Onthaalouders in crisis: het einde van een lange traditie of het begin van een nieuw verhaal?Eén van de oudste beroepen in de geschiedenis, de onthaalouder, is met uitsterven bedreigd. Anno 2015 lijken ze wel de Assepoesters van de kinderopvang: onthaalouders hebben een gebrekkig statuut, en kampen met een hoge werkdruk. De duurzaamheid van het beroep is quasi onbestaand en de uitval is groot.  Ook het nieuwe decreet kinderopvang van baby’s en peuters in Vlaanderen, lijkt deze teneur niet te kunnen keren. Wie wil vandaag nog onder zulke omstandigheden werken?

“De student gaat aan de slag met een nieuw communicatiemiddel, maar beseft ook dat een korte periode niet voldoende is om structurele veranderingen aan te brengen binnen een team” (H. Bleyenbergh, 21 juni 2015).De maatschappelijk werker als regisseur is een vernieuwende en praktijkgerichte bachelorproef. Dit werk heeft tot doel om de disciplines sociaal werk en management met elkaar te verbinden. Het lijkt alsof beiden een totaal verschillend referentiekader hebben, maar toch is er een gemeenschappelijk raakvlak: bij beiden draait het om mensen ontwikkelen.

In het kader van mijn opleiding sociaal-cultureel werk liep ik twee maal stage bij de organisatie Netwerk Bewust Verbruiken. Een organisatie die duurzame consumptie bevordert. Dit doet men aan de hand van verschillende projecten en vormingen die zich focussen op twee themas, nl. consuminderen (delen, ruilen, repareren…) en consumanderen (fair trade, lokaal, biologische,…). Daarnaast vormen ze een netwerkfunctie voor verschillende consumenten- milieu en ontwikkelingsorganisaties. Zowel lidorganisaties, de collega’s als ikzelf ondervonden dat NBV voornamelijk de blanke middenklasse bereikt.

Het Red Light District: door de ogen van een sociaal werker“Hallo, ik ben Anna en ik ben afkomstig van Hongarije. Ik was 19 toen ik via een kennis een job in de horeca aangeboden kreeg in België. Aangezien er in Hongarije veel armoede is en ik voor mijn zieke moeder en mijn kind moest kunnen zorgen nam ik de job aan. Eenmaal aangekomen in België bleek niets van het beloofde waar. Ik werd als prostituee tewerkgesteld in het schipperskwartier, het Red Light District van Antwerpen.

Hiv en Disclosure: welke rol vervult de hulpverlener?“Dat is een thema dat heel fel leeft en waar veel mensen vragen rond hebben (…) En veel staat of valt eigenlijk met disclosure. Dat komt altijd wel ergens terug: naar werkgever, naar partner, … . Dus ik hoop daar nog veel in te kunnen leren.” – Respondent 9Omdat het aantal nieuwe hiv-diagnoses aanhoudt en mensen met de ziekte steeds langer leven, worden meer en meer seropositieven geconfronteerd met de moeilijke beslissing hun hiv-status al dan niet bekend te maken aan hun omgeving.

To be deaf or to be Deaf, that’s the questionDoof zijn is bij de meeste mensen gekend als het medisch fenomeen waarbij iemand niet kan horen. Over doof zijn bestaan echter verschillende visies. Waar de ene persoon dit ziet als een handicap, ziet de ander dit juist als een grote rijkdom en een eigen cultuur. Grosso modo kan men drie visies onderscheiden.De eerste visie is de doofheidsvisie. Bij deze medische visie is doof zijn een handicap en tracht men deze handicap weg te werken. De sociale visie is de tweede beschreven visie.

Een van de eerste methodes/begrippen die ik heb geleerd op school tijdens mijn opleiding tot maatschappelijk assistent is empowerment. Een mooi streven en prachtige methodiek om mensen te versterken en aan te spreken op eigen kracht. Echter naarmate de opleiding vorderde en er een einde in zicht kwam ben ik erg sceptisch geworden en gaan  twijfelen aan de mogelijkheid van het uitwerken van deze methodiek.Er is in deze tijden van crisis met zijn besparingen geen tijd meer om te luisteren naar wat mensen willen, in dialoog te gaan en mensen aan te spreken op hun eigen krachten.

Tegenwoordig wordt er hevig gedebatteerd onder politici en academici over de aanpak van criminaliteit, maar evengoed worden deze discussies gevoerd bij de bakker of de slager. Kortom, criminaliteit is een hot issue. Het draait allemaal om de vraag of we moeten straffen of socialiseren.

 
Zelfzorgvaardigheden komen niet uit de hemel gevallen!
 
Kunnen sociaal werkers bijdragen tot het bevorderen van zelfmanagement bij chronisch zieke kinderen en jongeren?
 
 
Zestig procent van alle zieken vandaag zijn chronisch zieken. De Wereld Gezondheidsorganisatie schat dat dit aandeel in 2020 zal oplopen tot 80%. Deze trend heeft niet enkel financiële gevolgen maar daagt ons ook uit om na te denken over de inhoud van het zorgbeleid. Een chronische aandoening is van lange duur en doorkruist alle levensdomeinen. De patiënt en zijn omgeving zijn de belangrijkste zorgdragers.