Scriptiebank overzicht

Metaal halogenide perovskieten zijn zachte halfgeleiders met uitzonderlijke opto-elektronische eigenschappen. Hun chemische veelzijdigheid maakt het mogelijk om hun foto fysische eigenschappen breed te modificeren via synthetisch en structureel design. In dit werk onderzoeken we het gebruik van een overgangsmetaal (Mn2+) en een lanthanide (Yb3+) als doteringsmiddel voor 2D- en 3D-perovskieten om hun fotoluminescentie te moduleren. Verder gebruiken we deze doteringscentra om de structuur van de gastheerperovskiet te onderzoeken.

We vinden dat Mn2+ en Yb3+ effectief zijn in het genereren van nieuwe emissie banden in het zichtbare (600nm) en het nabij-infrarood (1000nm) in vergelijking met on-gedoteerde perovskieten, wat veelbelovend is voor opto-elektronische toepassingen. Ook werd er geobserveerd dat structurele vervormingen van de perovskiet gastheer en de polariseerbaarheid van de halogenide een belangrijke rol spelen bij het vormgeven van de spectrale emissie en recombinatiedynamiek van het doteringsmiddel.

Een PMO materiaal werd met verschillende chemische liganden gefunctionaliseerd. Door coordinatie van Co en lanthaniden konden respectievelijk katalyse en luminescentie applicaties bereikt worden.

De alomtegenwoordige OLED kampt vandaag de dag nog steeds met moeilijkheden, zoals een lage praktische efficiëntie en een uniform stralingspatroon. Een adequate oplossing zijn microlenzen, maar de productie ervan is duur, complex, inflexibel en daardoor ongeschikt voor massaproductie. Deze masterproef ontwikkelde daarom een kostenefficiënte lensmatrixfolie op basis van inkjetprinten.

Persistent luminescente materialen zijn materialen die in staat zijn licht te geven gedurende periodes van enkele seconden, uren tot zelfs dagen.
Ondanks dat deze materialen reeds het onderwerp zijn geweest van vele studies is het onderliggende mechanisme nog niet volledig begrepen.
Het is echter algemeen aanvaard dat defecten in het materiaal een belangrijke rol spelen in het verkrijgen van het uitgesteld gedrag van de luminescentie.
De bezetting van deze defecten kan op verschillende manieren worden beïnvloed: warmte, een verandering in druk of bestraling met infraroodlicht.
De huidige masterproef behandelt de interactie tussen deze stimulaties, meer specifiek de verandering in druk en de infraroodbestraling.

Deze masterscriptie exploreert nieuwe synthese methoden om monoklien strontium aluminaat gedopeerd met divalent europium en trivalent dysprosium nanokristallen te produceren voor vroege fase schade detectie in composiet materialen. Hiervoor werd ondermeer een studie gedaan naar de bestaande synthese methoden en hun tekortkomingen.
Een tweede luik bestudeert de afhankelijkheid van de persistent luminescente eigenschappen op de kristallietgrootte d.m.v. (titanium gedopeerd) hafnia nanokristallen.

Tumor geasscocieerde Macrofagen: de achillespees van een tumorInleidingWe zijn in staat het oppervlak van pluto te fotograferen, dodelijke infectieziektes uit te roeien met een simpel vaccinspuitje en nog steeds sterven jaarlijks 8.2 miljoen mensen aan kanker. Is kanker de onoverkomelijke prijs die we betalen als multicellulair organisme of is het gewoon tijd voor een andere aanpak?Kanker en het immuunsysteemKankercellen zijn lichaamseigen cellen die de controle over hun celdeling verloren zijn.

Een vaccin tegen huisstofmijtallergieAllergie, het is haast niet weg te denken uit onze Westerse wereld. Wie heeft geen vriend, broer, moeder of neef die allergisch is? Hangen de eerste pollen in de lucht, dan worden de zakdoeken boven gehaald. Maar mensen allergisch aan huisstofmijt snotteren en niezen het hele jaar door. Zou het niet interessant zijn een vaccin te vinden om hen te helpen?InleidingAllergieën komen steeds vaker voor: in Europa heeft 25 % van de bevolking last van allergische rhinitis. Een onevenwicht in de cellen van het immuunsysteem draagt hiertoe bij.

Tumoren lichten op in het donkerIn tegenstelling tot de meeste luminescente materialen, blijven persistent luminescente of ‘glow-in-the-dark’ materialen nog lange tijd licht uitzenden nadat ze blootgesteld werden aan licht met hogere energie. Veiligheidssignalisatie is de belangrijkste toepassing van deze materialen, maar ze worden ook gebruikt in allerlei speelgoed en gadgets. In principe zijn ze ook bruikbaar in de medische beeldvorming, mits de toxiciteit beperkt is en de emissiekleur zich in het rode tot infrarode gebied bevindt.

Licht-uitstralende diodes of leds vind je de laatste jaren op veel plaatsen: je gsm of smartphone, televisietoestellen en verlichting. De voornaamste redenen hiervoor zijn hun laag energieverbruik, lange levensduur en onverwoestbaarheid. Voor de meeste toepassingen heb je geen gekleurd, maar wit licht nodig. In witte leds worden zogenaamde luminescente materialen of fosforen gecombineerd tot het gewenste wit wordt verkregen. Fosforen zijn, met hun kleurrijke lichtemissie, een cruciaal onderdeel van witte leds.