Publiek-private samenwerking: stimulans of hinderpaal voor kwaliteit?

Publiek Private Samenwerking (PPS) wordt gepromoot als positieve samenwerking tussen een publieke en een private partij die hun ervaring en kennis samenleggen om zo sneller, goedkoper en efficiënter te bouwen. Zo moet een win-winsituatie ontstaan die is ingepast in de algemene evolutie van liberalisering en aangepast is aan een afgeslankte overheid met een krimpende bugettaire ruimte. De ruimtelijke kwaliteit van het bouwproject wordt hierbij niet vernoemd als drijfveer voor het overstappen op PPS, men kan zich terecht afvragen of ze er niet onder te lijden heeft. De thesis onderzoekt die relatie tussen PPS en kwaliteit en tracht aan de hand van twaalf diverse Vlaamse voorbeeldprojecten cruciale elementen af te leiden en een leidraad te formuleren om in het complexe verhaal van management, onderhandelingen, risico-verdeling en juridisch getouwtrek, te trachten de architecturale kwaliteit van het eindproduct toch zo goed mogelijk te waarborgen.