Deze scriptie poogt bij te dragen aan de volledigheid en geldigheid van het construct participatie van jonge kinderen met een ontwikkelingsproblematiek door de doorleefde ervaring van de kinderen zelf in kaart te brengen.

Wat betekent het om 'gevangen' te zijn in een beeld? Dat is de vraag die deze scriptie stelt. Door te bestuderen hoe we onze gerichtheid op een beeld dat we esthetisch appreciëren moeten begrijpen, hoopt dit onderzoek een bijdrage te leveren aan de bredere problematiek van de vraag naar de aard van de esthetische ervaring. Deze vraag dringt zich op in een tijd waarin het beeld niet meer noodzakelijk bedoeld is voor esthetische redenen. Het resultaat van deze studie stimuleert een reflectie over de manier waarop een esthetische opvoeding moet worden ingevuld.

Een onderzoek naar de documentaire films van Werner Herzog aan de hand van een fenomenologische benadering van de filmervaring.

Psychoses worden vaak geconceptualiseerd als zijnde veroorzaakt door een neurologische disfunctie die te maken heeft met een verstoring van dopamineactiviteit in het striatum. Deze opvatting vertrekt vanuit een model van bewustzijn dat sterk neigt naar een logisch input-verwerking-output model. Hierbij wordt brein - psyché - wereld uit mekaar gehaald en zijn er kunstgrepen nodig bij het opstellen van verklaringsmodellen. Ik herbekijk modellen uit de fenomenologische psychiatrie, verbindt die met bevindingen uit de ontwikkelingspsychologie en het recentere enactivisme. Hierbij werk ik een opvatting uit die probeert te tonen hoe gedacht kan worden over waanzin door 'betekenisconstructie' te thematiseren.

Deze masterproef poogt te onderzoeken op welke manier beelden in staat blijken om
de toeschouwer een zekere vorm van intrusie op te leggen. Hierbij zal er worden
ingezoomd op de rol van de close-up en het psychologische effect dat deze kan
hebben op het publiek. De techniek zal allereerst nauwkeurig beschreven worden op
basis van de definitie van Barry Salt (1992). De studie zal daarnaast onder andere
voortbouwen op de uitgangspunten van Münsterberg en Benjamin.
Perceptiepsycholoog Munsterberg zag namelijk al vroeg in over welke potentie de
close-up beschikte en welk psychologisch effect het had op de toeschouwer. Hij was
een van de eerste die zich verdiepte in de psychologische structuren die ten
grondslag liggen aan een methode als de close-up