Scriptiebank overzicht

Urban life is increasingly confronted with social and spatial injustices, as a consequence of turbocapitalism and its distorted frameworks impacting urban governance and bureaucracy. By means of the specific case study of Cape Town, a segregated city still carrying deep wounds from the Apartheid regime, this thesis investigates homelessness as one of the most tangible symptoms of surging inequality and urban crisis.

This study examines the city as a constellation of homeless architecture, either facilitating or hostile in nature, and in constant interference and interaction with one another. This lens is used in an interscalar way, straddling territorial and micro architectural scales. A constant imbalance manifests in this struggle over urban territory, and more particularly for urban land justice. The never-ending storyline of forced removals and evictions, lives on in the urban fabric. The built environment, urban legislation and vacant buildings are related to the homeless and anti-homeless architecture, structuring the dwelling culture of people experiencing homelessness within the city. The thesis’ objective, therefore, is to uncover the complexity of the homeless city, including the multi-layered urban tissue, the shelter and service system and the body to territory relations of urban residents experiencing homelessness.

The research, rooted in engaged fieldwork that took place in September - November 2023, together with spatial analysis and mapping, is conducted during the 2023-2024 academic year. A variety of homeless organizations, with different backgrounds, focuses, approaches and target groups, were fundamental stakeholders. They facilitated a closer interaction with and within the homeless network. Volunteering, outreach work and comprehensive interviews allowed us to gain insight into the complexity of the subject.

This study is developed as a graphic atlas, revealing how the hidden layers of homeless infrastructure are encapsulated in the socio-spatial anatomy of Cape Town. The atlas depicts both historical and current layers to provide insight into the contemporary city’s complex spatial dynamics and the role of homelessness therein.

De scriptie onderzoekt het concept van “waterapartheid” in de Westelijke Jordaanoever en de ongelijke toegang tot water tussen Palestijnse gemeenschappen en Israëlische kolonisten. Israël heeft een monopolie op de waterbronnen in de regio, wat leidt tot een systematische beperking van Palestijnse toegang tot water. Hierdoor kampen Palestijnen met chronische watertekorten, terwijl Israëlische kolonisten toegang hebben tot een overvloedige watervoorziening. De bouw van fysieke barrières, zoals de "apartheidsmuur", zorgt ervoor dat Palestijnse gemeenschappen worden afgesneden van hun natuurlijke bronnen, wat de ongelijkheid in toegang verder versterkt.

Naast deze fysieke controle speelt ook economische exploitatie een rol. Het Israëlische waterbedrijf Mekorot hanteert discriminerende praktijken zoals het gebruik van leidingen met lagere waterdruk in Palestijnse gebieden, wat de economische ontwikkeling van Palestijnse gemeenschappen beperkt en de mogelijkheid belemmert om een onafhankelijke watersector op te bouwen. Bovendien leidt de overexploitatie van transnationale waterbronnen, zoals de Jordaanvallei, tot verdere uitputting van Palestijnse watervoorraden, waardoor hun wateronzekerheid wordt vergroot.

De scriptie toont aan dat watertekorten in de Westelijke Jordaanoever geen natuurlijk fenomeen zijn, maar het gevolg van bewuste politieke keuzes en machtsstructuren. Ondanks de beperkingen hebben Palestijnse gemeenschappen innovatieve strategieën ontwikkeld om met de schaarste om te gaan. De conclusie onderstreept dat de watercrisis in de regio alleen kan worden opgelost door het aanpakken van de onderliggende ongelijkheden en discriminaties in waterbeheer en toegang.

Reclaimers (waste-pickers) in Johannesburg, Zuid-Afrika trachten greep te krijgen op de toekomst, vertrekkende vanuit het recycleerbaar materiaal dat ze verzamelen. Deze scriptie volgt hoe een groep reclaimers, die actief zijn in de African Reclaimers Organisation (ARO), zich door het (recyclage)landschap in de post-apartheidsstad beweegt. Centraal staat de analyse van de creatieve manieren waarop de reclaimers aan future-making doen, waarop ze zich een toekomst verbeelden en aspireren vanuit collectieve hoop, dromen en verwachtingen.

Het betreft hier een onderzoek naar de interculturele ervaringen van Vlaamse ondernemers in het zakendoen met Zuid-Afrika. Beide, relevante bedrijfsculturen werden geïdentificeerd, maar ook problemen en aanbevelingen werden opgesomd.

Deze scriptie exploreert de mythevorming van Adamastor en zijn racistische achtergrond. Daarna wordt onderzocht hoe Zuid-Afrikaanse auteurs deze figuur heroveren en opnieuw introduceren in de literatuur van de twintigste en eenentwintigste eeuw. De hoofdvraag is of deze figuur hierdoor een veranderende ideologische invulling krijgt.

In deze scriptie wordt aan de hand van zowel kwalitatieve (literatuurstudie) als kwantitatieve (computerlinguïstische studie) analyses onderzoek gedaan naar feministische thema's binnenin het autobiografisch werk van drie Zuid-Afrikaanse, zwarte/gekleurde, vrouwelijke auteurs. Deze auteurs zijn Ellen Kuzwayo (1914-2006), Sindiwe Magona (1943-) en Pregs Govender (1960-).

Ongelijke educatie in KaapstadMeer dan twintig jaar na het afschaffen van apartheid wordt Zuid-Afrika gezien als het meest ongelijke land ter wereld. Een land waar geen verschil bestaat tussen mensen op basis van ras of afkomst, is voor vele Zuid-Afrikanen nog steeds een droom. Die ongelijkheid weerspiegelt zich ook in het onderwijs waar jonge mensen geen toegang hebben tot basisvoorzieningen en het verschil met rijkere scholen immens is.

Wat als een pijnlijk verleden een toeristische attractie wordt? Case: communistisch erfgoed in Nowa Huta, PolenNa de val van het communisme in 1989 bleef de impact van het regime overal zichtbaar en voelbaar. 'In de vergeetput ermee!' dachten de nieuwe machthebbers. Er was echter geen rekening gehouden met enkele curieuzeneuzen. Westerse toeristen stonden namelijk te popelen om het ongekende communisme (lees: de vijand tijdens de Koude Oorlog) te komen bezichtigen.

Zonder pardon?!Het frustreert ons allemaal. Conflicten, burgeroorlogen en dictaturen waarbij talloze mensenrechten worden geschonden. Achteraf lopen de schuldigen ongestraft weg omdat hen amnestie wordt verleend voor hun daden. Hoe onrechtvaardig het verlenen van amnestie ook mag lijken, de zaken zijn veel complexer dan men zou vermoeden.Amneswattie?Wanneer amnestie wordt verleend, worden degenen die bepaalde misdaden hebben gepleegd hiervoor niet strafrechtelijk vervolgd in een proces en dus niet veroordeeld. In Zuid-Afrika werd na de apartheid amnestie verleend.

Geen regenboognatie zonder revolutie?Zuid-Afrika ... Dan denkt u aan de windmolens in de Karoo, de Big Five in het Kruger Park, het WK voetbal in 2010, de vuvuzela, de ‘Waka waka’ van Shakira en de ‘Pata pata’ van Makeba. Maar het land kent ook een lange geschiedenis waarbij het steevast zijn niet-blanke bevolking discrimineerde.

Waarheidszoeken in de Verenigde Staten“Without truthtelling […] the members of yesterday’s conflict can become the fire of tomorrow’s renewed conflict.” De twintigste eeuwse geschiedenis afspeurend is dergelijke uitspraak in de praktijk – gelukkig – niet steeds correct gebleken. Toch is het riskant steeds de proef op de som te nemen.

Stadsontwikkeling in post-apartheid Zuid-Afrika: de universiteit als stedelijke actor? Wie vandaag een luchtfoto van Kaapstad bekijkt, ziet een uitdijend landschap waarin dichtbevolkte woongebieden en onontgonnen niemandsland elkaar afwisselen. Dit vreemde patchwork is het resultaat van de jarenlange ideologie van rassenscheiding, die niet alleen het dagelijks leven in Zuid-Afrika bepaalde, maar zich ook in het landschap aftekende. Stadsplanning werd het middel bij uitstek om de scheiding van bevolkingsgroepen ook ruimtelijk te consolideren.

Moeder, waarom leven wij? Het was niet alleen een roman van Ludo Zielens uit 1932, het was ook het startpunt van mijn twee jaar durende queeste die startte in 2010. Het was een zoektocht vol gevaren en obstakels, ze bracht me zelfs tot in de meest zuidelijke uithoeken van deze planeet. En ja, ook daar zoeken mensen hetzelfde: welzijn. “Wat is welzijn en hoe kan je het bereiken?” vroeg ik me af…Al sinds de Klassieke Oudheid denken filosofen na over dit fundamentele vraagstuk.

 
In de schaduw van de wereldbeker[1]
 
In de schaduw van de wereldbeker is Zuid-Afrika een land van hoop en wanhoop, van overweldigende rijkdom en wrede taferelen van gangs en drugs. Ondanks zijn classificatie als een land met een modaal inkomen, wordt het gekenmerkt door wijdverspreide armoede, ziekte en patronen van raciale en geografische ongelijkheid (Blaauw & Gilson, 2001). Hierbij denken we aan de grote aantallen die vandaag nog in townships of sloppenwijken wonen. Dit heeft diepgaande gevolgen, niet in het minst op  het  onderwijs.

De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens vierde in 2008 haar zestigste verjaardag. Gelukkige verjaardag? De ironie van het toeval wil dat in 1948 twee situaties begonnen waarbij de mensenrechten flagrant werden geschonden. In 1948 deed in Zuid-Afrika de apartheid zijn intrede. Een blanke minderheid voerde een racistisch beleid van discriminatie en segregatie tegenover een zwarte meerderheid. De regering dwong zwarten te leven in bantustans (reservaten) en townships (stedelijke getto’s).

Huisvesting en plaatsbeleving in een post-apartheidscontext
 
In de globaliserende wereld, zoals we die vandaag de dag kennen, wordt in de (geografische) literatuur misschien minder vaak stilgestaan bij de alledaagse plaatsen, waar het gewone leven dag na dag voortkabbelt. Het scriptieonderzoek van Sarah Meys brengt net deze kant van de zaak terug naar boven.

Past and passed in the present. Persistence of history in Westbank, a post-Apartheid township in South Africa.
 
Kaapstad 2010 – Zestien jaar geleden kon elke wereldburger de vrijlating en inauguratie van Nelson Mandela van dichtbij volgen. Na een periode van relatief stilzwijgen zijn ook nu alle cameraogen op Zuid-Afrika gericht. De komende maanden juni en juli is Kaapstad het Mekka voor duizenden voetbalfanaten.

Lieve Vanleeuw                                                                                               29-09-2005
 
Antwoorden op het verleden. Van schuld tot ver-antwoord-elijkheid in post-apartheid Zuid-Afrika.
 
De zomermaanden zijn weer voorbij en ongetwijfeld blikken verschillende dappere Belgen nu terug op die verre en exotische reis die ze gemaakt hebben. Onder hen zijn er waarschijnlijk ook een aantal naar het meest zuidelijke land van Afrika getrokken, beter gekend als Zuid-Afrika.

De incorporatie van Zuid-Afrika

HOE ZUID-AFRIKA DEEL WERD VAN HET KAPITALISTISCHE WERELD-SYSTEEM

Het kapitalisme is, in tegenstelling tot wat velen u willen doen geloven, geen ahistorisch
fenomeen, geen eeuwig, onveranderlijk en vanzelfsprekend systeem. Het kapitalisme is ooit
ergens ontstaan, namelijk in de Noord-Italiaanse stadstaten toen de Middeleeuwen naar hun einde liepen. Daaruit heeft het zich geëxpandeerd totdat het vandaag, op enkele blinde vlekken na, de
gehele wereld omvat.

Sofie Claessens
Artikel thesis: Afrikaanse antropologen & kolonialisme: Kenyatta, Mafeje en Niangoran-Bouah.
____________________________________________________________
 
De antropologie die, door verschillende culturen te bestuderen, inspeelt op onze menselijke nieuwsgierigheid naar ‘hoe het er bij de buren aan toe gaat’ heeft het sinds de jaren ’70 niet eenvoudig. De reden? Geen enkele andere humane wetenschap heeft zich zo verbonden met het kolonialisme begin 20ste eeuw.