Als een veilige haven met een gevoel van thuiskomen... KAN VERDWIJNEN

Mijn vader was de eerste die de kiem van mijn talent voor schrijven en tekenen ontdekte. Ik was toen tien jaar en kwam in een onbekende wereld terecht. Een onbekende wereld die ik graag wilde ontdekken en onderzoeken om te bewonderen. 

Mijn vader, die in een hardwerkende wereld schreef en tekende, vond in mij een opvolger, “de loop des levens” zeg maar.  

 Op een dag vertelde hij mij, dat hij die hoop wilde laten groeien en voeden. Zo nam hij mij mee naar poëzieavonden en kunsttentoonstellingen.

Zijn wereld vol boeken tussen poëzie en filosofie trok mij aan, dus begon ik ze ook te lezen.

Niemand kan beschrijven in de breedste zin van het woord, zonder iemand specifiek te benoemen, hoe dankbaar ik hiervoor ben.  Het bezorgt mij de heerlijkste rillingen van literair en kunstzinnig genot. 

In het begin was het de filosofische proza ​​van Gibran Khalil, en daarna de mysterieuze spiritualiteit van Jalal al-Din al-Rumi die mijn verleiden.  Later lokte Paulo Coelho mij mee naar zijn mysterieuze wereld. En geeft de overgevoelige Rilke een inkijk in zijn privé.

Zijn schrijven klinkt als een melodie in mijn oren en kan ik niet negeren. Zoals de lichte beelden van (Riyad al-Salih Al-Hussein)1, evenals de overvloed aan poëtische beelden in de verhalen van( Abd Rahman Munif)2 en tot slot de verrassende beelden veroorzaakt door de reflecties van Virginia Woolf.  

Al hen en nog velen anderen staan voor het bewustzijn van avontuur en diaspora, en al de details die ik en mijn personage  achterlieten in mijn thuisland.

Op de grens van waar haar herinneringen scheiden van haar heden, worden haar stappen gedomineerd door het idee van aanpassing, als een poging om harmonie te scheppen.

Het begint bij het zoeken naar verbinding tussen natuur en architectuur en tussen de twee landen die ze kent. De onderzoek cirkel breidt zich uit van het verleden naar het heden en legt alle prikkels vast van reflecties en observaties tussen haar herinneringen en cultuur.

Haar verdwaalde momenten waren de meest creatieve momenten voor haar, vanaf hier begon ze haar structuur schriftelijk te weven, als een fictieve wereld, waarin ze een

1.https://en.wikipedia.org/wiki/Riyad_Al-Saleh_Al-Hussein

2. https://en.wikipedia.org/wiki/Abdul_Rahman_Munif

personage creëert als een kopie van haarzelf, die leeft in de schaduw van een persoonlijkheidsstoornis, maar ook in een magische wereld.

Die magische wereld stelt haar in staat om “ in te loggen” in haar geheugen en er ook weer uit te gaan wanneer ze maar wil. Net zoals een soort reis, om harmonie te vinden bij zichzelf en de omgeving.

In haar eerste negen verhalen wil ze de lezer meelokken naar haar manier om zichzelf te ontdekken. Het is een aftasten tussen “observatie, gevoelens, oogopslag, zachtheid, warmte…….”. Tot men bij het tiende verhaal komt, waar zij haar harmonie bereikt heeft.  Want tien staat voor een moment van zelfbeschikking  in haar kunst carriere.1

Het doel is dat de lezer een indirecte relatie aangaat met deze werelden, waarin men geconfronteerd wordt met de gedachten die zij in elkaar weeft zonder kant-en-klare oplossingen te bieden.

Kan harmonie lichte of zware spanning dragen?

Kan ik een grens trekken tussen stille en luidruchtige harmonie?

Kan ik een grens trekken tussen harmonie of het wennen aan zaken die we het meest afwijzen.

Zoeken we naar harmonie alsof we een oplossing vinden voor alle tegenstellingen, zoals in het vinden van troost als een veilige haven met een gevoel van thuiskomen?

,,Wat voor  jou tegenstrijdig lijkt, is een onbegrijpelijke harmonie,,2 Jalal al-Din al-Rumi

1. https://leerzaam.com/numerologie-10-nummer-betekenis-en-symbolen/#:~:te….

2. https://www.mwatan.news/416359

Misschien is het beter om uw gevoelens stevig vast te houden, want de weg hierheen is beladen met verliezen

Dit boek is gemaakt om uw geheugen uit te rekken en met “de nodige voorzichtigheid” gedachten terug af te nemen. Het is goed om vast te houden aan deze gedachten, ze zijn associaties van kalmte en afstandelijkheid. Zorg dat U de touwtjes goed stevig in handen houdt, aangezien het personage een expert is, in het doorknippen ervan. Probeer door te  gaan, want tenslotte is het zo plezierig “als een pretpark” voor kinderen. Ze houdt ervan om bewust scherven te maken en deze opnieuw te lijmen.

Ze begon met te experimenteren door de gedachten die in haar oor kwamen hardop te zeggen, totdat ze zwanger werd van een charmante persoonlijkheidsstoornis. De arts die haar bevalling begeleidde, vond haar zwangerschap uitzonderlijk, aangezien de baarmoeder vol verhalen zat, dus legde hij die op de randen van een mistige weg, om hun eigen leven te leiden in deze wereld. De deur staat open, kom binnen…!