Opening and Closing Strategies in Vlogs: How Monologues Encourage Conversation
YouTube dankt populariteit aan taalgebruik
Kijkt u wel eens naar YouTube-video’s? Waarschijnlijk wel. YouTube is dan ook erg populair, vooral bij jongere generaties. Vanwege haar populariteit wordt de website ook wel eens de nieuwe televisie genoemd. YouTube heeft haar succes deels te danken aan haar toegankelijkheid en de diversiteit aan onderwerpen die in de filmpjes aan bod komen. De manier waarop YouTube-gebruikers met elkaar communiceren, draagt ook bij aan het succes van het platform. De tijd van passief media consumeren is voorbij, alles is tegenwoordig interactief. Dat geldt ook voor YouTube: het publiek maakt gretig gebruik van de mogelijkheid om te reageren op de video’s van hun favoriete YouTubers. Videomakers moedigen zulke reacties aan door de kijker rechtstreeks en informeel aan te spreken. Ze vragen de kijkers, zonder enige vorm van schroom, om hun video’s te liken of hun kanaal te volgen.
Vlogs
Een groot deel van de YouTubers maakt en uploadt vlogs (kort voor “video blogs”). Vlogs kan men opdelen in twee categorieën. Vlog kan enerzijds verwijzen naar filmpjes waarin de YouTuber recht voor de camera zit en een onderwerp bespreekt. Anderzijds noemt men video’s waarin de YouTuber de gebeurtenissen in zijn dag filmt en er commentaar bij geeft ook een vlog. Beide types video worden vlog genoemd omdat in beide types de kijker rechtstreeks wordt aangesproken. Omdat één vlogger zich expliciet tot één kijker richt, hebben deze video’s wat weg van een gesprek.
Hoe kan een video waarin maar één persoon aan het woord is toch op een gesprek lijken? En waarom voelen mensen zich aangesproken door een persoon die in tijd en plaats van hun gescheiden is en alleen maar op hun scherm verschijnt? Het antwoord op deze vragen schuilt deels in de manier waarop vloggers hun vlogs beginnen en afsluiten.
Als je gesprek begint, spreek je eerst je gesprekspartner aan en wanneer je een gesprek wil beëindigen, tast je eerst af of alles wel gezegd is. Daarna neem je afscheid door “Dag.” of “Tot de volgende!” te zeggen. Wegwandelen voordat het gesprek op een gestructureerde manier werd afgesloten is ronduit onbeleefd. Op YouTube hoeft een gesprekspartner aanspreken niet. De kijker heeft immers op je video geklikt en heeft dus zelf voor interactie gekozen. Ook het filmpje afsluiten hoeft niet. Een zwart scherm signaleert het einde van een video.
Vloggers zouden hun video’s dus zondermeer kunnen beginnen en beëindigen. Uit de masterscriptie van een studente Taalkunde aan de Universiteit Antwerpen blijkt dat (Engelstalige) vloggers dit niet doen en hun video’s wel degelijk inleiden en afsluiten. Het begin en het einde van vlogs lijkt vaak een echt gesprek.
Openen en afsluiten
De meeste vloggers gebruiken een begroeting en een aanspreking zoals in “hey you guys”, “goodmorning everybody” of “what’s up guys”. Door een aanspreking te gebruiken, maken vloggers duidelijk dat ze tegen mensen praten en niet tegen hun camera. YouTubers gebruiken quasi altijd een vage aanspreking zoals “everybody” of “you guys”. Hun filmpjes zijn vrij op het internet te bekijken en zij weten dus niet exact wie deze video’s bekijkt. Door hun kijkers als groep aan te spreken, bevorderen ze ook het groepsgevoel.
Sommige vloggers noemen ook hun eigen naam aan het begin van een video, zoals we dat aan de telefoon doen. Aan de telefoon zeg je ook waarom je belt. Vloggers vertellen ook waarover hun vlog zal gaan of wat er in het filmpje te zien zal zijn, maar zij doen dat vooral om de kijker aan te sporen de hele video te bekijken.
Vloggers sluiten hun video’s af door aan te geven dat de dag voorbij is, bijvoorbeeld door zich klaar te maken voor bed. Ze kunnen ook gewoon zeggen dat ze niets meer te vertellen hebben, zoals in dit voorbeeld: “That’s really all I have to tell you today”. Andere vloggers geven nog explicieter aan dat ze vlogs afsluiten, door bijvoorbeeld “I’m going to wrap up this vlog.” te zeggen. Standaard aan het einde van een YouTube-video is ook de vraag om je te abonneren op het YouTube kanaal of onder de video een reactie achter te laten. Uiteraard willen de meeste vloggers oprecht weten wat je van hun filmpje vond, maar meer reacties en meer likes zorgen er ook voor dat een video hoger in de zoekresultaten verschijnt. Vaak vermelden YouTubers ook hun andere sociale media, zoals Twitter, Instagram of Facebook, en moedigen ze je aan om via die weg met hen contact op te nemen. De vloggers nemen, net als in een gesprek, afscheid door “goodbye” of “peace” te zeggen en er bij te zwaaien of kusjes naar het scherm te blazen.
We babbelen graag
YouTubers gebruiken dus technieken uit informele alledaagse conversaties om hun video’s in te leiden en af te ronden. YouTube is nog jong en moet haar eigen conventies nog verder ontwikkelen. Toch gebruiken YouTubers deze technieken niet alleen omdat ze geen andere technieken ter beschikking hebben. Ze bootsen conversatie na om zo conversatie te stimuleren. Het doel van deze vloggers is niet zozeer iets te communiceren, zij willen vooral communiceren met hun publiek.
Jessica De Boeck
Bibliografie
References in “Opening and Closing Strategies in YouTube Vlogs”
Aijmer, Karin. 2007. Idiomaticity in a cultural and activity type perspective: Conventionalisation of routine phrases. In Skandera, Paul (ed.), Phraseology and Culture in English (Topics in English Linguistics), 323–349. New York, NY: de Gruyter.
Ault, Susanne. 2014. Survey: YouTube stars more popular than mainstream celebs among U.S. Teens. Variety. http://variety.com/2014/digital/news/survey-youtube-stars-more-popular-… (accessed 19 July 2015).
Biel, Joan-Isaac & Daniel Gatica-Perez. 2011. VlogSense: Conversational behavior and social attention in YouTube. ACM Transactions On Multimedia Computing, Communications & Applications 7(1). 1–20.
Boden, Deirdre. 1994. The Business of Talk: Organizations in Action. Cambridge: Polity Press.
Burgess, Jean & Joshua Green. 2009. YouTube: Online Video and Participatory Culture. Cambridge: Polity Press.
Cheng, Stephanie. 2012. “That’s it for today”: Academic lecture closings and the impact of class size. English For Specific Purposes 31. 234–248.
Chomsky, Noam. 1970. Aspects of the theory of syntax. Cambridge, MA: MIT press.
Christian, Aymar Jean. 2009. Real vlogs: The rules and meanings of online personal videos. First Monday 14(11). n.pag. http://firstmonday.org/ojs/index.php/fm/article/view/ 2699/2353 (accessed 11 October 2014)
Duman, Steve & Miriam Locher. 2008. ‘So let’s talk. Let’s chat. Let’s start a dialog’: an analysis of the conversation metaphor employed in Clinton’s and Obama’s YouTube campaign clips. Multilingua 27. 193–230.
Dynel, Marta. 2014. Participation framework underlying YouTube interaction. Journal Of Pragmatics 73. 37–52.
Frobenius, Maximiliane. 2011. Beginning a monologue: The opening sequence of video blogs. Journal Of Pragmatics 43. 814–827.
Frobenius, Maximiliane. 2013. Pointing gestures in video blogs. Text & Talk 33(1). 1–23.
Frobenius, Maximiliane. 2014. Audience design in monologues: How vloggers involve their viewers. Journal Of Pragmatics 72. 59–72.
Green, Hank. 2015. A decade later, YouTube remains a mystery, especially to itself. Medium. n.pag. http://medium.com/@hankgreen/a-decade-later-youtube-remains-a-mystery-e…- to-itself-80a1c38feeaf (accessed 24 February 2015).
Hutchby, Ian & Robin Wooffitt. 2008. Conversation Analysis. Cambridge: Polity Press.
Jefferson, Gail. 1986. Notes on latency in overlap onset. Human Studies 9. 153–183.
Jenkins, Henry. 2006. Fans, Bloggers and Gamers: Exploring Participatory Culture. New York, NY: Routledge.
Kvernbekk, Tone. 2012. Revisiting dialogues and monologues. Educational Philosophy And Theory 44(9). 966–978.
Lange, Patricia. 2007. Publicly private and privately public: Social networking on YouTube. Journal Of Computer-Mediated Communication 13(1). 361–380.
Levinson, Stephen. 1983. Pragmatics. Cambridge: Cambridge University Press.
Linell, Per. 1998. Approaching Dialogue: Talk, Interaction and Contexts in Dialogical Perspectives. Amsterdam: John Benjamins.
Markman, Kris. 2009. “ So what shall we talk about”: Openings and closings in chat-based virtual meetings. Journal Of Business Communication 46 (1). 150–170.
Nielsen, Mie. 2013. “Stepping stones” in opening and closing department meetings. Journal Of Business Communication 50(1). 34–67.
Park, Innhwa. 2010. Marking an impasse: The use of anyway as a sequence-closing device. Journal Of Pragmatics 42. 3283–3299.
Raymond, Geoffrey. 2004. Prompting action: The stand-alone "so" in ordinary conversation. Research on Language and Social Interaction 37(2). 185–218.
Robinson, Christine. 2014. 'I've got to go now. bis dann': Teaching closing sequences. Die Unterrichtspraxis/Teaching German 47(2). 180–192.
Sacks, Harvey. 1975. Everyone has to lie. In Ben Blount & Mary Sanches (eds.), Sociocultural Dimensions of Language Use, 57-80. New York, NY: Academic Press.
Sacks, Harvey. 1987. On the preference for agreement and contiguity in sequences in conversation. In Graham Button & John Lee (eds.), Talk and Social Organization, 54–69. Clevedon: Multilingual Matters.
Sacks, Harvey. 1992a. Lectures on Conversation, vol. I. Oxford: Basil Blackwell.
Sacks, Harvey. 1992b. Lectures on Conversation, vol. II. Oxford: Basil Blackwell.
Sacks, Harvey, Emanuel A. Schegloff & Gail Jefferson. 1974. A simplest systematics for the organization of turn-taking for conversation. Language 50(4). 696–735.
Schegloff, Emanuel A. 1968. Sequencing in conversational openings. American Anthropologist 70. 1075–1095.
Schegloff, Emanuel A. 1979. Identification and recognition in telephone conversation openings. In George Psathas (ed.), Everyday Language: Studies in Ethnomethodology, 23–78. New York, NY: Irvington.
Schegloff, Emanuel A. 1986. The routine as achievement. Human Studies 9. 111–152.
Schegloff, Emanuel A. 1992. Repair after next turn: The last structurally provided defense of intersubjectivity in conversation. American Journal of Sociology 97. 1295–1345.
Schegloff, Emanuel A. 2007. Sequence Organization in Interaction. Cambridge: Cambridge University Press.
Schegloff, Emanuel A. & Harvey Sacks. 1973. Opening up closings. Semiotica 8. 289–327.
Schegloff, Emanuel A, Gail Jefferson & Harvey Sacks. 1977. The preference for self-correction in the organization of repair in conversation. Language 53. 361–382.
Sidnell, Jack. 2010. Conversation Analysis: An Introduction. Chichester: Wiley-Blackwell.
ten Have, Paul. 1999. Doing Conversation Analysis: A Practical Guide. London: Sage.
Terms of service. 2010. YouTube. https://www.youtube.com/t/terms (accessed 12 July 2015).
Thompson, Susan. 1994. Frameworks and contexts: A genre-based approach to analyzing lecture introductions. English for Specific Purposes 13(2), 171–186.
Tolson, Andrew. 2005. Media Talk: Spoken Discourse on TV and Radio. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Tolson, Andrew. 2010. A new authenticity? Communicative practices on YouTube. Critical Discourse Studies 7(4). 277–289.
