de innerlijke ruimte

Het onzichtbare zichtbaar maken

In het heden, NU is de ander kwetsbaar en fragiel. Samenkomen is heden ten dage vergeten. Het belang van ontmoeting, het verliezen van creativiteit en h​et leren van elkaar. Het is een zoektocht naar het terug verbinden met de ander. Met een ruimte die van de oudheid al bestaat, die anders is, een heterotopie van zijn tijd. Een terugblik naar de oudheid. Zonder de aanwezigheid van een patio konden er geen villa’s bestaan, daarom was het meteen een begeerde plek. In een patio waarin de ander samenkwam, werd gezien als een ontmoetingsplek. De publieke ruimte bestaat niet meer. Het streven om de publieke ruimte te vormen, die vertrekt vanuit de innerlijke ruimte van de ander. Een poëtische marge waar de ziel van de andere zal raken.

De patio geeft een thuisgevoel, waarin architectuur vertrouwd zal geraken. Het streefpunt is om van de patio een zichtbare publieke plek te maken dat gedeeld wordt met de ander. De bewustwording van de ander is essentieel, maar deze wordt vandaag de dag vergeten. Een metafoor van een patio. Een ruimte die gedeeld geraakt met de buitenwereld, waarbij het interieur openstaat en tegelijkertijd in verbinding is met de buitenwereld. Het start vanuit een omsloten patio waardoor de wand zich ontwikkelt door de naar binnen gerichte kleinere patio. Deze trekt de karakteristieke eigenschappen van de buitenwereld naar binnen. Door de omkering van een ruimte in een ruimte ontstaat er een patio in een patio. Deze omkeerbaarheid, vormt een drempelloze toegankelijkheid naar de innerlijke ruimte.

Zo wordt de onzichtbare wereld zichtbaar voor de buitenwereld, en wordt de zichtbare onzichtbaar.