Stimulans of ijzeren hand? Hoe organisaties best socialemediarichtlijnen opstellen
Stel, u bent werkgever van een grote organisatie. Hoe gaat u het best om met het overvloedig socialemediagebruik van uw personeel? Door de opkomst van sociale media zijn organisaties grotendeels de controle verloren over wat en op welke manier over hen wordt gerapporteerd. Werknemers spelen dus meer dan ooit een cruciale rol in de opbouw en instandhouding van de organisationele reputatie. Hoe gaan werkgevers hier mee om? In haar masterproef ging Justine Lambrechts (master communicatiewetenschappen,
KU Leuven) na op welke manier deze werkgevers het best socialemediarichtlijnen formuleren en of een beperkte mate van inspraak meerwaarde biedt.
Socialemediagebruik: Een vloek of een geschenk?
Dat is de vraag die zowel onderzoekers als praktijkbeoefenaars al enige tijd proberen te beantwoorden. Het potentieel van deze socialemediarevolutie is al meermaals gebleken. Zo gebeurt het dat geëngageerde werknemers optreden als ambassadeur van de organisatie. Wanneer het personeel met andere woorden positief bericht over hun werkomgeving, is dit voor de organisatie van onschatbare strategische waarde. Uit onderzoek blijkt echter dat de meerderheid van de werkgevers zich wantrouwig opstelt ten opzichte van het socialemediagebruik van hun personeel. Top of mind is namelijk het vermogen van socialemediaplatformen om te transformeren in een ruimte waar men openlijk over ontevredenheden op de werkvloer communiceert. Bovendien zorgt de vluchtige aard van sociale media ervoor dat informatie zich snel verspreidt. In combinatie met het feit dat het woord van werknemers geloofwaardiger wordt bevonden, kan een boodschap dus heel wat schade aanrichten aan de organisatie en haar reputatie.
“Verbied als werkgever geen socialemediagebruik. Dit is niet wenselijk voor de bedrijfscultuur.”
Enter socialemediabeleid
Moeten werkgevers socialemediagebruik dan verbieden? Neen! Dit is praktisch onmogelijk en bovendien niet wenselijk voor de overkoepelende bedrijfscultuur. Wel is aangewezen om in zekere mate controle uit te oefenen op hoe werknemers over werkgerelateerde zaken communiceren. Zo is het gebruikelijk om een socialemediabeleid in te voeren. Dit document geeft aan hoe men zich als werknemer wel en niet hoort te gedragen op sociale platformen. Deze richtlijnen informeren over en verduidelijken o.a. verwachtingen rond confidentialiteit, transparantie, de aard van ongewenste acties, de scheiding tussen privaat en professioneel socialemediagebruik en – belangrijk - verantwoordelijkheidszin.
Stimulerend of restrictief?
Ook al is men het er over eens welke informatie dergelijk beleid moet bevatten, is niet elke richtlijn even effectief. Dit hangt af van verschillende factoren, waaronder de manier waarop men de richtlijn formuleert. Hierrond heerst echter nog onenigheid. Zoals vermeld stelt een meerderheid van de werkgevers zich nogal wantrouwig op ten opzichte van het socialemediagebruik van werknemers. Deze formuleren hun richtlijnen doorgaans op restrictieve wijze. Dit betekent dat men de persoonlijke vrijheid van het personeel zal beperken ter bescherming van de organisatie en dat men zal focussen op wat niet getolereerd wordt. Werkgevers die wel het potentieel van geëngageerd personeel inzien, zullen socialemediagebruik toelaten en zelfs stimuleren om opportuniteiten maximaal te benutten. Zo kunnen organisaties bijvoorbeeld deels de controle weggeven door de persoonlijke stijl van werknemers toe te laten in het opstellen van posts.
“Gelezen en goedgekeurd”
Wat nog niet eerder werd onderzocht maar wel een rol zou kunnen spelen, is de manier waarop de richtlijn geïmplementeerd wordt. Bij restrictieve richtlijnen gebeurt dit doorgaans top down, of vanuit het management zonder enige inspraak van medewerkers. Een systeem dat een beperkte mate van inspraak toelaat voor iedereen, is vandaag de dag echter geoorloofd. Beperkt, aangezien het hier om grote organisaties gaat waardoor men een overload aan informatie moet vermijden. Zo kan de werkgever ervoor kiezen om werknemers het beleid ter goedkeuring te laten ondertekenen.
De band tussen werkgever en werknemer...
De werkgever-werknemer relatie speelt een belangrijke rol in ons verhaal. Wanneer organisaties namelijk vertrouwen tonen in hun personeel en aan hen een stem wordt gegeven, zou dit de relatie tussen werkgever en werknemer versterken. Hier zou de organisatie op haar beurt de vruchten van plukken, aangezien een goede band leidt tot meer geëngageerd personeel en positievere online rapporteringen over de organisatie. Stimulerende richtlijnen zouden hiertoe kunnen bijdragen, aangezien de werkgever op zijn medewerkers vertrouwt en de controle deels afstaat.
Het experiment
Aan de hand van een online experiment ging Justine na of socialemediarichtlijnen in functie van de werkgever-werknemer relatie beter stimulerend of restrictief geformuleerd wordt en of de vraag naar goedkeuring door de werknemer een meerwaarde biedt. 223 medewerkers van organisaties met minstens vijftig werknemers kregen een fictief socialemediabeleid te lezen. Hierbij kregen ze de opdracht zich in te beelden dat het door hun eigen werkgever was opgesteld. Deze richtlijn varieerde doorheen de vier condities waartussen de respondenten willekeurig werden verdeeld (Zie hieronder). Sommigen kregen dus een voornamelijk restrictief, anderen een voornamelijk stimulerend beleid te zien. Bovendien hoorde niet iedereen de richtlijn te ondertekenen. Nadien vulden ze allen anoniem een vragenlijst in die o.a. peilde naar het socialemediagebruik, attitude ten opzichte van de richtlijn, verschillende gedragsintenties zoals ambassadeurschap en hoe ze de relatie met de werkgever beschouwden.
Dus, stel: U bent werkgever van een grote organisatie…
… en uw werknemers zijn prominent aanwezig op sociale media. Hoe stelt u uw socialemediabeleid best op zodat u uw organisationele doelen (intentie tot het volgen van de richtlijn) bereikt én een duurzame relatie met uw personeel bestendigt?
Wat gedragsintenties noch de gepercipieerde relatie met de werkgever beïnvloedt, is de ondertekening van de richtlijn. Wel stonden diegenen die de richtlijn ondertekenden positiever tegenover het beleid.
Belangrijker is de formulering. Hier kiest u best voor een stimulerende aanpak. Op deze manier schatten medewerkers de relatie met de werkgever significant hoger in. Dit vergroot op zijn beurt de neiging om op te treden als ambassadeur van de organisatie en om haar online zichtbaarheid te vergroten door berichten te liken, te delen of zelf te posten. Deze studie brengt niet enkel de organisationele doelen, maar ook het perspectief van de werknemer in kader. Toekomstig onderzoek kan hierop verder bouwen door een bredere beschouwing van relatie te incorporeren en zich te verdiepen in de ervaringen van de werknemers bij het lezen van de richtlijn en de motivatie om de socialemediarichtlijnen al dan niet te volgen.
Bibliografie
Alasoini, T. (2012). A New Model for Workplace Development in Finland. Rethinking Employee Participation and the Quality of Working Life in the Context of Broad-based Innovation Policy. International Journal of Action Research, 8(3), 245-265. Geraadpleegd via https://search- proquest-com.kuleuven.ezproxy.kuleuven.be/docview/1449602941?accountid=17215
Andersson, R. (2019). Employees as ambassadors: embracing new role expectations and coping with identity-tensions. Corporate Communications: An International Journal, 24(4), 702-716. doi:10.1108/CCIJ-04-2019-0038
Aula, P. (2010). Social media, reputation risk and ambient publicity management. Strategy & Leadership, 38(6), 43-49. doi:10.1108/10878571011088069
Baarspul, H. C., & Wilderom, C. P. (2011). Do employees behave differently in public-vs private- sector organizations? A state-of-the-art review. Public management review, 13(7), 967-1002. doi:10.1080/14719037.2011.589614
Banghart, S., Etter, M., & Stohl, C. (2018). Organizational boundary regulation through social media policies. Management Communication Quarterly, 32(3), 337-373.
doi:10.1177/0893318918766405
Behringer, N., & Sassenberg, K. (2015). Introducing social media for knowledge management: Determinants of employees’ intentions to adopt new tools. Computers in Human Behavior, 48, 290-296. doi:10.1016/j.chb.2015.01.069
Bögel, P. M. (2015). Processing of CSR communication: insights from the ELM. Corporate Communications: An International Journal, 20(2), 128-143. doi:10.1108/CCIJ-11-2013-0095
Brehm, S. S., & Brehm, J. W. (2013). Psychological reactance: A theory of freedom and control.
Academic Press.
Bretschneider, S., & Parker, M. (2016). Organization formalization, sector and social media: Does increased standardization of policy broaden and deepen social media use in organizations?. Government Information Quarterly, 33(4), 614-628. https://doi.org/10.1016/j.giq.2016.09.005
Brivot, M., Gendron, Y., & Guénin, H. (2017). Reinventing organizational control: Meaning contest surrounding reputational risk controllability in the social media arena. Accounting, Auditing & Accountability Journal, 30(4), 795-820. doi:10.1108/AAAJ-06-2015-2111
Bullock, J. B., Stritch, J. M., & Rainey, H. G. (2015). International comparison of public and private employees’ work motives, attitudes, and perceived rewards. Public Administration Review, 75(3), 479-489. https://doi-org.kuleuven.ezproxy.kuleuven.be/10.1111/puar.12356
Carim, L., & Warwick, C. (2013). Use of social media for corporate communications by research- funding organisations in the UK. Public relations review, 39(5), 521-525.
https://doi.org/10.1016/j.pubrev.2013.08.006
Chelliah, J., & Field, J. (2014). Managing the risks of social media: Ways to ensure that online behavior is always appropriate. Human Resource Management International Digest, 22(5), 39- 41. doi:10.1108/HRMID-07-2014-0103
CNV. (z.j.) Social media protocol. Geraadpleegd op 16 februari 2020 via https://www.cnv.nl/werk- en-prive/online/social-media-protocol/
Coca Cola. (2009). The Coca Cola Company online social media principles. Geraadpleegd op 16 februari 2020 via https://www.viralblog.com/wp-content/uploads/2010/01/TCCC-Online-Social- Media-Principles-12-2009.pdf
Conway, N., & Coyle‐Shapiro, J. A. M. (2012). The reciprocal relationship between psychological contract fulfilment and employee performance and the moderating role of perceived organizational support and tenure. Journal of occupational and Organizational Psychology, 85(2), 277-299. doi:10.1111/j.2044-8325.2011.02033.x
Coombs, W. T. (2007). Protecting organization reputations during a crisis: The development and application of situational crisis communication theory. Corporate reputation review, 10(3), 163- 176. doi:10.1057/palgrave.crr.1550049
De Lijn. (2013). Richtlijnen voor het gebruik van sociale media. Geraadpleegd op 16 februari 2020 via https://www.kortom.be/download.ashx?id=14488
Dillard, J. P., & Shen, L. (Eds.). (2013). The Sage handbook of persuasion. Sage.
DiStaso, M. W., McCorkindale, T., & Wright, D. K. (2011). How public relations executives perceive and measure the impact of social media in their organizations. Public relations review, 37(3), 325- 328. https://doi.org/10.1016/j.pubrev.2011.06.005
Do, Q. C. (2013). Enhanced employee participation and the influence from below. Asia Pacific Journal of Human Resources, 51(2), 193-207. doi:10.1111/j.1744-7941.2012.00059.x
Dreher, S. (2014). Social media and the world of work: A strategic approach to employees’ participation in social media. Corporate Communications: An International Journal, 19(4), 344- 356. doi:10.1108/CCIJ-10-2013-0087.
Ewing, M., Men, R. L., & O’Neil, J. (2018). Exploring the Role of Social Media in Creating an Engaged Workplace. In Yook, B., & Chen Z. F. (Eds.), 21 ST INTERNATIONAL PUBLIC RELATIONS RESEARCH CONFERENCE, p. 127-139. https://doi.org/10.1080/1553118X.2019.1575830
Field, J., & Chelliah, J. (2012). Social-media misuse a ticking time-bomb for employers: Robust policies and procedures needed to reduce the risks. Human Resource Management International Digest, 20(7), 36-38. doi:10.1108/09670731211270301.
Field, A. (2016). Discovering statistics using IBM SPSS Statistics. Londen, England: SAGE.
Fombrun, C.J., Gardberg, N.A. & Sever, J.M. (2000). The reputation quotient sm: A multi stakeholder measure of corporate reputation. The Journal Of Brand Management, 7(4), 241- 255. https://doi.org/10.1057/bm.2000.10
Fuchs, C. (2014). Social media and the public sphere. tripleC: Communication, Capitalism & Critique. Open Access Journal for a Global Sustainable Information Society, 12(1), 57-101. Geraadpleegd via https://triple-c.at/index.php/tripleC/article/view/552/668
Fuduric, M., & Mandelli, A. (2014). Communicating social media policies: evaluation of current practices. Journal of Communication Management, 18(2), 158-175. doi:10.1108/JCOM-06-2012- 0045
Grunig, J. E. (2009). Paradigms of global public relations in an age of digitalisation. PRism, 6(2), 1-19. Geraadpleegd via
https://www.researchgate.net/profile/James_Grunig/publication/46280145_Paradigms_of_Pu blic_Relations_in_an_Age_of_Digitalization/links/00b4952b20ceba16ba000000/Paradigms-of- Public-Relations-in-an-Age-of-Digitalization.pdf
Grunig, J. E., Grunig, L. A. (2011). Characteristics of excellent communications. In Gillis, T. (Ed.). The IABC handbook of organizational communication (2nd ed., pp. 3-14). Hoboken, NJ: Jossey-Bass.
Hanna, R., Rohm, A., & Crittenden, V. L. (2011). We’re all connected: The power of the social media ecosystem. Business horizons, 54(3), 265-273. https://doi.org/10.1016/j.bushor.2011.01.007
Hon, L. C., & Grunig, J. E. (1999). Guidelines for measuring relationships in public relations. Geraadpleegd op http://painepublishing.com/wp- content/uploads/2013/10/Guidelines_Measuring_Relationships.pdf
Intel. (z.j.). Intel social media guidelines. Geraadpleegd op 16 februari 2020 via https://www.intel.com/content/www/us/en/legal/intel-social-media-guidelines.html
Johnston, J. (2015). ‘Loose tweets sink fleets’ and other sage advice: social media governance, policies and guidelines. Journal of Public Affairs, 15(2), 175-187. https://doi.org/10.1002/pa.1538
Jones, B., Temperley, J., & Lima, A. (2009). Corporate reputation in the era of Web 2.0: the case of Primark. Journal of marketing management, 25(9-10), 927-939. doi: 10.1362/026725709X479309
Kang, M., & Sung, M. (2017). How symmetrical employee communication leads to employee engagement and positive employee communication behaviors. Journal of Communication Management, 21(1), 82-102. http://dx.doi.org/10.1108/JCOM-04-2016-0026
Kaplan, A. M., & Haenlein, M. (2010). Users of the world, unite! The challenges and opportunities of Social Media. Business horizons, 53(1), 59-68. https://doi.org/10.1016/j.bushor.2009.09.003
Kent, M. L., & Taylor, M. (2002). Toward a dialogic theory of public relations. Public relations review, 28(1), 21-37. doi:10.1016/S0363-8111(02)00108-X
Kim, J. N., & Rhee, Y. (2011). Strategic thinking about employee communication behavior (ECB) in public relations: Testing the models of megaphoning and scouting effects in Korea. Journal of Public Relations Research, 23(3), 243-268. doi:10.1080/1062726X.2011.582204
King, C., & Grace, D. (2012). Examining the antecedents of positive employee brand‐related
attitudes and behaviours. European Journal of Marketing, 46(3/4), 469-488. doi:10.1108/03090561211202567
Kostopoulos, G., Gounaris, S., & Rizomyliotis, I. (2014). How to reduce the negative impact of customer non-compliance: an empirical study. Journal of Strategic Marketing, 22(6), 513-529. https://doi.org/10.1080/0965254X.2014.914056
Kumar, S. P. & Saha, S. (2017). Influence of trust and participation in decision making on employee attitudes in indian public sector undertakings. SAGE Open, 7, 1-13. doi:10.1177/2158244017733030
Lages, C. R. (2012). Employees' external representation of their workplace: Key antecedents. Journal of Business Research, 65(9), 1264-1272. https://doi.org/10.1016/j.jbusres.2011.10.044.
Lam, H. (2016). Social dilemmas in the employment context. Employee Relations, 38(3), 420-437. doi:10.1108/ER-04-2015-0072
Laurin, K., Kay, A. C., Proudfoot, D., & Fitzsimons, G. J. (2013). Response to restrictive policies: Reconciling system justification and psychological reactance. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 122(2), 152-162. https://doi.org/10.1016/j.obhdp.2013.06.004.
Li, H., Zhang, J., & Sarathy, R. (2010). Understanding compliance with internet use policy from the perspective of rational choice theory. Decision Support Systems, 48(4), 635-645. https://doi.org/10.1016/j.dss.2009.12.005.
Lowry, P. B., & Moody, G. D. (2015). Proposing the control‐reactance compliance model (CRCM) to explain opposing motivations to comply with organisational information security policies. Information Systems Journal, 25(5), 433-463. doi:10.1111/isj.12043.
Mahon, E. G., Taylor, S. N., & Boyatzis, R. E. (2014). Antecedents of organizational engagement: exploring vision, mood and perceived organizational support with emotional intelligence as a moderator. Frontiers in psychology, 5, 1322. doi:10.3389/fpsyg.2014.01322
Markey, R., & Townsend, K. (2013). Contemporary trends in employee involvement and participation. Journal of Industrial Relations, 55(4), 475-487. doi:10.1177/0022185613489389
Massi Lindsey, L. L. (2005). Anticipated guilt as behavioral motivation: An examination of appeals to help unknown others through bone marrow donation. Human Communication Research, 31(4), 453-481. https://doi.org/10.1111/j.1468-2958.2005.tb00879.x
Men, L. R. (2014). Why leadership matters to internal communication: Linking transformational leadership, symmetrical communication, and employee outcomes. Journal of Public Relations Research, 26(3), 256-279. doi:10.1080/1062726X.2014.908719
Men, L. R., & Stacks, D. (2014). The effects of authentic leadership on strategic internal communication and employee-organization relationships. Journal of Public Relations Research, 26(4), 301-324. https://doi-org.kuleuven.ezproxy.kuleuven.be/10.1080/1062726X.2014.9087…
Men, L. R., & Sung, Y. (2019). Shaping Corporate Character Through Symmetrical Communication: The Effects on Employee-Organization Relationships. International Journal of Business Communication, 51, 1-23. doi:10.1177/2329488418824989.
Men, L. R., & Tsai, W. H. S. (2015). Infusing social media with humanity: Corporate character, public engagement, and relational outcomes. Public Relations Review, 41(3), 395-403. https://doi.org/10.1016/j.pubrev.2015.02.005
Miles, S. J., & Mangold, W. G. (2014). Employee voice: Untapped resource or social media time bomb?. Business Horizons, 57(3), 401-411. https://doi.org/10.1016/j.bushor.2013.12.011
Mitchell, A. A., Olson, J.C. (1981). Are product attribute beliefs the only mediator of advertising effects on brand attitude? Journal of Marketing Research, 18(3), 318-332. https://doi.org/10.1177/002224378101800306
Müller, M. (2017). ‘Brand-centred control’: A study of internal branding and normative control.
Organization Studies, 38(7), 895-915. doi:10.1177/0170840616663238
Nakashima, N. A., Daniels, D. P., & Laurin, K. (2017). It’s about time: Divergent evaluations of restrictive policies in the near and distant future. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 142, 12-27. https://doi.org/10.1016/j.obhdp.2017.07.005
Newig, J., & Koontz, T. M. (2014). Multi-level governance, policy implementation and participation: the EU's mandated participatory planning approach to implementing environmental policy. Journal of European public policy, 21(2), 248-267. doi:10.1080/13501763.2013.834070
O’Connor, K. W., Schmidt, G. B., & Drouin, M. (2016). Helping workers understand and follow social media policies. Business Horizons, 59(2), 205-211. https://doi.org/10.1016/j.bushor.2015.11.005
Olison, W. O., & Roloff, M. E. (2012). Responses to organizational mandates: How voice attenuates psychological reactance and dissent. Communication Research Reports, 29(3), 204-216. doi:10.1080/08824096.2012.684984
Opitz, M., Chaudhri, V., & Wang, Y. (2018). Employee social-mediated crisis communication as opportunity or threat?. Corporate Communications: An International Journal, 23(1), 66-83. doi:10.1108/CCIJ-07-2017-0069
Opgenhaffen, M., & Claeys, A. S. (2017). Between hope and fear: developing social media guidelines.
Employee Relations, 39(2), 130-144. https://doi.org/10.1108/ER-04-2016-0086
Patel, N., & Jasani, H. (2010). Social media security policies: Guidelines for organizations. Issues in Information Systems, 11(1), 628-634. Geraadpleegd op http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.473.6596&rep=rep1&type=pdf
Peters, K., Chen, Y., Kaplan, A. M., Ognibeni, B., & Pauwels, K. (2013). Social media metrics—A framework and guidelines for managing social media. Journal of interactive marketing, 27(4), 281-298. https://doi-org.kuleuven.ezproxy.kuleuven.be/10.1016/j.intmar.2013.09.0…
Petty, R. E., & Cacioppo, J. T. (1979). Issue involvement can increase or decrease persuasion by enhancing message-relevant cognitive responses. Journal of personality and social psychology, 37(10), 1915. https://psycnet.apa.org/doi/10.1037/0022-3514.37.10.1915
Raysman, R. (2012). A practical look at social media policies. The Computer & Internet Lawyer, 29(3), 10-13. Geraadpleegd via https://brainmass.com/business/organizational-behaviour/practical- look-at-social-media-policies-474973
Richards, J. (2012). What has the internet ever done for employees? A review, map and research agenda. Employee Relations, 34(1), 22-43. doi:10.1108/01425451211183246
Rokka, J., Karlsson, K., & Tienari, J. (2014). Balancing acts: Managing employees and reputation in social media. Journal of Marketing Management, 30(7-8), 802-827. doi:10.1080/0267257X.2013.813577
Rousseau, D. M. (1989). Psychological and implied contracts in organizations. Employee responsibilities and rights journal, 2(2), 121-139. https://doi.org/10.1007/BF01384942
Schaarschmidt, M., & Walsh, G. (2018). Social media-driven antecedents and consequences of employees' awareness of their impact on corporate reputation. Journal of Business Research. https://doi.org/10.1016/j.jbusres.2018.11.027
Schmidt, G. B., & O’Connor, K. W. (2015). Fired for Facebook: Using NLRB guidance to craft appropriate social media policies. Business Horizons, 58(5), 571-579. https://doi.org/10.1016/j.bushor.2015.05.008
Shen, H. (2011). Organization-employee relationship maintenance strategies: A new measuring instrument. Journalism & Mass Communication Quarterly, 88(2), 398-415. doi:10.1177/107769901108800210
Smith, B. G., Stumberger, N., Guild, J., & Dugan, A. (2017). What’s at stake? An analysis of employee social media engagement and the influence of power and social stake. Public Relations Review, 43(5), 978-988. doi:10.1016/j.pubrev.2017.04.010
Stohl, C., Etter, M., Banghart, S., & Woo, D. (2017). Social media policies: Implications for contemporary notions of corporate social responsibility. Journal of Business Ethics, 142(3), 413- 436. doi:10.1007/s10551-015-2743-9
Timming, A. R. (2015). The ‘reach’of employee participation in decision‐making: exploring the A
ristotelian roots of workplace democracy. Human Resource Management Journal, 25(3), 382- 396. doi:10.1111/1748-8583.12050
UNIZO. (z.j.). Model van social media policy. Geraadpleegd op 16 februari 2020 via https://www.unizo.be/model-contract/model-van-social-media-policy
Vaast, E., & Kaganer, E. (2013). Social media affordances and governance in the workplace: An examination of organizational policies. Journal of computer-mediated communication, 19(1), 78-
101. https://doi-org.kuleuven.ezproxy.kuleuven.be/10.1111/jcc4.12032
van Elst, D., & Meurs, D. (2015). Positive management: The relationship between the psychological contract, employee engagement and organisational commitment. Journal of Positive Management, 6(4), 39-52. doi:10.12775/JPM.2015.021
van Zoonen, W., Bartels, J., van Prooijen, A. M., & Schouten, A. P. (2018). Explaining online ambassadorship behaviors on Facebook and LinkedIn. Computers in Human Behavior, 87, 354- 362. https://doi.org/10.1016/j.chb.2018.05.031
van Zoonen, W., van der Meer, T. G., & Verhoeven, J. W. (2014). Employees work-related social- media use: His master's voice. Public Relations Review, 40(5), 850-852. https://doi.org/10.1016/j.pubrev.2014.07.001
van Zoonen, W., Verhoeven, J. W., & Vliegenthart, R. (2016). How employees use Twitter to talk about work: A typology of work-related tweets. Computers in Human Behavior, 55, 329-339. https://doi.org/10.1016/j.chb.2015.09.021
Vlaamse Overheid. (2012). Richtlijnen gebruik sociale media. Geraadpleegd op 16 februari 2020 op https://www.kortom.be/download.ashx?id=14491
Walsh, G., Schaarschmidt, M., & Von Kortzfleisch, H. (2016). Employees' company reputation- related social media competence: Scale development and Validation. Journal of Interactive Marketing, 36, 46-59. https://doi.org/10.1016/j.intmar.2016.05.001
Waters, R. D., Bortree, D. S., & Tindall, N. T. (2013). Can public relations improve the workplace? Measuring the impact of stewardship on the employer-employee relationship. Employee relations, 35(6), 613-629. doi:10.1108/ER-12-2012-0095
Wigley, S., & Lewis, B. K. (2012). Rules of engagement: Practice what you tweet. Public Relations Review, 38(1), 165-167.
https://doi-org.kuleuven.ezproxy.kuleuven.be/10.1016/j.pubrev.2011.08.0…
Xiong, L., King, C., & Piehler, R. (2013). “That's not my job”: Exploring the employee perspective in the development of brand ambassadors. International Journal of Hospitality Management, 35, 348-359. https://doi.org/10.1016/j.ijhm.2013.07.009
