Scriptiebank overzicht

In deze masterproef wordt onderzoek gedaan naar een kindvriendelijke stad. Wat maakt nu net een stad kindvriendelijk? Daar blijkt nog geen helder antwoord op te bestaan en dikwijls wordt deze term ingevuld door volwassenen, in plaats van samen met kinderen zelf. Centraal in deze masterproef stond het onderzoek naar het perspectief van kinderen op kindvriendelijke steden. Aanvullend werden andere perspectieven onderzocht, zoals het perspectief van het Child Friendly Cities Initiative (1996) van UNICEF en de Vlaamse versie hiervan: Kindvriendelijke Steden en Gemeenten. Daarnaast werd het perspectief van de stad Leuven onderzocht, alsook dat van twee ouders. Ten slotte werden al deze perspectieven in verband gebracht met het perspectief van kinderen.

Elke leerkracht krijgt wel eens te maken met een verlegen kind in de klas. Maar wat als de verlegenheid extreem wordt? Krijgen verlegen kinderen de hulp die ze verdienen?
Dapper helpt jou om verlegenheid beter te herkennen, te begrijpen, en om er op een positieve manier mee om te gaan in de klas.

Onderzoek naar het potentieel van dove architecten: wat is de invloed van doof zijn op het ontwerpproces en de ontwerpen van een architect? Opgebouwd aan de hand van een literatuurstudie en twee casestudies: dove architect, Richard Dougherty en dove architectuurstudente, Danielle Koplitz.

In dit onderzoek werd een PREM-meetinstrument ontwikkeld, dat vervolgens via een pilootstudie getoetst werd op indruksvaliditeit en betrouwbaarheid (interne consistentie). De focus ligt op patiënten met chronische lage rugpijn die multidisciplinair behandeld worden.

Het Individuele Plaatsing & Steun (IPS) Model is een wetenschappelijk onderbouwde methodiek om mensen met een psychische kwetsbaarheid te ondersteunen in hun zoektocht naar werk. Dit onderzoek gaat dieper in op twee IPS-basisprincipes: (1) De inbedding van de IPS-coach in de zorgsector (2) Het place-then-train principe. Dit betekent meteen een job zoeken op de reguliere arbeidsmarkt, zonder langdurige training vooraf. Uit voorgaand onderzoek is gebleken dat deze twee principes cruciaal zijn voor een succesvolle IPS-implementatie, maar dat beiden beperkt toegepast worden in Vlaanderen. De bedoeling van dit onderzoek is om een eerste verkennende studie uit te voeren naar de percepties van de zorgsector (psychologen, psychiaters, sociaal werkers, …) en ervaringsdeskundigen (mensen met een psychische kwetsbaarheid) omtrent deze twee IPS-principes.

Muziekwerkers in de Ouderenzorg als draagvlak voor een re-actieve levenskwaliteit. Een innovatieve opleiding & wederzijdse ondersteuning binnen een werkgroep Muziek In Zorg. Positieve opwaartse spiralen creëren in de ouderenzorg van vandaag en morgen.

Door het toenemende belang van keuzes in de zorg en een verschuiving naar een overlegmodel dient 'shared decision making' zich aan als alternatief voor het model van 'informed consent' in de geestelijke gezondheidszorg. Rechtsvergelijkend onderzoek toont aan dat er nood is aan een nieuw patiëntenrecht naast 'informed consent'.

De bachelorproef omvat een grondige literatuurstudie betreffende de informatiebehoefte van koppels na afwijkende prenatale screening en/of diagnostiek. Met de verkregen informatie werd een website opgebouwd die voldoet aan deze informatienood.

Het doel van deze studie is om zicht te krijgen op de mogelijkheden en moeilijkheden bij de inzet van een familie-ervaringswerker, zoals ervaren door verschillende actoren. Daarnaast wordt er gekeken hoe de familie-ervaringswerker het herstelproces van familieleden kan beïnvloeden, wat de beweegredenen zijn om zich als familie-ervaringswerker te profileren, welke andere rollen dan deze op het microniveau een familie-ervaringswerker kan opnemen, en ten slotte welke veranderingsprocessen er momenteel aan de gang zijn in mobiele begeleiding en welke wensen de hulpverleners voor de toekomst hebben wat betreft het familie-ervaringswerk

CLIL is een innovatieve onderwijsmethodologie die een vreemde taal gebruikt om inhoud aan te leren, maar ook de inhoud om taalvaardigheid te verbeteren. Desondanks de het potentieel is de transitie naar de praktijk niet altijd gemakkelijk door het gebrek aan aangepast didactisch materiaal en voldoende 'know how' om CLIL succesvol te implementeren. Deze scriptie biedt een referentiekader waarop wetenschapsleerkrachten zich kunnen baseren bij het ontwerpen van CLIL-lessen.

Mijn eindwerk betreft een omkaderingsmodel voor de ervaringsdeskundige vrijwilligers van de HerstelAcademie Halle-Vilvoorde. De onderzoeksvraag is: “Welke behoeften hebben deervaringsdeskundige vrijwilligers van de HerstelAcademie Halle-Vilvoorde op vlak van omkadering en hoe kunnen deze behoeften optimaal ingevuld worden?”

Mijn scriptie tracht een antwoord te formuleren op hoe de begeleiding van adolescenten die zichzelf verwonden gepast vorm kan krijgen. Dit door informatie weer te geven over zelfverwondend gedrag alsook door een kant-en-klaar product aan te bieden voor jongeren en hun hulpverlener.

Ongeveer 1 op 1000 kinderen wordt doof geboren terwijl 95% van hun ouders volledig horend zijn. Dankzij een cochleair implantaat kunnen doof geboren kinderen voor een groot deel de wereld auditief waarnemen en gesproken moedertaal leren beheersen. De integratie in de horende wereld vraagt echter veel inspanningen, zowel van het dove kind zelf als van zijn ouders, leerkrachten en andere betrokkenen. De horende omgeving moet voldoende kennis hebben en begrip tonen om deze integratie te doen slagen.

Onderzoek naar mogelijk pestgedrag bij kleuters.

Adviezen en suggesties voor het werken met ervaringsdeskundigen op een psychoseafdeling werden geformuleerd vanuit beperkt onderzoek, bestaande uit een literatuurstudie, een digitale bevraging via mail en gesprekken met bevoorrechte getuigen

Het doel van deze bachelorproef is om een antwoord te krijgen op de vraag wat herstel betekent voor een persoon met een psychiatrische kwetsbaarheid. Of er een verschil is op vlak van psychisch welbevinden bij psychiatrische patiënten na het volgen van een WRAP programma. En tenslotte: het belang van ervaringsdeskundigheid nagaan als middel om herstelgericht te werken op een residentiële afdeling.
Probleemstelling: Het spanningsveld tussen het herstelgericht denken en handelen. De ervaringsdeskundigheid staat centraal in het herstelgericht denken, maar hoe dragen ervaringsdeskundigen bij aan een herstel?

.Krachtgerichte en netwerkversterkende methodieken zoals Eigen Kracht-conferenties worden vaak toegepast in de jeugdhulpverlening maar vinden tot op vandaag weinig ingang in de Geestelijke Gezondheidszorg. Stigmatisering en vooroordelen maken dat sommige hulpverleners te weinig geloven in de kracht en competenties van hun cliënt en zijn netwerk. Wil men streven naar een meer herstelgerichte zorg waar de cliënt zijn leven en zorg in eigen hand heeft dan kan EK-c een positieve aanvulling zijn op het bestaande aanbod.

In dit onderzoek werd artikel 60 op mesoniveau, binnen het OCMW van Aalst, onderzocht. Dit met als doel een zo duidelijk mogelijk beeld te krijgen over hoe deze tewerkstelling loopt en waar er eventueel marge is voor verbetering.

Mijn onderzoeksopzet bestond enerzijds uit een interview met de beleidsmensen, met de ambtenaren die verantwoordelijk zijn voor deze sociale tewerkstelling. Anderzijds uit een focusgesprek met ervaringsdeskundigen, met mensen die of een sociale tewerkstelling positief hebben beëindigd of nog steeds aan het werk zijn als artikel 60.

Aan de hand van mijn ervaring en mijn onderzoeksopzet heb ik mijn veranderingsdoelen opgemaakt. Gezien de ervaringsdeskundigen artikel 60 als een positieve ervaring beschouwden denk ik dat men eerst en vooral moet proberen meer tewerkstelling plaatsen te creëren. Meer plaatsen geeft ook meer kansen dus meer kwetsbare mensen die men zo kan helpen naar werkervaring of zelfs naar een doorstroom naar de reguliere arbeidsmarkt. Hiervoor zal de begeleiding anders moeten worden aangepakt en zal ook de bijhorende subsidiëring moeten herbekeken worden. Zowel op mesoniveau binnen het OCMW te Aalst als op macroniveau en dus op Vlaams, gezien dit recent is overgeheveld van Federaal naar Vlaams.

Een tweede veranderingsdoel, wat ik zou willen gerealiseerd zien, is het verbeteren van de sfeer op de werkvloer ten opzichte van de mensen in artikel 60. Het welbevinden op het werk draagt volgens mij ook bij naar enerzijds je goed voelen in je vel maar anderzijds ook het goed presteren op het werk zelf. Voor mensen in sociale tewerkstelling denk ik dat de motivatie om op zoek te gaan naar een job na artikel 60 groter zal zijn als men een positieve ervaring heeft mogen ervaren.

Ook na begeleiding moet volgens mij beter. In het focusgesprek gaf elke deelnemer aan dat men in het spreekwoordelijke zwarte gat valt na artikel 60. Ook hier zouden we door in te zetten op betere, intensievere begeleiding, de doorstroom naar de reguliere markt kunnen bevorderen.

Ik ben dit eerst en vooral juridisch gaan bekijken, wetgeving versus toepassingen die men hanteert in het OCMW te Aalst. Daaruit bleek onder andere dat een flexibel werktraject, bijvoorbeeld deeltijds werken, wettelijk wel kan. Iets wat mogelijk zou moeten zijn voor iedereen in deze hectische maatschappij, zeker voor kwetsbare mensen die geen (groot) sociaal opvangnet hebben. Ook het loon voor de artikels 60 bepaalt men zelf als OCMW. Naar privé werkgevers toe factureert men 740 euro, openbare instanties die mensen tewerk stelt in artikel 60 betalen niets. Ook het feit dat men enkel leefloon gerechtigden in artikel 60 toelaat, is specifiek voor Aalst en zou dus ook anders kunnen. Er is dus een duidelijk verschil tussen wat er wetmatig mag en wat er in Aalst wordt toegepast. De reden hiervoor ligt meestal bij de subsidiëring die men hiervoor krijgt.

In een tweede invalshoek heb ik de psychosociale bril opgezet. Daar bleek, door de analyse van verschillende theorieën met betrekking tot het welbevinden en het hebben van een job, dat er wel effectief gevolgen kunnen zijn door het al dan niet hebben van een job. Zeker naar kwetsbare mensen toe moeten we hiermee rekening houden, zij hebben misschien bepaalde werkattitudes niet meegekregen van thuis. Doordat ze niet aan het werk zijn, worden ze uitgesloten uit de maatschappij. Men verliest zijn status en heeft niet het gevoel ergens bij te horen, ergens deel vanuit te maken. Aan het werk zijn zal hen dus empoweren, zal hun psychosociaal welzijn erop verbeteren.

Een laatste invalshoek is de hulpverlening. Doordat onze maatschappij volop in transitie is, dient de hulpverlening herbekeken te worden. Sleutelwoord bij hulpverlening is empoweren. Niet enkel doen wat wetmatig moet maar mensen helpen hun doelen te laten stellen en deze te verwezenlijken. De houding van de hulpverlener moet op voet van gelijkwaardigheid zijn en met een onvoorwaardelijke positieve houding ten opzichte van de cliënt met als doel zijn eigenwaarde te versterken.

Ik breng aan de hand van mijn onderzoeksopzet en theoretische staving vijf veranderingsstrategieën naar voor. Eerst en vooral moet artikel 60 voor iedereen kunnen en niet enkel voor mensen met een leefloon. Zo sluiten we mensen uit die ook zouden geholpen zijn door op deze manier aan het werk te kunnen. Ik denk bijvoorbeeld van een vrouw op leeftijd die van haar man is gescheiden en jaren voor de kinderen heeft gezorgd. Iemand van een iets oudere leeftijd, met een ‘black hole’ in haar CV van enkele jaren, zal niet makkelijk werk vinden.

Een tweede veranderingsstrategie is de mogelijkheid naar een flexibeler traject. Zeker nu we langer zullen moeten werken, is dit geen overbodige luxe. Zoals we ook in Finland zien, werkt zo’n systeem. Meer en meer mensen nemen ook hier ouderschapsverlof, tijdskrediet of loopbaanonderbreking om voor hun gezin of voor zichzelf te kunnen zorgen. Ook en zelfs vooral kwetsbare mensen die weinig of geen ervaring hebben en vaak niet beschikken over een sociaal opvangnet, zouden dit dus zeker moeten kunnen doen. Meer mensen zullen slagen in hun te presteren dagen in de opgegeven referteperiode en mensen gaan ook meer gemotiveerd zijn aan het werk te blijven in deze drukke geluksmaatschpapij.

Een derde strategie is de begeleiding van de mensen op de werkvloer die met mensen in artikel 60 moeten werken. Het stigmatiseren van deze groep tegen gaan door preventief de mensen op de werkvloer zelf grondig te informeren en hen te duiden wat de intentie is. Zo kunnen we taboes en vooroordelen wegwerken en eventuele pesterijen voorkomen. Een ‘workbuddy’, een gezinswetenschapper die niet alleen de mensen in sociale tewerkstelling maar ook de collega’s hierin begeleidt.

Een vierde strategie is het herbekijken van de kosten die men factureert aan privé firma’s. Zij krijgen een factuur van 740 euro per maand voor een werknemer, openbare instanties en vzw’s niet. Men hanteert dit omdat dit de kost is die het OCMW zelf zou moeten bijleggen, die men dus niet krijgt via subsidieringen. Op macroniveau zouden we dus moeten inzetten in het herbekijken van deze subsidieringen om deze gelijk te stellen. Maar ook OCMW Aalst zou zelf de beslissing kunnen nemen dit niet als grondvoorwaarde te hanteren. Zo creëren we meer tewerkstellingsplaatsen en vergroten we ook de doorstroom.

Een laatste voorstel naar verandering is de betere (na)begeleiding. Mensen in de laatste weken goed toeleiden naar het einde van hun tewerkstelling en al klaarstomen naar solliciteren op de reguliere arbeidsmarkt. Ook een betere samenwerking met onder andere VDAB is opportuun zijn. Ook hier is een rol weggelegd die perfect zou zijn voor een gezinswetenschapper.

Referentielijst:

Adriaens, C. L. (2013). Praktisch handboek voor OCMW-recht. 612 Loopbaan met zorg. (2015). Betekenis van werk. Betekenis van werk.

Tine Van Regenmortel, K. H. (2013. Het concept ‘empowerende academische werkplaats’. Een innovatieve vorm van samenwerken aan werkzame kennis. Tijdschrift voor Welzijnswerk, 36-48 Van Regenmortel, S. (2015, april). Sociaal werk moet anders in de nieuwe samenleving. Entry-media

Vlieger, S. D. (2008, Juni). Schuld en schaamte: een vergelijkende studie tussen werkenden en werklozen. Gent: Universiteit Gent.

Vries, S. D. (2010). Basismethodiek psychosociale hulpverlening. In S. D. Vries, Basismethodiek psychosociale hulpverlening (p. 425). Hoten, Nederland: Bohn Stafleu van Loghum.

Deze masterscriptie geeft antwoord op volgende hypothese: 'Geloven in de realiteit van een mogelijke onwerkelijke ervaring (in het verleden) is op zichzelf geen pathologie'. Er is iets fundamenteel mis met de samenleving die gebrand is op symptoombestrijding in plaats van de individuele (zorg)behoeften van patiënten. Sensibilisering van de samenleving, normvervaging van begrippen zoals normaliteit en abnormaliteit en de erkenning van wanen als reële ervaring zouden de levenskwaliteit van het individu drastisch kunnen verbeteren. Filosofisch debat is onmisbaar in het humaniseren van de geestelijke gezondheidszorg.

Het visuele voorbij!Op 23 april 2013 trok ik naar De Muntschouwburg voor de voorstelling Péléas en Melisande van Claude Debussy. Gebeten door de theatermicrobe keek ik reeds enkele maanden uit naar deze opvoering. Van de voorstelling zijn me enkel wat vage schimmen, nietszeggende details en holle woorden bij gebleven.  Helaas! Wat een topavond moest zijn, kreeg een zure nasmaak.De regisseur, acteurs of decorbouwers betreft hier geen schuld aan de negatieve theaterervaring. Wel de visuele beperking die ik – de auteur van de scriptie & fervent theaterbezoeker - heb.

Verbeteringshulpmiddel voor het starten van nieuwe ondernemingen.AbstractVoor grote ondernemingen bestaan er veel hulpmiddelen om betere resultaten te behalen. Dit gaat dan bijvoorbeeld over een vermindering van de verspilling binnen de onderneming, een efficiëntieverhoging van hun productieproces, een winstverhoging en zo verder. Maar hoe zit het met de kleine en startende ondernemingen? Aangezien deze ondernemingen voorlopig enkel hun buikgevoel hebben om hun belangrijkste beslissingen te nemen, reikt deze scriptie startende ondernemingen een verbeteringshulpmiddel aan.

Drijfveren van ervaringswerkers in de geestelijke gezondheidszorg.‘Opbouwen van een positieve identiteit’INTRODUCTIEJe kent het wel: een rotdag op het werk, een uitbrander krijgen van je baas of een moeizaam contact met collega’s. Misschien is jouw droomjob helemaal niet wat je ervan had verwacht? Daarom moeten we beseffen dat mensen geen machines zijn maar een eigen wil en drijfveren hebben. Datgene wat iemand drijft beïnvloed zijn of haar gedrag en emoties. Dit draagt dan weer bij aan de vorming van onze identiteit.

Preventie van musculoskeletale aandoeningen hangt grotendeels af van mindset werkgever.Probleem?“Men have become the tools of their tools.” (Thoreau, 1854, p. 29).Eén zin beschrijft het opzet van deze eindverhandeling. Te lang is de mens gezien als een verlengde van zijn machines, waarbij hij zich diende aan te passen en te onderwerpen aan de gegeven arbeidsomstandigheden. Dat wreekt zich nu... Een groot aandeel van de Belgische populatie krijgt te kampen met musculoskeletale aandoeningen (MSA) (Eurofound, 2010).

In een recente studie naar de Europese verkeersveiligheid werd becijferd dat ongeveer 25% van de verkeersdoden op Europese wegen rechtstreeks te wijten zou zijn aan rijden onder invloed (ROI).

De  crisis  die  de  afgelopen  jaren  over  Europa  heen  waaide,  heeft  ook  in  België  zijn  strepen achtergelaten. Cijfers van  de FOD Economie tonen aan dat er sinds 2009 een algemeen stijgende werkloosheidstendens in België is.Ten  tweede  toont  de  Vlaamse  zakenkrant  ‘De  Tijd’  aan  dat  ook  het  aantal  startende vennootschappen in Vlaanderen een negatieve trend volgt van 2007 tot en met 2013. Multinationals  beslissen  altijd  in  functie  van  hun  eigen  winstcijfer.  Als  het  buitenland  een  betere optie biedt, is er dus  geen garantie  dat zij actief blijven in België.

Het  nemen  van  een  wondstaalafname:  vergelijking  tussen  verschillende proceduresInleiding:Infecties in wonden zijn een actueel probleem binnen de gezondheidszorg.De gevolgen van een niet correct behandelde wondinfectie zijn divers.Zo  kan,  door herhaald  gebruik  van  niet  aangepaste  antibiotica,  resistentie ontstaan.

Het startpunt van mijn scriptie bestond uit de vaststelling van een hiaat tussen theorie en praktijk op mijn stageplaats. Ondanks de overvloed aan theorie bleek het in praktijk moeilijk tot heel moeilijk om slecht nieuws te melden aan minderjarigen. Zo kwam ik tot de onderzoeksvraag “Hoe kan je kinderen en jongeren tot 18 jaar oud ondersteunen bij het verwerken van een rouwproces vanuit een politiecontext?”.

You + me = us, ook met ASS ?!De autismespectrumstoornis, afgekort ASS, is lang geen onbekend begrip meer in het secundair onderwijs. Onderzoeken, resultaten hiervan en referentiële teksten hierover zijn schering en inslag. Hoogstwaarschijnlijk ken je wel een klasgenootje of een vriend met autisme. Gelukkig laten we hen niet meer aan hun lot over, zodat iemand met ASS vlot kan meedraaien in het gewoon onderwijs. Jij en ik zorgen er samen voor dat deze persoon zich welkom voelt in de groep.

Jeugdbewegingen te weinig voorbereid op diversiteit.Diversiteit, toegankelijkheid, inclusie… Men kan tegenwoordig niet meer aan jeugdwerk doen zonder op deze begrippen te stuiten. Stuiten en verstuiken? Recente studies wezen uit dat jeugdwerkers nog altijd worstelen met het effectief ‘openstellen van hun deur voor allen’. De intentie is er, maar de vraag ‘hoe moet dat dan?’ blijft al te vaak onbeantwoord.

Hoe kan een lokale investering in toegankelijkheid een investering zijn in de toekomst?Dat het aantal mensen met een beperking in de komende jaren, mede als gevolg van de vergrijzing van bevolking en de vooruitgang van de wetenschap, zal wel niemand verbazen. Neem daarnaast noch een persoon met een gebroken been  die het moeilijk heeft om het openbaar vervoer te gebruiken of een leverancier met een zware last moet doos per doos binnenbrengen omdat zijn wagentje de vijf treden naar de ingang niet kan nemen dan komt men tot een zeer grote groep van mensen die met een ‘toegankelijkheidsprobleem’