Onderzoek naar een succesvolle communicatie en transparantie betreffende ecologische duurzaamheid in de mode-industrie

Ferre Ceusters
Persbericht

Hoe groen is uw kledingstuk?

 

Wil u ook meer rekening houden met duurzaamheid bij de aankoop van uw kleding? Is de kleding waarvan u denkt dat ze duurzaam is, ook effectief duurzaam? Waar vindt u de nodige informatie?

Transparantie en een goede communicatie rond duurzaamheid worden binnen de mode-industrie alsmaar belangrijker. Toch heeft de gemiddelde consument hierover vandaag de dag te weinig éénduidige informatie om mee in rekening te kunnen nemen bij de aankoop van zijn kleding. De communicatie hieromtrent is onduidelijk, waardoor het moeilijk is om precies te weten hoe groen uw kledingstuk is.

Ecologische duurzaamheid?

Voor dit onderzoek onderzochten we zes Vlaamse en Nederlandse kledingbedrijven over hun inzet op ecologische duurzaamheid via diepgaande case studies. De bedrijven werden geselecteerd omwille van hun sterke focus op aspecten zoals circulair design, hersteldiensten, het vermijden van schadelijke chemicaliën, een beperking van het waterverbruik enz. . Voor elk van hen is de kwaliteit van de kleding van fundamenteel belang. Hun doel is om de inzet op duurzaamheid steeds te combineren met een mooie esthetiek (pasvorm, stijl) aangezien dit voor het overgrote deel van de consumenten vandaag nog steeds prioritair blijkt te zijn. Daarnaast trachten deze kledingbedrijven  de consument meer te betrekken in het proces en blijken hersteldiensten belangrijk om verder op in te zetten in de toekomst.

Technologieën ter ondersteuning van transparantie

Transparant communiceren over een kledingstuk houdt in dat men kan terugvinden waar en door wie het gemaakt is en uit welke materialen het bestaat. Technologieën kunnen hieraan sterk bijdragen. Zo worden QR-codes gebruikt om informatie over een kledingstuk aan de klant weer te geven. De informatie van een Life Cycle Assessment (LCA), een methode om de milieubelasting van een product te bepalen gedurende de hele levenscyclus, kan bijvoorbeeld via de QR-code naar de klant gecommuniceerd worden. Hierbij blijft het cruciaal dat dit duidelijk en begrijpbaar is voor de klant.

Relatie met leveranciers

Een nauwe samenwerking met leveranciers blijkt ook van cruciaal belang om duurzaamheid doorheen de productieketen te kunnen realiseren. Om deze te ondersteunen wordt door de kledingbedrijven vaak gebruik gemaakt van een eigen ‘Code of Conduct’. Dit is een document dat een set van vooropgestelde minimumvoorwaarden bevat op sociaal en milieuvlak, dat wordt opgelegd aan een leverancier vooraleer een samenwerking wordt aangegaan. Wanneer een lange termijn relatie met de leveranciers onderhouden kan worden, waarin open communicatie mogelijk is, zorgt dit voor een betere samenwerking en uiteindelijk meer duidelijkheid voor de klant. Bovendien kan de controle over de productieketen op deze manier beter behouden worden. Toewijding van de verschillende partijen zorgt ervoor dat verbeteringen op vlak van ecologische duurzaamheid in de productieketen beter gerealiseerd kunnen worden.

Verscheidenheid aan labels

Vandaag worden er heel wat verschillende labels gebruikt in de mode-industrie om informatie rond duurzaamheid over te brengen. Enkele labels die momenteel in gebruik zijn en algemeen als betrouwbaar aanzien worden zijn volgens ons onderzoek de GOTS en Oeko-tex certificeringen. De BCI-standaard wordt als minder betrouwbaar aanzien. Voor de klant blijkt het echter nog steeds zeer moeilijk om al deze labels van elkaar te kunnen onderscheiden en de waarde ervan juist in te schatten.

Minimumwetgeving

Er bestaat momenteel geen duidelijke wetgeving rond duurzaamheid in de mode-industrie. De inzet hierop is vandaag eerder vrijblijvend. Met een grondige  verduidelijking van deze wetgeving kunnen bedrijven gestimuleerd worden om hier verder op in te zetten. Bovendien kan de terughoudendheid van bedrijven om transparant te communiceren hierdoor beperkt worden. Duidelijke wetgeving kan er eveneens voor zorgen dat misbruik van labels beperkt wordt en de klant meer betrouwbare informatie krijgt voor de keuze van hun kledingaankoop.

Algemene standaard

Er blijkt dus zeker nood aan een algemene standaard die voor alle stakeholders  duidelijkheid kan creëren. Om een eenvoudige interpretatie mogelijk te maken moet de standaard tevens in een begrijpbare taal gecommuniceerd worden. Aangezien de mode-industrie zodanig internationaal is, heeft de overheid, bij voorkeur op Europees niveau, in de realisatie hiervan een belangrijke rol te vervullen.

Zijn we klaar om meer belang aan duurzaamheid te hechten in onze kleding? Een éénduidige en algemene internationale standaard en minimumwetgeving zou zowel consumenten als bedrijven alvast een duwtje in de goede richting kunnen geven naar een meer milieubewuste mode-industrie.

Bibliografie

Amed, I., Berg, A., Balchandani, A., Andersson, J., Hedrich, S., & Young, R. (2018). The State of Fashion 2019 [Onderzoeksrapport]. Geraadpleegd via McKinsey&Company website: https://www.mckinsey.com/~/media/McKinsey/Industries/Retail/Our%20Insig…

Amed, I., Berg, A., Balchandani, A., Hedrich, S., Rölkens, F., Young, R., & Poojara, S. (2019). The State of Fashion 2020 [Onderzoeksrapport]. Geraadpleegd via McKinsey&Company website: https://www.mckinsey.com/~/media/McKinsey/Industries/Retail/Our%20Insig…

Aspers, P. (2008). Labelling fashion markets. International Journal of Consumer Studies, 32(6), 633-638.

Beard, N. D. (2008). The branding of ethical fashion and the consumer: a luxury niche or mass-market reality? Fashion Theory, 12(4), 447-467.

Bhaduri, G., & Ha-Brookshire, J. (2017). The role of brand schemas, information transparency, and source of message on apparel brands' social responsibility communication. Journal of Marketing Communications, 23(3), 293-310.

Clancy, G., Fröling, M., & Peters, G. (2015). Ecolabels as drivers of clothing design. Journal of Cleaner Production, 99, 345-353.

Clark, H. (2008). Slow Fashion an Oxymoron or a Promise for the Future…?. Fashion Theory, 12(4), 427-446.

Da Giau, A., Macchion, L., Caniato, F., Caridi, M., Danese, P., Rinaldi, R., & Vinelli, A. (2016). Sustainability practices and web-based communication: an analysis of the Italian fashion industry. Journal of Fashion Marketing and Management, 20(1), 72-88.

Dean, D. H., & Biswas, A. (2001). Third-party organization endorsement of products: an advertising cue affecting consumer prepurchase evaluation of goods and services. Journal of advertising, 30(4), 41-57.

Ethical Consumer (2018). About Ethical Consumer. Geraadpleegd via https://www.ethicalconsumer.org

Fashion Revolution (2019). About. Geraadpleegd via https://www.fashionrevolution.org

Freise, M., & Seuring, S. (2015). Social and environmental risk management in supply chains: a survey in the clothing industry. Logistics Research, 8(1), 1-12.

Global Ecolabelling Network (2004). Introduction to Ecolabelling [Information Paper]. Geraadpleegd via Global Ecolabelling Network website: https://globalecolabelling.net/assets/Uploads/intro-to-ecolabelling.pdf

Gupta, S., Gwozdz, W., & Gentry, J. (2019). The Role of Style Versus Fashion Orientation on Sustainable Apparel Consumption. Journal of Macromarketing, 39(2), 188-207.

Henninger, C. (2015). Traceability the new eco-label in the slow-fashion industry? consumer perceptions and micro-organisations responses. Sustainability, 7(5), 6011-6032.

Joy, A., Sherry Jr, J. F., Venkatesh, A., Wang, J., & Chan, R. (2012). Fast fashion, sustainability, and the ethical appeal of luxury brands. Fashion theory, 16(3), 273-295.

Jägel, T., Keeling, K., Reppel, A., & Gruber, T. (2012). Individual values and motivational complexities in ethical clothing consumption: A means-end approach. Journal of Marketing Management, 28(3-4), 373-396.

Karaosman, H., Morales-Alonso, G., & Brun, A. (2017). From a systematic literature review to a classification framework: Sustainability integration in fashion operations. Sustainability, 9(1), 30.

Koskela, M., & Vinnari, M. (2009). Future of The Consumer Society. Finland Futures Research Centre, 125-134.

Kozlowski, A., Bardecki, M., & Searcy, C. (2012). Environmental impacts in the fashion industry: A life-cycle and stakeholder framework. Journal of Corporate Citizenship(45), 17-36.

Kozlowski, A., Searcy, C., & Bardecki, M. (2015). Corporate sustainability reporting in the apparel industry: An analysis of indicators disclosed. International Journal of Productivity and Performance Management, 64(3), 377-397.

Li, Y., Zhao, X., Shi, D., & Li, X. (2014). Governance of sustainable supply chains in the fast fashion industry. European Management Journal, 32(5), 823-836.

Lundblad, L., & Davies, I. A. (2016). The values and motivations behind sustainable fashion consumption. Journal of Consumer Behaviour, 15(2), 149-162.

Ma, Y. J., Lee, H. H., & Goerlitz, K. (2016). Transparency of global apparel supply chains: Quantitative analysis of corporate disclosures. Corporate Social Responsibility and Environmental Management, 23(5), 308-318.

Moore, B., Hunt, T., & Ditty, S. (2016). Fashion transparency index [Onderzoeksrapport]. Geraadpleegd via Fashion Revolution website: https://www.fashionrevolution.org/wp-content/uploads/2016/04/FR_Fashion… 

Morlet, A., Opsomer, R., Herrmann, S., Balmond, L., Gillet, C., & Fuchs, L. (2017). A New Textile Economy: Redisigning Fashion's Future. Geraadpleegd via  https://www.ellenmacarthurfoundation.org/assets/downloads/publications/…

Niinimäki, K. (2010). Eco‐clothing, consumer identity and ideology. Sustainable development, 18(3), 150-162.

Niinimäki, K. (2015). Ethical foundations in sustainable fashion. Textiles and Clothing Sustainability, 1(3), 1-11.

Osburg, T., & Schmidpeter, R. (2013). Social innovation. Solutions for a sustainable future. Heidelberg: Springer.

Ozdamar Ertekin, Z., & Atik, D. (2015). Sustainable markets: Motivating factors, barriers, and remedies for mobilization of slow fashion. Journal of Macromarketing, 35(1), 53-69.

Pedersen, E. R. G., Gwozdz, W., & Hvass, K. K. (2018). Exploring the relationship between business model innovation, corporate sustainability, and organisational values within the fashion industry. Journal of Business Ethics, 149(2), 267-284.

Pookulangara, S., & Shephard, A. (2013). Slow fashion movement: Understanding consumer perceptions—An exploratory study. Journal of retailing and consumer services, 20(2), 200-206.

Rieple, A., & Singh, R. (2010). A Value Chain Analysis of the organic cotton industry: The case of UK retailers and Indian suppliers. Ecological Economics, 69(11), 2292-2302.

Rutter, C., Armstrong, K., & Cano, M. B. (2017). The epiphanic sustainable fast fashion epoch. In Sustainability in Fashion (pp. 11-30): Springer.

Saicheua, V., Knox, A., & Cooper, T. (2012). Sustainability in clothing supply chain: Implications for marketing.

Sustainable Apparel Coalition (2019). Members. Geraadpleegd via https://apparelcoalition.org

Todeschini, B. V., Cortimiglia, M. N., Callegaro-de-Menezes, D., & Ghezzi, A. (2017). Innovative and sustainable business models in the fashion industry: Entrepreneurial drivers, opportunities, and challenges. Business Horizons, 60(6), 759-770.

Turker, D., & Altuntas, C. (2014). Sustainable supply chain management in the fast fashion industry: An analysis of corporate reports. European Management Journal, 32(5), 837-849.

Verboven, H. (2013). Onderzoeksmethodologie voor toegepaste economische wetenschappen: Uitgeverij Universitas.

Yan, R.-N., Hyllegard, K. H., & Blaesi, L. F. (2012). Marketing eco-fashion: The influence of brand name and message explicitness. Journal of Marketing Communications, 18(2), 151-168.

Yang, S., Song, Y., & Tong, S. (2017). Sustainable retailing in the fashion industry: A systematic literature review. Sustainability, 9(7), 1266.

Yin, R. K. (2017). Case Study Research and Applications: Design and Methods (Sixth edition ed.). Los Angeles: Sage

 

Universiteit of Hogeschool
Handelswetenschappen
Publicatiejaar
2020
Promotor(en)
Prof dr. Nauwelaerts Ysabel
Kernwoorden
Share this on: