Ongewenst, waardeloos en vermoord. Is dit de norm?

Historisch gezien, heeft men geschat dat jaarlijks tussen 800 000 en 950 000 ton wordt teruggegooid door alle actieve visserijen in de Noordzee. (Quirijns en Pastoors, 2016)

De problematiek rond bijvangst sleept al vele jaren aan. Bijvangst wordt gezien als het niet-intentioneel vangen van vis. Jaarlijks wordt er wereldwijd honderdduizend ton vis weggegooid als ongewenste bijvangst (i.e. discards). Dit zijn soorten die niet worden meegenomen aan land o.w.v. hun grootte, geslacht, leeftijd en marktwaarde met als gevolg dat deze vissen dood worden teruggeworpen in zee. 

Als reactie op deze praktijken werd de aanlandings-plicht ingevoerd door de overheid. Deze maatregel stelt dat alle gevangen vissen mee aan land genomen moeten worden. Momenteel wordt hier zwaar naar uitgehaald door de rederijen omdat er veel nadelen aan verbonden zijn (extra arbeidskosten vanwege meer sorteerwerk, kosten door capaciteitsproblemen, kosten door controle, de ondermaatse vis wordt vismeel voor de kweekvissen, …).

Dit afstudeerproject richt zich tot het reduceren van dode discards in de commerciële visserij. Hierbij wordt gepleit voor een nieuwe manier om de vangst binnen te halen in combinatie met een efficiënt sorteersysteem aan boord. De vangst wordt niet meer op de traditionele manier uit het water gehaald. Ze wordt onder water naar binnen getrokken in een groot bassin dat in open communicatie staat met de zee. Het bassin wordt afgesloten met een poort dat 180° kan draaien. Eens de vangst gelost is in het bassin, draait de poort door om alle levende vissen verder te begeleiden richting de visvriendelijke pomp. Het is deze pomp dat de vissen transporteert naar de verdere verwerking aan boord. 

Aan boord van het schip bevindt zich een intelligent sorteersysteem dat met behulp van verschillende camera’s kan bepalen of een vis gezien wordt als ‘ongewenste bijvangst’ of niet. Het is een dynamisch systeem dat zichzelf continu up-to-date houdt met de laatste beschikbare informatie over de visbestanden. De ongewenste bijvangst neemt de meest ergonomische weg terug naar zee, terwijl de doelvangst zich begeeft richting de spoeling en verdere stockage in het visruim. 

In totaal kan het vernieuwende concept 1000 vissen per minuut verwerken. Bovendien wordt er ook gestreefd om de ongewenste bijvangst zo snel mogelijk weer over boord te krijgen. Met de implementatie van dit concept duurt het welgeteld 1 minuut om de vissen terug te begeleiden richting de zee. Deze snelheid gecombineerd met de andere aspecten van dit concept zorgen uiteindelijk voor hogere overlevingskansen van de ongewenste bijvangst.