Liefste Indonesië, ik ben meer dan mijn beperking...
Indonesië. Een exotisch land gelegen in Zuidoost-Azië, dat bestaat uit meer dan 14.000 eilanden. Volgens recente cijfers staat het op de 4de plaats voor het meest bevolkte land ter wereld. Je kent dit land waarschijnlijk het best door het eiland Bali, de orang oetans, de komodovaranen, de vele natuurgebieden en hun adembenemende uitzichten. Voor velen zou dit nog wel eens het paradijs op aarde kunnen zijn.
In het hart van dit land ligt de hoofdstad Jakarta. Een mooie, drukke en levendige stad verlicht door de vele verkeerslichten; met een mix van geuren van het straatvoedsel en CO2-uitstoot. Klinkt precies als een droom, maar als we dieper ingaan op het land zien we dat er achter deze schoonheid, een lelijke waarheid schuilt. Een waarheid die ik pas werkelijk ontdekte, toen ik er op stage ging.
Ik kreeg de kans om 5 maanden, in Jakarta, op stage te gaan. Via mijn familie, kwam ik terecht bij de Yayasan Sayap Ibu Bintaro. Een organisatie (en weeshuis) die kinderen met een meervoudige beperking helpt en begeleidt. Gedurende deze 5 maanden was ik hun leerkracht, opvoeder-begeleider en vriend. Terwijl ik met deze kinderen werkte, werd ik me ook bewuster van de waarheid rond ‘beperkingen in Indonesië’. Er heerst hier nog een gebrek aan kennis over en erkenning van mensen met een beperking. Naar aanleiding van deze situatie, ging ik dit gegeven verder onderzoeken.
In deze bachelorproef leest u mijn onderzoek naar beperkingen in Indonesië: hoe er wordt gekeken naar mensen met een beperking, hoe het is om te leven met een beperking in Indonesië en wat voor hulp ze krijgen. Want in Indonesië moeten deze mensen nog steeds strijden voor hun leven.
Hoe wordt een beperking gedefinieerd?
De definitie is met de jaren mee veranderd en verschilt van bron tot bron. De meest recente en aangepaste versie vinden we terug in Wet nummer 8, jaar 2016. Volgens deze wet is een persoon met een beperking “elke persoon met een langdurige fysieke, intellectuele, mentale en/of sensorische belemmering; die geconfronteerd wordt met bepaalde hindernissen of moeilijkheden in de interactie met zijn omgeving; om volledig, effectief en op een gelijke basis deel te nemen met andere burgers”.
De Indonesische overheid erkent nu ook 5 soorten beperkingen. Mensen met een…:
- Fysieke beperking
- Intellectuele beperking
- Mentale beperking
- Sensorische beperking
- Meervoudige beperking
Het belang van deze definities was dat het de kijk van het Indonesische volk, op mensen met een beperking, bepaalde. Voordien kregen ze beperkte toegang tot bescherming of zelfs dekking van de overheid. Medische hulp of begeleiding van professionals kregen ze pas als ze konden bewijzen dat ze ‘niet konden participeren zoals normaal’. Omdat de overheid dit allemaal bepaalde.
Ook werden er vaak degraderende termen gebruikt om deze mensen te beschrijven. Daarom werd de terminologie ook aangepast. Wat eerst Penyandang Cacat (een beperkte/gehandicapte persoon) was, werd nu Penyandang Disabilitas (persoon met een beperking/handicap).
Door het gebruik van de 1ste term, geloofden velen erin dat mensen met een beperking onbekwame mensen waren. Hierdoor kregen ze weinig toegang tot werk of zelfs plaatsen waar ze eventuele hobby’s konden uitoefenen (sport, spel, dans,…).
Wat zeggen de cijfers?
De WHO (World Health Organization, 2018) zegt dat 15% van de wereldbevolking een beperking heeft. Dit komt overeen met ongeveer een biljoen mensen. Als we enkel naar Indonesië kijken dan toont een recent rapport (2017) van Aprilina Pawestri ons aan dat momenteel 12% van de Indonesische bevolking een beperking heeft.
De provincie met het hoogste percentage personen met een beperking is West Java, met 50,9%. Gorontola heeft het laagste percentage, met 1,65%. Ongeveer 57,96% van de Indonesische mannen hebben een beperking, wat maakt dat er meer mannen zijn met een beperking dan vrouwen.
Ondanks dat er cijfers bekend zijn, blijft het grootste probleem dat er geen accurate, uitgebreide en representatieve gegevens zijn over mensen met een beperking in Indonesië. De meeste families of zelfs gemeenschappen ontkennen of verbergen deze mensen nog uit schaamte. Dit zorgt ervoor dat de overheid niet altijd over de juiste middelen beschikt die afgestemd zijn op de noden en vragen van mensen met een beperking.
Stigma’s, vooroordelen en discriminatie
Er heerst nog een negatief stigma rond beperkingen in Indonesië. Velen zien hen nog steeds als een schande voor de maatschappij, omdat ze geloven dat deze mensen onbekwaam en onproductief zijn. Ze leveren geen goede bijdrage aan de maatschappij en zijn steeds afhankelijk van anderen (vooral hun familie).
Er zijn weinig mensen die in hun ontwikkeling of groei geloven. Onderwijs is moeilijk toegankelijk voor hen omdat men gelooft dat er niets aan hun beperking kan worden gedaan. Als gevolg hiervan, ondervinden deze mensen ook moeilijkheden bij het vinden van werk. Niet elke school of werkplek beschikt ook over de juiste middelen om deze mensen te helpen en te begeleiden.
De weg naar meer integratie en inclusie
Indonesië beweegt zich in de richting van een meer inclusieve maatschappij voor mensen met een beperking. Ze namen enkele maatregelen om meer rechten voor deze mensen te realiseren, door bijvoorbeeld de CRPD (Convention on the Rights of Persons with Disabilities) in 2011 te ratificeren (officieel bekrachtigen), wat resulteerde in vele veranderingen in hun wet- en regelgeving. Zo kregen ze meer recht op een zelfstandig leven, meer toegang tot medische hulp, begeleiding en bescherming, etc.
Deze veranderingen in wetgeving hebben er echter nog niet voor gezorgd dat de houding of attitude van het Indonesische volk tegenover mensen met een beperking is veranderd. Ze worden nog te weinig erkend en begrepen en als gevolg worden ze nog dagelijks geconfronteerd met discriminatie en vooroordelen.
Indonesië moet en kan nog veel doen om een meer inclusieve en open maatschappij te zijn voor deze mensen. Ik geloof dat dit onder andere begint bij de sensibilisering van deze problematiek.
Wat we in ons achterhoofd moeten houden is het volgende: “Het is mogelijk dat we allemaal ooit deel uitmaken van de gehandicapte gemeenschap. Wij zijn voorlopig allemaal tijdelijk ‘normaal’” - Joyce Bender. Daarom formuleerde ik in mijn eindnoot een advies aan Indonesië en liet ik alvast een opdracht achter voor mijn stageplaats.
Bibliografie
Adioetomo, S.M., Mont, D. & Irwanto. (2014). Persons with disabilities in Indonesia: Empirical Facts and Implications for Social Protection Policies [report]. Jakarta Pusat: TNP2K.
Afrianty, D. & Soldatic, K. (30 November 2017). Improving education inclusion for disabled people in Indonesia. The Conversation. Geraadpleegd op 25 mei 2018, via https://theconversation.com/improving-education-inclusion-for-disabled-….
Amannullah, G. (2016). Measuring Disability in Indonesia. Geraadpleegd op 14 april 2018, via https://unstats.un.org/unsd/demographic-social/meetings/2016/bangkok--d….
BAB II: Tinjauan Pustaka. (z.d.). Geraadpleegd op 20 mei 2018, via http://digilib.unila.ac.id/5849/14/BAB%20II.pdf.
Byrne, J. (2007). Disability in Indonesia. Geraadpleegd op 20 april 2018, via http://www.insideindonesia.org/disability-in-indonesia.
Colbran, N. (2010). Access to Justice Persons with Disabilities Indonesia [Background Assessment Report]. Canberra: AusAID.
Cramer, L.B. (2015). The General Public’s Perception of Social Work [Thesis]. Ohio: Ohio State University.
DefinisiMenurutParaAhli.com. (n.d.). Pengertian Difabel dan Disabilitias. Geraadpleegd op 15 mei 2018, via http://www.definisimenurutparaahli.com/pengertian-difabel-dan-disabilit….
Ediyanto, Atika, I.N, Kawai, N. & Prabowo, E. (2017) Inclusive Education In Indonesia From The Perspective Of Widyaiswara In Centre For Development And Empowerment Of Teachers And Education Personnel Of Kindergartens And Special Education. Indonesian Journal of Disability Studies (IJDS). 2017: Vol. 04 (02): 104-116.
Friends-International. (n.d.). Children are not tourist attractions. Geraadpleegd op 30 mei 2018, via http://www.thinkchildsafe.org/thinkbeforevisiting/.
Goossens, H. (2016). Orthopedagogische Verkenning 2 [cursus]. Antwerpen: Karel de Grote-Hogeschool.
Hendrickx, V. (2016). Orthopedagogisch kader [cursus]. Antwerpen: Karel de Grote-Hogeschool.
ILO. (2013). Inclusion of People with Disabilities in Indonesia. Jakarta: ILO/Irish Aid Partnership Programme Propel.
International Labour Organization (ILO). (16 December 2016). Indonesia Business and Disability Network (IBDN) encourages corporations to promote diversity and inclusivity in the workplace. ILO. Geraadpleegd op 29 mei 2018, via http://www.ilo.org/jakarta/info/public/pr/WCMS_538745/lang--en/index.htm.
International Labour Organization (ILO). (2 november 2017). Towards inclusive cities in Indonesia. Geradpleegd op 23 mei 2018, via http://www.ilo.org/jakarta/info/public/pr/WCMS_593078/lang--en/index.ht….
International Labour Organization (ILO). (20 December 2016). The Indonesia Business and Disability Network to promote diversity and inclusiveness at the workplace. ILO. Geraadpleegd op 29 mei 2018, via http://www.ilo.org/jakarta/info/public/pr/WCMS_538748/lang--en/index.htm.
JICA. (2002). Country Profile on Disability: REPUBLIC OF INDONESIA. Geraadpleegd op 14 april 2018, via http://siteresources.worldbank.org/DISABILITY/Resources/Regions/East-As….
JICA. (2015). Data Collection Survey on Disability and Development in Indonesia: Final Report. Geraadpleegd op 20 april 2018, via http://open_jicareport.jica.go.jp/pdf/12245775.pdf.
Kayama, M. & Haight, W. (2014). Disability, culture, and development: A case study of Japanese children at school. New York: Oxford University Press.
Linkar Sosial Indonesia (LINKSOS). (2015). Disable, Difable atau Disabilitas. Geraadpleegd op 20 mei 2018, via https://lingkarsosial.wordpress.com/2015/11/30/disable-difable-atau-dis….
Liu, E. & Brown, L. (2015). Disability data and the development agenda in Indonesia. Geraadpleegd op 10 mei 2018, via http://www.insideindonesia.org/disability-data-and-the-development-agen….
Maftuhin, A. (2016). Mengikat Makna Diskriminasi: Penyandang Cacat, Difabel, dan Penyandang Disabilitas. INKLUSI: Journal of Disability Studies. Vol. 3, No. 2.
Muharam, D.P. (2014). Difabel atau Disabilitas? Geraadpleegd op 18 mei 2018, via https://www.kartunet.com/difabel-atau-disabilitas-8063/.
Pawestri, A. (2017). Hak Penyandang Disabilitas Dalam Perspektif HAM Internasional dan HAM Nasional [thesis]. Jawa Timur: Universitas Trunojoyo Madura.
Peter Burke. (2008). Disability and Impairment: working with children and families. London and Philadelphia: Jessica Kingsley Publishers.
Pitrelli, M. (3 Februari 2012). Orphanage tourism: help or hindrance?. The Telegraph. Geraadpleegd op 28 april 2018, via https://www.telegraph.co.uk/expat/expatlife/9055213/Orphanage-tourism-h….
Priebe, J. & Howell, F. (2014) A guide to Disability Rights Laws in Indonesia [working paper]. Jakarta: Tim Nasional Percepatan Penanggulungan Kemiskinan (TNP2K).
Snell, M.E. (2011). Severe and Education of individuals with Multiple Disabilities: Definition and Types of Severe and Multiple Disabilities. Geraadpleegd op 16 mei 2018, via http://education.stateuniversity.com/pages/2415/Severe-Multiple-Disabil….
Solider. (10 Oktober 2017). Bupati Belum Faham Tentang Definisi Difabel Sebenarnya, PPDI Pati Tertantang Terus Lakukan Advokasi. Geraadpleegd op 15 mei 2018, via https://www.solider.id/baca/3847-bupati-belum-faham-tentang-definisi-di….
Supriyanto, E., Effendi, J., Ismail, M., Synthia, L.Y., Yuningsih, Y., Andriani, N.S. & Yulianto, J. (2017). Indonesia Shadow Report: Implementatio of the United Nations Convention on the Rights of Persons with Disabilities [shadow report]. Indonesia: Indonesia Disability Convention Team (IDCT).
Suryani, L.D. (4 January 2018). Destroying disability stigma. TheJakartaPost. Geraadpleegd op 20 mei 2018, via http://www.thejakartapost.com/life/2018/01/04/destroying-disability-sti….
Tarahita, D. & Rakhmat, M.Z. (1 April 2017). Disability discrimination in Indonesia. New mandala, (z.p.) Geraadpleegd op 25 mei 2018, via http://www.newmandala.org/disability-discrimination-indonesia/.
Tarahita, D. & Rakhmat, M.Z. (23 June 2017). Disability Issues and the Lack of Data in Indonesia. AsiaSentinel, (z.p.). Geraadpleegd op 20 mei 2018, via https://www.asiasentinel.com/society/indonesia-disability-issues-lack-d….
The International Disability and Human Rights Network (DAA). (n.d.). Inclusion. Geraadpleegd op 27 mei 2018, via http://www.daa.org.uk/index.php?page=left-inclusion.
Thompson, D., Fisher, K.R., Purcal, C., Deeming, C. & Sawrikar, P. (2011). Community attitudes to people with disability: scoping project [paper]. Sydney: University of New South Wales. Geraadpleegd op 10 mei 2018, via https://www.dss.gov.au/sites/default/files/documents/05_2012/39_communi….
Tsaputra, A., S.S & MA. (n.d.). Inclusive Education for Children with Disabilities in Indonesia: Dilemma and Suitable Framework for Indonesian Context. Jakarta: australiaawardsindonesia.
Undang-Undang Nomor 8 Tahun 2016, Tentang Penyandang Disabilitas, Hak Asasi Manusia, 11 mei 2016. Geraadpleegd op 14 mei 2018, via http://www.kemendagri.go.id/media/documents/2016/05/11/u/u/uu_nomor_8_t….
Undang-Undang Republik Indonesia Nomor 4 Tahun 1997, Tentang Penyandang Disabilitas, Geraadpleegd op 21 mei 2018, via http://www.kemendagri.go.id/media/documents/2016/05/11/u/u/uu_nomor_8_t….
UNESCO (2014). Promoting the Rights of People with Disabilities in Indonesia. Jakarta: UNESCO Office.
UNICEF Indonesia. (2013). See the child – before the disability, Unicef says. Geraadpleegd op 16 april 2018, via https://www.unicef.org/indonesia/media_20987.html.
UNICEF. (2017). SDG Baseline Report on Children in Indonesia. Geraadpleegd op 28 mei 2018, via https://www.unicef.org/indonesia/SDG_Baseline_Report_on_Children_in_Ind….
Wenigsih. (2013). Panduan Pengembangan Kurikulum dan Program Pembelajaran bagi Siswa MDVI/Deafblind [curriculum manual]. Jakarta: Perkins International & Direktorat PKPLK (Pendidikan Dasar Republik Indonesia).
Wibowo, H.R. (5 October 2016). Promoting disability inclusion in Indonesia: Lessons learned from the Paralympics. TheJakartaPost. Geraadpleegd op 23 mei 2018, via http://www.thejakartapost.com/life/2016/10/05/promoting-disability-incl….
World Health Organization (WHO). (2001). Prevalence or impairments, disabilities, handicaps and quality of life in the general population: a review of recent literature. Geraadpleegd op 16 mei 2018, via http://www.who.int/bulletin/archives/79%2811%291047.pdf.
World Health Organization (WHO). (2018). Disability and health. Geraadpleegd op 20 mei 2018, via http://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/disability-and-health.
Worldatlas. (2017). Indonesia Geography. Geraadpleegd op 20 mei 2018, via https://www.worldatlas.com/webimage/countrys/asia/indonesia/idland.htm.
Worldometers. (n.d.). Indonesian Population (LIVE). Geraadpleegd op 20 mei 2018, via http://www.worldometers.info/world-population/indonesia-population/.
Yayasan Sayap Ibu Bintaro. (2018). Yayasan Sayap Ibu Bintaro: Penyantunan & Rehabilitasi Anak Cacat Ganda Terlantar. Geraadpleegd op 27 april 2018, via http://sayapibubintaro.org/profil.
Yayasan Sayap Ibu of Banten Province. (2018). UPS: Yayasan Sayap Ibu Branch of Banten Province [unpublished brochure]. Banten: Yayasan Sayap Ibu.
