Architectural Intelligence, de toekomst van architectuur?
De laatste jaren is de taak van een architect complexer geworden dan ooit; de verschillende soorten regelgeving waarmee rekening gehouden moet worden, de snel evoluerende bouwtechnieken, de steeds veranderende en veelzijdige samenleving... Om al deze verschillende aspecten te combineren tot kwalitatieve architectuur, kan het heel handig zijn om een soort systematische aanpak, een generatief handboek of enkele richtinggevende principes te gebruiken die ons ontwerpproces kunnen ondersteunen of onze dagelijkse workflow kunnen optimaliseren.
Om deze reden ben ik dus enorm geïntrigeerd door alle mogelijkheden die dergelijke systematische aanpak, met (of zonder) het gebruik van technologie, te bieden heeft voor ons als architecten. Hoe kunnen ontwerppatronen worden gebruikt als een manier om ontwerpers te ondersteunen in complexe (parametrische) ontwerpprocessen? Hoe leiden ze het ontwerpproces tot het eindresultaat en wat was hun invloed hierop? Hoe kunnen parametrische ontwerptools gebruikt worden tijdens dit experiment met patronen. Welke mogelijkheden zou Artificial Intelligence kunnen bieden voor architecten in de toekomst?
Sinds maart 2019 ben ik werkzaam als student bij het architectenbureau 'Architects in Motion'. Hier ben ik in aanraking gekomen met allerlei innovatieve technieken en manieren van denken ter ondersteuning van het ontwerpproces (bv. Virtual Reality, 3D printen, optimaliseren van de workflow, drones, etc...). Verder ben ik tijdens mijn internationale stage in Sydney bij LAVA - Laboratory for Visionary Architecture ook ondergedompeld in deze digitale tools (o.a. parametrisch modelleren in Grasshopper & Rhino, één render set-up om verschillende ontwerp opties uit te testen, etc...).
Tijdens mijn studie heb ik het thema patronen(talen) grondig onderzocht. Ik interpreteer patronen als een soort ontwerpprincipe dat op verschillende plaatsen kan worden toegepast, steeds aangepast aan de lokale context en de wensen en behoeften van toekomstige gebruikers. Dit is een zeer flexibel medium om over architectuur na te denken. Daarnaast biedt het grafische karakter veel inspraakmogelijkheden, omdat het begrijpbaar is voor veel meer mensen dan enkel professionele ontwerpers. Dit is enorm interessant, net door meer naar de technologische kant te neigen bekomen we een architectuur die beter afgestemd is op de mens.
In mijn thesis 'Architectural Intelligence-from Pattern Languages to Parametricism towards Artificial Intelligence' onderzocht ik hoe parametrische ontwerpmethodes de volgende stap zouden kunnen zijn in deze systematische benadering van architectuur. Tot slot worden verschillende theorieën omtrent Artificial Intelligence verkend, alsook welke mogelijkheden dit in de toekomst zou kunnen bieden voor architectuur. Graag wil ik benadrukken dat dit onderzoek zich alleen richt op het ondersteunen van de architect tijdens het ontwerpproces en het bieden van meer mogelijkheden hierin. Het is absoluut niet de bedoeling om het ontwerpproces enkel d.m.v. computers te laten verlopen, het is louter een manier om sneller opties uit te testen, telkens met een globale samenhang.
Volgens mij is dit wel degelijk de toekomst van architectuur en is het van groot belang dat we ons hierin verdiepen om er optimaal gebruik van te kunnen maken.
Bibliografie
Agarwal, P. (2013). Research Paper on Artificial Intelligence. Case Studies Journal Vol. 2, Issue 6.
Bhatt, R. (2010). Christopher Alexander’s pattern language: an alternative exploration of space-making practices. Journal of Architecture, 15(6), 711–729.
Christopher, A. (1977). A Pattern Language; Towns, Buildings, Construction. New York, United States: Oxford University Press.
Christopher, A. (1964). Notes on the Synthesis of Form. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.
Christopher, A. (1979). The Timeless Way of Building. New York, United States: Oxford University Press.
Christopher, A. (1975). The Oregon Experiment. New York, United States: Oxford University Press.
Davis, D. (2013). A History of Parametric. Retrieved from https://www.danieldavis. com/a-history-of-parametric/.
Dawes, M. (2017). City, Territory and Architecture - Christopher Alexander’s A Pattern Language: analysing, mapping and classifying the critical response. Callaghan, Australia: Springer Open.
Dovey, K. (1990). The pattern language and its enemies. Melbourne, Australia: Melbourne University Press.
Elsheshtawy, Y. (2001). Searching for theory in Christopher Alexander’s intellectual roots. Architecture Science Review, 44(4), 395–403.
Engelbart, D. (1962). Augmenting Human Intellect: A Conceptual Framework. Washington DC, United States: Air Force Scientific Research.
Frazer, J. (1979). Letter to Cedric Price (January 11, 1979). Generator document folio DR1995:0280:65 5/5, Cedric Price Archives. Montreal, Canada: Canadian Centre for Architecture.
Frei, O. (1996). Finding Form: Towards an Architecture of the Minimal. Stuttgart, Germany: Menges.
Fry, T. (2005). On Design Intelligence. Design Philosophy Papers, Volume 3, Issue 2, p 131-144.
Futagawa, Y. (Ed.) (2010). An Email Dialogue, July, 2010 Zaha Hadid. In : Y.
Gardner, H. (1993). Frames of Mind: The Theory of Multiple Intelligences. New York, United States: Basic Books.
Gelernter, M. (2000). Sun-filled window seats. Architectural Research Quarterly, 4(2), 190-193.
Goodfellow I., Benigo Y., Courville A. (2016). Deep Learning. Massachusetts, United States: MIT Press.
Grabow, S. (1983). Christopher Alexander: the search for a new paradigm in architecture. Stocksfield, United Kingdom: Oriel Press.
Habraken, J. (1998). Structure of the Ordinary. Cambridge, United States: MIT Press.
Hu, M. (2017). Augmented Intelligence: Intersections between computer science and architectural design. Maryland, United States: University Press.
Jacobs, J. (1961). The death and life of great American cities. New York, United States: Random House.
Kalb, J. (2014). Life in design: Christopher Alexander and the nature of order. Internal Journal Architectural Research, 8(2), 94–98.
Kohn, W. (2002). The lost prophet of architecture. Wilson Quarterly Summer, 26–34.
Latour, B. (2004). The Politics of Nature: How to bring the Sciences into Democracy. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.
Lea, D. (1994). Christopher Alexander: an introduction for object-oriented designers. New York, United States: ACM SIGSOFT Software Engineering Notes.
Leach, N. (2009). Digital Cities AD: Architectural Design. International house London: John Wiley & Sons.
Lommée, T. (2013). Open structures. Brussels, Belgium: Design Flanders. Lynch, K. (1960). The Image of The City. Cambridge, United States: MIT Press.
Negroponte, N. (1970). The Architecture Machine: Towards a more Human Environment. Cambridge, United States: MIT Press.
Park, Y. (2015). The network of patterns: Creating a design guide using Christopher Alexander’s pattern language. Texas, United States: SAGE Publications Ltd.
Price, C. (1996). 'Life-Conditioning', Architectural Design 36 (1996): 32; Antonelli, Interview 2002.
Reimer, M., Getimis, P. & Blotevogel, H. (2014). Spatial Planning Systems and Practices in Europe: A Comparative Perspective on Continuity and Changes. p.169-188.
Retsin, G. Discrete: Reappraising the Digital in Architecture. (2019). London, United Kingdom: John Wiley & Sons Inc.
RTC. (2000). Revit Technology Corporation Launches Industry's First Parametric Building Modeller. Waltham, United States.
Rudofsky, B. (1964). Architecture without architects: a short introduction to Non- Pedigreed architecture. New York, United States: Museum of Modern Art.
Salingaros, N. (2000). The structure of Pattern Languages. Cambridge San Antonio, United States: University Press.
Salingaros, N. (2005). Principles of Urban Structure. Amsterdam, Netherlands: Technical Press.
Salingaros, N. (2014). A Theory of Architecture Part 2: The Adaptive Design Method. Cambridge San Antonio, United States: University Press.
Salingaros, N., Masden, K. (2016). The science of intelligent architecture. Krakow, Poland: Commission for Urban Planning and Architecture.
Saunders, W. (2002). Commentary: ever more popular, ever more dogmatic: The sad sequel to Christopher Alexander’s work. Architectural Record,190(5), 93–96.
Schumacher, P. (2008). Parametricist Manifesto. London, United Kingdom. Steenson, M. (2010). Artificial Intelligence, Architectural Intelligence: The
Computer in Architecture, 1960-80.
Steenson, M. (2010). Cedric Price's Generator. Princeton, United Kingdom:
Princeton University School of Architecture.
Steenson, M. (2017). Architectural Intelligence: How Designers and Architects
Created the Digital Landscape. Massachusetts, United States: The MIT Press Van de Broeck, P.; Moulaert, F.; Kuhk, A.; Lievois, E. & Schreurs, J.(2014). Spatial
planning in Flanders: Serving a bypassed capitalism?
Winn, T. (2014). A Pattern Language for Pattern Language Structure. Adelaide,
Australia: Flinders University.
Yuan, C. & Yi, Z. (2012). To Discuss the Application of Parametric Technology in Architectural Design. Applied Mechanics and Materials. 174-177, pp. 1734- 1738.
Zarei, Y. (2012). The Challenges of Parametric Design in Architecture Today: Mapping the Design Practice. Manchester, United Kingdom: The University of Manchester.
