Hoe wordt een beladingssimulator voor olietankers zelflerend voor de student?
Zelfstudie- en evaluatiesysteem voor de tankersimulator.
Hoe wordt een beladingssimulator voor olietankers zelflerend voor de student?
Aan de Hogere Zeevaartschool, opleiding dekofficier, wordt in het derde jaar aangeleerd hoe een mammoettanker met olie moet beladen en/of gelost worden. Gewoon de kraan open en vullen maar, denkt u misschien. Was het maar zo eenvoudig. Deze hedendaagse olietankers kunnen maar liefst 315 miljoen liter olie vervoeren. Dat gebeurt niet met een gewone kraan, maar met verschillende pompen die de tanker met een hoge snelheid vullen. Verschillende handelingen moeten tegelijk uitgevoerd worden om deze operatie tot een succes te brengen: een tiental pompen moeten gestart worden, warmtewisselaars moeten bediend worden (soms moet olie verwarmd worden tijdens transport), een vijftigtal kleppen moeten geopend of gesloten worden, tanks moeten gekuist worden etc.
Figuur 1: Een Ultra Large Crude Carrier (ULCC)
Bron: (MarineInsight, z.d.)
Deze grote hoeveelheid olie wordt verdeeld over verschillende, afzonderlijke tanks in de olietanker zelf. Mocht u eerst het voorste deel van de tanker vullen en later het achterste deel, dan breekt de tanker simpelweg in twee stukken. Om het beladen zonder teveel scheepswrakken in te oefenen wordt een beladingssimulator gebruikt.
De beladingssimulator
Dit computerprogramma laat de student toe om in een 4 tal labozittingen enkele beladingen zelf uit te voeren en de gevolgen van zijn/haar acties te bekijken. Tijdens deze labozittingen leren de studenten de verschillende handelingen die nodig zijn om het laden en/of lossen van tankers in goede banen te leiden.
De tijd die voorzien wordt in deze 4 labo zittingen blijkt niet voor elke student voldoende te zijn. De simulator corrigeert geen foute handelingen van de student. Hij/zij is dan aangewezen op de docent die dan verder helpt. Het is echter niet eenvoudig voor de docenten om alle studenten te helpen. Voor sommige studenten zijn deze 4 labozittingen niet voldoende om de materie te begrijpen.
Een oplossing hiervoor is een zelfstudie- en evaluatiesysteem voor de beladingssimulator, wat voor deze masterproef onderzocht en geprogrammeerd is.
Het zelfstudiesysteem
Studenten kunnen, indien zij het nodig vinden, extra oefenen op de beladingssimulator buiten de labozittingen. Dit is een zeer goede manier om bij te benen op de labozittingen, er is echter op deze momenten geen docent aanwezig voor feedback op foute handelingen.
Met behulp van het zelfstudiesysteem en bijhorende cursus kunnen studenten een oefening zelfstandig oplossen. Het zelfstudiesysteem zal feedback geven tijdens de oefening. Deze feedback wordt getoond onder de vorm van pop-up berichten op de beladingssimulator. Deze berichten bevatten tips die de student verder helpt. Hierbij wordt gebruik gemaakt van een meertrapswerking: bij een eerste fout geeft het systeem een algemene tip, bij het herhalen van dezelfde fout wordt uiteindelijk de oplossing tot het probleem aangeboden.
Het evaluatiesysteem
Naast het zelfstudiesysteem is er ook nog het evaluatiesysteem. Het evaluatiesysteem zal niet enkel de studenten helpen, maar ook de docenten bijstaan in het evaluatie- en beoordelingsproces. Dit systeem kan na het voltooien van een oefening de vooruitgang weergeven. De student kan zo zien welke fouten gemaakt zijn en waarop gewerkt moet worden. Tevens kan de docent zien waar de student fouten heeft gemaakt en hiermee rekening houden tijdens de evaluatie.
De combinatie van deze 2 systemen is een enorme hulp voor zowel de studenten als docenten en zal ervoor zorgen dat de studenten de operaties ten volle beheersen.
De uitwerking
Om deze twee systemen in de beladingssimulator te kunnen implementeren, moest er eerst onderzocht worden welke fouten van studenten voorkomen. Deze fouten waren noodzakelijk om de inhoud van de vijfentwintigtal pop-up berichten van het systeem te kunnen bepalen.
Eens al deze fouten waren samengebundeld, konden de berichten worden geprogrammeerd. Om de berichten op de juiste moment te laten verschijnen, moest het beladingssysteem geprogrammeerd worden om de bijhorende fouten te herkennen. Om zeker te zijn dat dit juist verliep, werd het systeem vele malen uitgetest.
Heb ik nu eigenlijk niet het werk van de docent vervangen door een computerprogramma, of heb ik toch de student geholpen? Ik laat aan u de keuze na het lezen van mijn masterproef.
