Scriptiebank overzicht

Deze masterproef toont aan dat het concept van “(cultureel) extractivisme” relevant is voor een dekoloniale analyse van het Vlaamse danslandschap. Het draagt bij tot het begrijpen van niet alleen de koloniale oorsprong van de materiële rijkdommen die fundamenteel waren voor het ontstaan van deze culturele scène, maar ook de hedendaagse dynamieken met betrekking tot: culturele toe-eigening en exotisering op het vlak van dans; overbrenging van mensen van het Globale Zuiden naar Vlaanderen (vooral naar de hoofdstad Brussel); en overbrenging van ideeën van het Globale Noorden naar het Globale Zuiden. Deze studie stelt dat het Vlaamse danslandschap, een dansscène gebaseerd op individualiteit waarin de overgrote meerderheid van de dansende individuen niet oorspronkelijk uit Vlaanderen komt, opereert aan de hand van een culturele extractivistische logica van fetisjisering. Het onthult ook dat deze dynamiek en logica niet gekend zijn binnen de Vlaamse context, omdat het officiële discours eromheen voornamelijk geproduceerd wordt door tribaal bevooroordeelde Vlaamse auteurs: de meeste bronnen beschrijven de internationaliteit en culturele diversiteit van de Vlaamse dansscène als haar bepalende kenmerken, maar lauweren dit feit zonder de ongelijkheden die het impliceert onder ogen te zien. Aan de basis van die ongelijkheden ligt de cultuur van witte suprematie die geregeld opduikt in Westerse organisaties. Dit onderzoek suggereert dat echte institutionele dekolonisatie echte interculturaliteit vereist, in plaats van performatieve gebaren, exotisering en tokenisme. Het vereist dat de machtsonevenwichten in besluitvormingsprocessen worden aangepakt en dat de internationaliteit het institutionele personeel bereikt.

Daders van aanslagen proberen begrijpen los van ideologie en religie. In plaats daarvan wordt gekozen voor een perspectief dat hen ziet als verliezers van de samenleving. Er wordt ingegaan op zowel een theoretisch kader als op concrete gevallen om te bepalen hoe 'verliezers' radicaliseren.

Kwalitatief onderzoek dat beoogt een eerste overzicht te geven van de gebruikte strategieën in de lagere school om de prestatiekloof tussen kinderen uit een hoge sociaal economische situatie en kinderen uit een lage sociaal economische situatie te verkleinen.

Elke dag feest dankzij de vele verschillende culturen in ons huidig onderwijs!Stel je voor… Je wandelt op paaszondag door te winkelstraten en wordt aangesproken door een islamitische vrouw die je een ‘vrolijk Pasen’ wenst. Jij, op jouw beurt, geeft je buurman ieder jaar opnieuw een wenskaart met daarop ‘fijn offerfeest’. Een joodse jongen uit het vijfde leerjaar, mag van zijn juf een echt joods Loofhuttenfeest organiseren in de klas. Plots wordt het citaat van Dhr.

Multiculturele samenleving leidde tot gemengde namen “Verschillende culturen samen in één land, kan dat wel werken?” “Ze zullen zich nooit aanpassen, ze willen hun cultuur aan ons opdringen.” Uitspraken zoals deze zijn vandaag alomtegenwoordig. Door de huidige vluchtelingenproblematiek treedt het debat over de multiculturele samenleving opnieuw volop op de voorgrond. Onze situatie is echter niet zo uniek als het gros van de berichtgeving suggereert. In het verleden blijkt het samen voorkomen van verschillende tradities geen uitzondering geweest te zijn.

 De taalkeuze van de NMBS-loketbedienden in VlaanderenZondagavond, u vertrekt weer naar huis na een weekendje Brugge. U wacht aan het loket van het treinstation en wilt twee tickets bestellen naar Luik. Klein probleem: u spreekt geen Nederlands, maar wel Frans en Engels. Zal de loketbediende u in uw taal bedienen of niet?                                 Elk van ons heeft het al eens meegemaakt: u vraagt informatie aan een loket, maar de bediende begrijpt u niet, omdat u de plaatselijke taal niet (voldoende) beheerst. Hoe gaat de bediende hiermee om?

Feminisme en multiculturalisme: een 21ste eeuw vol uitdagingenSluiten feminisme en multiculturalisme elkaar uit of is er plaats voor feminisme binnen elke cultuur en religie? Dat was de vraag die ik in mijn masterproef heb willen beantwoorden. Via een ‘anti-essentialistische’ kijk op vrouwen, feminisme, cultuur en religie heb ik proberen te bewijzen dat feminisme en multiculturalisme niet onverenigbaar zijn. In tegenstelling tot wat sommigen beweren, is het niet nodig dat de hele wereld een Westers voorbeeld volgt wat vrouwenemancipatie betreft.

De kip en de zebra: zoek het verschilDe Belgische hedendaagse geëngageerde kunstenaar Koen Vanmechelen omschrijft zijn Cosmopolitan Chicken Project als een metafoor voor onze samenleving. Het kruisen van nationale raskippen tot een kosmopolitische kip zou iets over onze maatschappij vertellen. In artikels verbindt men zijn werk telkens met zwaar beladen maatschappelijke onderwerpen, zoals de multiculturele samenleving, zonder dit echter grondig uit te diepen. Nieuwsgierigheid was dan ook de start van mijn onderzoek. Interviews met Vanmechelen vormde mijn vertrekpunt.

 
De multiculturele samenleving en/in het Vlaamse en Québecse onderwijs
 
We leven in een diverse samenleving.[1] Een nieuwsgierige en open instelling is in een dergelijke omgeving erg belangrijk. De school is de perfecte plaats waarbinnen de ontwikkeling van soortgelijke houdingen van start kan gaan. We doen er algemene kennis op, ontwikkelen er sociale vaardigheden, worden voorbereid op een baan, … Maar leren we onszelf ook inwerken in de multiculturele samenleving?
"Zich inwerken in de multiculturele samenleving" betekent twee zaken.

De invloed van multiculturalisme op misdaadcijfers
 
Dit artikel handelt over de invloed van multiculturalisme – zoals het aangenomen is in het officieel beleid van Canada – op de cijfers van misdaden begaan door leden van etnische en culturele minderheden. Deze vorm van criminaliteit is op veel plaatsen min of meer taboe vanwege de gevoeligheid in de hedendaagse maatschappij voor racisme en eigenlijk bijna alle onderwerpen die te maken hebben met vreemdelingen. Toch is het een belangrijk aspect om onze huidige maatschappij te begrijpen. Hoe gaan we om met het anderszijn van anderen?

Talige diffusie de norm
 
Lily Nabholz-Haidegger vindt dat Franstaligen in Vlaanderen (meer) taalrechten verdienen. Daarin wordt ze geruggensteund door (een bepaalde interpretatie) van het Europese Verdrag ter Bescherming van Nationale Minderheden. Dergelijke uitingen zetten de fundamenten van ons staatsbestel op losse schroeven en zorgen voor behoorlijk wat communautaire agitatie.