Jeugdjournaals in Europese landen in kaart gebracht: een comparatief onderzoek

Kato Poelmans
Persbericht

Karrewiet heeft 14 broertjes

Nieuws op maat van kinderen is stilaan vaste waarde in Europa

15 jeugdjournaals telt Europa. Dat blijkt uit een studie van Kato Poelmans, studente journalistiek aan de KU Leuven. Het is het eerste onderzoek dat de Europese jeugdjournaals in kaart brengt. Per land zijn steekkaartfiches beschikbaar met de basisinformatie van de jeugdjournaals.

Het onderzoek neemt in totaal 30 landen onder de loep. Daarin zitten de 28 Europese lidstaten en Noorwegen en IJsland. Die laatste twee werden toegevoegd omwille van hun politieke, culturele en historische verwantschap met de lidstaten. De 15 gevonden jeugdjournaals zijn afkomstig uit 14 verschillende landen: België, Denemarken, Duitsland, Finland, Frankrijk, Ierland, IJsland, Italië, Nederland, Noorwegen, Slovenië, Tsjechië, het Verenigd Koninkrijk en Zweden. België heeft als enige land twee jeugdjournaals: een Vlaamse variant en een Waalse variant.

Kinderen aan de macht

Dat de Europese jeugdjournaals hun best doen om hun kijkers aan te spreken is duidelijk. Het nieuws is volledig afgestemd op kinderen. Beangstigende nieuwsitems worden begrijpelijk uitgelegd, met de uitleg van een expert of aangevuld met reacties van leeftijdsgenoten. Woord en beeld ondersteunen elkaar vaak. Kinderen kunnen soms ook zelf reporter zijn. Allemaal leuke manieren om de jonge kijkers te betrekken bij de actualiteit.

Koploper met een nieuwsprogramma voor en door kinderen is het Italiaanse Tg dei Ragazzi. Elke aflevering is volledig samengesteld en gemaakt door kinderen. Geen gemakkelijke opdracht, maar wel erg leuk. Om het haalbaar te houden verschijnt het jeugdjournaal slechts één keer per week.

Creativiteit ten top

News2day uit Ierland, NOS Jeugdjournaal uit Nederland, Zprávičky uit Tsjechië en BBC Newsround uit het Verenigd Koninkrijk zenden elke dag uit. De meeste jeugdjournaals daarentegen hebben slechts enkele afleveringen per week. Sommige jeugdjournaals, zoals het Finse Lasten Uutiset en het Sloveense Infodrom, zenden slechts één keer uit per week. Een aflevering van een Europees jeugdjournaal duurt meestal niet langer dan 9 minuten. Dat is niet zo lang, als je bedenkt dat er in die tijd ongeveer 6 nieuwsitems aan bod komen. De redacteurs van de jeugdjournaals moeten dus zeer creatief omspringen met de kostbare tijd die ze hebben en erg goed hun nieuws selecteren.

Creatief is ook Karrewiet, dat als enige Europese jeugdjournaal niet met een nieuwsanker werkt. Of misschien getuigt het wel van een zekere wil om vast te blijven houden aan oude gewoonten? Het is in ieder geval opmerkelijk. Toch lijkt het te werken, want met zo’n 100 000 kijkers per aflevering doet het programma het meer dan behoorlijk.

De kijkcijfers van de Europese jeugdjournaals zien er in het algemeen positief uit. Natuurlijk hangt alles af van het aantal inwoners en het aantal kinderen per land. Toch kunnen de nieuwsredacties met een goed gevoel terugkijken op hun harde werk. Zeker het Nederlandse NOS Jeugdjournaal en het Duitse Logo! kunnen trots zijn op de meer dan 400 000 trouwe dagelijkse kijkers die ze hebben.

Financiële motieven

14 landen met jeugdjournaal, dat betekent dus ook 16 landen zonder. Vooral oostelijk gelegen landen en kleine landen bieden geen nieuwsprogramma voor kinderen aan. Dit zijn de 16 landen op een rijtje: Bulgarije, Cyprus, Estland, Griekenland, Hongarije, Kroatië, Letland, Litouwen, Luxemburg, Malta, Oostenrijk, Polen, Portugal, Roemenië, Slowakije en Spanje.

Het budget speelt de grootste rol in de afwezigheid van een jeugdjournaal. Een land als Luxemburg is te klein om zo’n programma rendabel te maken. In andere landen zijn eerdere pogingen om een jeugdjournaal in te voeren stopgezet, omdat het financieel gezien niet interessant was. Dat is gebeurd in Bulgarije, Hongarije en Malta. Toch sluiten enkele lidstaten niet uit dat er in de (nabije) toekomst een jeugdjournaal opgestart zal worden. De openbare omroep van Estland is al volop bezig die plannen uit te werken.

De meeste landen zonder jeugdjournaal geven te kennen dat ze gerust zonder nieuwsprogramma voor hun jonge kijkers verder kunnen. Zij bieden meestal alternatieven aan om de kinderen toch op de hoogte te houden van wat er gebeurt in eigen land of de wereld. Vaak moeten de kinderen daarvoor wel uitwijken naar een ander medium dan de televisie. Het internet is het meest aangeboden alternatief. Dat zal voor de jeugd van tegenwoordig gelukkig geen al te groot probleem vormen.

Bibliografie

30 years of Newsround. (2002). Geraadpleegd via http://news.bbc.co.uk/cbbcnews/hi/static/find_out/guides/30_anniversary…

Bandura, A. (1971). Social learning theory. New York: General Learning Press.

Bandura, A. (2001). Social cognitive theory of mass communication. Media Psychology, 3 (3), 265-299. doi: 10.1207/S1532785XMEP0303_03q

Baum, M. A. (2002). Sex, lies and war: How soft news brings foreign policy to the inattentive public. The American Political Science Review, 96 (1), 91-109. doi: 10.1017/S0003055402004252

Bettag, T. (2000). Evolving definitions of news. The Harvard International Journal of Press/Politics, 5 (3), 105-107. Geraadpleegd via muse.jhu.edu

Boczkowski, P. J., & Peer, L. (2011). The choice gap: The divergent online news preferences of journalists and consumers. Journal of Communication, 61 (5), 857-876. doi: 10.1111/j.1460-2466.2011.01582.x

Brighton, P., & Foy, D. (2007). News values. London: Sage.

Buckingham, D. (1997). The making of citizens: Pedagogy and address in children’s television news. Journal of Educational Media, 23 (2/3), 119-139. doi: 10.1080/1358165970230203

Bury, R. & Li, J. (2015). Is it live or is it timeshifted, streamed or downloaded? Watching television in the era of multiple screens. New media & society, 17 (4), 592-610. doi: 10.1177/1461444813508368

Cantor, J. (1994). Children’s fright reactions to television and films. Poetics, 23, 75-89. doi: 10.1016/0304-422X(94)00012-U

Cardoen, S. (2017, 26 juni). Nieuws op kindermaat nu ook op de smartphone via de Karrewiet-app. De Redactie.be. Geraadpleegd via http://www.deredactie.be

Corporate bodies (2017). Geraadpleegd via http://www.mediaset.it

De Cock, R. (2012). Mediating Flemish children’s reactions of fear and sadness to television news and its limitations. Journal of Children and Media, 6 (4), 485-501. doi: 10.1080/17482798.2012.740414

De Coster, E. (2016). De wereld door de ogen van het jeugdjournaal: een vergelijkende studie tussen Karrewiet en BBC Newsround. Een kwantitatieve inhoudsanalyse (Ongepubliceerde masterproef). KU Leuven, België.

Eurovision & Polis. (2015). Children’s news: How can it survive the digital era? Geraadpleegd via https://www.ebu.ch/

Galtung, J., & Ruge, M. H. (1965). The structure of foreign news: The presentation of the Congo, Cuba and Cyprus crises in four Norwegian newspapers. Journal of Peace Research, 2 (1), 64-91. doi: 10.1177/002234336500200104

Harcup, T., & O’Neill, D. (2001). What is news? Galtung and Ruge revisited. Journalism Studies, 2 (2), 261-280. doi: 10.1080/14616700118449

Harcup, T., & O’Neill, D. (2016, maart). What is news? News values revisited (again). Journalism Studies, 1-19. doi: 10.1080/1461670X.2016.1150193

Hendriks, E. (2016).   De wereld door de ogen van het jeugdjournaal Kwantitatieve vergelijkende inhoudsanalyse van Karrewiet en NOS Jeugdjournaal wat betreft topicselectie en –presentatie (Ongepubliceerde masterproef). KU Leuven, België.

How long is the school day (2012). Geraadpleegd via http://www.schooldays.ie/

Huston, A. C., & Wright, J. C. (1998). Television and the informational and educational needs of children. The annals of the American Academy of Political and Social Science, 557, 9-23. Geraadpleegd via www.jstor.org

Johnson, R. N. (1996). Bad news revisited: The portrayal of violence, conflict and suffering on television news. Peace and Conflict: Journal of Peace Psychology, 2 (3), 201-216. doi: 10.1207/s15327949pac0203_2

Kandemir-Osdinc, N., & Erdur-Baker, O. (2013). Children and television news. Procedia – Social and Behavioral Sciences, 84, 351-355. doi: 10.1016/j.sbspro.2013.06.565

Mares M.-L., Palmer, E., & Sullivan, T. (2011). Prosocial effects of media exposure. In S. L. Calvert & B. J. Wilson (red.), The handbook of children, media, and development (pp. 268-289). Chichester: Wiley-Blackwell.

Matthews, J. (2003). Cultures of production: The making of children’s news. In S. Cottle (red.), Media organization and production (pp. 131-145). London: Sage.

Mediaraven, & LINC. (2016) Onderzoeksrapport Apestaartjaren 6. België.

Melody, W. (1973). Children’s television: The economics of exploitation. New Haven, CT: Yale University Press.

Messenger Davies, M. (1997). Fake, fact and fantasy: Children’s interpretations of television reality. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.

Office of Communications. (2016). Children and parents: Media use and attitudes report. Geraadpleegd via http://www.ofcom.org.uk/

Patterson, T. E. (2000). Doing well and doing good: How soft news and critical journalism are shrinking the news audience and weakening democracy – and what news outlets can do about it. Cambridge, MA: Harvard University Press. Geraadpleegd via https://research.hks.harvard.edu/publications/getFile.aspx?Id=1

Pew Research Center. (2016). The modern news consumer: News attitudes and practices in the digital era. Geraadpleegd via http://www.pewresearch.org/

Pitrova, V. (2014). Towards cosmopolitan Europeans: Covering Europe for the young audience on public service broadcasting in the Netherlands and United Kingdom. In A. Stepinska (red.), Media and communication in Europe (pp. 45-60). Berlin: Logos Verlag Berlin.

Population, total (2016). Geraadpleegd via http://data.worldbank.org/

Reinemann, C., Stanyer, J., Scherr, S., & Legnante, G. (2011). Hard and soft news: A review of concepts, operationalizations and key findings. Journalism, 13 (2), 221-239. doi: 10.1177/1464884911427803

Rideout, V. (2016). Measuring time spent with media: The common sense census of media use by US 8- to 18-year-olds. Journal of Children and Media, 10 (1), 138-144. doi: 10.1080/17482798.2016.1129808

Schedule. (2017). Geraadpleegd via http://www.bbc.co.uk/cbbc/programmes/schedules/

Schramm, W. (1949). The nature of news. Journalism Quarterly, 26 (3), 259-269. Geraadpleegd via http://journals.sagepub.com

Shoemaker, P. J., & Cohen, A. (2006). News around the world: Content, practitioners, and the public. New York: Routledge.

Slattery, K., Doremus, M., & Marcus, L. (2001). Shifts in public affairs reporting on the network evening news: A move toward the sensational. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 45 (2), 290-302. doi: 10.1207/s15506878jobem4502_6

Schultz, I. (2007). The journalistic gut feeling. Journalism Practice, 1 (2), 190-207. doi: 10.1080/17512780701275507

Sotomayor, E. (1989). What is news? Social Education, 53 (3), 161-163. Geraadpleegd via www.proquest.com

State schools in Italy (z.j.). Geraadpleegd via https://www.justlanded.com/

Steenacker, L. (2016). De wereld door de ogen van het jeugdjournaal Karrewiet: Een kwalitatieve inhoudsanalyse van het jeugdjournaal Karrewiet (Ongepubliceerde masterproef). KU Leuven, België.

Studiedienst Vlaamse Regering. (2016). Vlaanderen in cijfers 16. Geraadpleegd via http://regionalestatistieken.vlaanderen.be

Tuchman, G. (1973). Making news by doing work: Routinizing the unexpected. American Journal of Sociology, 79 (1), 110-131. doi: 10.1086/225510

Ultra Nyt. (z.j.). Geraadpleegd via http://www.imdb.com

Ultra Nyt- 22. juni 2017. (2017). Geraadpleegd via https://www.dr.dk/

Valkenburg, P. M. (2002). Beeldschermkinderen: theorieën over kind en media. Amsterdam: Boom.

Valkenburg, P. M., Cantor, J., & Peeters, A. L. (2000). Fright reactions to television: A child survey. Communication Research, 27 (1), 82-99. doi: 10.1177/009365000027001004

Vanbellingen, B. (2016). De wereld door de ogen van het jeugdjournaal: Kwantitatieve inhoudsanalyse van Het Journaal en Karrewiet (Ongepubliceerde masterproef). KU Leuven, België.

Van der Veen, I., Huijzer, M., & Siemensma, F. (2008). Het NOS jeugdjournaal (Informatie Kroon 233). Groningen: Wolters-Noordhoff.

Vasterman, P. (1995) Mediahypes: Een theoretisch kader voor het analyseren van publiciteitsgolven. Massacommunicatie: wetenschappelijk kwartaaltijdschrift voor communicatie en informatie, 23. Geraadpleegd via http://vasterman.blogspot.be op 12 april 2017

Walma van der Molen, J. H. (2004). Violence and suffering in television news: toward a broader conception of harmful television content for children. Pediatrics, 113 (6), 1771-1775. Geraadpleegd via pediatrics.aappublications.org

Walma van der Molen, J. H., & de Vries, M. (2003). Violence and consolation: September 11th 2001 covered by the Dutch Children’s News. Journal of Educational Media, 28 (1), 5-17. Geraadpleegd via https://www.ebscohost.com/

Walma van der Molen, J. H., Valkenburg, P. M., & Peeters, A. L. (2002). Television news and fear: A child survey. Communications, 27 (3), 303-317. doi: 10.1515/comm.27.3.303

Walma van der Molen, J. H., & van der Voort, T. H. A. (2000). Children’s and adults’ recall of television and print news in children’s and adult news formats. Communication Research, 27 (2), 132-160. Geraadpleegd via journals.sagepub.com

Walma van der Molen, J. H., & van der Voort, T. H. A. (1997). Children’s recall of television and print news: A media comparison study. Journal of Educational Psychology, 89 (1), 82-91. Geraadpleegd via ovidsp.tx.ovid.com

Universiteit of Hogeschool
Master in de journalistiek
Publicatiejaar
2017
Promotor(en)
Rozane De Cock
Kernwoorden
Share this on: