Wat is de noodzaak aan psychologische bijstand voor de familie na een cardio arrest reanimatie van de patiënt op de afdeling hartbewaking in het Ziekenhuis Oost-Limburg?

Doelstelling:

Verpleegkundigen merken tijdens de zorg dat ze weinig tijd kunnen vrijmaken op de afdeling Hartbewaking in het Ziekenhuis Oost-Limburg om familieleden psychologisch te ondersteunen. Dit omwille van tijdsgebrek, alsook de onkunde om al deze emoties op te vangen en te verwerken. Tijdens dit onderzoek contacteren we familieleden van gereanimeerde patiënten om te onderzoeken of zij psychologische begeleiding nodig hebben na een levensbedreigend event ervaring.

Opzet:

Er werd een klinische studie uitgevoerd in het Ziekenhuis Oost-Limburg op de afdeling Hartbewaking. Dit onder toezicht van het ethisch comité, de leidinggevenden, alsook de cardiale revalidatie psycholoog.

Materiaal en Methode:

Er werd gebruik gemaakt van de Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS). Deze vragenlijst bestaat uit 14 vragen, 7 peilen naar angstgevoelens, 7 bevragen depressiegevoelens. Op dag 5 van opname werden de bereidwillige familieleden bevraagd. De vragenlijsten werden samen met de psycholoog overlopen. Indien een bevraagde hierop positief scoorde, werd er telefonisch contact opgenomen met de vraag of men verdere psychologische begeleiding wenst. Verder werden demografische gegevens bevraagd om conclusies uit te trekken.

Resultaten:

Na verwerking van de resultaten bleek 41% van de bevraagde personen voorbestemd te zijn om in de toekomst een Post Traumatisch Stress Syndroom te ontwikkelen als gevolg van de levensbedreigende event ervaring. Zij kwamen in aanmerking voor psychologische opvolging. Er werden meer vrouwen als mannen doorverwezen voor verdere psychologische begeleiding. Er werd geen relatie aangetoond tussen leeftijd, woonsituatie, het al dan niet hebben van kinderen, de professionele situatie of de religieuze situatie.

Conclusie:

We kunnen stellen dat er een noodzaak is aan psychologische begeleiding van 4/10 familieleden van cardio arrest gereanimeerde patiënten. Om in de toekomst hieraan meer aandacht te geven werd een doorverwijsschema opgesteld. (bijlage 1)Dit beperkt zich weliswaar niet enkel tot psychologische begeleiding maar een multidisciplinaire aanpak voor totaal kwalitatieve zorg is nodig. Dit zorgt op zijn beurt voor een vangnet zodat we een verhoging van de patiëntveiligheid creëren. Het is belangrijk om de hulp aan te reiken aan de mensen zodat de drempel tot hulp vragen verkleind kan worden.