Scriptiebank overzicht

This thesis explores the political imperative of public space in the Brussels Capital Region. The city-region, marked by administrative complexity and political stratification, is today also subject to a disconnect between citizens and representative democratic instances. This disaffection is exacerbated by broader political polarisation and hyper-politicization within Belgian society. Furthermore, despite discussions about a reappropriation of public space, true progress remains relative and often coincides with creeping processes of depoliticization.
Public space, however, plays a crucial role within the public sphere, which has been influentially theorised by Jürgen Habermas and Hannah Arendt. Habermas's historical analysis of the bourgeois public sphere highlights principles of accessibility, rational deliberation, and reasoned opinion-formation. This has been critiqued by Nancy Fraser for its exclusion of subaltern groups, leading to her concept of multiple counter-public spheres. Arendt in a different stance emphasises plurality as fundamental to politics, with the public sphere then being the site for action and speech.
The public sphere, although non-dismissible for forming critical public opinion and active citizenship in contemporary democracy, is today challenged by delocalisation and disembodiment. Therefore, in response to challenges to both sphere and space, the political imperative of public space proves essential to (re)consider. Public space must in this regard be seen as a relational entity with socio-physical and spatio-temporal dimensions. Characteristics such as accessibility, inclusivity, and potential for transgression are key, yet public spaces are more often dominated by patterns of e.g. securitization, privatization, and commodification.
The conceptualization of political public space in this thesis considers it as either a playground or a theatre, focusing on democratic performance of both citizens and architecture in itself. The general framework is subsequently applied to the case of the Brussels Capital Region. An analysis of XDGA’s non-realised design for the Schuman Square, a significant political and symbolic site, illustrates the potential and limitations of formal public spaces for embedding political action. In contrast, but refraining from hierarchisation, Filter Café Filtré Atelier’s OpenStreets project demonstrates the potential of informal public spaces to foster political engagement and activism around themes of common interest. The Decoratelier case study ultimately emphasizes the importance of genuine political engagement in public space, warning against superficial participation.
Addressing the political imperative of public space proves crucial for enabling citizen engagement within societal transformation. While public space alone cannot resolve polarisation, it can contribute by making abstract disagreements tangible and fostering continuous negotiation and debate. The thesis identifies key socio-physical and architectural considerations for evaluating the political imperative of public spaces, such as representation, control, and multi-publicity. The goal is to create a framework for spaces that represent both diverse publics and society, while enabling collective action and participation. After all, architects have a significant role in designing these spaces through re-engaging politics and aesthetics by treating space as an active participant in societal and political dynamics.

Deze masterproef vertrekt vanuit de vaststelling dat er in het jeugdwerklandschap een hernieuwde aandacht is voor politiserende praktijken. Maar wat politisering precies inhoudt, is vaak nog onduidelijk. Dit onderzoek beoogt het concept politisering te verduidelijken binnen een Brusselse jeugdwerkcontext. Hiervoor stonden drie onderzoeksvragen centraal. (1) Welke invulling geven Brusselse jeugdwerkers aan het begrip politisering?; (2) Hoe ontstaan politiserende praktijken in Brusselse jeugdwerkorganisaties?, (3) Wat zijn de effecten van een politiserende actie, volgens Brusselse jeugdwerkers?

Om de onderzoeksvragen te beantwoorden werd een grondige literatuurstudie uitgevoerd, aangevuld met persoonlijke ervaringen van jeugdwerkers. De data werd verzameld via vier focusgroepen met veertien jeugdwerkers, van dertien verschillende Brusselse jeugdwerkorganisaties. Deze data werden thematisch geanalyseerd. De gegevens zijn geanalyseerd met de thematische analysemethode met behulp van de software MAXQDA. Door praktijken van Brusselse jeugdwerkers te combineren met theoretische inzichten van politieke theoretici, zoals Chantal Mouffe, Jürgen Habermas, en Jaques Rancière, bestudeert deze masterpoef de politiserende aard van de praktijken.

Uit de resultaten kwam naar voor dat politisering een breed en dynamisch begrip is. Brusselse jeugdwerkers vullen politisering in als het versterken van de stem van kinderen en jongeren in de samenleving en het bevorderen van maatschappelijke verandering. Politiserende praktijken in Brusselse jeugdwerkorganisaties ontstaan doordat jeugdwerkers signalen opvangen van kinderenen jongeren die de aanleiding zijn voor een politiserende actie. Deze politiserende acties nemen verschillende creatieve vormen aan op micro-, meso- en macroniveau. Om politisering in het jeugdwerk te bevorderen is een steunende context nodig. De volgende zaken worden door de respondenten als drempels en succesfactoren ervaren: samenwerkingsverbanden, de rol van emotie, financiële middelen, timing, het engagement van de jongeren en tot slot de rol van de jeugdwerker.

Volgens Brusselse jeugdwerkers leren jongeren die deelnemen aan politiserende acties vaardigheden die hen helpen als individu en als actieve burger in de samenleving, zoals kritisch nadenken, mondigheid, bijleren over de maatschappij. Brusselse jeugdwerkers hebben verschillende ervaringen met de reactie van beleidsmakers op politiserende acties, deze verschilt afhankelijk van de context en de houding van de beleidsmakers.

Een kwalitatieve studie op basis van literatuuronderzoek, discoursanalyse en interviews naar de rol van alternatieve mens-natuurrelaties in de repolitisering van het Vlaamse landbouwdebat. In het eerste deel wordt onderzocht
welke boerenorganisaties als sociale bewegingsorganisatie gezien kunnen worden.
Momenteel kunnen we enkel Boerenforum zo bestempelen. In het tweede deel
wordt aan de hand van een discoursanalyse onderzocht welke boer-natuurrelaties
door landbouworganisaties worden uitgedragen. Hiervoor wordt gefocust op de relatie van boer.inn.en met de bodem. Een instrumentalisatie- en een co-creatiediscours
worden onderscheiden. In het instrumentalisatiediscours wordt het vermogen om
gewassen te doen groeien en ecosysteemdiensten te leveren grotendeels aan de
boer.in toegeschreven. In het co-creatiediscours wordt daarentegen over de bodem
gesproken als een levende co-creator van gewassen en ecosysteemdiensten. In
het derde deel wordt de relatie van agro-ecologische en conventionele boer.inn.en
met natuurlijke elementen onderzocht aan de hand van semi-gestructureerde interviews. Ook hierbij wordt specifiek gekeken naar de relatie met de bodem. De
meeste boer.inn.en schetsen een breed beeld van de bodem. De verschillen in visie
tussen boer.inn.en worden maar deels verklaard door de agro-ecologische of conventionele aanpak van deze boer.inn.en. Ook werd in de interviews gepeild naar
andere zaken waar boer.inn.en van wakker liggen, naar de identiteit van de boer, en naar het gevoel van verbinding tussen boer.inn.en onderling en met boerenorganisaties. We kunnen besluiten dat bodemzorg benadrukken momenteel eerder
verdelend dan verbindend werkt, en dat de manier waarop er vaak over bodemzorg gesproken niet aanzet tot collectieve actie. Om een brede mobiliserende werking te
hebben zou het agro-ecologische discours meer moeten inzetten op andere dingen
waar boer.inn.en van wakker liggen, zoals financiële duurzaamheid.

Het modern subject, het ego begrepen als de centrale en autonome materialisatie van rationaliteit of bewustzijn, krijgt binnen de Westerse traditie menigmaal het statuut van een soort sacrale feitelijkheid toegewezen. In dit werk zullen we doorheen een drieluik van essays pogen weerstand te bieden tegenover deze dominante egologische visie, die, zoals we zullen zien, resulteert in een betekenisloos relativisme en in politieke vruchteloosheid. Levinas en zijn visie op het subject als ethisch in zoverre deze gericht is op de Andere, zal gedurende dit project steeds een leidraad en houvast bieden.

Politisering wordt vaak in een negatief daglicht gesteld als een barrière in effectieve beleidsvorming, maar dit onderzoek bewijst het tegendeel binnen het Europees hernieuwbaar energiebeleid. Gebaseerd op een innovatieve dataset voor alle EU-lidstaten, draagt dit onderzoek bij aan het begrip van hoe politisering duurzame energietransities kan versterken.

Dat de democratie tegenwoordig in een crisis toestand zit, is een algemeen gedeelde analyse. In tegenstelling tot de overheersende benadering stelt de agonistische visie op democratie dat dit komt door een tekort in plaats van een te veel aan politisering. Het doel van mijn thesis is om de analytische waarde van deze visie te toetsen door deze toe te passen op de casus van klimaatscepticisme.

Hoger opgeleide Marokkaanse moslimjongeren uit de stad Antwerpen ervaren het discours over radicalisering en het preventing-countering-violent-extremism beleid (P/CVE) als stigmatiserend en extra surveillerend. De islam wordt sinds de aanslagen van 11 september gelinkt aan terrorisme en
radicalisering in het publieke discours, maar ook aan bepaalde P/CVE-beleidspraktijken. Het gevolg
hiervan is dat het thema radicalisering al snel vermengd is geraakt met het debat over de multiculturele samenleving en de plaats van de islam in de seculiere samenleving.

Deze scriptie onderzoekt het besluitvormingsproces van de Belgische regering ten aanzien van het NAVO-Dubbelbesluit van 12 december 1979. De centrale bevinding stelt dat België een sleutelrol opnam in het doordrukken van het Dubbelbesluit op het internationale terrein.

Deze scriptie probeert te verklaren waarom Rwanda, een arm Afrikaans land dat bekend staat vanwege de genocide die er plaatsvond in 1994, een steenrijke Engelse voetbalclub, Arsenal, sponsort. Om dit te doen is gebruik gemaakt van een casestudie, waarbij de contextuele omstandigheden in overweging werden genomen, die de keuze van de Rwandese overheid voor het toepassen van nation branding (kort samengevat, het toepassen van marketingtechnieken om landen te promoten) verklaren. Er wordt geconcludeerd dat het land hoogstwaarschijnlijk veel zichtbaarheid en misschien zelfs diplomatieke slagkracht heeft gekregen, maar dat het buitenlands beleid daarentegen lijkt gereduceerd te zijn tot de wetten van de marketingwereld, om zo voordelen te bereiken die waarschijnlijk te mooi zijn om waar te zijn.

Onze samenleving staat voor enorme uitdagingen. Mijn overtuiging is dat we binnen ons huidig denkkader geen oplossingen voor deze problemen kunnen vinden. De onderzoeksvraag van deze thesis is dan ook of het nog mogelijk is om een nieuwe samenleving in te beelden en welke rol het concept depolitisering hierin speelt.

In haar masterscriptie heeft Eva Albers onderzocht of de precaire situatie van de Rohingya moslims in Myanmar onder het huidige internationaal recht een genocide is. Indien dat zo is, kan de zaak van de Rohingya dan voor het Internationaal Strafhof in Den Haag gebracht worden?

ONDERZOEKSJOURNALISTIEK, TERUG VAN NOOIT WEGGEWEEST?Je kent het gevoel vast wel: je slaat een krant open, kijkt naar Het Journaal of schuimt Facebook af, op zoek naar interessante, originele informatie. Die zoektocht eindigt echter snel. Origineel, interessant nieuws is gewoonweg nergens te vinden. Meer dan de helft lijkt copy paste te zijn van andere nieuwskanalen, de andere helft gaat enkel over celebrities of mode. Wat is er aan de hand met de journalistiek? Waar blijft de onderzoeksjournalistiek? En hoe ging het er vroeger aan toe?De media zijn de vierde macht, zo wordt weleens gezegd.

Europeanisering van partijprogramma’s:De houding van de Belgische politieke partijen tegenover de Europese Unie, 2009-2010Deze scriptie probeert aan de hand van de combinatie van een kwantitatief en een kwalitatief onderzoek de houding van de Belgische politieke partijen ten opzichte van de Europese Unie te bepalen en te verklaren.

De Palestijnse burgers van Israël, in een etno-regionalistisch kader
 
Een van de eerste dodelijke conflicten tijdens het proces van de Israëlische terugtrekking uit de Gazastrook deze zomer vond plaats tussen Israëli’s onderling, namelijk tussen een joods-Israëlische kolonist uit de Westbank en een groep Arabisch-Israëlische buspassagiers in de Arabische stad Shafa`amr. Eden Natan-Zada schoot op de passagiers en doodde vier van hen, hij werd vervolgens overmeesterd en gedood door andere Arabische inzittenden.