Scriptiebank overzicht

Breuken vormen een fundamenteel onderdeel van het curriculum in het basis- en secundair onderwijs. Toch blijkt uit onderzoek dat mensen meer moeilijkheden ervaren met het begrijpen van de numerieke grootte van breuken, in vergelijking met natuurlijke en decimale getallen. Dit heeft geleid tot verder onderzoek naar hoe leerlingen breuken begrijpen en welke strategieën zij daarbij gebruiken. Zo onderzocht Hofmans (2022) het strategiegebruik bij het schatten van breuken op een getallenlijn van leerlingen uit het zesde leerjaar met verschillende wiskundige competenties. Zij maakte daarbij gebruik van de Number Line Estimation (NLE)-taak, waarbij leerlingen verschillende breuken op een getallenlijn van 0 tot 1 moesten plaatsen. Daarnaast ontwikkelde ze een codeerschema waarmee ze het strategiegebruik systematisch kon coderen en analyseren in relatie tot item- en leerlingkenmerken. In dit driedelig codeerschema werd elke trial eerst globaal beoordeeld als ‘correct’, ‘inaccuraat’ of ‘rest’. Het schatten van de breuk werd vervolgens opgesplitst in drie stappen, namelijk ‘encoderen’, ‘positioneren’ en ‘finaliseren’.
Hoewel Hofmans (2022) aantoonde dat de strategiekeuze en adaptief strategiegebruik samenhingen met de schattingsnauwkeurigheid, beperkte haar studie zich enkel tot leerlingen uit het zesde leerjaar. Hierdoor werd niet duidelijk in hoeverre onderwijsniveau of expertise een invloed uitoefende op het strategiegebruik en de schattingsfouten.
Het huidig onderzoek vergeleek daarom leerlingen uit het zesde leerjaar en vijfde middelbaar. Er werd via een gelijkaardig onderzoeksopzet nagegaan hoe deze onderwijsniveaus verschilden in hun strategiegebruik en adaptiviteit en welk effect dit had op hun schattingsfouten. Hierbij werd er gebruikgemaakt van hetzelfde codeerschema, mits enkele aanpassingen, en de NLE-taak. De nauwkeurigheid van de schattingen van de leerlingen werd berekend door middel van de Percentage of Absolute Error (PAE).
Er werd onderzocht welke strategieën leerlingen hanteerden, hoe accuraat en hoe flexibel deze werden toegepast en in welke mate die samenhingen met leerling- of itemkenmerken. Er werd gekeken naar de algemene schattingsfout bij het positioneren van breuken op een getallenlijn en naar de verschillen in strategiegebruik en nauwkeurigheid tussen leerlingen uit verschillende onderwijsniveaus. Daarnaast werd onderzocht of er verschillen optraden in de nauwkeurigheid van de schattingen op leerling- en itemniveau. Ook de relatie tussen de strategiediversiteit van een leerling en diens onderwijsniveau werd geanalyseerd in relatie tot de schattingsnauwkeurigheid. Tot slot werd nagegaan of bepaalde itemkenmerken specifieke strategieën uitlokten en of dit leidde tot een grotere nauwkeurigheid in de schatting. Zo werd het adaptief strategiegebruik van leerlingen uit verschillende onderwijsniveaus in kaart gebracht worden.
Samenvattend toonden de resultaten aan dat zowel het onderwijsniveau als het strategiegebruik een rol spelen bij het accuraat schatten van breuken op een getallenlijn. Leerlingen uit het vijfde middelbaar schatten over het algemeen nauwkeuriger dan leerlingen uit het zesde leerjaar. Dit verschil leek eerder samen te hangen met het strategiegebruik binnen de stap ‘positioneren’ dan met ‘encoderen’ of ‘finaliseren’. Daarnaast bleek dat itemkenmerken, zoals de noemergrootte en de ligging ten opzichte van referentiepunten, het strategiegebruik en de schattingsnauwkeurigheid sterk beïnvloedden.

Wat als kunst op school even vanzelfsprekend was als wiskunde of sport? In deze masterproef onderzoek ik hoe creativiteit vandaag een plek krijgt in de derde graad van het secundair onderwijs. Het resultaat is een pleidooi voor meer verbeelding tussen de schoolmuren. Want creatief leren is ook leren over het leven.

Kunst en cultuur spelen een essentiële rol in de persoonlijke en intellectuele ontwikkeling van jongeren. Toch worden kunstvakken in het secundair onderwijs vaak gemarginaliseerd, zo ook binnen de doorstroomrichtingen. De invoering van de nieuwe eindtermen had de ambitie om de rol van kunstvakken te versterken, onder andere door een bredere integratie van artistieke vorming binnen het curriculum. Of deze ambitie in de praktijk is waargemaakt, blijft de vraag.

In deze masterproef wil ik onderzoeken hoe sleutelcompetentie 16 – cultureel bewustzijn en expressie – concreet wordt ingevuld in de derde graad van het doorstroomonderwijs in Gentse katholieke scholen. De focus ligt specifiek op het minimumdoel 16.04: "De leerlingen doorlopen een artistiek-creatief proces vanuit verbeelding". Dit onderzoek kadert binnen bredere discussies over de plaats van kunstvakken in het onderwijs en de mate waarin ze bijdragen aan de algemene vorming van leerlingen. Met dit onderzoek wil ik specifiek nagaan in hoeverre en hoe het artistiek-creatieve aspect aan bod komt in de derde graad van het algemeen leerplichtonderwijs.

Deze masterproef onderzoekt de implementatie van de didactische principes uit Building Thinking Classrooms in Mathematics (Liljedahl, 2021) in een wiskundeles over eerstegraadsongelijkheden in één onbekende, gegeven in twee klassen derdejaars met 4u wiskunde per week. Het onderzoek vertrekt vanuit de centrale vraag hoe de 14 strategieën uit het BTC-model concreet vertaald kunnen worden naar een Vlaamse klascontext, met aandacht voor hun effect op leerlingbetrokkenheid en -autonomie, denkactiviteit en evaluatiepraktijken.

De reflectie is gestructureerd aan de hand van de vier toolkits die Liljedahl hanteert: (1) het opstarten van denken, (2) het onderhouden van denken, (3) het responsief maken van denken, en (4) het herdefiniëren van evaluatie. Per strategie werd geanalyseerd hoe de lesinhoud, klasorganisatie en interactiepatronen zich aanpasten aan de BTC-aanpak, en welke didactische en beleidsmatige implicaties dit met zich meebracht. Er werd bijzondere aandacht besteed aan het ontwerp van denkstimulerende opgaven voor de ontwikkeling van procedurele kennis, verticale niet-permanente oppervlakken, het stimuleren van kennismobiliteit en leerlingautonomie en de consolidatiefase.

De resultaten tonen aan dat de BTC-principes leiden tot verhoogde cognitieve betrokkenheid, actiever klasgedrag en dieper begrip bij de leerlingen. Tegelijk stuit de toepassing ervan op structurele beperkingen, waaronder de beperkte lestijd in het Vlaams secundair onderwijs (50 minuten t.o.v. de door Liljedahl voorgestelde 65 minuten) en de sterk ingebedde puntencultuur die formatieve evaluatie bemoeilijkt.

De conclusie van deze masterproef benadrukt dat BTC geen optelsom is van losse strategieën, maar een geïntegreerd didactisch model dat tijd, consistentie en schoolbrede ondersteuning vereist. Bij een doordachte en gefaseerde implementatie biedt het model krachtige handvatten om het wiskundeonderwijs te transformeren tot een ruimte voor denken, samenwerking en verantwoordelijkheid over leren.

Deze scriptie onderzoekt de mogelijkheden van Augmented Reality (AR) als voornaamste hulpmiddel bij het bouwen van een regeloppervlak, in dit geval een conoïde. Dit om een initieel beeld te krijgen van de meerwaarden en moeilijkheden hiervan.

Wiskunde wordt als saai en moeilijk voorgesteld in de maatschappij. Om deze misvattingen weg te werken, zou drama ingezet kunnen worden binnen de wiskundeles. Het doel van dit onderzoek is om te achterhalen of dit mogelijk is en of dit het gewenste effect heeft.

Deze bachelorproef aan de Hogeschool Odisee Campus Sint-Niklaas onderzoekt het effect van concrete tips,
toegepast door de leerkracht, om leerlingen met autismespectrumstoornis (ASS) adequaat te ondersteunen
tijdens de wiskundelessen. Aan de hand van een literatuurstudie werd een beeld gevormd over de
ontwikkelingsstoornis zelf en over mogelijke, bruikbare tips op microniveau.

De voordelen en wetenschappelijke onderzoeken omtrent spelend leren worden in deze scriptie besproken. Daaruit wordt er een volledig nieuwe educatieve escaperoom ontwikkeld. Deze bachelorproef kan u zien als een handleiding met concrete en praktische tips voor in de klas.

Onderzoek naar het gebruik van creatieve instappen in de eerste graad A-stroom dat resulteerde in het creëren van een website vol leuke inleidingen.

Dit onderzoek behandelt differentiatie tijdens de wiskundelessen in het vierde jaar ASO. Er wordt gezocht naar manieren waarop je kan differentiëren en er wordt gekeken naar hoe wiskundeleerkrachten in het vierde middelbaar dit vandaag de dag doen.

Steeds vaker worden leerkrachten geconfronteerd met leerlingen die het Nederlands niet machtig zijn. Verschillende lagere scholen komen hiermee in contact. Vooral grootstedelijke scholen, maar ook plattelandsscholen vragen naar concreet materiaal om in te zetten tijdens de rekenlessen in reguliere klassen. Graag willen we DoorElkaar helpen met het aanpassen van het materiaal van iMAT aan de lagere school door prototypes te ontwikkelen.

Aangezien leerlingen met een visuele beperking meer tijd nodig hebben om de leerstof wiskunde te verwerken en in te oefenen, heb ik besloten om didactisch materiaal te onterwerpen voor blinde en slechtziende leerlingen in het vierde jaar ASO.

Zijn economisten goede wiskundeleraren?De onderwijsnetten trokken in september 2012 nog maar eens aan de alarmbel. Steeds vaker raken vacatures voor wiskundeleraren moeilijk ingevuld. De directies zien zich genoodzaakt om ingenieurs, fysici, biologen, economisten, … aan te sporen om wiskunde te geven. Hierdoor beschikt momenteel een kwart van de Vlaamse wiskundeleraren uit de tweede en derde graad van het secundair onderwijs niet over het zogenaamde “vereiste bekwaamheidsbewijs”. Maar is dit wel bevorderlijk voor de kwaliteit van ons onderwijs?

Hou jij van wiskunde? Gebruik jij wat je leerde tijdens de wiskundelessen in je persoonlijk leven? Of behoor je tot één van de velen die wiskunde vrezen, niet begrijpen of zelfs haten? Besef dan dat jou kijk op wiskunde ondermeer tot stand gekomen is door de wijze waarop je wiskundeonderwijs kreeg (Boaler, 2010) Kan het wiskundeonderwijs van de toekomst zo aangepakt worden dat je als later lid van de maatschappij iets aan wiskunde hebt, en er met plezier op terugblikt?Een studente van de 2de Master wiskunde aan de Universiteit Antwerpen, Hilde Hoegaerts, beweert van wel.

 WISKUNDE IN BEWEGINGstudente leert wiskunde aan via dans  “Wiskunde is saai, moeilijk, onbegrijpelijk, vervelend...”: uitspraken waar een leerkracht wiskunde in het secundaire onderwijs vaak mee te maken krijgt. Om deze uitspraken tegen te gaan, maakte studente Kathy Nagels, ‘Bachelor in het Secundair Onderwijs’ aan de Hogeschool van Gent, een combinatie die op het eerste zicht wat vreemd lijkt: wiskunde en dans.

Tussen kip en Y, of hoe wiskunde ook boeiend kan zijn.
 
Wat hebben zebra’s en gnoes gemeen met delers en veelvouden? Welke relatie bestaat er tussen ridder Lancelot en de vergelijking van een rechte door de oorsprong? Of nog, wat hebben kippen met de hoofdeigenschap van breuken te maken?
 
Het lijken allemaal ver gezochte verbanden, maar niets is minder waar! De website van ‘Creatief in wiskunde[1]’ biedt het antwoord op deze vragen. Je vindt er een twintigtal lesuitwerkingen voor wiskunde.

Dubbelzinnig, dubbel leerrijk

Hoe woordspelingen kunnen helpen bij het leren van een vreemde taal

Dat humor niet geanalyseerd dient te worden, lijkt een ongeschreven wet. Humoristen zullen dan ook ten stelligste afraden om grappen uit te leggen. Toch is juist dit een van de centrale punten in een nieuwe methode voor het vreemdetalenonderwijs.

Educatief natuurparadijs van 2000 m²

Twee studenten van de hogeschool te Gent verwezenlijkten een duurzaam schooltuinproject voor nul euro. Hoe hebben ze dit klaar gespeeld?

Iedereen weet dat we dringend wat milieubewuster moeten gaan leven. De media slaan ons om de oren met termen zoals de kyoto-normen, het broeikaseffect,… Vanuit deze visie is het dus heel belangrijk om kinderen terug in contact te brengen met de natuur. Want hoe meer kinderen weten over de natuur, hoe meer respect ze hiervoor zullen krijgen. En dat er nu een enorme kloof gaapt tussen kind en natuur is bekend.

Het stelsel van de Definitief Belaste Inkomsten
                                                              
We schrijven 31 december 2002. Én evenzeer als dit een memorabele
dag hoorde te zijn voor het Belgisch Staatsblad, evenzeer was het dit
voor de Definitief Belaste Inkomsten (DBI’s). Het Belgisch Staatsblad
kende toen immers zijn allerlaatste papieren versie. De DBI–aftrek zijn
zoveelste wijziging. En toch, zovele rechtzaken verder blijven DBI’s
discrimineren.
De Definitief Belaste Inkomsten vormen het Belgische antwoord op een
internationaal probleem.