Een nieuw alfabet voor de wereld

Dragan Marinkovic, master in Beeldende Kunsten (Grafisch Ontwerp)

Een nieuw alfabet

Ik heb een nieuw alfabet aan de wereld geschonken. Als beeldend kunstenaar / grafisch ontwerper ging ik op zoek naar een weg om het Oostblok en het Westen, dichter bij elkaar te brengen en verbinding te scheppen. Ik zocht een manier om de autochtone bewoner van Vlaanderen inkijk te geven in de problemen waar een nieuwkomer mee te kampen heeft.

De inspiratie voor mijn project “Tussenruimte” waren mijn vader, mijn moeder, zus en ikzelf, die na onze vlucht vanuit Servië naar België in 2010, snel het nieuwe alfabet en de nieuwe taal moesten aanleren om zo de brieven en de documentatie van de asielprocedure te kunnen begrijpen en de kinderen school te lopen. De immigratieprocedure wacht niet, de vluchteling moet snel de taal te leren en de brieven proberen te begrijpen.

Geboorte van de letters

Ik ontwierp een font dat geboren is uit Latijnse en Cyrillische tekens en zo twee werelden bij elkaar brengt; het wordt hier en daar gebruikt in mijn boek waarin ik verslag breng over die eerste jaren in een nieuw land. Het gaat over de verwarring en de vervreemding van de immigrant die in een onbekende omgeving overspoeld wordt met nieuwe regels en met documenten en brieven van Fedasil, CGRS... niet alleen in een onbekende taal maar ook met vreemde tekens. Doorheen mijn tekst van “Tussenruimte” vindt de lezer woorden in mijn eigen alfabet, leesbaar maar moeilijker, het werkt vertragend, het moet ontcijferd worden. Op deze manier wordt de lezer geconfronteerd met de een van de moeilijkheden waar de immigrant die eerste jaren tegen aanloopt.

Terugkeer naar de herinneringen

Tijdens mijn eindproject ging terug naar de plaats in België waar het allemaal begon, een plek die gekozen was door mensen die we niet kenden, van sommigen hebben we wel de handtekeningen gezien. Die mensen bepalen waar je moet aarden, waar je leeft en waar je de eerste stappen in de asielprocedure beleeft. Wat als dat toevallig andere mensen waren, hoe zouden mijn gezin en ik geaard zijn in Wallonië? Het had helemaal anders kunnen zijn als het op een andere plek was begonnen. Ik ging dit jaar terug naar het opvangcentrum in Lanaken, Limburg en heb ik mijn reis en het asielcentrum gefotografeerd. Op dit manier breng ik de ervaring van de immigrant, de vluchtende mensen, in beeld en open ik een deur naar het onbekende. Het boek is een soort sensibilisatie voor de wereld.

Impact op de maatschappij

Met mijn project wil ik een boodschap van verbinding en begrip overbrengen. Mijn nieuwe alfabet symboliseert de samensmelting van verschillende culturen en talen en de kracht van diversiteit. Het is belangrijk om de ervaringen en moeilijkheden van vluchtelingen en immigranten te begrijpen en te erkennen. Hopelijk kan mijn project bijdragen aan meer empathie en inclusie in onze samenleving. Ik geloof dat kunst en design een krachtig medium zijn om maatschappelijke vraagstukken aan te kaarten en mensen te inspireren om open te staan voor nieuwe perspectieven en verhalen. Ik ben trots op mijn werk en ik hoop dat het een positieve impact kan hebben op de samenleving.