Is er werkdruk bij de jongeren?
Dit onderzoek focust op de verwachtingen van pleinverantwoordelijken en jeugdconsulenten aan animatoren binnen vakantiespeelpleinwerk. Die verwachtingen zijn, volgens eerder onderzoek, de laatste jaren veranderd. Zo zijn de basistaken zoals spelen met en animeren van kinderen, aangevuld met taken zoals voor- en naopvang, het opruimen/schoonmaken en communicatie met ouders. Maar passen deze taken binnen de capaciteiten van een speelpleinanimator?
Het onderzoek startte met een pre-onderzoek waarbij animatoren die in de zomer van 2019 stonden, gevraagd werd hoe ze de werkdruk op hun speelplein ervaarden. Er werden drie speelpleinen ondervraagd. Op basis van deze informatie werd een enquête opgesteld die via e-mail verstuurd werd naar al de gemeentelijke speelpleinen in Vlaams-Brabant. Er werden 41 ingevulde enquêtes verzameld. De resultaten van de enquêtes werden geanalyseerd aan de hand van een labelschema. Hieruit ontstonden drie grote vragen rond verwachtingen en taken, die binnen focusgroepen besproken werden. Hierbij werd een onderscheid gemaakt tussen 'hoofd en hart', een onderscheid tussen verwachtingen die praktisch en organisatorisch nodig zijn en verwachtingen die een animator uit zijn passie heeft. Uit de focusgroepen kwamen oplossingsgerichte tools om de werkdruk bij animatoren op het speelplein te kunnen verminderen zoals inspelen op talenten, ouderbetrokkenheid en het speelplein meer eigendom van de animatoren te maken. Deze tools werden afgetoetst bij een expert aan de hand van een diepte-interview.
De resultaten geven aan dat verschillende externe factoren op macro-, meso- en microniveau voor een werkdruk bij een animatoren zorgen. Voorbeelden hiervan zijn; organisaties die te veel de nadruk leggen op ‘de ideale animator’, veeleisende ouders en hoofdanimatoren of het bureaucratisch systeem van gemeentes. Maar ook fysieke en materiële factoren op een speelplein zoals kleine speelruimtes, weinig divers speelmateriaal en dergelijke kunnen voor een werkdruk zorgen. Het onderzoek geeft aan dat het noodzakelijk is om aanpassingen binnen speelpleinwerking te maken zodat een animator zich voldoende kan ontplooien en een vermindering van werkdruk kan ervaren.
Is het geen tijd dat we dat ideale beeld van een animator afschaffen? En dat we gemeentes duidelijk maken dat speelpleinwerk jeugdwerk is en geen welzijnswerk?
