Een kijkend kind ziet anders
Zien kinderen die naar televisie kijken de wereld beter? Die wereld is vandaag diverser dan ooit. Televisie kan kinderen in contact brengen met een verscheidenheid aan mensen en een ruime kijk op de wereld bieden. Wat kinderen zien op het scherm, beschouwen ze als de werkelijkheid. Maar wat zien ze?
Televisie is een venster op de wereld. Het toont kijkers, in het bijzonder kinderen, een blik op de wereld. De invloed van televisie op kinderen kan niet ontkend worden. Dat maakt hen ook kwetsbaar voor wat ze zien omdat dit gevolgen kan hebben voor hun ontwikkeling als mens in de maatschappij. Ontwikkeling in de vorm van tolerantie en verdraagzaamheid tegenover anderen. Daarnaast kan het rolmodellen bieden die ontbreken in het dagelijkse leven. Zo maken we in de Ketnetserie 4eVeR kennis met een transjongen. Kinderen die denken dat ze in het verkeerde lichaam geboren zijn, kunnen zich hier aan optrekken. Gevoelens van schaamte moeten het veld ruimen voor gevoelens van zelfzekerheid. Daar kan televisie een rol in spelen.
Levensles
Het medium televisie kan kinderen opvoeden, tenminste als dat gebeurt op de juiste manier. Vrouwen kunnen verliefd worden op vrouwen, anderen verplaatsen zich in een rolstoel en niet iedereen is blank. Televisie heeft de verantwoordelijkheid om iedereen te betrekken in het verhaal. Waarom? Er bestaat niet één manier van leven: iedereen is anders en uniek op zijn manier. Die levensles is voor kinderen van het grootste belang. Studies tonen aan dat diversiteit op televisie bij kinderen kan leiden tot tolerantie tegenover andere kinderen. Taboes moeten plaatsmaken voor verdraagzaamheid. Om die redenen was het doel van dit onderzoek om na te gaan of kinderen via de Vlaamse kindertelevisie in aanraking komen met personages in allerlei kleuren met verschillende seksualiteiten, geslachten en of mensen met een beperking aan bod kwamen. Hoeveel diversiteit representeren drie Vlaamse kinderomroepen?
Geen unanieme winnaar
Drie Vlaamse kinderzenders Ketnet, VTM KIDS en Studio 100 TV werden bestudeerd. Vier soorten diversiteit vormden de onderzoekselementen: gender, seksuele voorkeur, etniciteit en het hebben van een beperking. Op die manier zou duidelijk worden welke zender de meest diverse personages betrekt in het programma-aanbod. Een week lang werden programma’s bekeken tijdens de primetime voor kinderen: het moment waarop de meeste kinderen voor de buis zitten. Hoe divers bleek die primetime uiteindelijk te zijn? Geen enkele zender blonk boven de anderen uit, toch bleken de verschillen tussen de omroepen onderling groot.
Mensen met een beperking blijven vaak onzichtbaar
Ketnet toont het vaakst mensen met een kleurtje en ook mensen met een beperking worden niet vergeten. Het kleuterprogramma Tik Tak toonde een kindje dat verlamd is, alsook kinderen met het syndroom van Down. Toch blijft het aandeel mensen met een beperking laag. Verder zien we amper vrouwen op Ketnet: twee derde van de personages is een man. Meer vrouwen krijgen een rol op de zender VTM KIDS, die helaas geen aandacht schenkt aan seksuele diversiteit of aan personages met een beperking. Studio 100 TV scoort op alle vlakken behoorlijk goed, maar toont minder etnische diversiteit dan de andere twee zenders. Over het algemeen zien we een dominantie van heteroseksuele mannen. Gekleurde personages spelen op elke zender wel een rol, maar mensen met een beperking blijven vaak onzichtbaar.
Diversiteit omarmen
Vlaamse kindertelevisie heeft nog wat te leren. Niet iedereen is man of vrouw, tegenwoordig identificeren sommigen zich als X en wanneer zien we eens een lesbienne of transvrouw verschijnen in een kinderprogramma? Met uitzondering van Ketnet, wordt een beperking het vaakst voorgesteld door mensen in een rolstoel: er is nochtans ruimte voor creativiteit en innovatie. Op het vlak van etnische diversiteit zijn de omroepen wel mee met de huidige multiculturele maatschappij en tonen ze mensen met verschillende huidskleuren uit meerdere culturen met een eigen verhaal. Televisie moet diversiteit omarmen zodat ook kinderen hun hand durven uitsteken naar mensen die verschillen van hen. Verschil is goed, verschil is interessant en verschil is wat ons allemaal zo uniek maakt.
Tekst door Emma Devos
Bibliografie
Ahmed, M. (2019). Ethnic diversity in the workplace: the good, the bad, and the ugly. Aesthesis: Honors Student Journal, 10(1), 10-17.
Bandura, A. (1977). Self-efficacy: toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84(2), 191.
Bandura, A., & Walters, R. H. (1977). Social learning theory (Vol. 1). Englewood Cliffs, NJ: Prentice-hall.
Barnhurst, K. G. (2007). Visibility as paradox: representation and simultaneous contrast. In K. G. Barnhurst (Ed.), Media/queered: Visibility and its discontents (pp. 1-20). New York: Peter Lang.
Bauwens, J. (2007). De openbare televisie en haar kijkers: oude liefde roest niet? In A. Dhoest, & H. Van den Bulck (Eds.), Publieke televisie in Vlaanderen: een geschiedenis (pp. 91-121). Gent: Academia Press.
Belga. (2019, 31 oktober). IN KAART. Een op acht Vlamingen heeft niet-Europese achtergrond: dit zijn de cijfers voor uw gemeente. Het Laatste Nieuws. Geraadpleegd via https://www.hln.be/
Berelson, B. R. (1952). Content analysis in communication research. Glencoe, Ill.: Free Press.
Berry, G. L. (2003). Developing children and multicultural attitudes: the systemic psychosocial influences of television portrayals in a multimedia society. Cultural Diversity and Ethnic Minority Psychology, 9(4), 360.
Bloch, A., & Solomos, J. (2009). Race and Ethnicity in the 21st Century. London: Palgrave Macmillan.
Blommaert, J., & Verschueren, J. (1998). Debating diversity: analysing the discourse of tolerance. London: Routledge.
Bouma, F., & Kraak, H. (2017, 27 maart). Hoe ziet het gemiddelde televisiepersonage eruit? De Volkskrant. Geraadpleegd via https://www.volkskrant.nl/
Butler, J. (1988). Performative acts and gender constitution: an essay in phenomenology and feminist theory. Theatre Journal, 40(4), 519-531.
Cáceres, C. F., Aggleton, P., & Galea, J. T. (2008). Sexual diversity, social inclusion and HIV/AIDS. AIDS, 22 Suppl 2, S45-55.
Calvert, S. L., & Kotler, J. A. (2003). Lessons from children's television: the impact of the Children's Television Act on children's learning. Journal of Applied Developmental Psychology, 24(3), 275-335.
Case, S. (2015). Tough turtles and pretty princesses: a content analysis of gender representations in popular children's media (Doctoral dissertation, Georgetown University).
Cathey-Calvert, C. (1979). Sexism on Sesame Street: outdated concepts in a" progressive" program. Pittsburgh: KNOW, Inc.
Commissariaat voor de Media. (2019). Representatie van mannen en vrouwen in Nederlandse non-fictie televisieprogramma’s. Geraadpleegd via https://www.mediamonitor.nl/
Connolly, P. (2007). Quantitative data analysis in education: A critical introduction using SPSS. London: Routledge.
Couser, G. T. (2005). Disability, life narrative, and representation. Pmla, 120(2), 602-606.
Crombez, B. (1996). Media en allochtonen: een literatuurstudie. In L. d’Haenens, & F. Saeys. (Eds.), Media en multiculturalisme in Vlaanderen (pp. 6-16). Gent: Academia Press.
Croteau, D., & Hoynes, W. (1997) Media/society: industries, images, and audiences. Thousand Oaks: Pine Forge Press.
Cumberbatch, G. & Negrine, R. M. (1992). Images of disability on television. London: Routledge.
d'Haenens, L., & Bink, S. (2007). Islam in the Dutch press: with special attention to the Algemeen Dagblad. Media Culture Society, 29(1), 135-149.
d'Haenens, L., & Saeys, F. (Eds.). (1996). Media en multiculturalisme in Vlaanderen (Vol. 1). Gent: Academia Press.
De Baere, T. (2018, 8 juni). De spelregels van de media: het Mediadecreet. Geraadpleegd via https://mediawijs.be/
De Bens, E. (1991). Flanders in the spell of commercial television. European Journal of Communication, 6(2), 235-244.
De Lauretis, T. (1991). Queer theory: lesbian and gay sexualities. Bloomington: Indiana Univ Pr.
De Smedt, J., De Swert, K., Kuypers, I., & Walgrave, S. (2019). Monitor Diversiteit 2018. Een kwantitatieve studie naar de zichtbaarheid van diversiteit op het scherm. Geraadpleegd via https://www.vrt.be/nl/
Debackere, J. (2017, 14 september). Waar blijft de kleur op televisie? De Morgen. Geraadpleegd via https://www.demorgen.be/
Decaestecker, B. (2007, 5 december). Televisie kleurt je dag, maar met mate. De Morgen. Geraadpleegd via https://www.demorgen.be/
Dennis, J. P. (2009). The boy who would be queen: hints and closets on children's television. Journal of Homosexuality, 56(6), 738-756.
Dhaenens, F. (2012a). Gays on the small screen: a queer theoretical study into articulations of queer resistance in contemporary television fiction. Ghent University, Department of Communication studies, Ghent, Belgium.
Dhaenens, F. (2012b). Reading gays on the small screen a reception study among Flemish viewers of Queer resistance in contemporary television fiction. JAVNOST-THE PUBLIC, 19(4), 57–72
Ditsworth, D. (2001) The portrayal of gender in the children's television program Sesame Street and its effect on the intended audience. New Jersey Journal of Communication, 9(2), 214-226
Dorning, A. (2011, 12 augustus). Bert and Ernie do not have sexual orientation, Says “Sesame Street”. Geraadpleegd via https://abcnews.go.com/
Edwards, J. R. (2019). The peaceful coexistence of ethics and quantitative research. Journal of Business Ethics, 1-10.
El Sghiar, H., & d'Haenens, L. (2011). Publieke televisie en identificatie. Tijdschrift voor Communicatiewetenschap, 39(2), 38.
Feys, S. (2018, 19 februari). “Blind Getrouwd” maakt het zichzelf wel heel gemakkelijk. De Morgen. Geraadpleegd via https://www.demorgen.be/
Fisch, S. M. (2014). Children's learning from educational television: Sesame Street and beyond. New York: Routledge.
Fisch, S. M., & Truglio, R. T. (2014). G is for growing: thirty years of research on children and Sesame Street. New York: Routledge.
Fisher, D., Hill, D., Grube, J., & Gruber, E. (2007). Gay, lesbian, and bisexual content on television: a quantitative analysis across two seasons. Journal of Homosexuality, 52, 167-88.
Gerbner, G., & Gross, L. (1976). Living with television: the violence profile. Journal of Communication, 26(2), 172-199.
GLAAD. (2016). WHERE WE ARE ON TV ’16-’17. Geraadpleegd via https://glaad.org/
Götz, M., Hofmann, O., Brosius, H. B., Carter, C., Chan, K., Donald, S. H., & Zhang, H. (2008). Gender in children’s television worldwide: results from a media analysis in 24 countries. Televizion, 21(E), 4-9.
Grammens, D., Rodenburg, M., & Van Bauwel, S. (2010). Gender representations in Belgian children’s programmes: a quantitative analysis. (Daniël Biltereyst, Ed.) Working Papers Film & TV Studies. Ghent: Academia Press.
Greenberg, B. S., & Brand, J. E. (1994). Minorities and the mass media: 1970s to 1990s. In J. Bryant & D. Zillmann (Eds.), LEA's communication series. Media effects: Advances in theory and research (pp. 273–314). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Guba, E. G., & Lincoln, Y. S. (1994). Competing paradigms in qualitative research. Handbook of Qualitative Research, 2(163-194), 105.
Gunter, B., & Gunter, J. (2019). Children & television. London: Routledge.
Habermas, J. (1962). Strukturwandel der öffentlichkeit. Frankfurt: Suhrkamp.
Halim, N. A., & Rosidi, I. (2019). Television, youth identity, and value socialization: a study among students in Pekanbaru, Riau, Indonesia. Media Asia, 39(1), 46-60.
Hall, S. (1973). Encoding and decoding in the television discourse. Birmingham: Centre for Contemporary Cultural Studies.
Hall, S. (1981). The whites of their eyes: racist ideologies and the media. In G. Bridges, & R. Brunt (Eds.), Silver linings: some strategies for the Eighties (pp. 28-52). London: Lawrence & Wishart.
Hallingby, L. (1990, 7 december). A Christmas black comedy for children? Yuck; sexism on “Sesame St.”. The New York Times. Geraadpleegd via https://www.nytimes.com/
Healy, J. M. (1991). 10 reasons "Sesame Street" is bad news for reading. The Education Digest, 56(6), 63.
Hermia, J. P., & Sierens , A. (2017, 20 augustus). Belgen en vreemdelingen in het Brussels Gewest, van bij hun geboorte tot de dag van vandaag. Geraadpleegd via http://bisa.brussels.be/
Herr, N. (2007). Television & health. The sourcebook for teaching science. Geraadpleegd via http://www.csun.edu/
Horkheimer, M., & Adorno, T. W. (2006). The culture industry: Enlightenment as mass deception. Media and Cultural Studies: Keyworks, 41-72.
Hueth, A. C. (2019). Scriptwriting for Film, Television and New Media. Abingdon: Routledge.
Huntington, S. P. (2019). Botsende beschavingen: cultuur en conflict in de 21e eeuw. Amsterdam: Overamstel Uitgevers.
Jacobs, L., & Meeusen, C. (2020). Coming out of the closet, also on the news? A longitudinal content analysis of patterns in visibility, tone and framing of LGBTs on television news (1986-2017). Journal of Homosexuality, 1-25.
Jaglom, L., & Gardner, H. (1981). Decoding the worlds of television. Studies in Visual Communication, 7(1), 33-47.
Jandt, F. E. (2010). An introduction to intercultural communication. Identities in a global community (6th ed.). Los Angeles: Sage Publications.
Jensen, A. R. (1989). The relationship between learning and intelligence. Learning and Individual Differences, 1, 37-62.
Katsirea I. (2014) The Television Without Frontiers Directive. In K. Donders, C. Pauwels, & J. Loisen (Eds.), The Palgrave Handbook of European Media Policy (pp. 297-311). London: Palgrave Macmillan.
Kerlinger, F. N. (1964). Foundations of behavioral research: educational and psychological inquiry. London: Holt, Rinehart & Winstron.
Ketnetfansite. (2016, 17 november). Homokoppel in Ghost Rockers! Geraadpleegd via http://ketnetfansite.be/
Kirsch, A. C., & Murnen, S. K. (2015). “Hot” girls and “cool dudes”: examining the prevalence of the heterosexual script in American children’s television media. Psychology of Popular Media Culture, 4(1), 18-30.
Kraidy, U. S. (2002). Sunny days on Sesame Street? Multiculturalism and resistance postmodernism. Journal of Communication Inquiry, 26(1), 9-25.
Kraszewski, J. (2004). Country hicks and urban cliques: mediating race, reality, and liberalism on MTV's The Real World. In S. Murray, & L. Ouellette (Eds.), Reality TV: remaking television culture (pp. 205-222). New York: NYU Press.
Lefever, K. (1999). Beeldvorming in kinderprogramma’s. In M. Michielsens (Ed.), Bouw een vrouw: sociale constructie van vrouwbeelden in de media (pp. 95-123). Gent: Academia Press.
Liebler, C. M., & Smith, S. J. (1997). Tracking gender differences: a comparative analysis of network correspondents and their sources. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 41(1), 58-68.
Lieten, I. (2010). De VRT als uitdager en partner in het Vlaamse medialandschap. Visienota Media beheersovereenkomst tussen de Vlaamse Regering en de VRT 2012–2016/The VRT as challenger and partner in the Flemish Media landscape. Vision note Media Management contract between the Flemish Government and the VRT 2012–2016, 14.
MaLisa Foundation (z.d.) Gender representation in film and tv. Audiovisual diversity? Geraadpleegd via https://malisastiftung.org/
McKee, A. (2003). Textual analysis: A beginner's guide. London: Sage Publications.
Media Education Foundation. (2005). The Electronic Storyteller. Television & the Cultivation of Values. Geraadpleegd via https://mediaed.org/
Mogk, M. E. (2013). Different bodies: essays on disability in film and television. Jefferson, NC: McFarland & Co.
Müller, F., Klijn, M., & Van Zoonen, L. (2012). Disability, prejudice and reality TV: challenging disablism through media representations. Telecommunications Journal of Australia, 62(2).
Nanda, S. (2014). Gender diversity: crosscultural variations. Illinois: Waveland Press.
Newman, N., Fletcher, R., Kalogeropoulos, A., & Nielsen, R. (2019). Reuters institute digital news report 2019 (Vol. 2019). Oxford: Reuters Institute for the Study of Journalism.
Nikken, P. (2002). Kind en media, weet wat ze zien. Amsterdam: Boom.
Ogletree, S. M., Martinez, C. N., Turner, T. R., & Mason, B. (2004). Pokémon: exploring the role of gender. Sex Roles, 50(11-12), 851-859.
Orbe, M. P. (2008). Representations of race in reality TV: watch and discuss. Critical Studies in Media Communication, 25(4), 345-352.
Ortiz, M., & Harwood, J. (2007). A social cognitive theory approach to the effects of mediated intergroup contact on intergroup attitudes. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 51(4), 615-631.
Osborn, D. K., & Endsley, R. C. (1971). Emotional reactions of young children to TV violence. Child Development, 321-331.
Otten, R. (2005). Achter televisie: omroepmarkten en-structuren in West-Europa. Antwerpen: Garant.
Paulussen, S., Panis, K., Dhoest, A., Van den Bulck, H., & Vandebosch, H. (2015). De Vlaming over de VRT: publieksbevraging 2015: onderzoeksrapport in opdracht van de Vlaamse Overheid, Departement Cultuur, Jeugd, Sport en Media. Antwerpen: Universiteit Antwerpen, Faculteit Sociale Wetenschappen, Departement Communicatiewetenschappen.
Pauwels, L., & Peters, J. M. (2005). Denken over beelden: Theorie en analyse van het beeld en de beeldcultuur. Leuven: Acco.
Pecora, N., Murray, J. P., & Wartella, E. A. (2007). Children and television: fifty years of research. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Pels, T., & de Ruyter, D. (2011). De relatie tussen opvoeding, socialisatie, ontwikkeling en radicalisering: overzicht van en hiaten in de beschikbare kennis. Pedagogiek, 31(2), 117-133.
Pleijter, A. R. J. (2006). Typen en logica van kwalitatieve inhoudsanalyse in de communicatiewetenschap. Ubbergen: Tandem Felix.
Popper, K. R. (1935). Logik der forschung: zur erkenntnistheorie der modernen naturwissenschaft. Wien: Springer.
Postman, N. (1985). Amusing ourselves to death. New York: Penguin.
Psaila, E. (2016). Culture, disability & television. Considering Disability Journal, 1(1), 831.
Rajakumar, M., & Selvaraj, A. (2018) Media and child development (Vol. 1). Raleigh: Lulu Publication.
Raley, A. B., & Lucas, J. L. (2006). Stereotype or success? Prime-time television's portrayals of gay male, lesbian, and bisexual characters. Journal of Homosexuality, 51(2), 19-38.
Raymer, B. (2019, 11 november). GLAAD shares about increase in LGBT representation on television, including children’s shows. The Daily Citizen. Geraadpleegd via https://dailycitizen.focusonthefamily.com/
Rayside, D. M. (2008). Queer inclusions, continental divisions: public recognition of sexual diversity in Canada and the United States. Toronto: University of Toronto Press.
Reddish, D. (2018, 16 september). EXCLUSIVE: Are Bert & Ernie a couple? We finally have an answer … Queerty. Geraadpleegd via https://www.queerty.com/
Regering, V., & VRT. (2015). Beheersovereenkomst 2016–2020 tussen de Vlaamse Gemeenschap en de VRT. Geraadpleegd via https://www.vrt.be/
Rideout, V. (2017). The common sense census: media use by kids age zero to eight. San Francisco: Common Sense Media.
Riffe, D., Lacy, S., Fico, F., Watson, B. (2019). Analyzing media messages. New York: Routledge.
Sadokhin, A. P. (2010). Mezhkulturnaya kommunikaziya. Moscow: Alpha-M: INFRA-M.
Schramm, W., Lyle, J., & Parker, E. (1961). Television in the lives of our children. Stanford: Stanford University Press.
Schunk, D. H., & DiBenedetto, M. K. (2020). Motivation and social cognitive theory. Contemporary Educational Psychology, 60, 101832.
Shanks, G. G., & Parr, A. N. (2003). Positivist single case study research in information systems: a critical analysis. ECIS, 1760-1774.
Segijn, C., Bartholomé, G., Pennekamp, S., & Timmers, M. (2014). De afbeelding van statusverschillen in sekse en etniciteit in Nederlandse non-fictieprogramma’s. Tijdschrift voor Communicatiewetenschap, 42(3), 305-320.
Siegel, R. (2019, 29 september). Tweens, teens and screens: the average time kids spend watching online videos has doubled in 4 years. The Washington Post. Geraadpleegd via https://www.washingtonpost.com/
Sink, A., & Mastro, D. (2017). Mediated contact with gay men as a predictor of modern homonegativity: an analysis of exposure to characters appearing on television between 2000 and 2015. Communication Reports, 31(2), 78–90.
Statbel. (2018, 29 november). 23% van personen met een handicap heeft werk | Statbel. Geraadpleegd via https://statbel.fgov.be/
Statbel. (2019, 9 juli). Bevolking naar leeftijd en geslacht. Geraadpleegd via https://www.statistiekvlaanderen.be/
Stein, A. H., Friedrich, L. K., & Stein, A. H. (1975). Impact of television on children and youth. Chicago: University of Chicago Press.
Studio 100. (z.d.). Our values. Geraadpleegd via http://www.studio100.tv/
Swartenbroux, K. (2019, 23 november). Let it go: wat een vrouwelijk lief voor Elsa had kunnen betekenen. De Morgen. Geraadpleegd via https://www.demorgen.be/
The United Nations. (2006). Convention on the rights of persons with disabilities. Treaty Series, 2515, 3.
Thorfinnsdottir, D., & Jensen, H. S. (2017). Laugh away, he is gay! Heteronormativity and children’s television in Denmark. Journal of Children and Media, 11(4), 399-416.
Tuchman, G., Daniels, A. K., & Benét, J. W. (1978). Hearth and home: images of women in the mass media. Oxford: Oxford University Press.
Van Cuilenburg, J. J., & McQuail, D. (1982). Media en pluriformiteit : een beoordeling van de stand van zaken. 's-Gravenhage: Staatsuitgeverij.
Vandenberghe, H., d'Haenens, L., & Van Gorp, B. (2014). Genderdiversiteit in de Vlaamse nieuwsmedia: algemene trends en een case. Leuven: Instituut voor Mediastudies.
Vanhaelewyn, B., & De Marez, L. (2019). IMEC.DIGIMETER 2018. Measuring digital media trends in Flanders. Geraadpleegd via https://www.imec-int.com/
Vanlee, F., Dhaenens, F., & Van Bauwel, S. (2018a). Sexual diversity on the small screen: mapping LGBT+ characters in Flemish television fiction (2001 – 2016) (Vol. 1). Ghent: CIMS-Centre for Cinema and Media Studies.
Vanlee, F., Dhaenens, F., & Van Bauwel, S. (2018b). Understanding Queer normality: LGBT+ representations in millennial Flemish television fiction. Television & New Media, 19(7), 610–625.
Vanlee, F. (2019). Queer televisieonderzoek in Vlaanderen: tussen globaal en lokaal. Sociologie Magazine.
Verhellen, Y., Dens, N., & De Pelsmacker, P. (2016). A longitudinal content analysis of gender role portrayal in Belgian television advertising. Journal of Marketing Communications, 22(2), 170-188.
Verhoeven, N. (2014). Wat is onderzoek. Praktijkboek methoden en technieken voor het hoger. Meppel: Boom.
Verkuyten, M. (2013). Identity and cultural diversity: what social psychology can teach us. Londen: Routledge.
Vertoont, S. (2017). Beelden met een beperking: Een kwantitatieve inhoudsanalyse naar de representatie van handicap op primetime televisie in Vlaanderen. Working Paper Film & TV Studies. Ghent: CIMS-Centre for Cinema and Media Studies.
Vissers, S. & Hooghe, M. (2010). Onzichtbare burgers: personen met een handicap in het televisienieuws bij VRT en VTM, 2007-2009. Leuven/Antwerpen: ENA.
Vlaamse Jeugdraad. (2020, 31 januari). #KijkNaarOns. Geraadpleegd via https://vlaamsejeugdraad.be/
Vlaamse Regulator voor de Media. (z.d.). Mediadecreet en wetgeving. Geraadpleegd via https://www.vlaamseregulatormedia.be/
VRT. (z.d.). Charter diversiteit. Geraadpleegd via https://www.vrt.be/
Walsh, A., & Leaper, C. (2019). A content analysis of gender representations in preschool children’s television. Mass Communication and Society, 1-25.
Welch, K. (2016). Middle Eastern terrorist stereotypes and anti-terror policy support: the effect of perceived minority threat. Race and Justice, 6(2), 117-145.
Winn, M. (1977). The plug-in drug. New York: Viking Penguin.
Wiserma, B. A. (2001). The gendered world of Disney: a content analysis of gender themes in full-length animated Disney feature films. Dissertation Abstracts International, 61, 4973.
Witt, S. D. (2000). Review of research: the influence of television on children's gender role socialization. Childhood Education, 76(5), 322-324.
Woodard IV, E. H. (1999). The 1999 state of children’s television report: Programming for Children over Broadcast and Cable Television (28). Geraadpleegd via https://cdn.annenbergpublicpolicycenter.org/
Zyphur, M. J., & Pierides, D. C. (2017). Is quantitative research ethical? Tools for ethically practicing, evaluating, and using quantitative research. Journal of Business Ethics, 143(1), 1-16.
