De impact van stotteren op het dagelijks leven is belangrijker dan het stotteren zelf.
Dianne is een meisje dat stottert. Dit zijn haar woorden:
Ik s-stotter.
Ik stotter en dat doet me pijn,
kon ik maar zoals elk ander mens zijn.
Zo jaloers op kinderen die zich goed kunnen uiten,
en zichzelf nooit buiten hoeven te sluiten.
Ik sluit mezelf wel buiten,
en maak het veel erger dan het eigenlijk is.
Dan vertel ik iets, en gaat het weer mis.
Ik hoor een hapering in een woord dat ik zeg,
en wil dan stoppen met praten, en verdwijnen,
het liefst ver weg.
Ondanks de stotters ben ik een erg spontane meid,
maar soms verlies ik dat gevoel, en raak het kwijt.
Ik heb me er altijd voor verborgen,
het erger gemaakt dan het eigenlijk is,
ik wil het weg hebben die zorgen,
en hopen dat het ‘schaamtegevoel’ er nooit meer is.
Dianne schrijft met deze woorden de impact van haar stotteren neer. Het buitengesloten voelen, de schaamte, het anders zijn en voelen. Ze geeft duidelijk weer dat haar stotteren een immense impact heeft op haar dagelijks leven.
Hoe zou denken en voelen het stotteren kunnen beïnvloeden?
Net zoals Dianne het beschreef, hebben kinderen die stotteren doorgaans meermaals negatieve ervaringen doorstaan tijdens het spreken en communiceren, alvorens ze een logopedist raadplegen. Zo is het niet ongewoon dat lagereschoolkinderen die stotteren gepest en uitgelachen worden. Deze negatieve ervaringen hebben bij sommige kinderen een grotere impact op het dagelijks leven dan bij anderen. Binnen de onderzoekswereld ontstond hierdoor de vraag welke factoren deze impact beïnvloeden.
Stotteren ontstaat door een samenspel van genetica en omgevingsfactoren. Eén van de denkpistes die onderzoekers de afgelopen jaren zijn nagegaan is de mogelijke invloed van het temperament op stotteren. Maar dan rest de vraag: wat is temperament?
Onbewust weet bijna iedereen wat temperament is, want wanneer gevraagd wordt aan ouders wat het temperament is van hun kind, zijn ze doorgaans in staat te antwoorden met termen als ‘enthousiast’, ‘impulsief’, ‘druk’, ‘koppig’, enzovoort. Temperament verwijst met andere woorden naar hoe kinderen reageren in bepaalde omstandigheden. Eenzelfde situatie kan verschillende reacties uitlokken. Zo zal het ene kind in een vreemde omgeving zich wat makkelijker terugtrekken, terwijl een ander kind juist impulsief zal reageren.
De link tussen temperament en andere stoornissen, zoals angststoornissen, werd reeds aangetoond alsook het verband tussen temperament en stotteren. Zo heeft temperament een invloed op de ontwikkeling van stotteren en het eventueel verdwijnen van de stoornis. Bij ongeveer 80% van de kinderen die beginnen te stotteren gaat het stotteren vanzelf weer over. In eerdere studies vond men verschillen tussen het temperament bij stotterende en niet stotterende kinderen. In dit onderzoek heb ik onderzocht of het temperament binnen een groep stotterende kinderen een invloed heeft op het stotteren zelf en de impact ervan.
De tekening van Olaf, een jongen die stottert. Met deze tekening maakt hij duidelijk dat hij gepest wordt door het stotteren.
Verdeling in groepen
De kinderen in dit onderzoek werden onderverdeeld in vier groepen op basis van twee belangrijke onderdelen van het temperament.
- De typische reactiestijl: reageert een kind eerder positief (bv. nieuwsgierig of lachend) of negatief (bv. gefrustreerd, agressief of angstig) in bepaalde situaties. Dit is een aangeboren eigenschap.
- De mate van zelfregulatie of met andere woorden in welke mate men zichzelf kan beheersen in bepaalde situaties: voor het ene kind is het makkelijker dan voor het andere om het antwoord in de klas niet te roepen maar de vinger op te steken en te wachten tot de juf het kind aanduidt.
Vervolgens ben ik nagegaan of er een verschil was tussen de vier temperamentgroepen op gebied van de stotterernst, spreekattitude en impact op het dagelijks leven. Uit mijn onderzoek blijkt dat kinderen met een lagere positieve reactiestijl (of met andere woorden wat meer verlegen, introverte kinderen), een groter (negatief) effect ervaren van het stotteren op hun dagelijks leven.
Andersom zullen kinderen die als typische reactiestijl onder andere lachen, plezier maken en uitdagingen zoeken minder impact ervaren van het stotteren op hun dagelijks leven. Deze typische reactiestijl is dus bevorderend voor de mate van voldoening in het bestaan van een persoon.
Het temperament beïnvloedt de logopedische therapie
Logopedische therapie voor personen die stotteren mag niet uitsluitend gericht zijn op het spraakmotorische aspect van de stoornis. De logopedist moet nagaan hoe het kind denkt over zijn eigen communicatie, hoe het zich voelt in bepaalde spreeksituaties en hoe het omgaat met reacties uit de omgeving. Temperament heeft hier een invloed op.
De resultaten van dit onderzoek tonen aan dat het waardevol is om het temperament van het kind te beoordelen tijdens de onderzoeksfase. Het kan mede voorspellen wat de impact van het stotteren is op het dagelijks leven. In de therapie moet er aandacht zijn voor het verhogen van de veerkracht en de weerbaarheid om zo de impact en de last van het stotteren te verlagen. Verder onderzoek is hierbij noodzakelijk.
Bent u nieuwsgierig naar de exacte verdeling van de temperamentgroepen en de details van mijn onderzoek? Dan nodig ik u uit om mijn bachelorproef te lezen.
Bibliografie
Ambrose, N. G., & Yairi, E. (2005). Early childhood stuttering: For clinicians by clinicians. Austin: PRO-ED.
Ambrose, N. G., Yairi, E., Loucks, T. M., Seery, C. H., & Throneburg, R. (2015). Relation of motor, linguistic and temperament factors in epidemiologic subtypes of persistent and recovered stuttering: Initial findings. Journal of Fluency Disorders, 45, 12-26. http://dx.doi.org/10.1016/j.jfludis.2015.05.004
American Psychiatric Association (2014), Handboek voor de classificatie van psychische stoornissen (DSM-5): Nederlandstalige vertaling van diagnostic and statistic manual of mental disorders (5e ed.). Amsterdam: Boom.
Anderson, J. D., Pellowski, M. W., Conture, E. G., & Kelly, E. M. (2003). Temperamental characteristics of young children who stutter. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 46(5), 1221-1233. https://doi.org/10.1044/1092-4388(2003/095)
Arnold, H. S., Conture, E. G., Key, A. P., & Walden, T. (2011). Emotional reactivity, regulation and childhood stuttering: A behavioral and electrophysiological study. Journal of Communication Disorders, 44(3), 276-293.
Bijttebier, P., & Roeyers, H. (2009). Temperament and vulnerability to psychopathology: Introduction to the special section. Journal of Abnormal Child Psychology, 37(3), 305-308. https://doi.org/10.1007/s10802-009-9308-2
Bloodstein, O., & Ratner, N. B. (2008). A handbook on stuttering (6e ed.). New York: Thomsom Delmar Learning.
Boey, R. A., Van de Heyning, P. H., Wuyts, F. L., Heylen, L., Stoop, R., & De Bodt, M. S. (2009). Awareness and reactions of young stuttering children aged 2–7 years old towards their speech disfluency. Journal of Communication Disorders, 42(5), 334-346. http://dx.doi.org/10.1016/j.jcomdis.2009.03.002
Bornstein, M. H., Putnick, D. L., Gartstein, M. A., Hahn, C.-S., Auestad, N., & O’Connor, D. L. (2015). Infant temperament: Stability by age, gender, birth order, term status, and socioeconomic status. Child Development, 86(3), 844-863. https://doi.org/10.1111/cdev.12367
Brocklehurst, P. H., Drake, E., Corley, M. (2015). Perfectionism and stuttering: Findings of an online survey. Journal of Fluency Disorders, 44, 46-62. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2015.02.002
Brutten, G. J., & Vanryckeghem, M. (2003). Behavior Assessment Battery (BAB): A multi-dimensional and evidence-based approach to diagnostic and therapeutic decision making for children who stutter. Destelbergen: SIG vzw.
Chang, S.-E., Garnett, E. O., Etchell, A., & Chow, H. M. (2018). Functional and neuroanatomical bases of developmental stuttering: Current insights. The Neuroscientist, 1-17. https://doi.org/10.1177/1073858418803594
Choi, D., Conture, E. G., Walden, T. A., Jones, R. M., & Kim, H. (2016). Emotional diathesis, emotional stress, and childhood stuttering. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 59(4), 616-630. https://doi.org/10.1044/2015_jslhr-s-14-0357
Chorpita, B. F., Yim, L. M., Moffitt, C., Umemoto L. A., & Francis, S. E. (2000). Assessment of symptoms of DSM-IV anxiety and depression in children: a Revised Child Anxiety and Depression Scale. Behaviour Research and Therapy, 38(8), 835-855. https://doi.org/10.1016/s0005-7967(99)00130-8
Clark, D. A., Listro, C. J., Lo, S. L., Durbin, C. E., Donnellan, M. B., & Neppl, T. K. (2016). Measurement invariance and child temperament: An evaluation of sex and informant differences on the child behavior questionnaire. Psychological Assessment, 28(12), 1646-1662. https://doi.org/10.1037/pas0000299
Conture, E. G. (2001). Stuttering: Its nature, diagnosis and treatment. Boston: Allyn and Bacon.
Conture, E. G., Walden, T. A., Arnold, H. S., Graham, C. G., Hartfield, K. N., & Karrass, J. (2006). A communication-emotional model of stuttering. In N. B. Ratner & J. Tetnowski (Red.), Current issues in stuttering research and practice (pp.17-46). Mahwah: Erlbaum.
Cordes, A. K., & Ingham, R. J. (1995). Judgments of stuttered and nonstuttered intervals by recognized authorities in stuttering research. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 38(1), 33-41. https://doi.org/10.1044/jshr.3801.33
De Nil, L. F., & Brutten G. J. (1991). Speech associated attitudes of stuttering and nonstuttering children. Journal of Fluency Disorders, 34(1) 60-66.
https://doi.org/10.1044/jshr.3401.60
DeJoy, D. A., & Gregory, H. H. (1985). The relationship between age and frequency of disfluency in preschool children. Journal of Fluency Disorders, 10(2), 107-122. https://doi.org/10.1016/0094-730x(85)90019-1
Derryberry, D., & Rothbart, M. K. (1988). Arousal, affect, and attention as components of temperament. Journal of Personality and Social Psychology, 55(6), 953-966. http://dx.doi.org/10.1037/0022-3514.55.6.958
Eggers, K. (2012). Temperamental characteristics of children with developmental stuttering: From parent questionnaire to neuropsychological paradigms (Doctoraatseindwerk). From parent questionnaire to neuropsychological paradigms (Doctoraatseindwerk). Geraadpleegd van KU Leuven, Lirias https://limo.libis.be/primo-explore/fulldisplay?docid=LIRIAS1775927&con…
Eggers, K., De Nil, L. F., & Van den Bergh, B. R. (2009). Factorial temperament structure in stuttering, voice-disordered, and typically developing children. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 52(6), 1610-1622. https://doi.org/10.1044/1092-4388(2009/07-0065)
Eggers, K., De Nil, L. F., & Van den Bergh, B. R. (2010). Temperament dimensions in stuttering and typically developing children. Journal of Fluency Disorders 35(4), 355-372. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2010.10.004
Eggers, K., De Nil, L. F., & Van den Bergh, B. R. (2012). The efficiency of attentional networks in children who stutter. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 55(3), 946-959. https://doi.org/10.1044/1092-4388(2011/10-0208)
Eggers, K., De Nil, L. F., & Van den Bergh, B. R. (2013). Inhibitory control in childhood stuttering. Journal of Fluency Disorders, 38(1), 1-13.
Eggers, K., De Nil, L. F., & Van den Bergh, B. R. (2018). Exogenously triggered response inhibition in developmental stuttering. Journal of Fluency Disorders, 56, 33-44. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2018.02.001
Eichorn, N., Marton, K., & Pirutinsky, S. (2018). Cognitive flexibility in preschool children with and without stuttering disorders. Journal of Fluency Disorders, 57, 37-50. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2017.11.001
Eisenberg, N., & Spinrad, T. L. (2004). Emotion-related regulation: Sharpening the definition. Child Development, 75(2), 334-339. https://doi.org/10.1111/j.1467-8624.2004.00674.x
Ellis, L. K. (2002). Individual differences and adolescent psychosocial development (Doctoraatseindwerk). Geraadpleegd van Department of Psychology and the Graduate School of the University of Oregon https://research.bowdoin.edu/rothbart-temperament-questionnaires/files/…
Ellis, L. K., & Rothbart, M. K. (2001). Revision of the Early Adolescent Temperament Questionnaire. Poster gepresenteerd tijdens Biennial Meeting of the Society for Research in Child Development. Minneapolis, Minnesota. Beschikbaar op https://research.bowdoin.edu/rothbart-temperament-questionnaires/files/…
Erdemir, A., Walden, T. A., Jefferson, C. M., Choi, D., & Jones, R. M. (2018). The effect of emotion on articulation rate in persistence and recovery of childhood stuttering. Journal of Fluency Disorders, 56, 1-17. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2017.11.003
Evans, D.E., & Rothbart, M.K. (2007). Development of a model for adult temperament. Journal of Research in Personality, 41(4), 868-888.
Genie, E. (2018). Verband tussen temperament en stotter(ernst)metingen. Deel 2: angstniveau en functionele impact (Niet-gepubliceerd eindwerk). Thomas More, Antwerpen.
Giebens, M. (2018). Verband tussen temperament en stotter(ernst)metingen. Deel 1: frequentie, duur, secundair gedrag en spreekattitude (Niet-gepubliceerd eindwerk). Thomas More, Antwerpen.
Goldsmith, H. H., & Hewitt, E. C. (2003). Validity of parental report of temperament: Distinctions and needed research. Infant Behavior and Development, 26(1), 108-111. https://doi.org/10.1016/s0163-6383(02)00172-8
Goldsmith, H. H., & Rothbart, M. K. (1999). The Laboratory Temperament Assessment Battery (Lab-TAB): Pre-locomotor version 3.1. technical manual. University of Oregon: Department of Psychology.
Guitar, B. (2014). Stuttering: An integrated approach to its nature and treatment (4e ed.). Philadelphia: Wolters Kluwer.
Henderson, H. A., Fox, N. A., & Rubin, K. H. (2001). Temperamental contributions to social behavior: The moderating roles of frontal eeg asymmetry and gender. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 40(1), 68-74. https://doi.org/10.1097/00004583-200101000-00018
Howell, P. (2011). Recovery from stuttering. New York: Psychology press. https://doi.org/10.4324/9780203847404
Johnson, K. N., & Karrass, J. (2017). Preliminary investigation of the relationship between the temperament of young children who stutter and the temperament of their parents. Journal of Communication Disorders, Deaf Studies and Hearing Aids, 05(02). https://doi.org/10.4172/2375-4427.1000176
Kefalianos, E., Onslow, M., Ukoumunne, O., Block, S., & Reilly, S. (2014). Stuttering, temperament, and anxiety: Data from a community cohort ages 2-4 years. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 57(4), 1314-1322. https://doi.org/10.1044/2014_jslhr-s-13-0069
Kefalianos, E., Onslow, M., Ukoumunne, O. C., Block, S., & Reilly, S. (2017). Temperament and early stuttering development: Cross-sectional findings from a community cohort. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 60(4), 772-784. https://doi.org/10.1044/2016_jslhr-s-15-0196
Kim, J., Deater-Deckard, K., Mullineaux, P. Y., & Allen, B. (2010). Longitudinal studies of anger and attention span: Context and informant effects. Journal of Personality, 78(2), 419-440. https://doi.org/10.1111/j.1467-6494.2010.00621.x
Kraft, S. J., Ambrose, N. G., & Chon, H. (2014). Temperament and environmental contributions to stuttering severity in children: The role of effortful control. Seminars in Speech and Language, 35(02), 080-094. https://doi.org/10.1055/s-0034-1371753
Kraft, S. J., Lowther, E., & Beilby, J. (2019). The role of effortful control in stuttering severity in children: Replication study. American Journal of Speech-Language Pathology, 28(1), 14-28. https://doi.org/10.1044/2018_ajslp-17-0097
McCrae, R. R., Costa, P. T., Ostendorf, F., Angleitner, A., Hřebíčková, M., Avia, M. D., ... Smith, P. B. (2000). Nature Over nurture: Temperament, personality, and life span development. Journal of Personality and Social Psychology, 78(1), 173-186. https://doi.org/10.1037//0022-3514.7S.1.173
McManis, M. H., Kagan, J., Snidman, N. C., & Woodward, S. A. (2002). Eeg asymmetry, power, and temperament in children. Developmental Psychobiology, 41(2), 169-177. https://doi.org/10.1002/dev.10053
Millard, S. K., & Davis, S. (2016). The palin parent rating scales: Parents’ perspectives of childhood stuttering and its impact. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 59(5), 950-963. https://doi.org/10.1044/2016_jslhr-s-14-0137
Millard, S. K., Edwards, S., & Cook, F. M. (2009). Parent-child interaction therapy: Adding to the evidence. International Journal of Speech-Language Pathology, 11(1), 61-76. https://doi.org/10.1080/17549500802603895
Muris, P., & Meesters, C. (2009). Reactive and regulative temperament in youths: Psychometric evaluation of the early adolescent temperament questionnaire-revised. Journal of Psychopathology and Behavioral Assessment, 31(1), 7-19. https://doi.org/10.1007/s10862-008-9089-x
Nicholas, A., Yairi, E., Mangelsdorf, S., Jiang, M., & Cook, F. (2015). The temperament of school aged children who stutter: Their view. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 193, 323-324. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2015.03.296
Ntourou, K., Conture, E. G., & Walden, T. A. (2013). Emotional reactivity and regulation in preschool-age children who stutter. Journal of Fluency Disorders, 38(3), 260-274. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2013.06.002
Pellowski, M. W., & Conture, E. G. (2002). Characteristics of speech disfluency and stuttering behaviors in 3- and 4-year-old children. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 45(1), 20-34. https://doi.org/10.1044/1092-4388(2002/002)
Putnam, S. P., Gartstein, M. A., & Rothbart, M. K. (2006). Measurement of fine-grained aspects of toddler temperament: The early childhood behavior questionnaire. Infant Behavior and Development, 29(3), 386-401. https://doi.org/10.1016/j.infbeh.2006.01.004
Riley, G. (2009). Stuttering severity instrument for children and adults: Fourth edition (SSI-4). Austin, Texas: Pro Ed.
Rothbart, M. K. (2011). Becoming who we are: Temperament and personality in development. New York: Guildford Press
Rothbart, M. K., & Bates, J. E. (1996). Parent report in the study of temperament. Infant Behavior and Development, 19, 276. https://doi.org/10.1016/s0163-6383(96)90330-6
Rothbart, M. K., Ahadi, S. A., & Evans, D. E. (2000). Temperament and personality: Origins and outcomes. Journal of Personality and Social Psychology, 78(1), 122-135. https://doi.org/10.1037//0022-3514.78.1.122
Rothbart, M. K., Ahadi, S. A., Hershey, K. L., & Fisher, P. (2001). Investigations of temperament at three to seven years: The Children’s Behavior Questionnaire. Child Development, 72(5), 1394-1408. https://doi.org/10.1111/1467-8624.00355
Rothbart, M. K., Posner, M. I., & Kieras, J. (2006). Temperament, attention, and the development of self-regulation. In K. McCartney & D. Phillips (Red.), Blackwell handbook of early childhood development (pp. 338-357). Malden: Blackwell Publishing. https://doi.org/10.1002/9780470757703.ch17
Sanson, A., Prior, M., Garino, E., Oberklaid, F., & Sewell, J. (1987). The structure of infant temperament: Factor analysis of the revised infant temperament questionnaire. Infant Behavior and Development, 10(1), 97-104. https://doi.org/10.1016/0163-6383(87)90009-9
Shiner, R. L. (2015). The development of temperament and personality traits in childhood and adolescence. In M. Mikulincer. (Red.), Handbook of personality and social psychology, volume 4: Personality processes and individual differences (pp. 85-105). Washington D.C.: American Psychological Association. https://doi.org/10.1037/14343-004
Smith, A., & Weber, C. (2017). How stuttering develops: The multifactorial dynamic pathways theory. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 60(9), 2483-2505. https://doi.org/10.1044/2017_jslhr-s-16-0343
Throneburg, R. N., & Yairi, E. (1994). Temporal dynamics of repetitions during the early stage of childhood stuttering: An acoustic study. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 37(5), 1067-1075. https://doi.org/10.1044/jshr.3705.1067
Tumanova, V., Zebrowski, P. M., Throneburg, R. N., & Kayikci M. E. (2011). Articulation rate and its relationship to disfluency type, duration, and temperament in preschool children who stutter. Journal of Communication Disorders, 44(1), 116-129. https://doi.org/10.1016/j.jcomdis.2010.09.001
Van den Bergh, B. R., & Ackx, M. (2003). Een nederlandse versie van rothbarts ‘Children's Behavior Questionnaire’. Kind en adolescent, 24(2), 53-57. https://doi.org/10.1007/bf03060876
Vanryckeghem, M., & Brutten, G. J. (1992). The Communication Attitude Test: A test-retest reliability investigation. Journal of Fluency Disorders, 17(3), 177-190. https://doi.org/10.1016/0094-730x(92)90010-n
Vanryckeghem, M., & Brutten, G. J. (1997). The speech-associated attitude of children who do and do not stutter and the differential effect of age. American Journal of Speech-Language Pathology, 6(4), 67-73. https://doi.org/10.1044/1058-0360.0604.67
Vanryckeghem, M., & Brutten, G. J., (2007). KiddyCAT: Communication Attitude Test for Preschool and Kindergarten Children who Stutter. San Diego: Plural.
Vanryckeghem, M., Brutten, G. J., & Hernandez, L. M. (2005). A comparative investigation of the speech-associated attitude of preschool and kindergarten children who do and do not stutter. Journal of Fluency Disorders, 30(4), 307-318. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2005.09.003
World Health Organisation (2001). International classification disability and health: Icf. Geneva: WHO.
Yairi, E. (1981). Disfluencies of normally speaking two-year-old children. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 24(4), 490-495. https://doi.org/10.1044/jshr.2404.490
Yairi, E., & Ambrose, N. G. (1999). Early childhood stuttering I: Persistency and recovery rates. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 42(5), 1097-1112. https://doi.org/10.1044/jslhr.4205.1097
Yairi, E., & Ambrose, N. G. (2013). Epidemiology of stuttering: 21st century advances. Journal of Fluency Disorders, 38(2), 66-87. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2012.11.002
Yairi, E., Ambrose, N. G., Paden, E. P., & Throneburg, R. N. (1996). Predictive factors of persistence and recovery: Pathways of childhood stuttering. Journal of Communication Disorders, 29(1), 51-77. https://doi.org/10.1016/0021-9924(95)00051-8
Yaruss, J. S., & Quesal, R. W. (2004). Stuttering and the international classification of functioning, disability, and health (icf): An update. Journal of Communication Disorders 37(1), 35-52. https://doi.org/10.1016/s0021-9924(03)00052-2
Yaruss, J. S., & Quesal, R. W. (2006). Overall Assessment of the Speaker's Experience of Stuttering: OASES. San Antonio: Pearson
Zebrowski, P. M., & Conture, E. G. (1998). Influence of non-treatment variables on treatment effectiveness for school-age children who stutter. In A. K. Cordes, & R. J. Ingham (Red.), Treatment efficacy for stuttering: A search for empirical bases (pp. 293-310). San Diego: Singular Publishing Group.
Zengin-Bolatkale, H., Conture, E. G., Key, A. P., Walden, T. A., & Jones, R. M. (2018a). Cortical associates of emotional reactivity and regulation in childhood stuttering. Journal of Fluency Disorders, 56, 81-99. https://doi.org/10.1016/j.jfludis.2018.04.001
Zengin-Bolatkale, H., Conture, E. G., Walden, T. A., & Jones, R. M. (2018b). Sympathetic arousal as a marker of chronicity in childhood stuttering. Developmental Neuropsychology, 43(2), 135-151. https://doi.org/10.1080/87565641.2018.1432621
