Het Grote Sacrale Hotel

Marie van Kerckhoven
Persbericht

Het Grote Sacrale Hotel

“Het Grote Sacrale Hotel”

 

_______________

 

Marie van Kerckhoven

 

 

-

Een hotel is vandaag een gebouw waar men zoveel mogelijk kamers in kwijt wil, met als gevolg een doolhof van gangpaden, aarzelende liften en soortgelijke kamers. Hoe kan een hotel, dat in de eerste plaats een commerciële functie heeft, zich bevinden op een plek die zo bijzonder is als Bolzano? Italië is een land waar geloof nog bestaat en sacraliteit nog gekoesterd wordt. Hoe kan je toch een persoonlijke plek creëren in kamers die in de eerste plaats privaat lijken maar eigenlijk heel vergankelijk zijn door hun tijdsduur en hun uniform karakter? Hoe kan een sacrale ruimte bereikt worden in een commerciële context?

-

 

Gelaagdheid van de sacrale ruimte

_________________

 

Tempels uit de oudheid bereiken een sacrale ruimte door hun gelaagdheid. Het bouwwerk zorgt ervoor dat je stapsgewijs dichterbij de kern komt. Van trap tot colonnades over de drempel, doorheen de monumentale ingangspoort tot in de ommuurde voorhof. Tot zover het deel van de tempel, toegankelijk voor iedereen. Wat volgde was een overdekte zuilenzaal. Deze ruimte was niet meer toegankelijk voor de gewone sterveling en was veel intiemer: hier vond de rituele reiniging plaats waarmee priesters zich voorbereidden op het betreden van het allerheiligste. Het sanctuarium bevond zich diep in de tempel, als een cocon. Deze volledig ingesloten ruimte lag in het hart van de tempel. Gaandeweg worden de ruimtes van de tempel kleiner, mysterieuzer en donkerder. De sferen veranderen.

Deze gelaagdheid is ook voelbaar bij pelgrimstochten. De wandeling door de natuur zorgt ervoor dat de reiziger zijn zorgen achter kan laten, één voor één, en zo gaandeweg terug tot de essentie komt. Door dit soort tocht te doorstaan zal de passant de plek echt gaan ontdekken en zich toeëigenen. De promenade van de stad tot de kamer is daarom van groot belang voor de beleving van het hotel. Die gelaagdheid ondergaat de mens al vanaf de aankomst in de stad. Van station, tot aan de voet van de berg, de start van de klim, de aankomst in de tuin van de site en het architecturale eindpunt. De site waar de reiziger terecht komt is een natuurlijk plateau, gelegen op de meest zuidelijke bergflank van Bolzano.

Architectuur geeft dus niet de eerste indruk, maar architectuur is wel een belangrijk deel van het geheel.  De natuur die te aanschouwen valt van op het plateau is zo rijk en overweldigend dat de passant niet weet waar eerst kijken. Architectuur kan helpen een richting geven. Het kan een rust betekenen voor de mens. Via de architectuur wordt er schaal gegeven aan de immense natuur en wordt er een link gemaakt tussen mens en natuur.

_________________

 

Het kijken naar de natuur opgevat in een tweeluik: de toren en het platform

 

_________________

 

Het hotel is opgebouwd uit een tweeluik, een samenwerking tussen twee gebouwen. De ene om te kamperen, de andere voor het comfort.

Het buitengewone aan de plek is het plateau dat als natuurlijk podium uit de bergflank tevoorschijn komt. Hierdoor krijgt deze plek het laatste licht. Zelfs al valt heel de stad onder de schaduw van haar bergen, de zon blijft schijnen op het plateau. Ondanks de buitengewone kwaliteit, is de vlakte maar weinig voelbaar doordat het vlak zo dichtbebost is. Enkel door een hoogte te bereiken kan de topografie waarneembaar zijn. Architectuur vindt hier haar plaats. De toren doet haar intrede. De natuur kan op een heel andere manier benaderd worden: een rechte lijn wordt gevormd door de kruinen van de bomen. Een natuurlijke horizon is plots zichtbaar.

Een andere bijzondere eigenschap van de site in Bolzano is haar zicht op de Rosengarten. Deze verder gelegen ijsberg kleurt bij het vallen van de avond roze en zorgt voor een sublieme natuurbeleving. Het architecturale plateau doet haar intrede. Deze zorgt ervoor dat de ijsberg een waardig podium krijgt. Op deze manier wordt er opnieuw een horizon gecreëerd, dit maal door de architectuur, om de natuur te bereiken. Het architecturale plateau wordt omsloten door twee balken die het zicht omkaderen. De sterke rechte lijnen van de architectuur, die in de eerste plaats misschien onnatuurlijk zijn, zorgen ervoor dat de grillige lijn van de natuur nog sterker naar voren komt.

_________________

 

De tocht naar de hotelkamer

 

_________________

 

De tuin die tussen de bouwwerken ligt, is de eerste natuurlijke schil die de passant gaat doorlopen om de toren te bereiken. Deze schil wordt gevolgd door een architecturale façade die opgebouwd is uit een houten open structuur. Eens deze façade doorbroken, kan de passant de haardruimte binnenwandelen. Dit is de kern van de toren. Deze grote zuil is eveneens het element dat de toren staande houdt. Het is de structuur, de hoogte, het licht en de warmte van de ganse plek. Om deze hoogte te bereiken zal de reiziger de trap op gaan. Een trap die haar eigen leven lijkt te leiden en eigenzinnig haar weg rond de schouw baant. De reiziger kan stoppen, zijn slaapzak uitrollen en zich te rusten leggen of hij kan de top bereiken en stilstaan, kijkend naar de horizon met de rook van de schouw als enige link met wat er zich op de ondergrond afspeelt.

Om nadien verder tot aan het architecturale plein te komen zal de reiziger verder de tuin doorlopen in oostelijke richting. Net als in een tempel uit de oudheid wordt het plein ommuurd. De trappen langs het plein leiden de reiziger verder naar de kamers. Naarmate de afdaling vordert vormt het plein zich om in een gang. Het wordt alsmaar donkerder en intiemer. Kleine zijgangen begeleiden de reiziger naar de kamer, de cocon. Hoe dieper de afdaling geweest is, hoe hoger de kamer. Elke kamer heeft zo haar eigen karakter. Het volgt de natuurlijke lijn van de bergflank. De kamer is de laatste laag, het eindpunt. Het is donker, intiem en privaat. De mens kan zich hier nestelen in zijn cocon. Weg van de stad, weg van de drukte met slechts een kleine blik op de natuur.

 

Rust.

 

 

Bibliografie

Boeken  Norbert Wolf, Romantiek, Taschen; Köln, 2009 Peter Zumthor, Atmospheres., Birkhäuser; Basel, 2010 Peter Zumthor, Thinking Architecture., Birkhäuser; Basel, 2010   Afbeeldingen pagina 13: http://timerime.com/user_files/187/187527/media/grecia/Corte%20Partenon… voorblad + pagina’s 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 en 35: eigen lijntekeningen pagina’s 9, 10, 15, 17, 18, 19, 20, 21, 25, 27, 29, 31, 32, 33, 34 en 45: eigen foto’s   pagina’s  21, 25, 29: eigen photoshops pagina’s  23, 37, 39, 41 en 43: eigen schetsen

Universiteit of Hogeschool
Advanced Architectural Design
Publicatiejaar
2015
Kernwoorden
Share this on: