In deze thesis onderzoek ik hoe we ruimte kunnen maken voor verandering binnen de fenomenologie van Edmund Husserl. Deze vraag tracht ik te beantwoorden vanuit een Badiouaanse invalshoek. Concreet stel ik volgende vragen: Op welke manier zet Alain Badiou zich af tegen Edmund Husserls fenomenologie? Spreken Badiou en Husserl over een gelijkaardige crisis? Op welke manier kunnen we Badiou’s oplossing voor deze crisis, namelijk de identificatie van het evenement, ook een plaats geven binnen Husserls filosofie? En ten slotte, is het evenement denkbaar in Husserls fenomenologie en kan dit een antwoord bieden op de Krisis?

Deze thesis is tot stand gekomen als een soort mentaal portret waar fictie, acute, theorie en ervaringen elkaar ontmoeten. Je kan hierin lezen wat me beziggehouden heeft doorheen mijn masterproject . Het leven is een labyrint, met oneindige wegen binnen de eindigheid van het bestaan. Laat jezelf toe om te dwalen en te verdwalen…

In deze masterproef is onderzocht wat personen ervaren in de periode na het overlijden van hun partner, waarbij specifiek aandacht wordt besteed aan de relatie- en seksualiteitsbeleving. De resultaten onthulden vier thema’s: (1) ‘Overleden partner is (nog) altijd aanwezig’; (2) ‘‘Gewoon’ ik terug’; (3) ‘De omgeving en het onderwerp ‘seks en (nieuwe) relaties’’; en (4) ‘Tegenstrijdige gevoelens en gedachten over het verdergaan’.

Een onderzoek naar de sociale belevingswereld van een jongen met een ernstige meervoudige beperking.

Vertrekkend vanuit het belang van democratie, ook op het domein van de techniek, bekijk ik in deze thesis twee belangrijke stromingen binnen de techniekfilosofie. De postfenomenologische benadering van Verbeek probeer ik zo te verbinden met de politieke techniekfilosofie van Feenberg. Dit biedt een vruchtbare wisselwerking die het maatschappelijk debat over techniekontwikkeling kan voeden en aanmoedigen.

Psychoses worden vaak geconceptualiseerd als zijnde veroorzaakt door een neurologische disfunctie die te maken heeft met een verstoring van dopamineactiviteit in het striatum. Deze opvatting vertrekt vanuit een model van bewustzijn dat sterk neigt naar een logisch input-verwerking-output model. Hierbij wordt brein - psyché - wereld uit mekaar gehaald en zijn er kunstgrepen nodig bij het opstellen van verklaringsmodellen. Ik herbekijk modellen uit de fenomenologische psychiatrie, verbindt die met bevindingen uit de ontwikkelingspsychologie en het recentere enactivisme. Hierbij werk ik een opvatting uit die probeert te tonen hoe gedacht kan worden over waanzin door 'betekenisconstructie' te thematiseren.

Deze masterproef poogt te onderzoeken op welke manier beelden in staat blijken om
de toeschouwer een zekere vorm van intrusie op te leggen. Hierbij zal er worden
ingezoomd op de rol van de close-up en het psychologische effect dat deze kan
hebben op het publiek. De techniek zal allereerst nauwkeurig beschreven worden op
basis van de definitie van Barry Salt (1992). De studie zal daarnaast onder andere
voortbouwen op de uitgangspunten van Münsterberg en Benjamin.
Perceptiepsycholoog Munsterberg zag namelijk al vroeg in over welke potentie de
close-up beschikte en welk psychologisch effect het had op de toeschouwer. Hij was
een van de eerste die zich verdiepte in de psychologische structuren die ten
grondslag liggen aan een methode als de close-up

 
Naar een nieuwe horizon in het grenslandschap
tussen beeldende kunst en poëzie
 
Eind september 2008 meldde Gwij Mandelinck, de organisator van de poëziezomers van Watou, dat de voorbije editie voor hem de laatste was. Het gebrek aan opvolging en de jaarlijks terugkerende financiële besognes houden het festival in een wurggreep. Maar er is meer aan de hand. Projecten waar woord en beeld worden samengebracht, vertrekken doorgaans vanuit de taal – het begrip ‘poëziezomer’ wijst daar al op.

Vanuit mijn eigen culturele achtergrond en beïnvloed door sociaal-constructionistische ideeën poog ik met een kwalitatief onderzoek na te gaan hoe Marokkaanse vrouwen de Vlaamse psychiatrische hulpverlening beleven. Ik sprak hiervoor met zeven Marokkaanse vrouwen die in contact zijn (geweest) met de Vlaamse psychiatrische of psychologische hulpverlening. Meer specifiek tracht ik te weten te komen hoe zij hun contacten met deze hulpverlening beleven of beleefden.

Dialoog met de waanzin - Arne Saeys
 
Stemmen horen die anderen niet horen, wartaal uitkramen, het einde van de wereld verkondigen... Een psychose wordt dit genoemd in psychiatrische kringen. Iemand die gedurende een langere periode hallucinaties, wanen en verwardheid vertoont, wordt al gauw gediagnosticeerd als iemand die lijdt aan schizofrenie.
‘Wie ben ik?’ is de centrale vraag in de schizofrene psychose. Deze vraag is niet te vergelijken met de zoektocht van een puber naar zijn plaats in de maatschappij. Een schizofreen verkeert in existentiële angst rond zijn identiteit.

“Een psychoanalytisch literatuuronderzoek naar de psychische structuur
van Ludwig Wittgenstein” – Bram Lagrou
 
Ludwig Wittgenstein scheert hoge toppen binnen de filosofie. Hij is één van de meest besproken wijsgeren, wordt afgeschilderd als coryfee en zijn inzichten kunnen op veel bijval rekenen. Opmerkelijk is de weinige kritiek aan zijn adres. Alsof hij hoog boven het menselijke uittorent, vanuit een ivoren toren die geen gelijke kent.
Nu kunnen wij ons afvragen of het met de inhoud van zijn vertoog verband houdt.

De fascinatie voorbij. Ont-moetingen zonder vertoon.
Rita Daneels
 
Contact tussen mensen uit verschillende culturen is meer dan ooit een hype, zowel als uitdaging dan als schijnbare onmogelijkheid. In toerisme en in reisbrochures is ‘contact met culturen’ zelfs een product met een bepaalde marktwaarde en met een variërend exotisme-gehalte. Al te vaak raakt men op reis echter verstrikt in de pure fascinatie voor het vreemde en in herhaalde pogingen om het beeld van de andere, ook letterlijk, vruchteloos te capteren.