Scriptiebank overzicht

This thesis explores the political imperative of public space in the Brussels Capital Region. The city-region, marked by administrative complexity and political stratification, is today also subject to a disconnect between citizens and representative democratic instances. This disaffection is exacerbated by broader political polarisation and hyper-politicization within Belgian society. Furthermore, despite discussions about a reappropriation of public space, true progress remains relative and often coincides with creeping processes of depoliticization.
Public space, however, plays a crucial role within the public sphere, which has been influentially theorised by Jürgen Habermas and Hannah Arendt. Habermas's historical analysis of the bourgeois public sphere highlights principles of accessibility, rational deliberation, and reasoned opinion-formation. This has been critiqued by Nancy Fraser for its exclusion of subaltern groups, leading to her concept of multiple counter-public spheres. Arendt in a different stance emphasises plurality as fundamental to politics, with the public sphere then being the site for action and speech.
The public sphere, although non-dismissible for forming critical public opinion and active citizenship in contemporary democracy, is today challenged by delocalisation and disembodiment. Therefore, in response to challenges to both sphere and space, the political imperative of public space proves essential to (re)consider. Public space must in this regard be seen as a relational entity with socio-physical and spatio-temporal dimensions. Characteristics such as accessibility, inclusivity, and potential for transgression are key, yet public spaces are more often dominated by patterns of e.g. securitization, privatization, and commodification.
The conceptualization of political public space in this thesis considers it as either a playground or a theatre, focusing on democratic performance of both citizens and architecture in itself. The general framework is subsequently applied to the case of the Brussels Capital Region. An analysis of XDGA’s non-realised design for the Schuman Square, a significant political and symbolic site, illustrates the potential and limitations of formal public spaces for embedding political action. In contrast, but refraining from hierarchisation, Filter Café Filtré Atelier’s OpenStreets project demonstrates the potential of informal public spaces to foster political engagement and activism around themes of common interest. The Decoratelier case study ultimately emphasizes the importance of genuine political engagement in public space, warning against superficial participation.
Addressing the political imperative of public space proves crucial for enabling citizen engagement within societal transformation. While public space alone cannot resolve polarisation, it can contribute by making abstract disagreements tangible and fostering continuous negotiation and debate. The thesis identifies key socio-physical and architectural considerations for evaluating the political imperative of public spaces, such as representation, control, and multi-publicity. The goal is to create a framework for spaces that represent both diverse publics and society, while enabling collective action and participation. After all, architects have a significant role in designing these spaces through re-engaging politics and aesthetics by treating space as an active participant in societal and political dynamics.

Een exploratieve studie naar de manier waarop concrete deeleconomische initiatieven de betrokkenen veranderen en zo van onderuit de samenleving kunnen veranderen.

Kan schaamte als machtsmiddel gebruikt worden? Speelt zij een rol in het categoriseren van mensen met een fysieke, cognitieve of psychologische kwetsbaarheid? In onze Westerse maatschappij zijn onafhankelijkheid en onkwetsbaarheid 'normaal', een beperking leidt dan weer al te vaak tot schaamte. Schaamte speelt zelfs een rol in het omvormen van beperking tot stoornis. Het laatste hoofdstuk van deze thesis gaat op zoek naar plaatsen waar schaamte overwonnen wordt.

Vertrekkend van een historische analyse van de belangrijkste strekkingen binnen de economische theorieën wordt de mens- en wereldbeelden die zij in zich dragen geanalyseerd. Daarnaast wordt nagegaan hoe de politieke invulling, het neoliberalisme, voet aan grond kreeg vanaf de jaren 1970. Voorts worden de logische implicaties van de aannames van ‘individuele nut-maximalisatie’ op basis van ‘rationele verwachtingen’, ‘marktefficiëntie’ en ‘algemeen evenwicht’ onderzocht. Ten slotte worden de nieuwklassieke concepten axiologisch benaderd.

Big Data in Banks : governing the delugeEen "normale" discussie tussen de front- en de back-office van een elke organisatie is jongleren met het verweten van " wie is schuldig" en waarom. De back-office klaagt dat de processen, die door de front office gevolgd worden, knelpunten opleveren door niet na te denken hoe een bedrijf daadwerkelijk opereert. Aan de andere kant, stelt de front office vast dat de bestaande processen ontworpen zijn om potentiële gebreken in de bedrijfsvoering op te lossen maar dat de back-office hen niet volgt. Dezelfde heen-en-weer gelden voor databeheer programma's

Verschillen in Vrijheid: de Democratische Identiteit van de Publieke Ruimte
 
publieke ruimte nu
Publieke Ruimte is een actueel thema. Publieke ruimte is meer dan de verzameling van alle straten en pleinen, ook openbare gebouwen behoren ertoe. Zonder al te veel scrupules verkoopt de federale overheid gebouwen die in een democratische samenleving voor en van iedereen zijn - denk maar aan het ‘Vlinderpaleis’, het nieuwe gerechtshof in Antwerpen. Dat gebouw is niet meer openbaar in de strikte zin van het woord.

Dialectica: multiculturele dialoog in de Arenbergschouwburg


“Diversiteit binnenhalen is geen kortetermijnproject of een aparte case die je tijdig uitwerkt; het is een gegeven dat integraal en organisch wordt opgenomen en verwerkt in de gehele organisatie.” An Van. Dienderen[1]
 
***
De Arenbergschouwburg is een provinciaal cultureel centrum dat reeds sinds de jaren zestig een belangrijke rol speelt in het Vlaamse culturele landschap.

Knorretje kwam wat dichterbij, om te kijken, wat het was. Iejoor had drie stokken op de grond liggen, en keek er naar. Twee ervan raakten elkaar aan het ene eind, maar niet aan het andere, en de derde stok lag er dwars overheen. Knorretje dacht, dat het wel eens zoiets als een val zou kunnen zijn.
   « Oh Iejoor, » begon hij weer. « Ik wou juist  - »
   « Is dat de kleine Knor, » zei Iejoor, die naar de stokken bleef kijken.
   « Ja Iejoor, en ik  - »
   « Weet je wat dit is ? »
   « Nee, » zei Knorretje.
   « Een A »
   « O, » zei Knorretje.
   « Geen O ! – A ! »  zei Iejoor streng.

Ficties in de journalistiek. Mogelijkheden en beperkingen.
 
‘Journalistiek’ en ‘fictie’ lijken op het eerste gezicht twee onverzoenbare concepten. Afgaande op hun traditionele betekenis kunnen zij als elkaars tegenpolen fungeren. Terwijl journalistiek op de eerste plaats een ‘reële feitenweergave’ oproept, staat fictionaliteit bekend om een eigenschap die allerminst betrekking heeft op de realiteit. Integendeel, voor velen staat fictie synoniem voor ‘verbeelding’, ‘fantasie’, ‘verzinsel’.

Opstand tegen de redelijkheid
 
Mensen hebben het vaak over de ironie van het lot of verwijzen naar gebeurtenissen als “dat was puur toeval” of  “door een ongelofelijk toeval….”. Maar, weinigen vragen zich af of er wel zoiets bestaat als het zuivere toeval. De fundamentele vraag, of er wel degelijk objectieve parameters bestaan om contingentie te meten, is tot op heden onbeantwoord? Op het eerste zicht lijkt het dat het toeval nog steeds te veel onderschat wordt.

Talige diffusie de norm
 
Lily Nabholz-Haidegger vindt dat Franstaligen in Vlaanderen (meer) taalrechten verdienen. Daarin wordt ze geruggensteund door (een bepaalde interpretatie) van het Europese Verdrag ter Bescherming van Nationale Minderheden. Dergelijke uitingen zetten de fundamenten van ons staatsbestel op losse schroeven en zorgen voor behoorlijk wat communautaire agitatie.