Samen Eenzaam: Over dramatherapie in quarantaine

Elias
Callewaert

Nog hijgend van ons spel, neem ik een leisteen uit mijn rugzak en schrijf de boodschap: “Voor de meest volhardende grootvader die ik ken.” Hij neemt de steen aan en lacht verlegen. “Waarom ben je hier?”, vraagt hij. Ik leg het opzet van mijn bezoek uit. Hij lacht en zegt: “Ik ben niet echt eenzaam, hoor.” Ik antwoord dat dat niet hoeft, zolang hij maar een goed gevoel aan deze ontmoeting overhoudt. “Ja, dat wel! Dit is iets wat ik normaal nóóit zou doen.” Meneer is praatgraag en het lijkt alsof hij opgelucht is dat er iemand is om naar hem te luisteren. Even later heeft hij het terug over zijn (klein)kinderen. Een zekere tristesse klinkt in zijn stem: “Ik ben ook niet mee met die technologie. Af en toe bellen we wel eens, maar dat is niet hetzelfde. Dat doet me veel verdriet.”, zegt hij. Vervolgens voegt hij er vluchtig en lacherig aan toe: “Grappig… Ik zei net dat ik niet eenzaam ben, maar misschien ben ik eenzamer dan ik dacht.” Zijn stem beeft zacht. “Blij dat ik er was, vandaag!”, antwoord ik.

De cultureel geïsoleerde Marokkaanse vrouw die voor het eerst in lange tijd de Nederlandse taal kan opfrissen; de vereenzaamde, kersverse moeder die de denkbeeldige baby op mijn armen tot bedaren brengt; de hartverwarmende blikwisselingen tussen de opfleurende, zieke Roemeense grootmoeder en haar spelvaardige kleinzoon; de schuchtere buurvrouw die nog niet klaar is voor onze performance samen; de keukenprinses die tussen de gerechten door bloemen op haar eigen raam tekent; de ex-bodybuilder die pas na het heffen van zo’n 250 imaginaire kilo’s beseft dat hij ‘misschien wel eenzamer is dan hij dacht’…

Met de angst voor het dreigende coronavirus steekt een nóg gevaarlijker en onzichtbaarder virus de kop op: de eenzaamheid. Het is eind maart van het jaar 2020. Ik zit, net als de meesten onder jullie, thuis. Een dramatherapeut zonder werk, zonder stage en met een vreselijke Skype-verbinding. Ver ben ik verwijderd van mijn therapielokaal, de plek waar ik op het moment het meest nodig ben. Ik wil terugvechten, maar hoe kan een dramatherapeut in tijden van COVID-19, waarin de tol van eenzaamheid intussen onmiskenbaar blijkt, op een veilige en alternatieve manier aan de slag?

In normale tijden ben ik een dramatherapeut – ‘Een wát?’ Via theatertechnieken en -interventies proberen wij de klachten van onze cliënten te verlichten. Niet alleen door te praten, maar vooral door het gebruik van het lichaam en de stem helpen we patiënten (opnieuw) in contact te komen met zichzelf. Samen proberen we uit, spelen we na en reflecteren we over situaties, patronen, ontwikkelingen, etc. Onder veilige omstandigheden kan de cliënt bij ons terecht om, via spel, de realiteit te begrijpen door ‘te doen alsof’.

Maar dit zijn geen normale tijden; afspraken worden afgezegd, bars en restaurants blijven dicht en de weinige mensen in het straatbeeld lopen in een grote boog om elkaar heen. Het leven buiten lijkt, noodgedwongen, stil te vallen. Behalve de korte applausrondes, elke dag stipt om 20:00 uur, zie ik geen mens. ‘Huidhonger’ wordt het woord van deze periode. Buiten de zomer staat niemand voor de deur. Maar we blijven sociale wezens. We hebben elkaar, vandaag, meer nodig dan ooit. Psychiater Dirk De wachter tipt dat we, om eenzaamheid tegen te gaan, samen terug ‘verantwoord onnozel’ moeten doen. Laat dat nu net zijn waar ik goed in ben…

Op een zonovergoten dag trek ik de straten van Antwerpen in en klop – met een bescheiden kostuum en weinig anders dan mijn eigen spe(e)lmogelijkheden – aan bij de vensterramen van onbekenden. In de hoop mensen aan te treffen die zich door het huidige contactverbod eenzaam voelen, probeer ik via improvisatie, performance en theatrale interactie een emotionele connectie te krijgen met de onbekende persoon achter het raam. Ik doop het speels: ‘d’raamatherapie’.

[Quote]

“(…) Niet alleen in coronatijd, maar bij mensen voel ik me eenzaam. Ik ben blij dat ik mijn Nederlands eens met iemand kan oefenen. Ik kom weinig Nederlandstalige mensen tegen. Ik voel me als Marokkaanse alleen in deze samenleving.”
- De meest goedlachse oma óóit!

Na een eerste d’raamatherapie-reeks ontmoet ik een twintigtal mensen die op de één of de andere manier in eenzaamheid verkeren. Twintig mensen die me (al dan niet) toelaten om samen met hen op een alternatieve manier ‘verantwoord onnozel’ te doen. Twintig mensen laten me toe om een glimp van hun kleine eenzame wereldje op te vangen. Er wordt gelachen, gespeeld, verbaasd opgekeken, genegeerd en er wordt ontroerd.

Sommigen noemen mij de ‘raamclown’, al ben ik dat niet helemaal. Waar de clown het artistiek eindproduct als hoogste doel ziet, is dit voor de therapeut – in de meeste gevallen – van ondergeschikt belang. Het gaat er voor de dramatherapeut niet over hoe (goed) iets gespeeld wordt, maar het gaat om het (emotioneel) proces dat zich vooraf, tijdens en na het spel ontwikkelt.

Het opzet van d’raamatherapie is niet om de gevoelens van de cliënt te rijmen met de doelstelling van de kunstenaar, dan wel om zichzelf uit te drukken in een specifiek medium.
Ervoor kiezend om de sessies in spelmogelijkheden niet te beperken door het gebruik van één specifieke dramatherapiemethode, wordt in de raambezoeken vertrokken vanuit telkens een verschillende dramatherapeutische rol.

Wanneer we spreken over ‘dramatherapeutische rollen’, verwarren we al snel met de verschillende rollen die bijvoorbeeld een acteur kan opnemen. We spreken in dit geval niet over de fantasierollen koningin, boef, politica,… of ridder. Binnen de praktijk van de dramatherapie wordt door de therapeut bewust een extra dramatische rol ingenomen. Zo werkte Professor David Johnson zes rollen uit die de dramatherapeut tijdens een sessie kan opnemen: De getuige of spiegel, de regisseur, de bijstuurder of sidecoach, de leider, de gids en de sjamaan. Elk van deze rollen verhoudt zich op een andere manier ten opzichte van het spel en de cliënt.

Vooral de gids- en leidersrol blijken voor de d’raamatherapie-bezoeken de meest effectieve. Waar de leidersrol het meest structuur, veiligheid en duidelijkheid biedt, maakt de gidsrol plaats voor een vrijere invulling van de meer spelvaardige bezochte.


De vraag rijst, nu we elkaar min of meer terug in de armen mogen vliegen, of het einde van de verplichte lockdown ook het einde van d’raamatherapie betekent? Zouden ook buiten een lockdown-context raambezoeken kunnen plaats-vinden? Stelt u zich voor dat we binnenkort d’raamatherapie opstarten bij geïnter- en/of gedetineerden waarbij elk fysiek contact verboden is? Of wat zou de spontaniteit van deze methodiek eventueel kunnen betekenen voor de langdurige en existentiële eenzame die zich thuis verschuilt? Zouden we via d’raamatherapie op een alternatieve manier aan opsporing (noem het gerust letterlijk ‘contact tracing’?) kunnen doen… Of wie weet is het, met een beetje gezonde naïviteit, een eerste stap richting een structurele oplossing?


Eén ding is zeker…
We leven in een tijd waarin we samen eenzaam zijn.


ELIAS CALLEWAERT
september 2020

 

De Wachter, D. (2020, april 02). Psychiater Dirk De Wachter waarschuwt. (A. Verstraete, Interviewer) vrt. Brussel.

Johnson, D. (1982). Developmental Approaches in Drama Therapy. The Arts in Psychotherapy, 9, 183-189.

Langley, D. (2006). An introduction to dramatherapy. New York: SAGE Publications Ltd.

Samen Eenzaam

 

Bibliografie

American Psychological Association. (2017). Ethical Principles of Psychologists and Code of Conduct.
Geraadpleegd op 05 augustus 2020 via American Psychological Association:
https://www.apa.org/ethics/code/index
Boal, A. (1985). Theatre of the oppressed. New York: Theatre Communications Group.
Brooks, S. (2020, februari 26). The psychological impact of quarantine and how to reduce it: rapid
review of the evidence. Geraadpleegd op 05 april 2020 via The Lancet:
https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(20)3046…
BVCT. (sd). Wat is dramatherapie? Geraadpleegd op 06 juni 2020 via BVCT-ABAT:
https://www.bvct-abat.be/creatieve-therapie/dramatherapie/
Cacioppo, J. T. (sd). Wat is eenzaamheid? Geraadpleegd op 19 maart 2020 via Eenzaamheid
Informatie Centrum: https://www.eenzaamheid.info/eenzaamheid/wetenschappers-overeenzaamheid/
prof-dr-john-t-cacioppo-over-eenzaamheid
Cyranoski, D. (2020, februari 11). Zijn schubdieren de bron van het coronavirus? Geraadpleegd op 04
april 2020 via EOS wetenschap: https://www.eoswetenschap.eu/gezondheid/zijnschubdieren-
de-bron-van-het-coronavirus
De Averechtse. (2020, april 08). Coronababbel met verdrietdokter Dirk De Wachter. Geraadpleegd op
17 juni 2020 via De wereld morgen: https://www.dewereldmorgen.be/community/
coronababbel-met-verdrietdokter-dirk-de-wachter/
De Averechtse. (2020, april 06). Gouden randjes aan corona volgens Paul Verhaeghe. Geraadpleegd
op 20 juni 2020 via De wereld morgen: https://www.dewereldmorgen.be/community/
gouden-randjes-aan-corona-volgens-paul-verhaeghe/
de Jong-Gierveld, J. (1984). Eenzaamheid: een meersporig onderzoek. Amsterdam: Van Loghum
Slaterus.
de Jong-Gierveld, J., & van Tilburg, T. (2007). Zicht op eenzaamheid: Achtergronden, oorzaken en
aanpak. Assen: Van Gorcum.
De Wachter, D. (2019, Januari). Psychiater Dirk De Wachter: Eenzaamheid is de rode draad in deze
samenleving. (Brainwash.nl, Interviewer) Geraadpleegd op 05 mei 2020 via
https://www.brainwash.nl/bijdrage/psychiater-dirk-de-wachter-eenzaamhei…-
in-deze-samenleving
De Wachter, D. (2020, april 02). Psychiater Dirk De Wachter waarschuwt: "Na de piek van het
coronavirus, komt de piek van de psychologische problemen". (A. Verstraete, Interviewer)
VRT. Brussel. Geraadpleegd op 19 juni 2020 via https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/04
/02/psychiater-dirk-de-wachter-coronavirus-quarantaine/
Bachelorproef Creatieve Therapie – Artevelde Hogeschool, Gent
De Wachter, D., & Spaey, J. (2018, Mei 12). "Echt persoonlijke dingen, zoals verdriet, die moet je toch
offline vertellen?". (S. Franssen, Interviewer)
Demiclowns vzw. (sd). Psychische zorg aan personen met dementie en hun context. Geraadpleegd op
26 juli 2020 via Demiclowns: http://www.demiclowns.be/methodiek/
Erlich, S. (1998). On loneliness, narcissism, and intimacy. American Journal of Psychoanalysis(58),
135-162.
Franssen, S. (2018, december 05). Echt persoonlijke dingen, zoals verdriet, die moet je toch offline
vertellen? Geraadpleegd op 19 juni 2020 via Charlie Magazine: https://www.charliemag.be/
mensen/eenzaamheid/
Geerts, C., Maes, M., Vandevelde, A., & Verhaeghe, P. (2019, december 11). Eenzaam. (X. Taveirne,
Interviewer)
Geldhof, A. (2014). Alleen met kunst: drie gevalstudies over het sinthoom. Leuven: Acco.
Geldhof, A. (2016). Wanverhoudingen. Leuven: ACCO.
Geldhof, A. (2018, mei 18). De crisis van de psychologie: psychologie, psychoanalyse en wetenschap.
Mondelinge presentatie op Kring voor Psychoanalyse van de New Lacanian School-congres,
Gent
Geller, S., & Porges, S. (2014). Therapeutic presence: Neurophysiological mechanisms mediating
feeling safe in therapeutic relationships. Journal of psychotherapy Integration, 3(24), 178–
192.
Gelman, A. (2013, Februari 18). The Average American Knows How Many People? Geraadpleegd op
15 februari 2020 via New York Times: https://www.nytimes.com/2013/02/19/science/theaverage-
american-knows-how-many-people.html
Goossens, D. (2013). De zoektocht naar eenzaamheid in de kunst: een aporie? [Lezing]. Blankenberge.
Geraadpleegd op 27 februari 2020 via https://aldussprak.typepad.com/blog/2014/03/dezoektocht-
naar-eenzaamheid-in-de-kunst-een-aporie-lezing-voor-domus-medica-teblankenberge-
oktobe.html
Heylen, L., Knaeps, J., Lommelen, L., & Peeters, G. (2019, Januari 23). Een babbel verzacht de
eenzaamheid. Geraadpleegd op 25 februari 2020 via Sociaal.net:
https://sociaal.net/achtergrond/babbel-eenzaamheid/
Hodermarska, M. (2009). Perfume: A meditation on the countertransferential drama withbabies who
smell bad. The Arts in Psychotherapy, 39, 39-46.
Hovius, R. (2019, Februari 15). Waarom eenzaam zijn volgens neuroloog Manfred Spitzer dodelijk is.
Geraadpleegd op 16 april 2020 via De Volkskrant: https://www.volkskrant.nl/cultuurmedia/
waarom-eenzaam-zijn-volgens-neuroloog-manfred-spitzer-dodelijk-is-driesterren~
b36ba3ab/?referer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F
79
Samen Eenzaam – Elias Callewaert
Humo. (2020, maart 24). Wat doet corona met ons? ‘Mensen hebben elkaar nodig, al was het maar
om ruzie te maken’. Geraadpleegd op 29 mei 2020 via Humo:
https://www.humo.be/nieuws/wat-doet-corona-met-ons-mensen-hebben-elkaar…-
het-maar-om-ruzie-te-maken~b80784a8/
Huyghebaert, P. (2016, Juni 08). Bijna 8 op de 10 Vlaamse jongeren (in zekere mate) eenzaam.
Geraadpleegd op 14 maart 2020 via VRT Nieuws:
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2016/06/08/bijna_8_op_de_10vlaamsejongeren…
eeenzaam-1-2665319/
Johnson, D. (1982). Developmental Approaches in Drama Therapy. The Arts in Psychotherapy, 9, 183-
189.
Johnson, D. (1991). The theory and technique of transformations in drama therapy. The Arts in
Psychotherapy, 285-300.
Johnson, D. (1992). The drama therapist in-role. In S. J. (Ed.), Drama therapy: Theory and practice
(Vol. 2) (pp. 112-136). London: Routledge.
Johnson, D. (2005). Developmental transformations: Text for practitioners. New York: Institute for the
Arts in Psychotherapy.
Johnson, D. (2009). Towards the body as presence: The theory and practice of Developmental
Transformations. In D. Johnson, & R. Emunah, Current approaches in drama therapy (pp. 89-
117). Springfield, IL: Charles C. Thomas.
Johnson, D. (2013). Developmental transformations: Text for practitioners, Number 2. New Haven:
Institute for Developmental Transformation.
Johnson, D., & Emunah, R. (2009). Current approaches in drama therapy. Springfield, U.S.A.: Charles
C Thomas.
Johnson, D., Forrester, A., & Dintino, C. (1996). Towards a poor drama therapy. The arts of
psyhotherapy, 293-306.
Johnston, D. (1985). True love will find you in the end. [CD] Op Retired Boxer. S. Records.
Jones, P. (1996). Drama as Therapy: Theatre as Living. East Sussex, Engeland: Psychology Press.
Jones, P. (2007). Drama as therapy: Theory, practice and research. . New York: Routledge/Taylor &
Francis Group.
Jorna, T. (2012). Mag een mens eenzaam zijn? Groningen: Humanistics University Press.
Jorna, T. (2015). Mag een mens eenzaam zijn?: Studies naar existentiële eenzaamheid en zingeving.
Amsterdam: Humanistics University Press.
Klein, M. (1963). The sense of loneliness. In M. Klein, The writings of Melanie Klein volume III (pp.
300-313). London: Karnac.
Bachelorproef Creatieve Therapie – Artevelde Hogeschool, Gent
KU Leuven; Universiteit Antwerpen; UHasselt. (2020, juli 10). De Grote Coronastudie. Geraadpleegd
op 25 juli 2020 via https://corona-studie.shinyapps.io/corona-studie/
La Sagna, P. (1993). Les semblants de la solitude. La Cause freudienne (24), 72-74.
Lacan, J. (1966). L'instance de la lettre dans l'inconscient. Parijs: Seuil.
Lacan, J. (1975). Encore, Le Séminaire, Livre XX. Paris: Seuil.
Lacan, J. (1979). Journal d’Ornicar, 278.
Laing, O. (2016). De eenzame stad: over de kunst van het alleen-zijn. Amsterdam: Uitgeverij de Bezige
Bij.
Landy, R. (1986). Drama therapy: Concepts and practices. Springfield, Il: Charles C. Thomas.
Landy, R. (1992). The dramatherapy role method. Dramatherapy, 7-15.
Landy, R. (1993). Persona and performance: The meaning of role in drama, therapy, and everyday
Life. New York: Guilford Press.
Langley, D. (2006). An introduction to dramatherapy. New York: SAGE Publications Ltd.
Laterveer, M. (2020, maart 27). Opeens zit je met jezelf op de bank, maar hoe moet je écht alleen
zijn? Geraadpleegd op 16 mei 2020 via De Volkskrant: https://www.volkskrant.nl/columnsopinie/
opeens-zit-je-met-jezelf-op-de-bank-maar-hoe-moet-je-echt-alleen-zijn~ba06794b/
Machielse, A. (2003). Niets doen, niemand kennen. 's Gravenhage: Elsevier Overheid.
Machielse, A. (2006). Onkundig en onaangepast: Een theoretisch perspectief op sociaal isolement.
Utrecht: Uitgeverij Jan Van Arkel.
Machielse, A. (2011). Sociaal isolement bij ouderen: Een typologie als richtlijn voor effectieve
interventies. Journal of Social Intervention: Theory and Practice(20), 40–61.
Martin, R. (2010). The psychology of humor. Amsterdam: Elsevier Science Publishing Co Inc.
Moakes, J. (sd). Lost in Translation: Lacan and Desire. Nottingham Trent University, U.K.
Geraadpleegd op 09 maart 2020 via https://www.academia.edu/9047141/Lost_in_
Translation_Lacan_and_Desire
More, T. (sd). St. Thomas More’s Prayer for Good Humor. Geraadpleegd op 12 augustus 2020 via
Aleteia: https://aleteia.org/2014/12/23/st-thomas-mores-prayer-for-good-humor/
Movisie. (2018, April 03). Kunst kan eenzaamheid doorbreken. Geraadpleegd op 13 juni 2020 via
Movisie.nl: https://www.movisie.nl/artikel/kunst-kan-eenzaamheid-doorbreken
Okri, B. (2020, april 27). In a pandemic, we need art more than ever. Geraadpleegd op 29 juli 2020 via
The Straits Times: https://www.straitstimes.com/opinion/in-a-pandemic-we-need-art-morethan-
ever
Pendzik, S. (2003, December). Six keys for assessment in drama therapy. The Arts in
Psychotherapy(30), 91-99.
81
Samen Eenzaam – Elias Callewaert
Pendzik, S. (2006). On dramatic reality and its therapeutic function in drama therapy. The Arts in
Psychotherapy, 6, 271-280. Geraadpleegd op 12 augustus 2020 via
https://reader.elsevier.com/reader/sd/pii/S0197455606000232?token=A727F…
DB948AF014AD53F6ED41841E18F58CAC6B22ACDD0D536773F6406AAEFFB36FA8B5D1674C
5084BB36
Penn, S. (Regisseur). (2007). Into the wild [Film]. Hollywood.
Peplau, L., & Perlman, D. (1982). Theoretical approaches on loneliness. In L. Peplau, & D. Perlman,
Loneliness: A sourcebook of current theory, research and therapy. (pp. 123-134). New York:
Wiley-Interscience.
Perlman, D., & Peplau, L. (1998). Loneliness. In H. Friedman, Encyclopedia of Mental Health, Vol 2
(pp. 571-581). San Diego: Academic Press.
Pottie, I., Vandeghinste, N., & Bérard, S. (2018, November 04). Kunst en eenzaamheid: toxic
relationship? Geraadpleegd op 08 april 2020 via Schamper:
https://www.schamper.ugent.be/editie/598/artikel/kunst-en-eenzaamheid-t…
Regula, J. (2020, januari 01). Developmental transformations over video chat: An exploration of
presence in the therapeutic relationship. Dramatherapy review, 67-83.
Ridgway, S. (1986). Camouflage.[CD] Op The Big Heat. Hollywood, CA: J. S. Fiddler's Studio.
Rogers, C. (1970). The lonely person and his experiences in an encounter group. In C. Rogers, Carl
Rogers on encouter groups. New York: Harper & Row.
Saelens, S. (2020, april 08). Zwanger en bevallen tijdens de coronacrisis: de vroedvrouw stelt jullie
gerust. Geraadpleegd op 08 augustus 2020 via Gezinsbond:
https://www.goedgezind.be/zwanger/bevalling-geboorte/zwanger-en-bevalle…-
de-vroedvrouw-stelt-jullie-gerust/
Smeijsters, H. (2000). Handboek creatieve therapie. Bussum: Coutinho.
Spaey, J. (2018). Kleine encyclopedie van de eenzaamheid. Amsterdam: De Geus.
Spitzer, M. (2019). Eenzaamheid: de impact van sociaal isolement. Amsterdam: Uitgeverij Atlas
Contact.
Stephenson, C. E. (2012). Anteros: A Forgotten Myth. New York: Routledge.
Steunpunt Algemeen Welzijnswerk. (2011). De wereld draait ook zonder mij: Straathoekwerk vertelt.
Brussel.
Sullivan, H. S. (1953). The interpersonal theory of psychiatry. New York: Norton.
'T Hooft, J. (1995). In bossen op eenzame plekken. Antwerpen: Houtekiet.
Tellegen, T. (2006). De eenzaamheid van de egel. Amsterdam: Em Querido'S Uitgeverij Kinderboek.
Bachelorproef Creatieve Therapie – Artevelde Hogeschool, Gent
Universiteit Antwerpen. (2020, maart 24). Spanningen binnen gezin nemen toe. Geraadpleegd op 08
mei 2020 via Universiteit Antwerpen: https://www.uantwerpen.be/nl/projecten/coronastudie/
resultaten/resultaten-derde-enquete/
van Steenkoop, M. (1986). Eenzaamheid: Voorrecht voor enkelen, noodlot voor velen. Assen: Van
Gorcum. Geraadpleegd op 08 juli 2020 via
https://repository.ubn.ru.nl//bitstream/handle/2066/113995/mmubn000001_…
df
Verhaeghe, P. (2013). Liefde in tijden van eenzaamheid. Amsterdam: De Bezige Bij.
Verstraete, A. (2020, april 02). Psychiater Dirk De Wachter waarschuwt: "Na de piek van het
coronavirus, komt de piek van de psychologische problemen". Geraadpleegd op 14 juni 2020
via vrt: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/04/02/psychiater-dirk-de-wachter-coro…
vrt. (2020, januari 24). Tijdslijn van het coronavirus in China. Geraadpleegd op 02 juli 2020 via vrt:
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/01/24/tijdslijn-van-het-coronavirus-i…
Weiss, R. (1973). On loneliness: The experience on emotional and social isolation. Cambridge, Mass.:
MIT Press.
Winnicot, D. (1971). Playing and reality. Londen & New York: Routledge.
Woolf, V. (2003). A writer's diary. Boston: Mariner Books.
Zilboorg, G. (1939). Misconceptions of legal insanity. American Journal of Orthopsychiatry, 9, 540-
553.

Download scriptie (934.09 KB)
Winnaar Bachelorprijs
Universiteit of Hogeschool
Arteveldehogeschool Gent
Thesis jaar
2020
Promotor(en)
Deconinck Julie & Geldhof Abe