Scriptiebank overzicht

Genderongelijkheid in de sport is een probleem dat zich ook in de media manifesteert. Deze studie probeert dit fenomeen als een vicieuze cirkel voor te stellen en gaat daarom op zoek naar een antwoord op de vraag: Hoe staat de vertegenwoordiging van atleten op sociale media, vergelijkend op basis van gender, in relatie tot de attitudes van het publiek ten opzichte van deze atleten? Zowel de mediadekking, media representatie en de publieke attitudes van en tegenover atleten werden onderzocht via de Instagramaccounts van twee prominente Vlaamse mediabedrijven. Hierdoor konden patronen ontdekt worden die bewijs leveren voor de relatie tussen de portrettering van mannelijke en vrouwelijke atleten en de publieke attitudes ten opzichte van hen. Een inhoudsanalyse is uitgevoerd op zowel de berichten die geplaatst zijn rond belangrijke sportevenementen van 12 verschillende sporten, alsook op de publieke reacties op Instagram op deze berichten. De resultaten bevestigen dat vrouwelijke atleten ook op Instagram ondervertegenwoordigd blijven in vergelijking met mannelijke atleten en dat sportgerelateerde genderstereotypen nog steeds aanwezig zijn in de actuele berichtgeving over sport. Wat betreft de publieke attitudes waren er enige tegenstrijdigheden te bemerken: hoewel het publiek gemiddeld een positievere houding had ten opzichte van vrouwelijke atleten, ontvingen zij tegelijk wel de meeste haatreacties. Bepaalde atleten of sporten konden meer betrokkenheid ontvangen vanwege de aard van hun berichtgeving, wat aantoont dat er een relatie is tussen mediarepresentatie en publieke attitudes. Een opvallende bevinding is dat het publiek ook kritiek uitte op het aanbod van de zender, omdat het programma naar hun mening niet voldoende gevarieerd was. Vervolgonderzoek zou zich kunnen richten op hoe de houding van het publiek ten opzichte van atleten kan veranderen na verloop van tijd, door het zien van sociale media posts. Daarnaast zou het interessant zijn om een experiment uit te voeren om een causaal verband tussen beide variabelen aan te tonen.

De jaren 1970 werden gekenmerkt door de aanwezigheid van verschillende activistische groepen, waaronder de tweede feministische beweging, en een verdere democratisering van het onderwijs. Beleidsmakers wilden met de invoering van het Vernieuwd Secundair Onderwijs elk kind, van elke socio-economische achtergrond, gelijke kansen geven door onder andere de studiekeuze op een latere leeftijd te plaatsen. Ook feministen pleitten voor gelijke kansen: ze streden ervoor dat meisjes dezelfde kansen als jongens kregen, in onder andere de studie- en beroepskeuzebegeleiding. Het onderwerp van deze thesis is hoe er in de jaren 1970 in Vlaanderen werd omgegaan met studiekeuze en beroepsoriëntering en welke rol gender in die beslissing speelde. Daarbij ligt de focus op twee maatschappelijke ruimtes, de PMS-centra en de openbare omroep BRT, waarbinnen studiekeuze en beroepsoriëntering door verschillende actoren werden aangekaart, vormgegeven, gereproduceerd en bijgestuurd.

In het eerste hoofdstuk wordt dieper ingegaan op de adviezen en werking van psycho-medisch-sociale centra (PMS) en de toekomstbeelden van de begeleide leerlingen van scholen in regio Leuven-Vilvoorde-Brussel. De analyse richt zich op de PMS-leerlingendossiers aan de hand van een discoursanalyse. Daarnaast worden de gebruikte testen en vragenlijsten als paper technologies benaderd. Het onderzoek in het tweede hoofdstuk richt zich op verschillende uitzendingen van de openbare omroep waarin studiekeuze en beroepsoriëntering werden besproken. De analyse heeft betrekking op de reeks Studiekeuze en beroepsoriëntering uit 1970 en 1971 en twee afzonderlijke programma’s Zin en onzin van het huwelijk uit 1973 en Het gaat niet om die ene pop uit 1975. Welke boodschap droegen de uitzendingen uit en wat maakte dat bij de kijkers los?

In beide maatschappelijke ruimtes waren traditionele genderrollen aanwezig. Zo kregen kinderen en ouders zowel via de PMS-werking als via de BRT-uitzendingen gegenderd advies. Het advies en discours bij de BRT was weliswaar gekenmerkt door een ambiguïteit: de hoofdboodschap was emancipatorisch, maar tegelijkertijd bestendigden de programmamakers door het gebruik van bepaalde beelden traditionele genderrollen. Het PMS-advies en de inhoud en vorm van de gebruikte documenten lagen daarentegen wel grotendeels in lijn met de traditionele genderrollen. Sommige individuele medewerkers doorbraken dat genderstereotype patroon bij individuele gevallen. Bij de kijkers, ouders en leerlingen was het beeld gemengd. Een deel was het niet eens met de traditionele rolpatronen en meende dat vrouwen geschikt waren voor elk beroep en de kans moesten krijgen om eender wat te studeren en worden. Anderen geloofden dat het traditionele rollenpatroon met reden bestond en dat vrouwen en mannen inherent verschilden. Daarnaast blijkt dat ook in de samenleving een genderspecifiek toekomstbeeld voor jongens en meisjes voortleefde. De meerderheid van de kijkers, ouders en leerlingen geloofden dat het huishouden en de opvoeding van kinderen behoorden tot het takenpakket van de vrouw en buitenshuis werken tot dat van de man. Zo gaven tienermeisjes aan dat ze verder wilden studeren en werken, maar dacht een deel al na hoe ze later de huishoudelijke en opvoedende taken zou combineren met buitenshuis werk. Andere meisjes stelden dat beeld wel in vraag. Jongens dachten enkel aan ‘mannelijke’ beroepen en reflecteerden niet over hoe ze later hun gezin met hun job zouden combineren.

Mannelijke verpleegkundigen vormen een minderheid in het verpleegkundig beroep, waar verschillende stereotype overtuigingen over hen heersen. Dit onderzoek bracht de ervaringen en percepties van mannelijke verpleegkundigen in kaart omtrent het verpleegkundig beroep, hun beroepskeuze en professionele rol.

Hieruit kwam naar voor dat het verpleegkundig beroep voor hen letterlijk ‘het zorgen voor’ betekent. Waarbij ze als mannen, op basis van gender, persoonlijk geen onderscheid ervaarden in de professionele rol die ze opnemen. Ze ervaarden echter wel dat de maatschappij en patiënten een andere perceptie op hen hebben, hoewel dit hun beroepskeuze niet beïnvloedde. Tevens werden ze geconfronteerd met genderstereotypering en -discriminatie, waarin religie, cultuur, leeftijd en geslacht van de patiënt een beduidende rol speelden.

Deze thesis onderzocht op welke leeftijd en op welke manier meisjes het best in contact gebracht worden met techniek en wetenschap. Hiervoor werd een gezelschapsspel ontwikkeld met de bedoeling om meisjes warm te maken voor een technische opleiding of een technisch beroep.

De scriptie omvat een kwalitatief onderzoek naar de kenmerken van hands-on seksueel kindermisbruik bij tien mannelijke slachtoffers en de impact ervan op hun welzijn.

Mijn scriptie gaat over genderstereotypen in de kleuterklas. Ik ga hierbij in op hoe deze ontstaan en welke effecten het kan hebben op jonge kinderen. Verder heb ik ook nog verschillende dingen ontworpen om deze stereotypen te ontkrachten.

Belgische sportbonden weigerden voor een lange tijd om vrouwensport te erkennen. In 1950 mochten vrouwen voor het eerst officieel aan atletiek doen. Wielrennen kon pas in 1959 en voetbal in 1970. Op welke manier werden deze sporten georganiseerd? Wie waren de vrouwelijke pioniers in deze sporten en wat waren hun ervaringen met de sportbonden, feminisme, en de bredere samenleving?

Genderrolstereotypen spelen een belangrijke rol in de perceptie van toestemming, het kernelement in de strafbaarstelling van seksueel gedrag. Het begrip "toestemming" is echter complex en soms zeer dubbelzinnig, waardoor we ons in het vaarwater van een soort grijze zone bevinden waar toestemming niet altijd duidelijk aanwezig is en voor interpretatie vatbaar is. Aangezien bepaalde aspecten, zoals alcohol, ook de tolerantie voor seksueel geweld verhogen, probeert deze studie te beantwoorden of deze stereotypen dan samenhangen met factoren die de tolerantie verhogen voor meer ambigue vormen van seksueel geweld. In een online vragenlijst die aan studenten werd voorgelegd, werden enkele sociodemografische
kenmerken gevraagd, werd een genderschaal afgenomen en werden vijf vignetten gepresenteerd. In de vignetten werden kenmerken die de tolerantie voor seksueel geweld kunnen verhogen, willekeurig gevarieerd
en werd gevraagd hoe aanvaardbaar het scenario werd geacht. Op deze manier maakt de studie gebruik van een factorial survey design. Verschillende lineaire regressieanalyses werden uitgevoerd op
de dataset met behulp van SPSS. De resultaten tonen aan dat wie meer genderstereotiep denkt, meer
toleranter staat tegenover ambigue vormen van seksueel geweld. Bovendien is deze tolerantie groter wanneer het
vrouwelijk slachtoffer aandacht besteedt aan de man die haar probeert te verleiden en wanneer deze dubbelzinnige
vormen van aanranding in de huiselijke sfeer plaatsvinden. Deze aspecten maken de interpretatie van toestemming moeilijker en vaak wordt het verkeerd geïnterpreteerd. Daarom is het nodig aandacht te besteden aan de bewustwording van gendervraagstukken en van de verstrekkende gevolgen die genderstereotypering
kunnen hebben.

In deze scriptie wordt het probleem met genderstereotypen uitgelegd, specifiek met betrekking tot kleuters en speelgoed. Deze worden vaak versterkt door marketing. Er worden ook tips en adviezen gegeven voor speelgoedwinkels, gebaseerd op kwalitatieve en kwantitatieve research.

Onderzoek naar de beleving van partnergeweld door mannelijke slachtoffers. Hierbij werd gefocust op de vormen van geweld, de gevolgen ervan en de sociale reacties erop. De invloed van genderstereotypen op dit alles vormde de rode draad doorheen de studie.

In "The Tidal Zone" van Sarah Moss en "The Bradshaw Variations" van Rachel Cusk wordt de traditionele rollenverdeling omgedraaid: de vrouw gaat werken, terwijl de man voor het huishouden en de kinderen zorgt. Hoe wordt hiermee omgegaan?

Het gaat over het verband tussen het gender van de bedrijfsleider en de financiële gezondheid van een kmo in Vlaanderen. We benaderen de financiële gezondheid via de door Graydon berekende multiscore.

Een kwantitatief onderzoek naar het pornografiegebruik bij Vlaamse adolescenten. Dit werd in verband gebracht met het koesteren van genderstereotypen, de acceptatie van verkrachtingsmythes en een negatieve attitude tegenover de #MeToo beweging .

Vrouwelijke politieke kandidaten worden naar aanloop van de federale en lokale verkiezingen op een nadelige wijze gerepresenteerd in de Vlaamse pers. Niet alleen komen mannelijke kandidaten bijna dubbel zo veel aan bod, ook inhoudelijk worden vrouwelijke kandidaten op een stereotyperende wijze besproken. Hun leeftijd, maritale status en moederrol worden vaker vermeld in artikels.

Een zelfgemaakte sensibiliseringstool werd aan verschillende jongvolwassenen getoond en er werd nagegaan of dit effect had op hun genderstereotype denkpatronen.
Daarnaast werd ook onderzocht of dit een invloed had op de studiekeuze die zij maakten naar hoger onderwijs toe.

Het centrale vraagstuk van deze thesis heeft betrekking op de stereotype representatie van liefde en de ideale partner in datingshows, en meer specifiek in Vlaamse datingshows. De focus ligt hierbij op het sprookjesnarratief dat in het format gehanteerd wordt en zo bijdraagt tot een geïdealiseerde representatie van romantiek in de populaire cultuur. Dergelijke narratief promoot een patriarchale vorm van liefde, waarbij genderstereotypen en heteronormativiteit aan de hand van sprookjeselementen extra in de verf worden gezet. Om dit soort 'Disneyficatie' bij Vlaamse datingshows na te gaan, bestudeerden we via sequentie-, kwalitatieve inhouds- en narratieve analyse zes Vlaamse datingshows. Hierbij bevonden we dat genderstereotypen en heteronormativiteit over het hele format aanwezig waren, al dan niet met hun conventionele invulling. Naast de eerder traditionele datingshows, was er namelijk ook een recente trend weg van dit sprookjesthema, met een focus op sociale wetenschap en het alledaagse als narratief.

Meisjes hebben minder vertrouwen in hun capaciteit om te participeren in de politiek dan jongens. Dat is problematisch, want dit politiek zelfvertrouwen is bepalend voor de mate waarin zij als volwassenen geneigd zijn te participeren in de politiek. In mijn masterproef Sociologie onderzocht ik de oorzaken van deze genderkloof.

 Op 29 juni 2013 zette de Russische president Poetin zijn beslissende handtekening onder een nieuwe federale wet waardoor het verboden werd om in het bijzijn van minderjarigen “niet-traditionele relaties” te propageren. Kinderen zouden zowaar het idee kunnen krijgen dat dergelijke relaties sociaal gelijkwaardig zijn aan traditionele relaties. De nieuwe Russische wetgeving kreeg van de internationale media al snel de naam “antihomowet” of “antipropagandawet”.

Genderdiscriminatie is een aspect dat overal in de samenleving aanwezig is, zo ook in de sportwereld. Sporten die als mannelijk worden gezien, worden meer gewaardeerd dan de sporten die met vrouwen worden geassocieerd. Media en sport kennen een grote onderlinge afhankelijkheid en vrouwensport kende in het verleden vaak een onderrepresentatie door de media. Hoewel gendergelijkheid als waarde aan belang wint, blijft de genderongelijkheid zichtbaar.

Genderstereotypen in televisie- en bioscoopreclame
 
Het streven naar gelijkheid tussen mannen en vrouwen is tegenwoordig een heet hangijzer. Dit is ook noodzakelijk gezien het feit dat de vrouw sinds jaar en dag niet alleen onderdrukt wordt, maar ook minder rechten wordt toebedeeld, enz. Door allerlei inspanningen, zowel op nationaal als op internationaal niveau, is er de laatste jaren op dit gebied veel veranderd. M.