De twee tijdperken van de oceaan

Doorheen de geschiedenis is de mensheid op slechts één manier met de zee omgegaan: op zee stond een individu, die het zoutige water op zijn gezicht voelde neerslaan, op een schip gemaakt door menselijke arbeid. De scheepsvaarder gebruikte indien beschikbaar een onuitputtelijke bron van energie, dat zijnde wind, om de zee te doorvaren. Deze traditie bleef ondoorbroken ondanks duizenden jaren van technologische vooruitgang, waaronder het gebruik van het wiel, brons, en microscopie.



Maar in het eerste jaar van de 19e eeuw kreeg de stoommachine zijn praktische toepassing in de zeevaart: de geboorte van de stoomboot was een feit. De eeuwenoude traditie werd doorbroken.



Gelukkig voor ons was één van de bekendste schrijvers aller tijden actief in deze periode. De serendipiteit gaat verder: hij begon met schrijven als zeevaarder met decennialange ervaring met zowel zeilschepen als stoomboten. Als je een lijn zou kunnen tekenen die de geschiedenis van de zee in twee verdeelt in een tijdperk van enerzijdes stoomvaren en anderzijds zeilen, dan zou Joseph Conrad met één voet aan beide kanten staan.



Omdat Joseph Conrad een professioneel verleden heeft met zowel zeilschepen als stoomboten, krijgen we een intiem inzicht in deze overgang. Hij schreef hierover in detail in zijn chef-d’oeuvre, Lord Jim, het leven en de tijden van een varensgezel die de overstap maakt van zeilboot naar stoommachine en een daad pleegt die de maatschappij hem niet kan vergeven.



Deze thesis analyseert de mensheid zijn relatie met de zee in de overgangsperiode door de lens en aanwijzingen beschikbaar in Lord Jim, en extrapoleert vanwege het intersectionele moment van Conrads schrijven hoe we de zee in de moderne samenleving bekijken.