Scriptiebank overzicht

Behandeling van kinderen met een aangeboren gelaatsafwijking in Uganda“Het kind is vervloekt! Heksen en kwade geesten hebben de baby zo gemaakt! Het is een straf van de voorouders!” Zo denken vele inwoners uit Oost-Afrika over kinderen die geboren worden met schisis, een ‘hazenlip’ in de volksmond. Personen met schisis hebben een gespleten lip en/of een gespleten verhemelte. De spleet in de bovenlip, links, rechts of aan beide kanten, verloopt verticaal, al dan niet in combinatie met een opening ter hoogte van de tandenboog en het verhemelte.


Op weg naar een betere toekomst.An wout pou yon lavni miyò.Het belang van gezinshulp in een minder ontwikkeld land: HaïtiIn een groot deel van de wereld wordt het gezinsleven vooral bedreigd door ongelijkheden in de economische wereldorde. Die ongelijkheden vormen een oorzaak van milieuvervuiling, politieke instabiliteit, oorlog, armoede, allemaal ongunstige omstandigheden waaronder veel gezinnen in ontwikkelingslanden vandaag de dag te lijden hebben. Sinds 1996 ben ik voorzitter van de vzw FINADO.

Hoe kan een lokale investering in toegankelijkheid een investering zijn in de toekomst?Dat het aantal mensen met een beperking in de komende jaren, mede als gevolg van de vergrijzing van bevolking en de vooruitgang van de wetenschap, zal wel niemand verbazen. Neem daarnaast noch een persoon met een gebroken been  die het moeilijk heeft om het openbaar vervoer te gebruiken of een leverancier met een zware last moet doos per doos binnenbrengen omdat zijn wagentje de vijf treden naar de ingang niet kan nemen dan komt men tot een zeer grote groep van mensen die met een ‘toegankelijkheidsprobleem’

Knelpunten in de curatieve oncologische thuisverplegingInleidingUit ervaring weten we dat een oncologische patiënt niet altijd over een verpleegkundige in de thuissituatie beschikt. In sommige situaties zou het zinvol zijn om beroep te kunnen doen op een verpleegkundige van de thuiszorg. Op de afdeling horen we vaak van patiënten dat ze thuis niet weten wat ze moeten doen in bepaalde situaties (bv.:ontstekingen van de mond, misselijkheid,…).

HIV: to tell or not to tellHiv leeft grotendeels verborgen in onze maatschappij, een ziekte waar een taboe op rust en waar we vaak niet al te veel over weten. Het baanbrekende één-programma hiv+ tracht hier verandering in te brengen. Een frequent aangehaald thema is disclosure, of anders gezegd de onthulling van de hiv status aan anderen. Disclosure is een moeilijke stap die wordt beïnvloed door verschillende psychologische en sociale factoren. Psychosociaal wetenschappelijk onderzoek over hiv is van cruciaal belang.

 Het hoogste recht is dikwijls het grootste onrecht. Het slachtoffer in de strafrechtspleging en slachtofferonthaal Oudenaarde: voorkomen van secundaire victimiseringEr is veel leed in de wereld en elke dag gebeuren er verschrikkelijke dingen: een verkeersongeval, een zelfmoord, een gewapende overval, een verkrachting, een steekpartij en noem maar op. We horen er elke dag over in de media, van kennissen, vrienden of familie. Slachtoffer worden van een traumatische gebeurtenis gebeurt heel plots. De wereld van het slachtoffer kan helemaal in elkaar storten.

Equicoaching is een vorm van ervaringsgericht leren met behulp van oefeningen naast het paard en vraagstelling. Het is een manier om mensen te begeleiden naar gedragsverandering.Equicoaching stelt vast dat men binnen de hulpverlening vaak botst op enkele moeilijkheden zoals de kern van de hulpvraag niet kunnen achterhalen, een weerstand opmerken wanneer de cliënt over zichzelf moet praten, een sterke focus op het probleem, op het negatieve en op het verleden. Als oplossing hiervoor past Equicoaching een innoverende en efficiënte methodiek toe.

Betekenisgeving als medicijnWanneer we ziek worden, gaan we naar de dokter.  We krijgen een diagnose en een pilletje voorgeschreven.  Meestal voelen we ons dan beter.  Maar wat als dat niet zo is, of erger nog, de dokter vindt niets?  Dan hebben we stress, en ook daar zijn pilletjes voor.  Een pilletje graag, dokter.Een gangbare denkwijze in onze Westerse cultuur is het dualisme.

Annick Kesteleyn
 
euthanasie in de psychiatrie
De ondraaglijke pijn van het zijn
 
Volgens cijfers van de Federale Commissie Euthanasie heeft amper 1% van het totaal aantal uitgevoerde en geregistreerde euthanasieaanvragen in België betrekking op patiënten met een psychiatrische aandoening. Toch staat in de Belgische euthanasiewet expliciet vermeld dat euthanasie ook mag worden toegepast bij patiënten met een ‘ondraaglijk psychisch lijden’. Ook psychiatrische patiënten, die in veel gevallen psychisch lijden, komen dus in aanmerking voor euthanasie.

 
Het uitgangspunt van deze mastersriptie vormt The Homeless World Cup, een jaarlijks straatvoetbaltornooi voor (ex-)daklozen en (ex)druggebruikers uit de hele wereld. Dit initiatief heeft als doel om deze uiterst kwetsbare doelgroep te stimuleren om hun leven (terug) in handen te nemen. Volgens de initiatiefnemende organisatie zou 73% van de deelnemers hierin daadwerkelijk slagen (HWC, 2009). De onderzoeksrapporten waarop dit percentage is gebaseerd geven echter geen bijkomende informatie over de gebruikte onderzoeksmethodologie en -analyse.

 
Saved by the bell? Of toch niet…
 
De 15 jarige Bart volgt moderne talen – sport. Wanneer de leerkracht een vraag stelt weet hij het antwoord. Tijdens de pauze speelt hij basket met zijn vrienden en na school gaat hij naar huis op zijn nieuwe fiets. Moeder en zus zijn net koekjes aan het bakken. Wanneer vader rond 18u ook thuis is gaat het gezin aan tafel. Na het eten huiswerk en daarna een spannende film.
Herken je dit of juist niet? Voor vele jongeren zoals Youri is dit slechts een droombeeld. Niet alleen stapelen de problemen zich thuis op, maar ook op school en daarbuiten.

 
Kwaliteit in dienstverlening: meten is zweten. Er is een toenemende aandacht voor de kwaliteit van dienstverlening in publieke diensten. De beleidsmatige invulling ervan lijkt vooral geïnspireerd door New Public Management. Elementen van kwaliteit zijn dan: efficiëntie, effectiviteit, en zuinigheid. En die kwaliteit moet gemeten worden. De uit de bedrijfswereld geadopteerde meetmethoden vertonen binnen de sociale sector diverse tekortkomingen.

 
Rusthuis of rust-thuis?
 
‘Kiezen is verliezen’, luidt het gezegde. Dagelijks komen mensen voor ontelbaar veel keuzes te staan, zowel in banale dingen als in belangrijke levenskwesties. De titel van dit artikel haalt een voor veel ouderen onvermijdelijk dilemma aan: ‘Verkies ik in de eigen omgeving verzorgd te worden of kies ik voor een opname in een rusthuis?’
 
Het hierboven beschreven dilemma is een hot item, waar gezien de vergrijzing een toenemend aantal senioren mee in aanraking zullen komen.

 
Communicatie en arbeidstevredenheid
Een kwantitatieve analyse van de rusthuizen regio Antwerpen Noord
 
                                                                                                                      door Daisy VANOPPEN
 
Communiceren, we doen het al ons hele leven. Toch kan er tijdens dit proces heel wat mis lopen. Misverstanden in de communicatie kunnen ontstaan in ons dagelijks leven, op de werkplek. Koeleman (2003) geeft aan dat een slechte interne communicatie oorzaak is van onvrede bij heel wat werknemers.

Voor vele mensen zal de link tussen de opvang van nabestaanden en de politie niet onmiddellijk duidelijk zijn. Als je aan mensen vraagt welke associaties het woord politie bij hen oproept, krijg je vaak antwoorden in de trend van : ‘de politie regelt het verkeer’, ‘de politie lost misdaden op’, ‘de politie geeft boetes’, … Slechts een beperkt aantal mensen is er zich echter van bewust dat één van de taken van de politie ook het opvangen van nabestaanden is.

 
Van lotgenoten onder gelijken, naar kennismaking met vreemden
 
In bijna elk wetenschappelijk armoedeonderzoek vind je het terug: mensen in armoede hebben niet alleen erg weinig contacten, ze blijven daarenboven ook grotendeels beperkt tot die met hun lotgenoten. Mensen in armoede komen met andere woorden zelden in contact met mensen die niet in armoede leven, en als dat dan wel al eens voorvalt, voelen ze zich heel vaak door hen bekeken en beschimpt…
 
“… je krijgt dikwijls een stempel van die mensen.

 
Kinderen en jongeren hebben recht om zich zo goed mogelijk te ontplooien. Samen met hun ouders, of andere opvoedingsverantwoordelijken, leggen ze een hele weg af vooraleer ze volwassen zijn.
 
De meeste jongeren slagen er in, vroeg of laat, zelfstandig door het leven te gaan.

De acute opvang van hulpverleners na schokkende interventies
Elke Van de Sompel, 3e Bachelor in de Ziekenhuisverpleegkunde, Hogeschool Antwerpen.
Promotor: Dhr. Bosmans
Co – promotoren: Dhr. Peetermans, Mevr. Spinnoy
 
Inleiding:  Hulpverleners komen door hun beroep met veel stressoren in aanraking. Hun dagelijkse confrontatie met menselijk leed laat op termijn ongetwijfeld zijn sporen na. Met mijn thesis wil ik nagaan hoe Spoedverpleegkundigen, ambulanciers en verpleegkundigen op Intensieve Zorgen schokkende interventies ervaren.

 
Loert het cybermonster om de hoek of lopen we te hard van stapel? Door de toenemende negatieve aandacht in de media maken ouders zich al dan niet terecht zorgen over de mogelijke gevaren die met de nieuwe media, zoals internet, gepaard gaan. Één van die gevaren, met name cyberpesten, vormt het onderwerp van de scriptie ‘Het world wide web als schoolplein: een exploratieve studie naar cyberpesten bij jongeren in het secundair onderwijs in de Brugse regio.’
 
Het is een feit: tieners en de nieuwe media vormen tegenwoordig een onafscheidelijk duo.

 
Zelfzorgvaardigheden komen niet uit de hemel gevallen!
 
Kunnen sociaal werkers bijdragen tot het bevorderen van zelfmanagement bij chronisch zieke kinderen en jongeren?
 
 
Zestig procent van alle zieken vandaag zijn chronisch zieken. De Wereld Gezondheidsorganisatie schat dat dit aandeel in 2020 zal oplopen tot 80%. Deze trend heeft niet enkel financiële gevolgen maar daagt ons ook uit om na te denken over de inhoud van het zorgbeleid. Een chronische aandoening is van lange duur en doorkruist alle levensdomeinen. De patiënt en zijn omgeving zijn de belangrijkste zorgdragers.

Wat vinden kinderen uit kansarme gezinnen van gezinsondersteunende pleegzorg?



Gezinsondersteunende pleegzorg (GOP) werd vroeger private gezinsplaatsing genoemd. Het is een vorm van pleegzorg die het mogelijk maakt dat kinderen voor korte tijd in een ander gezin kunnen worden opgevangen wanneer de situatie thuis uit de hand dreigt te lopen. Kenmerkend is dat dit alleen gebeurt als de ouders hiermee instemmen. Zoals de naam al doet vermoeden, is het de bedoeling om gezinnen te ondersteunen in hun draagkracht.

Meer aandacht nodig voor kinderen uit gezinnen met partnergeweld

Bij partnergeweld gaat de meeste aandacht naar vrouwen. In tegenstelling tot wat de meeste ouders denken, zijn kinderen vaak wél getuige van het geweld tussen de ouders. Kinderen zijn stille en verborgen slachtoffers van partnergeweld waaraan tot recent weinig aandacht werd besteed. Nochtans kunnen deze kinderen gevolgen ondervinden op hun emotionele, psychische en fysische ontwikkeling.

Arbeidszorg;  de structurele begeleiding
 
Arbeid is in onze Westerse samenleving meer dan essentieel. Je identiteit wordt voor een groot stuk bepaald door wat je doet. Wie niets doet, wordt vaak bekeken als niets. Werkloosheid heeft meerdere zware gevolgen op maatschappelijk niveau; marginalisering, individualisering, verlies aan koopkracht… Maar het grootste pijnpunt waar een kapitalistische maatschappij met een sterk onderbouwd sociaal zekerheidsstelsel mee te kampen krijgt, is zonder meer het structurele financieringsprobleem.

Een jeugdhuis is geen eiland. Het is dan ook niet ondenkbaar dat men er vroeg of laat met illegale middelen in aanraking komt. Daarom is het aan te raden dat jeugdhuizen vooraf gaan reflecteren hoe men zal omgaan met dergelijke problemen.
 
Een drugsbeleid kan hierbij een handig hulpmiddel zijn. Dergelijk beleid bevat een geheel van gezamenlijke opvattingen rond drugsgebruik in het jeugdhuis. Het is belangrijk voor de goede werking dat deze opvattingen door alle medewerkers van het jeugdhuis ondersteund worden.

Alleenstaande moeders de klok rond

‘Alleenstaande moeders de klok rond’ is de titel van het project dat ontstond en vorm kreeg op de stageplaats van een studente uit de Artevelde Hogeschool. Spil van dit project was de Dipmethode als participatieve methodiek en werkhypothese om een probleemanalyse te maken van de situatie van alleenstaande moeders in Gent en om concrete projecten voor te kunnen stellen.

Er zijn steeds meer eenoudergezinnen in ons land, de grote meerderheid daarvan zijn alleenstaande moeders.

Crisis bij de internationale hulpverleners?


In 2000 werd Mozambique geteisterd door hevige overstromingen. Ondanks de aangeboden hulp van 49 landen en 30 NGO’s kon men niet vermijden dat 699 mensen het leven lieten. Nader onderzoek toonde aan dat een gebrek aan ervaring, een ondermaats openbaar beleid en een recente reorganisatie van de overheid aan de basis lagen van het hoge dodental.
 
Rampen zoals deze in Mozambique zijn geen unicum en het lijkt aannemelijk dat de technologie erger heeft kunnen vermijden.

Vreemde tranen
 
Hoe kunnen we multicultureel samen leven? Altijd wel stof tot debat. Ik wil het daarentegen even hebben over hoe we samen kunnen sterven. Staat u er ooit wel eens bij stil dat we op een dag allemaal moeten sterven? Allemaal, zonder onderscheid in afkomst, religie, ras of geslacht? En dat er daarbij altijd mensen achter blijven die rouwen?
 
Hoe we afscheid nemen van onze doden en ons verdriet daarover een plaats geven, is zeer individueel, maar wordt tegelijk ook sterk cultureel bepaald.

Een waarschuwingslabel voor opvoedingsvragenlijsten?
 
 
Het opvoeden van kinderen staat tegenwoordig vaak in de belangstelling: er verschijnen heel wat boeken over en ook op televisie zijn er verschillende programma’s die hier aandacht aan besteden. Toch is niemand het eens over wat nu precies het opvoeden van kinderen inhoudt.
Om meer zicht te krijgen op wat ouders beleven en ervaren bij het opvoeden van hun kind, leggen hulpverleners vaak vragenlijsten voor aan ouders. Zo proberen hulpverleners enerzijds de (vaak problematische) thuissituatie beter in beeld te brengen.

Reeds enkele decennia bestaat het concept van zelfhulpgroepen, waarbij lotgenoten elkaar op regelmatige basis treffen om informatie en ervaringen uit te wisselen en elkaar te steunen vanuit de eigen ervaringsdeskundigheid. Het fenomeen ‘online zelfhulpgroepen’ is daarbinnen relatief recent. Bij deze zelfhulpgroepen verzamelen lotgenoten zich op het internet met betrekking tot een specifiek probleem, in een virtuele zelfhulpgroep. Via woorden op een scherm interageren leden om kennis uit te wisselen, over onderwerpen te discussiëren, vrienden te zoeken, elkaar tot steun te zijn, etc.

Het gebruik van actieve werkvormen en ICT.


Casestudie in de cursus eerstehulpverlening van Rode Kruis-Vlaanderen
 
Sedert een tweetal jaren stimuleert de dienst Opleidingen van Rode Kruis-Vlaanderen haar lesgevers eerstehulpverlening om de inhoud van de cursus Helper door middel van actieve werkvormen over te brengen. Lesgevers krijgen heel wat impulsen om meer, zelfs vernieuwende en creatieve, actieve werkvormen te ontwikkelen en/of toe te passen.