Scriptiebank overzicht

Deze scriptie onderzoekt de evolutie van de gedachten van stadsplanners tijdens de heropbouw van Antwerpen in de periode 1940 tot 1973. Daarbij heeft deze scriptie specifieke aandacht voor de auto en bijhorende ontwikkelingen. Dit onderzoek gebruikt daarvoor bronnen uit het Felixarchief, het Vlaams Architectuur Instituut, het Rijksarchief te Antwerpen en verschillende bibliotheken van KULeuven. Die bronnen tonen via een close reading aan dat de gedachten van de stadsplanners doorheen de jaren heen evolueerden. Die evolutie was weliswaar niet rechtlijnig en verschillende elementen zoals stedelijk groen of historische monumenten kregen, afhankelijk van de periode, meer of minder aandacht binnen de gedachten van stadsplanners. Daarnaast beïnvloedde een combinatie van verschillende internationale tendensen de gedachten van de stadsplanners. Hun gedachten waren namelijk eerder een combinatie van verschillende invloeden uit andere landen zoals Groot-Brittannië, Duitsland of de Verenigde Staten.

Deze thesis onderzoekt hoe de internationalisering van de KU Leuven zich heeft ontwikkeld tussen 1900 en 1968. Het doel is om een antwoord te bieden op de vraag: In welke mate ontwikkelde de KU Leuven zich tot ‘internationale’ universiteit? Daarvoor analyseer ik enerzijds het relatieve aantal internationale inschrijvingen en de diversiteit. Anderzijds besteedt de thesis aandacht aan het beleid en het imago van de KU Leuven. Een breed onderzoek, over een langere periode, naar studentenmobiliteit vanuit het oogpunt van een Belgische universiteit vormt een lacune in de bestaande academische historiografie. Daarnaast combineert het onderzoek kwantitatieve en kwalitatieve bronnen om de internationaliseringsgraad van de universiteit te bepalen. Voor het kwantitatieve aspect digitaliseerde ik de inschrijvingsgegevens, afkomstig uit de Jaarboeken van de KU Leuven, in een databank. Daarnaast analyseerde ik correspondenties, rapporten en artikelen, uit de Archieven van voormalige rectoren Ladeuze en Van Waeyenbergh, om het kwalitatieve aspect vorm te geven. Het eerste hoofdstuk analyseert de evolutie van de inschrijvingen van buitenlandse studenten aan de KU Leuven om zo het ‘internationale’ karakter te bepalen. Daaruit bleek dat de aantallen relatief beperkt bleven, maar dat de afkomst van de studenten enorm divers was, zeker na de Tweede Wereldoorlog. Daarna onderzocht ik aan de hand van correspondenties en rapporten hoe de KU Leuven en de rectoren hun beleid voerden ten opzichte van internationale studenten: de rectoren gebruikten de vernieling van de oorlogen als uitgangsbord om de Leuvense universiteit opnieuw te doen groeien. Ze deden dit door het beeld van de KU Leuven als een werelduniversiteit te propageren. Daarnaast gebruikten ze het katholieke karakter als bindmiddel. Tot slot ondersteunden ze opkomende organisaties om internationale studenten te helpen in Leuven. In het derde hoofdstuk ligt de nadruk op de individuele levensbelevingen van studenten. De analyse toont aan dat het eeuwenoude imago van de KU Leuven, haar katholieke karakter en culturele netwerken met de universiteit een positieve invloed hadden op de motivaties van studenten. Daarentegen vormden complexe, administratieve procedures en integratieproblemen struikelblokken. Het Frans, het financiële aspect en de geopolitieke situaties waren dubbelzinnige factoren, die zowel bevorderend als belemmerend werkten. Uit de analyse volgde dat Leuven zich in de vroege twintigste eeuw al ontwikkelde tot een internationale universiteit. Ze gebruikte de internationalisering in eerste instantie als een strategisch middel voor de wederopbouw na de oorlogen, maar geleidelijk aan evolueerde het naar een institutionele prioriteit. In de periode 1900 – 1968 legde ze de fundamenten voor een explosieve toename van internationale inschrijvingen vanaf 1970. Het ‘internationale’ karakter van de universiteit kwam dus naar voren dankzij een diverse studentengroep en was niet enkel afhankelijk van het aantal inschrijvingen.

Het Erasmushuis, gebouwd tussen 1972 en 1975 en ook wel eens 'het Kremlin' of 'de bunker' genoemd, steekt met zijn strakke, betonnen uitzicht af tegen de middeleeuwse en negentiende-eeuwse gebouwen in Leuven. De keuze, destijds, voor de brutalistische architectuurstijl was geen toeval; er zat een doordachte visie achter. Het ontwerp, de inrichting en het gebruik van het gebouw in de jaren 1960 en 1970 gingen samen met academische doelen van de Nederlandstalige Leuvense universiteit, verweven met idealen van andere partijen zoals het architectenbureau en de stad.

Wanneer de - relatief korte - geschiedenis van de hedendaagse sieraadkunst onder de loep wordt genomen, valt op dat de status van edele materialen erg fluctueerde. Naar dit aspect van de hedendaagse sieraadkunst is tot op heden weinig diepgaand onderzoek verricht, een hiaat dat deze masterproef tracht op te vullen door informatie die zich vaak in de marges van primaire en secundaire bronnen bevindt te verbinden.

Terwijl in het Westen tot ver in de 20ste eeuw voorname sieraden uit edele materialen - zoals edelmetalen, parels en edelstenen - vervaardigd werden, ontstond er geleidelijk aan een tendens die het roer helemaal omgooide en het juk van traditie wilde afwerpen. De evidentie dat sieraden edele materialen moesten bevatten, werd in de late jaren zestig van vorige eeuw uitgedaagd door creaties die uit alternatieve materialen - zoals papier, hout, plastic en aluminium – vervaardigd werden. De sociale betekenissen van materialen – qualities - werden losgekoppeld van hun natuurlijke eigenschappen – properties - waardoor zowel edele als onedele materialen uit puur esthetische overwegingen in sieraden geïntegreerd konden worden. Deze verschuiving, bekend als material relativism, benadrukte dat de waarde van een sieraad niet langer afhing van de gebruikte materialen, maar eerder van het achterliggende concept en de verrichte artistieke arbeid. Dit markeerde in de late jaren zestig het begin van de hedendaagse sieraadkunst, waarbij materiaalkeuze voortkwam uit artistieke overwegingen in plaats van traditie.
Hoewel sommige sieraadmakers resoluut voor alternatieve materialen kozen en het gebruik van edele materialen stiefmoederlijk behandelden, bleven andere edele materialen trouw en trachtten ze er een nieuwe vormentaal voor te ontwikkelen. In de jaren zestig was er in de Duitstalige sieraadscene bijvoorbeeld nog steeds animo om met edele materialen te werken, terwijl deze in de Nederlandse scene bijna volledig verbannen werden uit ideologische optiek. Edele materialen bleven dus sluimeren in de hedendaagse sieraadkunst én hun gebruik werd door sieraadmakers geïnnoveerd - twee aspecten die in bronnen vaak onderbelicht bleven. De status van edele materialen zou in de daaropvolgende decennia nog vaak fluctueren: in sommige decennia werd het gebruik van edelstenen, edelmetalen en parels op grote schaal omarmd, terwijl deze materialen in andere stiefmoederlijk behandeld werden. Zo kende het klassieke, uit edele materiaal vervaardigde sieraad aan het einde van de jaren tachtig een heuse revival, die zich in de jaren negentig doorzette.

Het in vraag stellen van edele materialen is sinds het ontstaan van de hedendaagse sieraadkunst de facto een belangrijk kenmerk van deze toegepaste kunstvorm geworden, dat zich zowel uit in specifieke sieraadcreaties met het gebruik van edele materialen als onderwerp, als in publiekelijk gevoerde debatten tussen sieraadmakers en -onderzoekers.

Deze thesis onderzoekt via het veld van de Fat Studies hoe dikke personen worden gerepresenteerd in theater en hoe het begrip Fat Dramaturgy kan bijdragen tot een meer positieve perceptie van dikke mensen in theater. Via interviews met Andrew Van Ostade (muzikant, theatermaker en acteur) en Jelmer Verheij (student aan de Toneelacademie Maastricht) wordt nagegaan in hoeverre Fat Dramaturgy reeds wordt toegepast in het Vlaams en Nederlands theaterlandschap en op welke manier dit de representatie van dikke mensen in theater zou kunnen bevorderen.

Deze thesis focust op de ervaringen van Vlaamse transgender personen met de medische zorg, 1950 tot heden. Het duikt in een tot nu toe onbeschreven verleden van de transgender geschiedenis van België.

Deze masterproef onderzocht hoe een religieuze inspiratie een impact had op de betekenisgeving van duurzaamheid in het ontwikkelingsdiscours van de Vlaamse ngo Broederlijk Delen (1968-1994). Verschillende betekenissen van duurzaamheid werden onderscheiden en telkens werd gereflecteerd in welke mate de christelijke religie een struikel- of startblok vormde om die duurzaamheid na te streven.

Deze masterproef gaat in op de problematiek rond de grenzen van het Menapisch gebied in de vroege Keizertijd (57 v.C. - 284 n.C.). Door alle literaire, documentaire en archeologische bronnen over de Menapii samen te brengen, was het mogelijk bestaande hypothesen over de grenzen tegen het licht te houden en zelf een nieuwe hypothese te formuleren.

This dissertation explores the relation between loneliness and longing as a basic feature of being human. By comparing different ways of handling this difficult feeling it tries to sketch a map of the way we cope with loneliness today and how it influences our way of interacting with each other, our surroundings and ourselves.

Pseudovertaling, dat gewoonlijk wordt gedefinieerd als een tekst die valselijk wordt gepresenteerd als een vertaling uit een andere taal door zijn auteur en die daarbij de identiteit van vertaler aanneemt, plaatst met deze mystificatie niet alleen onderzoekers maar ook vertalers die met dit type tekst wordt geconfronteerd voor belangrijke uitdagingen. Nadat we de aan pseudovertaling gelieerde elementen hebben geïdentificeerd in de detectiveroman 'Elles se rendent pas compte' van Boris Vian, die vertaalproblemen op lexicaal en macrotekstueel nuveau kunnen opleveren in de narratieve tekst en paratekst, stellen we vervolgens vertaalstrategieën voor die tot doel hebben om de misleidende effecten te reproduceren zoals de auteur van deze pseudovertaling ze oorspronkelijk voor ogen had. Deze strategieën kunnen de toekomstige taak van vertalers vergemakkelijken die in de toekomst met dit soort teksten te maken krijgen.

Een historisch onderzoek naar internationalisme, diversiteit en gender in de Vlaamse katholieke Scouts- en Gidsenbeweging (1955-1980)

De nieuwe evolutie van target therapie vereist een aangepaste kennis van verpleegkundigen op een oncologische dienst, is deze wel voldoende aanwezig?

Een intertekstuele en -mediale analyse van Francis Ford Coppola's Apocalypse Now, Joseph Conrad's Heart of Darkness en Dante Alighieri's La Divina Commedia. De analyse werd uitgewerkt met behulp van structurele, narratologische en thematische aspecten.

Een kritische analyse van Matsumoto Toshio's theorie over 'neo documentarism' aan de hand van zijn film 'A Funeral Parade of Roses' (1969) om een beter inzicht te krijgen over de problematiek van objectiviteit in het medium film.

Van juli 1965 tot februari 1968 was Marguerite De Riemaecker-Legot de eerste vrouwelijke minister van België. Als de eerste historische studie over De Riemaecker-Legot heeft deze verhandeling aandacht voor zowel haar beleid als de manier waarop de pers over haar en haar beleid schreef.

Deze masterproef biedt een kijk op het leven en werk van sportjournalist Jan Wauters. De auteur gaat op zoek naar het waarom van het hagiografische discours rond Wauters en plaatst hem binnen het bredere kader van de geschiedenis van de sportjournalistiek in Vlaanderen sinds 1945.

Een exploratieve studie naar de historiek en betekenis van 'De Kunstkamer' in Antwerpen: de kunstgalerie van mijn overgrootvader die zich tussen 1961 en 1965 eerst in de Lange Nieuwstraat en vervolgens in de Wolstraat bevond en die onderdak bood aan heel wat voorlopers van de Antwerpse avant-garde.

In deze scriptie leggen we de relatie tussen armoede en welvaart bloot. Meer specifiek onderzoeken we hoe naar armoede gekeken werd tijdens een van de meest welvarende periodes uit onze geschiedenis: de gouden jaren zestig.

Open kantoren: een mythe ontkrachtBeeld je in. Je bent op je werk. Je probeert je volledige aandacht toe te leggen op een belangrijke taak die af moet. Terwijl je je probeert te concentreren, wordt ergens een arsenaal aan pagina’s geprint. Vlak voor je zijn twee collega’s een babbeltje aan het slaan. Rechts van jou voert iemand een luidruchtig telefoongesprek. Een collega vraagt of je ook een glaasje water wilt. In open kantoren worden mensen voortdurend afgeleid. Zelfs iemand die passeert is een prikkel.

De transparante samenlevingTransparantie lijkt vandaag een vanzelfsprekend antwoord op maatschappelijke problemen zoals corruptie, misbruik en wanbeheer. Nooit eerder heeft men zelfs meer gesproken over een ‘plicht’ tot transparantie en nooit heeft men meer beroep gedaan op het ‘recht’ op transparantie. Toch zou men zich kunnen afvragen : waarom heeft transparantie een onbetwiste status in onze samenleving, en hoe terecht is dat eigenlijk? Het valt op dat transparantie van alle begrippen die we uit de periode van de Verlichting geërfd hebben niet fundamenteel in vraag is gesteld.

De tekstgenese van Grillige Kathleen (1966) – René GysenDe Vlaamse schrijver René Gysen (1927-1969) publiceert drie jaar voor zijn overlijden een laatste boek met als titel Grillige Kathleen. Hoewel Gysen en Grillige Kathleen eind jaren zestig relatieve bekendheid verwierven in kringen van experimentele dichters en prozaïsten, is deze roman vandaag helemaal vergeten. Grillige Kathleen biedt de onderzoeker een schatkist aan verhaaltechnische experimenten.

Ziekenhuisarchitectuur ontwerpen op kindermaatHoe kan kindvriendelijke ziekenhuisarchitectuur ontworpen worden? En wat is kindvriendelijke architectuur dan? Opgenomen worden in een ziekenhuis is voor een kind een erg aangrijpende gebeurtenis. Wie vindt het immers leuk om plots te moeten verblijven in een ongekende omgeving wanneer je je niet goed voelt? Bovendien dateren de meeste Belgische ziekenhuizen uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, een periode waarin de aandacht eerder ging naar functionaliteit dan naar beleving van patiënten.

 Doel, waar economie en ecologie botsenJ. Janssen, Belgische striptekenaar, journalist maar zo veel meer„Ik vertel meestal verhalen die andere mensen vertellen”Jeroen Janssen is het type journalist dat wil weten wat hij ziet en wat erachter zit. „Ik ben meer het soort journalist dat over de gewone mens gaat schrijven”, zegt hij. Toch ziet hij zichzelf nog het meest als verhaalverteller. Hij luistert namelijk naar mensen in Doel en probeert met zijn journalistieke strip genaamd Doel hun verhalen door te geven aan een groter publiek.

DE VLAAMSE DOPINGSTRIJDEEN POLITIEK-MAATSCHAPPELIJKE VOORGESCHIEDENIS VAN HET HUIDIGE ANTIDOPINGDECREET InleidingDe bekentenissen van Lance Armstrong, de positieve tests van enkele topatleten en de aanhoudende geruchten over prestatieverbetering in het voetbal maken één zaak pijnlijk duidelijk: doping is actueler dan ooit. Internationaal gezien is een harde lijn van nultolerantie de norm. Doping wordt vandaag gezien als een van de grootste bedreigingen voor het voortbestaan van de sport, die als een “sportkanker” alle sport-ethische waarden aantast.

De collectieopstelling van de Middeleeuwen in het Rijksmuseum In 1885 betrok het Rijksmuseum zijn nieuwe museumgebouw aan de Stadhouderskade. Enkele decennia later vonden de eerste voorzichtige aanpassingen plaats aan het destijds relatief nieuwe gebouw. Dit bleek de start te zijn van een continue stroom van herinrichtingen, renovaties en (ver)bouwwerkzaamheden die tot in het heden voortduurde. De visie van architect Cuypers bleek keer op keer moeilijk te hanteren voor latere gebruikers.

P { margin-bottom: 0.21cm; }
Geen toekomst zonder anarchisme “The anarchist century has only just begun,” stelden Andrej Grubačić en David Graeber bij het begin van de 21ste eeuw. Anarchisme wordt echter vaak geassocieerd met nihilisme en immoraliteit, met structuurloosheid en naïviteit. Vooral in het schrijven en spreken over de SHAME betoging, de Indignados en Occupy werd dit weer opvallend duidelijk. Wanneer er sprake wil zijn van een anarchistische eeuw, moeten we dus eerst de vooroordelen uit de weg ruimen.

Performance art in België (1976-1986)“Ik wring mijn voet in kleine plaats ik trek de pezen uit. Een bloedend oog wordt in het scherm gegooid. Ik las myn been. Elektrisch. Een levend persoon zyn schedel wordt gezaagd. Met de hand. Het geluid is het geluid van de natuur – zeer luid” (Devos Danny over de performance “Ready for war”, Force mental 3 nov.-dec.1982, p.59)Performance art is een intrigerende maar moeilijk te definiëren kunstvorm. De mogelijkheden van een performer zijn eindeloos.

Deze Masterproef behandelt het onderwerp van de male gaze (mannelijke blik) in film en televisie studies. De gaze is een complex begrip dat we kunnen verbinden met de machtsrelatie tussen de observeerder en datgene dat geobserveerd wordt. We kunnen dit dan ook gemakkelijk associëren met fantasie en verlangen, namelijk de wens van het subject om het bekeken object te beheersen. De gaze is een concept dat overgenomen werd uit de wereld van psychoanalyse, waar het door Jacques Lacan geïntroduceerd werd.

Quantumflapdoodle? Een introductie in de kwantummystiek en hoe ermee om te gaan als wetenschapper.Kwantummystiek is een woord dat heftige reacties opwekt. Waar het positieve wetenschappers doorgaans met de ogen doet rollen, gaan de ogen van niet-wetenschappers met een hang naar spiritualiteit ervan glanzen. Het lijkt het magische verzoeningspunt tussen twee schijnbaar onverenigbare gebieden: de wereld van de wetenschap en de wereld van het spirituele. In haar masterproef onderzoekt Sien Volders hoe dit fenomeen geïnterpreteerd kan worden vanuit godsdienstwetenschappelijk oogpunt.

 Albert De Smaele (1921-2009)Het bewogen leven van de Belgische Charles KaneDe pers en de politiek hebben sinds mensenheugenis een onlosmakende band. Ze bejubelen en verguisen elkaar de hele tijd en bewaken met argwaan elkaars doelstellingen en prioriteiten.  Daarnaast houden zij elkaar ook actueel en levend door een wederzijdse wisselwerking. Beiden hebben  doelen en ideeën die ze graag via elkaar willen realiseren.