Scriptiebank overzicht

Acteur (m/v) met talent                                
Lien Van Steendam
 
Werk, en de vreugde komt vanzelf. Boerenwijsheid, maar dan uit de mond van Goethe, het kunstenaarsideaal zelve. Of hoe werk een basisbehoefte is. Een job waarmee we ‘onze boterham verdienen’ en waarin we ons ei kwijt kunnen. Omdat we ons zonder wat minder mens voelen. Jammer van die economische wetten en andere bezwaren die arbeid liefst in geld uitdrukken en de ene job daarbij al wat meer waarderen dan de andere. Of: hoe die basisbehoefte niet bij iedereen gemakkelijk wordt ingevuld.

 
Hoe Persoonlijk is Leven Zonder Werk?                        Kim Peelman
Een onderzoek naar verschillen in de beleving van werkloosheid
 
“Hoe persoonlijk is leven zonder werk?” Dat is de vraag die vooraf ging aan een scriptieonderzoek naar individuele verschillen in de beleving van werkloosheid. In de nasleep van de financieel-economische crisis is het aantal werklozen sterk gestegen. Een adequate begeleiding van werklozen heeft dan ook aan belang gewonnen. Daartoe is het nodig eerst de beleving van werkloosheid te doorgronden.

 
Ongewenst seksueel gedrag op het werk (OSGW) komt vandaag de dag opnieuw meer en meer in de actualiteit. Dit organisationele probleem blijkt immers nog steeds veelvuldig voor te komen, met verstrekkende gevolgen voor het slachtoffer én voor de organisatie. Onder meer omwille van het belang om dergelijke problemen niet uit het oog te verliezen en om OSGW verder uit de taboesfeer te halen, hebben we gekozen om aan dit fenomeen onze thesis te wijden.

 
Knappe sollicitanten maken meer kans op een job
 
Het personeelsbeleid, of mooier gezegd, het Human Resource Management van een onderneming, is tegenwoordig niet meer weg te denken uit onze maatschappij. Het wordt de voeding van het bedrijf genoemd omdat van hieruit de geschikte werkkrachten worden geselecteerd. Vandaag de dag zijn interviews erg populair voor het selecteren van de beste kandidaten en voor het verzamelen van job-gerelateerde informatie.

Hoe overleeft een bedrijf de war for talent? Het jaar 2009 wordt overschaduwd door de economische crisis. Wat 2010 zal brengen, is nog koffiedik kijken. Eén zaak staat echter als een paal boven water; bedrijven zullen creatief moeten zijn om hun beste werknemers in huis te houden. Vanaf volgend jaar doet er zich immers een nieuw fenomeen voor in het bedrijfsleven: de war for talent.

 Evenredige participatie van mannen en vrouwen in alle facetten van de maatschappij is van cruciaal belang voor duurzame ontwikkeling en democratie. Een gelijkwaardige deelname aan de arbeidsmarkt zorgt voor een afspiegeling van de samenleving op de werkvloer en symboliseert zijn politieke volwassenheid. Ondanks de substantiële voortgang op wetgevend niveau om de vrouw en man op gelijk voetstuk te plaatsen, is echter dit uiterst ambitieuze doel nog ver buiten bereik.Thans blijft de relatie van vrouwen met de arbeidsmarkt in sterke mate bepaald door mannen.

 
Het uitgangspunt van deze mastersriptie vormt The Homeless World Cup, een jaarlijks straatvoetbaltornooi voor (ex-)daklozen en (ex)druggebruikers uit de hele wereld. Dit initiatief heeft als doel om deze uiterst kwetsbare doelgroep te stimuleren om hun leven (terug) in handen te nemen. Volgens de initiatiefnemende organisatie zou 73% van de deelnemers hierin daadwerkelijk slagen (HWC, 2009). De onderzoeksrapporten waarop dit percentage is gebaseerd geven echter geen bijkomende informatie over de gebruikte onderzoeksmethodologie en -analyse.

                                                 Heyvaert Jonas
Zwitsers tegen Europa
In België worden nauwelijks vragen gesteld bij het lidmaatschap van de Europese Unie. Het wordt algemeen aanvaard dat we zonder de EU slechter af zouden zijn dan met.

Jeroen Horemans
 
 
Mismatch en verdringing op de Vlaamse arbeidsmarkt
 
De crisis slaat in alle hevigheid toe, ook op de arbeidsmarkt. De krantenberichten geven aan dat de tijdelijk werklozen effectief werkloos worden. De uitdaging is nu werkzoekenden niet in de langdurige werkloosheid te laten stranden. Mensen moeten aan het werk, maar zijn er wel voldoende jobs voor iedereen? Zijn dit passende jobs? En hoe moeten we de werkgelegenheid in de toekomst garanderen?
 
Vlaanderen kende in 2008 gemiddeld maandelijks 168 890 werkzoekenden.

Ondanks het feit dat iedere persoon recht heeft op arbeid, is dit niet voor iedereen vanzelfsprekend (Van Brempt, K., 2007). We kunnen immers constateren dat onze arbeidsmarkt tot op heden nog steeds geplaagd wordt door enkele ‘hardnekkigheden’.
Enerzijds bevinden we een onaanvaardbaar hoog werkloosheidspercentage wanneer het gaat om bepaalde groepen in onze samenleving. Onder deze groepen worden de oudere werkzoekenden, de kortgeschoolde werkzoekenden, de jonge schoolverlaters, de werkzoekenden van allochtone origine en de werkzoekenden met een arbeidshandicap verstaan.

 
“Onder ons zijn er die niet werken en wij nodigen hen uit, in de naam van Jezus Christus, te gaan werken en zo hun eigen brood te eten.” 
 
De verwijzing naar Jezus verraadt dat dit een stuk uit de Bijbel is. Maar het zou  evenzeer een uittreksel uit een recente regeringsverklaring kunnen zijn.
‘Werken’ is blijkbaar van alle tijden. De plaats die arbeid inneemt in de samenleving is echter voortdurend in verandering. Al  lijkt het er op dat werken tweeduizend jaar geleden ook de enige mogelijkheid was om gewaardeerd te worden.

We are wanted…so they get us!
Een wild studentenfeestje in één van de meest gezellige cafés van Brussel. Studenten van alle van soorten: van de groentjes die voor de eerste keer het studentenleven betreden en ’s nachts even groen terugkeren dankzij de alcohol, de nerds die éénmaal naar een studentenparty gaan, tot de Dux-festi’s en Preases van studentenclubs. Maar wie van hen vraagt zich af waar de centjes voor deze party vandaan komen?
Één dag later.

 
Hoe lui is de Belg?
 
Wat zou er gebeuren als je aan alle Belgen, of ze nu werken of niet, een werkloosheidsuitkering geeft bovenop hun normale loon? Hoeveel mensen zouden stoppen met werken als ze niet meer “moeten”? En kan de staat zoiets wel betalen?
 
Het idee om iedereen een uitkering te geven lijkt op het eerste zicht misschien klinkklare onzin. Waarom zou je bijvoorbeeld aan topmanagers nog extra geld geven, bovenop hun nu al extravagante loon? Toch heeft een basisinkomen (zo wordt zo’n uitkering genoemd) vele voorstanders in binnen- en buitenland.

EN VOOR ONZE VERGRIJZENDE ARBEIDSMARKT? EEN COCKTAIL ALSTUBLIEFT!
 
Empirisch onderzoek naar de werkgelegenheidsverklarende kracht die uitgaat van belastingen in combinatie met arbeidsmarktkenmerken.
 
 
 
Op 2 april van dit jaar titelde De Morgen: “Vlaamse werkloze man is stilaan een zeldzaamheid”. Het aantal mensen dat geregistreerd staat in Vlaanderen als werkzoekende is tegenwoordig inderdaad relatief laag. Minder fraai blijkt echter het plaatje wanneer gekeken wordt naar de werkgelegenheidsgraad, i.e.

 

Prostaatkanker, om zeker niet uit het oog te verliezen!

Als onderwerp van mijn scriptie koos ik ervoor om ‘prostaatkanker’ uit te werken. Heeft u hier al van gehoord? Weet u wat het precies is? Wat is de prostaat? Wat is kanker nu precies? Neen? Wel, in mijn scriptie vindt u er een bondige, verstaanbare uitleg over.
De prostaat is een orgaan, ongeveer zo groot als een kastanje, dat enkel bij de man aanwezig is. De prostaat bevindt zich juist onder de blaas en is belangrijk voor de vruchtbaarheid van de man.
Prostaatkanker is op de dag van vandaag een vaakvoorkomende aandoening.

 
Ook voor de verpleegkundige is het operatiekwartier een zeer gespecialiseerde omgeving. Basistechnieken en principes komen aan bod in de basisopleiding tot verpleegkundige. De pijlsnelle technologische evolutie in het operatiekwartier en de chirurgische subdisciplines heeft ook zijn weerslag op de taken van de operatieverpleegkundige. Dit vormde de aanzet tot het ontwikkelen van een verpleegkundig opleidingsplan op maat van het operatiekwartier. In deel I werk ik dit model theoretisch uit.

 
 
Feit of fictie? Vlaamse kranten discrimineren ouderen!
 
1 op 5 Vlamingen zijn ouder dan 64 jaar. Bovendien vormen ouderen de snelst groeiende bevolkingsgroep. Maar hoe objectief zijn onze Vlaamse kranten bij de berichtgeving over deze bevolkingsgroep?
 
We kunnen er niet omheen; de vergrijzing heeft een weerslag op een aantal maatschappelijke thema’s zoals de gezondheidszorg en de arbeidsmarkt.

 
WAT GAAT DIE VERGRIJZING NU EIGENLIJK KOSTEN?
Vallen er nog “grijzen” uit de kast?
 
In tijden van communautaire onenigheid en financiële crisis wordt minder aandacht geschonken aan uitdagingen die iets verder van ons af liggen. Dit neemt natuurlijk niet weg dat die uitdagingen er nog altijd zijn, en dat op tijd handelen vaak toekomstige problemen zou kunnen vermijden (of alleszins al beperken). De vergrijzing is zo’n uitdaging. We stevenen in Europa af op een “Grey New World”, en daarvan is iedereen zich stilaan wel bewust.

Het effect van de woonsituatie op de doodsattitudes van bejaarden
Soms wandel ik er voorbij en zie ze zitten. Ouderen voor het raam, voor de tv of achter een tas thee, voor zich uitstarend. Ik kan het me maar moeilijk voorstellen dat ik later in een bejaardentehuis mijn leven uitleef. Nochtans is de kans groot. Waar vroeger familieleden de zorg voor ouderen op zich namen, staat nu de samenleving in voor hun opvang. De oorzaken hiervoor zijn dat het gezin kleiner is, er steeds meer vrouwen participeren op de arbeidsmarkt, mensen verder uit elkaar wonen en de levensverwachting is toegenomen.

 
Herintreders: een vergeten groep op de arbeidsmarkt?
De keuze om als thuiswerkende ouder de zorg voor het huishouden en de kinderen thuis op te nemen is niet onherroepelijk, maar voor veel ouders een tijdelijke noodzaak. Onderhuids leeft vaak nog het verlangen om ooit de stap opnieuw te zetten richting arbeidsmarkt. Maar dit blijkt voor veel van deze zogenaamde herintreders niet eenvoudig te zijn.
Thuiswerkende ouders worden na gemiddeld twaalf jaar gezinsarbeid geconfronteerd met een aantal drempels wanneer ze weer aan de slag willen.

Alle baat helpt, zei de schipper, en hij blies in ’t zeil
 
‘België Luilekkerland’! Een stigma dat ons door buitenlanders met regelmaat van de klok en met het nodige automatisme wordt opgekleefd, maar bij ons Belgen nog steeds verscheurend in de oren klinkt. Zijn wij Belgen dan werkelijk een luilekkervolkje? Hoe dan ook, de cijfers liegen er niet om. Met een totale tewerkstellingsgraad van 32% onder vijftigplussers, loopt België helemaal achteraan het rijtje van de EU-15 landen.

De vergrijzing en de bijhorende gevolgen komen eraan. Overheden nemen maatregelen om vijftigplussers langer aan het werk te houden of meer kansen op werk te bieden. Onze Belgische vijftigplussers lopen echter achterstand op tegenover hun Europese collega’s wat betreft werkzaamheid. Vijftigplussers zijn dan ook niet zo een homogene groep dan men denkt. Deze mensen hebben enkel hun leeftijd gemeen. De mannen en vrouwen verschillen in opleiding en achtergrond. In deze masterproef zet men een genderbril op en bestudeert men de vrouwelijke vijftigplussers.

 
Carrièredromen bij 25 jarigen
 
 
Jong zijn in de wereld van vandaag is niet gemakkelijk, en ik kan daar van meespreken.

“Ik studeer nu geschiedenis aan de universiteit. Tweedekansonderwijs heeft mij, en ongetwijfeld vele anderen, een tweede kans aangereikt waarvan ik mijn verdere leven de vruchten zal dragen. Het was een keerpunt in mijn leven...” (Afgestudeerde TKO) De leerplichtwet schrijft voor dat Belgische jongeren tot hun achttiende moeten schoollopen. Zo wil de overheid ervoor zorgen dat niemand vroegtijdig de schoolbanken verlaat zonder een diploma op zak te hebben.

Zie scriptie 

Arbeidszorg;  de structurele begeleiding
 
Arbeid is in onze Westerse samenleving meer dan essentieel. Je identiteit wordt voor een groot stuk bepaald door wat je doet. Wie niets doet, wordt vaak bekeken als niets. Werkloosheid heeft meerdere zware gevolgen op maatschappelijk niveau; marginalisering, individualisering, verlies aan koopkracht… Maar het grootste pijnpunt waar een kapitalistische maatschappij met een sterk onderbouwd sociaal zekerheidsstelsel mee te kampen krijgt, is zonder meer het structurele financieringsprobleem.

Het voorliggende werk verschaft een inzicht in de actuele problematiek van de loonverschillen tussen mannen en vrouwen. Dat vrouwen gemiddeld minder verdienen dan mannen blijkt nog steeds het geval. Ondanks allerlei acties en wettelijke regelingen is het afgelopen decennium nauwelijks vooruitgang geboekt in de loonongelijkheid tussen beide seksen.

Alleenstaande moeders de klok rond

‘Alleenstaande moeders de klok rond’ is de titel van het project dat ontstond en vorm kreeg op de stageplaats van een studente uit de Artevelde Hogeschool. Spil van dit project was de Dipmethode als participatieve methodiek en werkhypothese om een probleemanalyse te maken van de situatie van alleenstaande moeders in Gent en om concrete projecten voor te kunnen stellen.

Er zijn steeds meer eenoudergezinnen in ons land, de grote meerderheid daarvan zijn alleenstaande moeders.

De commerciële toekomst van mensen in armoede in Vlaanderen.

‘Mensen in armoede’ en ‘commerciële handel van ICT’ lijken op het eerste zicht twee onderwerpen die onmogelijk met elkaar te verbinden zijn.

Wie heeft er nog nooit van Afrikaanse bootvluchtelingen gehoord, die via Marokko, Libië, en recenter ook Mauretanië en Senegal, Spaanse of Italiaanse bodem willen bereiken?

In de krant kan je bijna dagelijks berichten lezen over onderschepte gammele bootjes, pateras genoemd, volgestouwd met jonge Afrikanen. Westerse toeristen op de stranden van Tenerife worden plots geconfronteerd met de grote kloof tussen het rijke Westen en Afrika, als er verkleumde Afrikanen aanspoelen terwijl zij, al dan niet ingesmeerd, bakken in de tropische zon.