Scriptiebank overzicht

 Een monumentaal verleden 11 November 1918 de oorlog is voorbij. Vier jaar lang heeft het Engelse leger Ieper succesvol verdedigd tegen de Duitsers. Meer dan 200.000 soldaten zijn er gestorven, van de stad zelf blijft geen steen overeind.  Moet dit gevierd worden? Of kan men enkel nog rouwen?  In de directe nasleep van WOI wisten de Britten het zelf niet goed en de Menenpoort in Ieper weerspiegelt dit.  Aan de buitenzijde is het Britse monument een triomfboog, binnenin is het een tombe. Meer dan 50.000 namen van Britse soldaten sieren de muren.

Preventie en aanpak van faalangstEen nieuw schooljaar staat is net gestart. Voor veel studenten brengt dit leuke herinneringen naar boven: nieuwe lessen, terug op kot, de eerste cantus, … Voor andere studenten staat  dit gelijk aan periodes met veel spanning en onzekerheid. Soms neemt dit zelfs de overhand.Faalangst is een onderschat probleem binnen het Vlaams onderwijssysteem.

 HET GEHEUGEN VAN GUATEMALAOf het verleden dat niet voorbij gaat In de Guatemalteekse hooglanden worden de herinneringen aan de genocide nu al een tiental jaar letterlijk bovengehaald. Forensisch antropologen voeren er opgravingen uit van clandestiene massagraven die tijdens de burgeroorlog (1960-1996) gevuld zijn geraakt met de stoffelijke resten van vele slachtoffers. De inheemse Rosalina L., die de burgeroorlog overleefde, neemt de botresten van haar vader opgerold in plastiek mee in haar rugzak: “Het doet pijn ze te dragen… Het is alsof ik de dood meedraag.

Hoe werken onze hersenen? Zullen we ze ooit volledig begrijpen? Zullen we verstaan hoe een gedachte tot stand komt, wat een herinnering is en hoe een waarneming tot een welbepaalde actie leidt? Om die vragen te beantwoorden hebben we niet genoeg aan de traditionele aanpak van de psychologie. We moeten begrijpen hoe het er aan toe gaat op het kleinste niveau in ons brein, hoe de individuele zenuwcellen met elkaar communiceren en netwerken vormen en hoe dit leidt tot acties, herinneringen en leerprocessen.

 De schaduw van een gewelddadig verledenNaast adembenemende Incaruïnes verbergt het Peruaanse Andesgebergte ook nog een minder glorieus en meer recent verleden. Amper drie decennia geleden, van 1980 tot 2000, werd Peru verscheurd door een wreed burgerconflict. De oorlog sloeg diepe wonden die het land nog steeds likt in een moeizaam verwerkingsproces. Historica Eva Willems ging op zoek naar deze historische wonden bij slachtoffers in Peru. RevolutieEen sprong in de tijd: Chuschi, Ayacucho (Peru), 17 mei 1980.

PIJNSTILLING EN KALMEERMIDDELEN BIJ KUNSTMATIG BEADEMDE PATIËNTEN OP EEN DIENST MEDISCHE INTENSIEVE ZORGEN Wie maakte het nog niet mee dat een dierbaar familielid op een medische intensieve zorgen opgenomen werd ? Eén van de meest prangende vragen die ons dan bezig houdt – buiten het genezen, beter worden van ons kind, ouder, broer, zus of echtgeno(o)t(e), is wel dat hij of zij niet zal ‘afzien’ en ‘lijden’.

De zoete pijn van een vergeten dichter: Joseph Brodsky als melancholicusGepest en verstoten, bespuwd, gekleineerd, mishandeld en weggestuurd. Dat was het droeve lot van Joseph Brodsky, de grootste dichter die Rusland sinds de Tweede Wereldoorlog heeft voortgebracht. Terwijl hij door het Soviet-regime werd vervolgd, werd hij in literaire kringen geroemd als de grootste levende dichter van Rusland, de meest welluidende, invloedrijke stem van de moderne Russische letteren.

Het Oudgrieks als hulpmiddel op een kritiek moment in de geschiedenis
 
Het Oudgrieks is een dode taal. Met haar laatste sprekers, in de zachte overgangen, wandelingen en groeiprocessen van hun taalgebruik, stierf ze een langzame dood. Nu nog echter leeft ze voort in de harten, herinneringen, en vooral in de hoofden van enkelingen.
Her eternal summer shall not fade, nor lose possession of that fair she owes.
 
Het Oudgrieks leefde ook in Martin Luther Kings hoofd.

Deelvertaling naar het Nederlands van Daniel Bielensteins Duitstalige roman Max und Isabelle
 
Afgaan op vooroordelen en daar je verdere leven van laten afhangen? Wat doen de meeste mensen – en wat doen Max en Isabelle?
 
Zo maar in het wilde weg beginnen te vertalen of eerst je brontekst analyseren en een vertaalstrategie voor ogen houden? Ik koos voor de tweede optie en probeerde daarnaast mijn vertaalprincipes niet te verwaarlozen.
 
Bij Max en Isabelle gaat het net andersom. Max is 31, een beroemde tv-presentator en net niet meer samen met Jana.

 
De ontwikkeling van het vrouwelijke hoofdpersonage in de fantasieverhalen De kleine Odessa, door Peter van Olmen, en Isa’s droom, door Marco Kunst.
 
Jeugdboeken zijn vaak een belangrijk onderdeel van de kindertijd en zijn iets waar veel goede herinneringen aan overgehouden worden. Uit een gevoel van nostalgie en een diepe belangstelling in literatuur heb ik mijn interesse voor jeugdliteratuur omgezet tot een grondige studie ervan. Een jeugdboek is vaak complexer dan men zou verwachten.

 Welke ouder is een goede schoolouder?
Is een moeder die het huiswerk links laat liggen eigenlijk nog wel een goede moeder? Mag een vader zijn tenen krullen als hem gevraagd wordt de klaslokalen te verven? En verdienen kinderen van ouders die een school kiezen omdat ze op weg naar het werk ligt, niet beter?
 
Ouders vinden het hun taak van thuis uit zoveel mogelijk het schoolleven van hun kind te ondersteunen. In die overtuiging worden ze gesterkt door andere ouders en de school. Ook op school zijn ze steeds vaker welkom.

 
De Bondt Bart
 
 
’t Was alsof de Hel al hare verdoemden over Baesrode had uitgebraakt!
Een halve eeuw dorpsleven en strijd: Baasrode 1870-1918.
 
Wie vandaag Baasrode bezoekt, voelt zich wat onwennig. De oever van het Scheldedorp ligt nog steeds bezaaid met de oude, vaak in ruïne staande industriecomplexen, als littekens uit een lang vervlogen verleden. De grote herenhuizen in de dorpskom liggen er verouderd en troosteloos bij. Baasrode lijkt de afgelopen decennia ten prooi gevallen aan een algemene verwaarlozing.

De acute opvang van hulpverleners na schokkende interventies
Elke Van de Sompel, 3e Bachelor in de Ziekenhuisverpleegkunde, Hogeschool Antwerpen.
Promotor: Dhr. Bosmans
Co – promotoren: Dhr. Peetermans, Mevr. Spinnoy
 
Inleiding:  Hulpverleners komen door hun beroep met veel stressoren in aanraking. Hun dagelijkse confrontatie met menselijk leed laat op termijn ongetwijfeld zijn sporen na. Met mijn thesis wil ik nagaan hoe Spoedverpleegkundigen, ambulanciers en verpleegkundigen op Intensieve Zorgen schokkende interventies ervaren.

“L’enfer, c’est les autres.” Dit beroemde citaat van Jean-Paul Sartre, doelde op het feit dat de aanwezigheid van andere mensen onvermijdelijk een inperking van de eigen vrijheid inhoudt. Toegegeven, bij deze uitspraak had hij waarschijnlijk niet echt overbevolkte toeristische trekpleisters in gedachte. Maar een bezoek aan de Brugse binnenstad op een zomerse namiddag is voldoende om te merken dat de toeristenmassa die de pleinen bevolkt en de trottoirs van de Steenstraat onbegaanbaar maakt, de romantiek al snel verloren kan doen gaan.
 
Roept dit voorbeeld bepaalde herinneringen op?

“Mijn baarmoeder is een woestijn”
 
Wereldwijd eindigt 22 procent van alle zwangerschappen in een abortus provocatus. In Oost Europa is dit zelfs 57 procent. Dat abortus een vrouw niet onberoerd laat, wordt steeds duidelijker. Veel vrouwen krijgen na hun abortus problemen met de verwerking van het verlies. De vruchtbare moederschoot lijkt voor hen soms zelfs een dor, droog en onvruchtbaar land, waar niets nieuws kan groeien.
 
Het was het onderwerp van de dag in het voorjaar van 1990: abortus, mag het wel of mag het niet?

Mijn scriptie is in eerste instantie een zoektocht naar een werkwijze: hoe wil en kan ik, als kunstenaar, iets meedelen aan de kijker?
Allereerst duid ik aan hoe ik de kijker wil aanspreken. Welke mogelijkheden heb ik als beeldend kunstenaar wanneer ik zonder woorden tot de toeschouwer wil doordringen? Niet dat ik geen woorden wil gebruiken, maar wat als de eigenlijke boodschap onzegbaar is? Wat we willen meedelen ligt steeds tussen het realistische en het imaginaire in. We vertrekken vanuit een realiteit, maar in het beeld dat we ons vormen sluipt steeds weer onze verbeelding binnen.

 
“Ik ben niet geïnteresseerd in het verleden. Ik ben geïnteresseerd in de toekomst,
want daar verwacht ik de rest van mijn leven te vertoeven.” - Charles Kettering
 
Toekomstverhalen over hulpverlening in sciencefictionfilms vormen een waardige ‘instrumental tool’. Huidige tendensen worden er haast karikaturaal in gerepresenteerd dankzij het stereotype ‘what if?’ template van het genre. Op die manier alarmeren ze ons en verhogen ze het bewustzijn omtrent actuele trends.

Past and passed in the present. Persistence of history in Westbank, a post-Apartheid township in South Africa.
 
Kaapstad 2010 – Zestien jaar geleden kon elke wereldburger de vrijlating en inauguratie van Nelson Mandela van dichtbij volgen. Na een periode van relatief stilzwijgen zijn ook nu alle cameraogen op Zuid-Afrika gericht. De komende maanden juni en juli is Kaapstad het Mekka voor duizenden voetbalfanaten.

DE FILOSOOF EN DE FANTASIE
De pen van Sarah Kofman
 
Een pen heeft een geschiedenis, alleen weet niemand welke. Op de werktafel van Sarah Kofman lag een pen die klungelig met plakband was gerepareerd, zo’n vulpen die niet meer wordt gemaakt en die je met inkt moest vullen. Ze lag voor haar en dwong haar te schrijven, te schrijven. Het was de pen van haar vader, een herinnering, een spoor. Het was persoonlijk.

Artikel: Jaak Vermeiren – Vlaamse Scriptieprijs 2005
 
Copingstijlen, Depressieve Klachten en Somatische Klachten bij opgenomen Depressieve Patiënten
 
De relatie tussen depressieve klachten en somatische klachten is door veel onderzoek en literatuur aangetoond. Bij zowel depressieve als somatische klachten spelen coping en cognitieve processen een belangrijke rol. Het is echter onduidelijk op welke manier coping en cognitieve processen invloed uitoefenen op depressieve en somatische klachten.

Architectuur = Literatuur
Mogelijkheden en verhalen
Christophe van Gerrewey
Architectuur lijkt, onder meer in de Vlaamse culturele wereld, steeds belangrijker te worden. De aandacht die eraan gegeven wordt in dagbladen, weekendbijlagen, magazines en televisieprogramma’s wordt steeds groter. Iedereen kan stilaan meepraten over de bezigheid, en de aanwezigheid, die zich architectuur laat noemen.

Het idee om een onderzoek te doen naar de beleving van de weg van en naar school, ontstond vanuit mijn persoonlijke interesse voor schemerzones, de stukjes Niemandsland tussen 2 werelden in. Werelden waarin de grenzen vaak veel duidelijker zijn, de regels veel uitgesprokener aanwezig zijn. Eén van deze schemerzones is het traject tussen thuis en school.

Retourticket naar Belgisch – Congo
 

Jef Hermans
 
De laatste jaren is het item alsmaar belangrijker geworden. Wekelijks komt het in het nieuws: Congo, onze vroegere kolonie. De verhoogde interesse vloeit niet alleen voort uit de aanhoudende problemen. Ook de aanstaande feestelijkheden hebben hier een invloed op. In 2008 herdenken we dat Kongo – Vrijstaat 100 jaar geleden aan België werd gehecht. In 2010 wordt dan weer de 50 - jarige onafhankelijkheid van onze vroegere kolonie gevierd. Om deze redenen ontstaat er stilaan een intensere literatuur.

Staat altruïsme ooit los van egoïsme?
 
De centrale vraag die ik wil onderzoeken, is of altruïsme ooit losstaat van egoïsme. Altruïsme en egoïsme zijn termen die voornamelijk begrepen worden in het kader van motivaties, intenties en doelstellingen. Wat leidt ons in de keuzes die we maken en die uiteindelijk ons gedrag bepalen? Hoe komt het dat we doen wat we doen? Uitgaande van een materialistisch standpunt – met een amorele kosmos – moeten we op zoek gaan naar de manier waarop wij mensen zelf waarden creëren en onderscheiden.

Kristof Vrancken                            Heusden-Zolder, 10 oktober 2004
4e meesterschap fotografie
KHLIM, Media and Design Academy
 
Ooh wreede mensch laat de wreede mensch rust.
 
Deze scriptie handelt over dwazen, en koningen. Over monsters en ‘t zieleheil. Het tast de velden af van het niets, en ‘t strompelt eenzaam rond in ‘t niemandsland, waar ‘t met zijn hoofd tegen de berk slaat en kikkers ziet. Noch realiteit, noch fictie maar immer drijvend als een los geslagen treurwilg.

Waarom moest Tsjechoslowakije splitsen?
 
Tsjechië en Slowakije zijn op 1 mei hand in hand de Europese Unie binnengestapt. Nochtans vonden beide landen het eind 1992 nodig om elkaar na maandenlange onderhandelingen de rug toe te keren. De splitsing was volgens de meeste Tsjechoslowaken absoluut niet noodzakelijk, maar toch besliste een kleine politieke elite dat beide landen vanaf 1 januari 1993 elk hun eigen koers zouden varen. Ruim een decennium later zijn vele vragen nog steeds niet opgelost.

Terugkeer van één miljoen vluchtelingen naar Bosnië-Herzegovina: voorbeeld van wederopbouw of van gebrek aan internationaal engagement?
 
Tien jaar geleden werden we vanuit ex-Joegoslavië overspoeld door beelden van ellenlange vluchtelingenstromen. Sarajevo, de multiculturele hoofdstad van Bosnië, was een vernielde stad, en ook dat werd bijna dagelijks getoond door tv-zenders over de hele wereld. Toen lieten die beelden nog een sterke indruk na. Tien jaar later blijft daar nog maar weinig van over. Wat rest zijn slechts vage herinneringen aan een voorbije oorlog.

Gegevens
 
De Jong van den Brand Esther
Warande 7
9620 Zottegem
Tel: 0474 789 551
Email: Essyd11@yahoo.com
 
 
Theory of Mind bij mensapen
 
In de westerse cultuur lijkt de mens een dubbele houding aan te nemen als het de (ethische) verantwoordelijkheid ten aanzien van dieren betreft. Huisdieren hebben duidelijk een andere status dan ‘consumptie’-dieren en de voorkeur voor de ene diersoort boven de andere lijkt zelden goed overwogen. Waarom bijvoorbeeld wel een hond naast ons bed maar een varken op ons bord?