Scriptiebank overzicht

Genderongelijkheid in de sport is een probleem dat zich ook in de media manifesteert. Deze studie probeert dit fenomeen als een vicieuze cirkel voor te stellen en gaat daarom op zoek naar een antwoord op de vraag: Hoe staat de vertegenwoordiging van atleten op sociale media, vergelijkend op basis van gender, in relatie tot de attitudes van het publiek ten opzichte van deze atleten? Zowel de mediadekking, media representatie en de publieke attitudes van en tegenover atleten werden onderzocht via de Instagramaccounts van twee prominente Vlaamse mediabedrijven. Hierdoor konden patronen ontdekt worden die bewijs leveren voor de relatie tussen de portrettering van mannelijke en vrouwelijke atleten en de publieke attitudes ten opzichte van hen. Een inhoudsanalyse is uitgevoerd op zowel de berichten die geplaatst zijn rond belangrijke sportevenementen van 12 verschillende sporten, alsook op de publieke reacties op Instagram op deze berichten. De resultaten bevestigen dat vrouwelijke atleten ook op Instagram ondervertegenwoordigd blijven in vergelijking met mannelijke atleten en dat sportgerelateerde genderstereotypen nog steeds aanwezig zijn in de actuele berichtgeving over sport. Wat betreft de publieke attitudes waren er enige tegenstrijdigheden te bemerken: hoewel het publiek gemiddeld een positievere houding had ten opzichte van vrouwelijke atleten, ontvingen zij tegelijk wel de meeste haatreacties. Bepaalde atleten of sporten konden meer betrokkenheid ontvangen vanwege de aard van hun berichtgeving, wat aantoont dat er een relatie is tussen mediarepresentatie en publieke attitudes. Een opvallende bevinding is dat het publiek ook kritiek uitte op het aanbod van de zender, omdat het programma naar hun mening niet voldoende gevarieerd was. Vervolgonderzoek zou zich kunnen richten op hoe de houding van het publiek ten opzichte van atleten kan veranderen na verloop van tijd, door het zien van sociale media posts. Daarnaast zou het interessant zijn om een experiment uit te voeren om een causaal verband tussen beide variabelen aan te tonen.

In een wereld waar seks zo goed als vanzelfsprekend is, wordt aseksualiteit snel over het hoofd gezien. Toch gaat het om 1% van de bevolking, volgens Brits onderzoek (2004). In de 20 minuten durende documentaire ‘Ik ben aseksueel’ delen Rienske (21), Matthias (30), Michel (39) en Hugo (54) hun ervaringen met daten, seks, masturberen, orgasmes, schaamte en het taboe dat gepaard gaat met hun aseksualiteit.

In oktober 2017 ging #MeTo viraal na het opkomen van
beschuldigingen van ongewenst seksueel gedrag tegen
verschillende bekende personen in de entertainmentsector. Dit online feministisch protest vond zijn weg tot in Vlaanderen met de rechtszaak tegen de bekende tv-maker Bart De Pauw als voortrekker. Aan de hand van een kritische discoursanalyse komt in deze scriptie aan bod hoe de Vlaamse media seksueel ongewenst gedrag in deze rechtszaak representeerden. Er wordt gekeken hoe de kranten Het Laatste Nieuws De Standaard de #MeToo-zaak rond Bart De Pauw weergeven. Uit dit onderzoek blijkt dat de Vlaamse nieuwsmedia vast zit tussen het representeren van seksueel ongewenst gedrag als ernstig, problematisch enerzijds en als triviaal, normaal anderzijds. Zo dienen de Vlaamse media zowel als obstakel en als rugsteun voor de #MeToo-beweging.

Deze masterproef onderzocht de representatie van vluchtelingen in twee ethnische gemeenschapsradioprogramma's voor en door vluchtelingen. Daaruit blijkt dat ethnische gemeenschapsradio een menselijk, gelaagd beeld van vluchtelingen probeert te schetsen, wat samenhangt met het feit dat vluchtelingen zelf deelnemen aan die radioshows.

In dit exploratief onderzoek bestuderen we de morele en emotionele reacties van Vlamingen met een Marokkaanse migratieachtergrond op gemediatiseerd lijden. Een korte literatuurstudie naar het onderzoeksveld van mediated distant suffering, een etnisch-divers publiek en het concept 'proper distance' leidt de masterproef in. Wat volgt, is een analyse van 5 focusgroepen die onthult hoe de etnisch-culturele achtergrond van de respondenten een belangrijke rol speelt in het ontstaan en de motivatie van hun reacties.

Een framingonderzoek naar de mediaberichtgeving over Youth for Climate in vier Vlaamse kranten. Meer specifiek, werden 121 artikelen verschenen tussen 1 januari en 31 maart 2019 in De Morgen, De Standaard, Het Laatste Nieuws en Het Nieuwsblad geanalyseerd. Het onderzoek resulteerde in zes mediaframes van de jonge demonstranten.

Het centrale vraagstuk van deze thesis heeft betrekking op de stereotype representatie van liefde en de ideale partner in datingshows, en meer specifiek in Vlaamse datingshows. De focus ligt hierbij op het sprookjesnarratief dat in het format gehanteerd wordt en zo bijdraagt tot een geïdealiseerde representatie van romantiek in de populaire cultuur. Dergelijke narratief promoot een patriarchale vorm van liefde, waarbij genderstereotypen en heteronormativiteit aan de hand van sprookjeselementen extra in de verf worden gezet. Om dit soort 'Disneyficatie' bij Vlaamse datingshows na te gaan, bestudeerden we via sequentie-, kwalitatieve inhouds- en narratieve analyse zes Vlaamse datingshows. Hierbij bevonden we dat genderstereotypen en heteronormativiteit over het hele format aanwezig waren, al dan niet met hun conventionele invulling. Naast de eerder traditionele datingshows, was er namelijk ook een recente trend weg van dit sprookjesthema, met een focus op sociale wetenschap en het alledaagse als narratief.

Deze scriptie behandelt de rol van media en mediaberichtgevingen in het integratieproces van vluchtelingen. Vanuit het standpunt van de doelgroep wordt er achterhaald hoe vluchtelingen de rol van media en mediaberichtgevingen ervaren. Stemt het standpunt van de doelgroep overeen met bestaande onderzoeksbevindingen en in welke mate kunnen vluchtelingen zelf toewerken naar een meer genuanceerde beeldvorming.

Aan de hand van kwalitatieve diepte-interviews met vijftien Vlaamse transgender personen wordt onderzocht in welke mate de media worden gezien als accurate informatie- en representatiebron voor transgenders.

 Dit onderzoek stelt volgende probleemstelling centraal: ‘Wat zijn de effecten van het spelen van ‘Call of Duty’ games op Vlaamse jongeren tussen 14 en 18 jaar en hoe denken de ouders van deze jongeren over deze effecten?’. Daarnaast werd nagegaan hoe de ideeën van de ouders over gamen worden beïnvloed door de representatie van geweld en games in de media. Deze studie wil vorige onderzoeken naar de effecten van games, en hun al dan niet gewelddadige karakter, op jongeren aanvullen.