Praten over het levenseinde blijft een taboe. Duidelijke informatie, meer sensibilisering over palliatieve zorg, opleidingen voor zorgverleners inzake communicatie hierrond en het gebruik van de term ‘supportieve zorg’ kunnen ervoor zorgen dat de wensen rond het levenseinde bespreekbaarder worden, waardoor meer mensen kunnen sterven waar ze dit wensen. Een gezinswetenschapper zou een waardevolle aanvulling zijn binnen een palliatief team, om naast de patiënt ook de gezinsleden en familie te ondersteunen en te versterken.

Deze masterscriptie doet onderzoek naar de manier waarop we architecten kunnen ondersteunen tijdens het ontwerpproces in het creëren van een thuis voor personen met Cerebrale Parese (CP) in kleinschalige woonprojecten.

Een intuïtieve vertaalslag van de spanningsvelden en bredere thema’s, afleesbaar binnen een gezin, via een proces van affecting. Het proces waarbij een object overgaat tot een emotioneel gelaagde identiteit, die een connectie aangaat met zowel de lezer, als de rest van de ruimtelijke constellatie.

"Jouw voorziening. Een t(e)huis" heeft zijn onderwerp en uitwerking te danken aan de stem van jongeren met een jeugdhulpervaring. Aan de hand van verschillende participatieve onderzoeksmethoden zoals een enquête, focusgroepen en een photovoice wordt hun thuisgevoel in woord en beeld weergegeven. Het werk leidt tot een begripsomschrijving van het thuisgevoel en een aantal aanbevelingen voor een warme jeugdhulp die de thuis is van velen.

Roma-kinderen thuis en op school: de kloof voorbij, de brug gebouwd?Niettegenstaande de vaststelling dat Roma-kinderen vaak een hoofdrol spelen in onderzoek, zien we dat vooral beleidsmakers, pedagogen, academici en volwassenen bevraagd worden en het woord nemen. Nog vaak wordt er gepraat over Roma-kinderen en worden de jongeren in kwestie nog te weinig betrokken.