From a tiny spark may burst a mighty flame

Als je als ouder een kindje verwacht, ben je dolgelukkig en denk je al na over hoe je kindje eruit zal zien. Als het moment dan eindelijk is aangebroken dat je je kindje in je armen kan houden, komen er verscheidene emoties los. Je wilt dan ook enorm graag je kindje tonen aan je familie en vrienden. Maar niet voor alle ouders loopt dit zoals verwacht.

Zo bevallen een aantal moeders te vroeg, waardoor hun baby nog niet voldoende ontwikkeld is. Dit wil zeggen dat ze een tijdje in het ziekenhuis moeten verblijven en meer specifiek in de Neonatale Intensieve Zorg. Ze kunnen hun kindje maar even vasthouden vooraleer ze het terug in de couveuse moeten leggen, waardoor ze hun kindje niet kunnen voorstellen aan iedereen.

Premature bevallingen

Wanneer een baby geboren wordt vóór de 37ste zwangerschapsweek, spreekt men over een premature bevalling. Doordat dit een zwangerschapscomplicatie is en er mogelijks een levensbedreigende situatie ontstaat voor de baby en/of de moeder, ervaren moeders en vaders dit als een traumatische bevalling.

Emotionele rollercoaster

Wanneer een baby prematuur geboren is, wekt dit bij de ouders verschillende gevoelens op. Ze zijn opgetogen omdat hun baby geboren is, maar ook verdrietig omdat ze niet zeker zijn wat de toekomst zal brengen.

Hechting tussen ouders en baby

Wanneer een baby prematuur geboren wordt, krijgt hij veel prikkels door de ziekenhuisomgeving, zoals de geluiden van de verschillende toestellen. Maar doordat moeders en vaders de kans krijgen om te kangoeroeën met hun kind, kan de hechting gestimuleerd worden. Vaders ervaren hun tijd in de Neonatale Intensieve Zorg eerder als start van een relatie met hun kind, terwijl moeders dit eerder als hulpeloosheid ervaren. Moeders zijn eerder terughoudend uit angst dat hun kind zal overlijden.

Ervaringen van moeders en vaders

Tenslotte zijn er ook verschillen tussen vaders en moeders en hoe deze de opname in de Neonatale Intensieve Zorg ervaren. Vaders kunnen bijvoorbeeld veel hebben aan de steun van verpleegkundigen, terwijl moeders meer hebben aan de steun die ze krijgen van hun partner. Daarnaast voelen vaders zich eerder als een toeschouwer en hebben ze weinig controle over hun emoties wanneer ze hun baby voor het eerst zien. Ook zijn er verschillen aanwezig op vlak van ouderschap. Moeders ervaren meer controle en verantwoordelijkheid en hebben meer bevestiging nodig. Terwijl vaders gemakkelijk de zorg kunnen overlaten aan de verpleegkundigen zodat ze een balans vinden tussen werk en familie.

Dit alles wil dus zeggen dat ouders nood hebben aan psychologische begeleiding. Het is heel belangrijk om een eerlijk, zorgzaam en steunend gesprek aan te gaan met de ouders. Hierdoor wordt stilgestaan bij de gevoelens van zowel de moeders als de vaders en wordt informatie aan hen gegeven. Ouders vinden het dan ook heel belangrijk om geïnformeerd te worden over de oorzaken en gevolgen van de vroeggeboorte.

De ouders kunnen hun prematuur geboren baby niet in hun armen houden, terwijl ze dit wel graag zouden willen. Ouders krijgen vaak te horen dat de toekomst onzeker is en dat ze niet weten of hun kindje het zal halen. Als ouder zou je je dit niet kunnen voorstellen, terwijl dit voor sommige ouders heel reëel is.