A Post-School In Nepal: ‘To walk about’

Justine Sleurs
Persbericht

A Post-School In Nepal: ‘To walk about’

Het begrip post-school is afkomstig van het begrip post-kolonialisme. Dit wijst op de tijd na het kolonialisme, waarbij de identiteit van culturen verloren ging door een overmeestering van het Westen. Het Westen blijft de wereld als een bron van grondstoffen zien, die ten dienste staat van kennis en vooruitgang. Omwille van de invloed dat het westerse globalisme heeft op culturen in Nepal, dreigt ook hun identiteit verloren te gaan. Door de globaliserende economie zijn de waarden van de mensen uit Makwanpur (Nepal) aan het veranderen. Kinderen willen niet meer leren over hun traditionele cultuur. Ze willen Engels studeren om later geld te kunnen verdienen. 

Ook Laurie Lane Zucker, pedagoog en grondlegger van het place-based learning educatiemodel, stelt dat het globalisme een een enorme druk uitoefent op culturen en tradities. Sterker nog, de mens lijdt door de globalisering. “In een steeds meer geglobaliseerde wereld is er vaak druk om gemeenschappen en regio’s ondergeschikt te maken aan de dominante economische modellen. Hun lokale culturele identiteit, tradities en geschiedenis worden gedevalueerd. Biodiversiteit / habitatverlies en uitputting van de aquifer worden wijdverspreid en acuut. Dergelijke druk verergert vaak de problemen door niet-duurzame patronen van consumptie en landgebruik aan te moedigen, en door familiale en gemeenschapsrelaties die diep verweven zijn met de lokale omgeving te verzwakken. Gemeenschappen worden minder veerkrachtig en zijn minder in staat om om te gaan met de dislocaties die globalisering en ecologische achteruitgang teweegbrengen. De gezondheid van een mens - menselijk en meer dan menselijk - lijdt.”

Sinds de laatste 50-60 jaar verliest het dorp alsmaar meer kennis over hun natuurlijke omgeving. Een post-school maakt Makwanpur terug bewust van hun traditie en identiteit en dit met een toekomst gerichte visie. Volgens Sōetsu Yanagi, is de traditie de accumulatie van eeuwenoude wijsheid. De school zal dus een plek worden voor de transmissie van eeuwenoude wijsheid. 

Hoe ontwerp je een school die door lokale materialiteit een plek wordt voor mentaliteitsverandering en transmissie van traditionele kennis?

Na het verblijf in het dorp in Nepal bleven mij vooral de mooie paden, de traditionele landbouw en tradities en niveaus bij. Door deze vier parameters die ik als positief ervaarde, kwamen vijf verschillende organische gebouwen tot stand met elk een andere functie. 

Er werd een klaslokaal bij de dorpelingen thuis ontworpen voor het place-based educatiemodel. Dit is een educatiemodel waarbij men van de geografie gebruikt maakt om boeiend en zinvol te leren. Wanneer de klas al wandelend gaat leren kunnen ze bij dorpelingen zoals de schrijnwerker of medicijnman stoppen. Deze brengen de kinderen terug kennis bij over eeuwenoude ambachten. Aan de toekomstig nieuw aangelegde weg staat een markt. Hier kunnen locale artefacten en landbouwproducten verkocht en voor de gemeenschap tentoongesteld worden. Er is nog steeds ruimte voorzien voor een standaard klaslokaal alhoewel ze door de specifieke vorm van de banken niet meer in hun gewoonlijke opstelling kunnen zitten. Aan de andere kant van de weg staat het hart van de school. Dit omvat een publiek klaslokaal en bibliotheek voor de overdracht van kennis en het samenbrengen van de gemeenschap. De school brengt dus zowel de leerlingen naar de gemeenschap en de gemeenschap naar de school. Op het einde van de site, gekoppeld aan de moestuin, situeert zich de kookklas dat ook een landbouwklas is en de storytelling. Daarop staat een zadenruimte en strobaal. In deze ruimtes wordt de traditionele landbouwkennis doorgegeven. Niveauverschillen zorgen dat sommige ruimte meer privé worden dan anderen. 

De verschillende gebouwen zijn gemaakt uit lokale materialen en tradities. De klassen zijn heel open, toch afsluitbaar om de relatie met de natuur te behouden. Lichte wanden van geweven bamboe bewerkstelligen die openheid. De dragende muren en vloeren zijn opgebouwd uit leem om de traditie te behouden en huiselijkheid te bekomen. De structuur is gemaakt uit lokale bamboe. Dit materiaal is zeer sterk, groeit snel en kan gemakkelijk geplant worden. Daarnaast wordt ook vooruitgang nagestreefd door gekleurde zeilen op de daken. Dit moet de dorpelingen duidelijk maken wat ze willen: vooruitgang en niet zomaar iets nieuws zoals de bestaande rechthoekige strakke school, onaangepast aan de omgeving. 

Masterproef interieurarchitectuur
On continuity and identity
The post-school Nepal
KULeuven, campus Sint-Lucas Gent
Justine Sleurs

Bibliografie

1. Ivison, D. (2018). Postcolonialism | historical period. [online] Encyclopedia Britannica.

2. Bouchez H. (2017). Het Wilde Ding, de natuurlijkheid der dingen, Gent: Art Paper Editions, p.117

3. Norberg-Hodge H., Page J. (2011). The Economics of Happiness (documentaire), USA: ISEC

4. D. Sobel. (2004) Place-Based Education: Connecting Classrooms and Communities.

5. Bouchez H. (2017). Het Wilde Ding, de weg van de sierlijkheid. Over archetype en anomiteit, Art Paper Editions, p.107 verwijzend naar Yahagi, S., The Unknown Craftsman: A Japanese Insight into Beauty, Kodansha, 2013 (1972)

6. Black C. (2010). Schooling the World: The White Man’s Last Burden (documentaire), USA

7. Pallasmaa J. (1988). The feasibility of regional Architecture in Post-Modern Society, Londen: the architectural review, may 1988 p. 26-34

8. Pinxten R. Immaterieel erfgoed tussen identiteit en interculturaliteit. (essay)

9. Frijhoff W. (2008). Cultureel erfgoed, cultuurbeleid en culturele dynamiek. (lezing). Brussel: Faro, jaargang 1 2008.

10. Frijhoff W. (2008). Cultureel erfgoed, cultuurbeleid en culturele dynamiek. (lezing). Brussel: Faro, jaargang 1 2008.

11. GETTING SMART, What is Place-Based education and why does it matter? (online, gettingsmart.com)

12. D. Sobel. (2004) Place-Based Education: Connecting Classrooms and Communities. (book)

13. D. Sobel. (2004) Place-Based Education: Connecting Classrooms and Communities. (book)

14. Pinxten R. Immaterieel erfgoed tussen identiteit en interculturaliteit. (essay)

15. Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur, Immaterieel Cultureel Erfgoed: Wat is immaterieel cultureel erfgoed? De Panne: Artypo (brochure 2017)

16. Barbara Kiser, body of knowledge (online)
17. S. Keldert, J. Dunlap, (2012). Companions in Wonder: Children and Adults Exploring Nature Together (book) 18. Lucie-Smith 1981; Kupiainen 2000

19. S. Kokko, P. Dillon: Crafts and craft education as expressions of cultural heritage: individual experiences and collective values among an international group of women university students (paper)

Universiteit of Hogeschool
Master in de interieurarchitectuur, KU Leuven, campus Sint-Lucas Gent
Publicatiejaar
2018
Promotor(en)
Klaas Vanslembrouck, Hilde Bouchez, Tom Callebout
Kernwoorden
Share this on: