Scriptiebank overzicht

Aan de hand van kwalitatieve diepte-interviews met vijftien Vlaamse transgender personen wordt onderzocht in welke mate de media worden gezien als accurate informatie- en representatiebron voor transgenders.

Seksueel risicogedrag en de prevalentie van HIV en andere SOA blijken zeer hoog te zijn onder transgender en gender-nonconforme personen. Een feministisch perspectief dat focust op intersectionaliteit (kruispuntdenken) wordt gehanteerd om de huidige literatuur rond dit onderwerp kritisch door te lichten. Centraal hierin staan discriminatie en stigmatisering van transpersonen.

 Op 29 juni 2013 zette de Russische president Poetin zijn beslissende handtekening onder een nieuwe federale wet waardoor het verboden werd om in het bijzijn van minderjarigen “niet-traditionele relaties” te propageren. Kinderen zouden zowaar het idee kunnen krijgen dat dergelijke relaties sociaal gelijkwaardig zijn aan traditionele relaties. De nieuwe Russische wetgeving kreeg van de internationale media al snel de naam “antihomowet” of “antipropagandawet”.

XX or XY …  Who cares?Attitudeonderzoek naar gendernormen, homofobie en transfobie.Naar aanleiding van een zeer agressieve transfobe geweldpleging die plaats vond op 15 Oktober 2012, wilden we met dit onderzoek peilen naar hoe het echt gesteld is met de attitudes van de Vlaamse bevolking naar holebi’s en transgenders toe. Eerdere onderzoeken stelden al vast dat transgenders niet vanzelfsprekend kunnen rekenen op sociale en maatschappelijke acceptatie (Hammerberg, 2009; Kuyper, 2012; Human Rights Watch, 2011).

 Hoera! Het is een meisje! (of toch niet?)Dé vraag             Het is wat (de meeste) ouders zich 9 maanden lang afvragen, het is wat de dokter direct na de bevalling zal bekend maken, het is de eerste vraag die iedereen stelt: wat is het geworden? Een jongen of een meisje?Bovenstaande vraag vormt het centrale uitgangspunt van mijn scriptie, waarin ik de alom gekende issue omtrent genderidentiteit bij kinderen toepas op het werk van Astrid Lindgren, één van ’s werelds meest karakteriserende kinderboekenschrijfsters.

In mijn meesterproef behandel ik de geslachtsverandering van buitenlanders in België sedert de Wet van 10 mei 2007 betreffende de transseksualiteit.Een transseksuele persoon is iemand die zichzelf op psychisch, sociaal en seksueel vlak beleeft als behorende tot het andere geslacht. Dit gaat vaak gepaard met het verlangen naar of het reeds ondergaan hebben van een geslachtsverandering, met inbegrip van genitale chirurgie.

 “Later als je groot bent…”: Seksuele Educatie in Egypte“Als je groot bent, zul je ’t weten[1],” dat is vaak het antwoord dat kinderen in Egypte te horen krijgen, wanneer ze zich afvragen waar ze vandaan komen en hoe dat allemaal in z’n werk gaat. Het moment waarop je ‘groot’ genoeg bent, wordt echter steeds uitgesteld. Met het idee dat informatie over veilig vrijen en seksualiteit jongeren aanzet om seksueel actief te zijn, wordt er zowel binnen het gezin als op school nauwelijks informatie gegeven over de puberteit, reproductie en seksualiteit.

De Ondraaglijke lichtheid van de zeden: beelden en zelfbeelden van druggebruikende prostituees – Natalie Claeys

 
De beeldvorming rond prostitutie is – door de geschiedenis heen – vaak op essentialistische vooronderstellingen gebaseerd en wordt op starre wijze gereproduceerd.
Dit schrijven is een welwillende poging om – vanuit een kritische antropologie – de dialectiek Ik/Ander binnen dit fenomeen, en de daaruit voortvloeiende processen van transgressie/alterisatie/objectificatie en fragmentatie te beschrijven – of eerder (en liever) deze abnormaliseringsprocessen te problematiseren.
 
De (r

Cyberspace en de opheffing van lichamelijkheid.
Het virtuele ‘Self’, mythe of realiteit?
 
Als Internet ter sprake komt, schuift het laatje van de grote woorden al snel open. De virtuele ruimte overstijgt wat we voorheen konden, met nieuwe werelden, een anders georganiseerde samenleving en zelfs nieuwe persoonlijkheden tot gevolg. Als immateriële elimineert cyberspace het fysische wat niet enkel afstanden, maar ook onze eigen lichamen irrelevant maakt, zo klinkt dat dan. Vooral groepen die met hun eigen lichaam beperkingen zagen opdoemen halen deze retoriek aan.