.

Tikam K, Phatsara C, Mikled C et al. (2013) Pangola grass as forage for ruminant animals: a review. SpringerPlus 2, 604.

Tilley AM & Walker HL. (2002) Evaluation of Curvularia intermedia (Cochliobolus intermedius) as a potential microbial herbicide for large crabgrass (Digitaria sanguinalis). Biological Control 25, 12–21.

Turner FA, Jordan KS & Van Acker RC. (2012) Review: The recruitment biology and ecology of large and small crabgrass in turfgrass: Implications for management in the context of a cosmetic pesticide ban. Canadian Journal of Plant Science 92, 829–845.

Vall E, Andrieu N, Beavogui F & Sogodogo D. (2011) Les cultures de soudure comme stratégie de lutte contre l’insécurité alimentaire saisonnière en Afrique de l’Ouest : le cas du fonio (Digitaria exilis Stapf). Cahiers Agricultures 20, 294–300.

Van der Meijden R. (2005) Heukels’ flora van Nederland. Wolters-Noordhoff Uitgevers B.V., Groningen, Nederland.

Van der Vaart A. (1998) Asymptotic statistics. Cambridge University Press, Cambridge, UK.

Vanderhoeven S, Pieret N, Tiebre M-S et al. (2006) Invasive plants in Belgium: patterns, processes and monitoring (INPLANBEL). Federaal wetenschapsbeleid, Brussel, België.

Van Landuyt W, Hoste I, Vanhecke L, Van den Brempt P, Vercruysse W & De Beer D. (2006) Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels Gewest. INBO, Nationale Plantentuin van België, Flo.Wer., Meise, België.

Van Rompaey E & Delvosalle L. (1972) Atlas van de Belgische en Luxemburgse Flora, Pteridofyten en Spermatofyten. Nationale Plantentuin van België, Meise, België.

Verloove F. (2002) Ingeburgerde plantensoorten in Vlaanderen. Instituut voor natuurbehoud.

Verloove F. (2006) Catalogue of neophytes in Belgium. Scripta Botanica Belgica 39, 1–89.

Verloove F. (2008) Studies within the genus Digitaria Haller (Poaceae, Panicoideae) in southwestern Europe. Candollea 63, 227–233.

Verloove F & Groom Q. (2014) Manual of the Alien Plants of Belgium. Raadpleegbaar op: http://alienplantsbelgium.be (laatst geraadpleegd op 10 april 2015).

Verloove F & Vandenberghe C. (1996) Nieuwe en interessante voederadventieven voor de Belgische flora, hoofdzakelijk in 1995. Dumortiera 66, 11–32.

Verloove F & Vandenberghe C. (1999) Nieuwe en interessante voederadventieven voor de Belgische flora, hoofdzakelijk in 1998. Dumortiera 74, 23–32.

Vietmeyer N, Borlaugh N, Axtell J, Burton G, Harlan J & Rachie K. (1996) Fonio (Acha). In: Board on Science and Technology for International Development (ed). Lost Crops of Africa: Volume I: Grains. National Academy Press, Washington DC, 59–76.

Watson L & Dallwitz MJ. (1992) The grass genera of the world. University Press, Cambridge, UK.

Webster RD & Hatch SL. (1990) Taxonomy of Digitaria section aequiglumae (Poaceae : Paniceae). SIDA, Contributions to Botany 14, 145–167.

Wiederholt RJ & Stottenberg DE. (1996) Similar fitness between large crabgrass (Digitaria sanguinalis) accessions resistant or susceptible to acetyl-coenzyme A carboxylase inhibitors. Weed Science 10, 42–49.

Wilhalm T. (2009) Digitaria ciliaris in Europe. Willdenowia - Annals of the Botanic Garden and Botanical Museum Berlin-Dahlem 39, 247–259.

Willems G. (1983) Biologie en bestrijding van de onkruidgiersten Digitaria Heist. ex Fabr., Echinochloa P.B en Setaria P.B. Rijksuniversiteit Gent, Gent, België.

Zaalishvili G V, Khatisashvili GA, Ugrkhelidze DS, Gordeziani MS & Kvesitadze GI (2000) Plant potential for detoxification (Review). Applied Biochemistry and Microbiology 36, 443–451.