Scriptiebank overzicht

ABSTRACT
Achtergrond:
Chronische nierziekte (CKD) vereist niet alleen biomedische behandeling maar beïnvloedt ook de vitaliteit van patiënten, waardoor hun deelname aan het leven vermindert. Behandeling, inclusief nierfunctievervangende therapie, beperkt patiënten. Nefrologen streven naar een evenwicht tussen de ernst van symptomen, comorbiditeiten zoals kwetsbaarheid en invaliditeit, en deelname aan het leven, maar de integratie van levensparticipatie in de CKD-zorg blijft beperkt
Doelstelling:
Dit onderzoek beoogt te onderzoeken hoe de integratie van levensparticipatie in nefrologische zorg de kwaliteit van leven en gezondheidsuitkomsten voor CKD-patiënten kan verbeteren, gebruikmakend van een etnografische benadering.
Methode:
Data werden verzameld via vier gevalideerde vragenlijsten (Impact op Participatie en Autonomie, SONG-Life participatie, SONG-HD Fatigue, en EQ5D5L), semi-gestructureerde interviews en observaties. De flexibele aard van semi-gestructureerde interviews stond toe om dieper in te gaan op de antwoorden van de deelnemers.
Resultaten:
De studie omvatte negen patiënten, twee andere belanghebbenden en vijf zorgverleners. De bevindingen benadrukken de noodzaak om niet-medische aspecten zoals sociale diensten en welzijnsprogramma's op te nemen in de zorg voor chronische nierpatiënten. Interviews onthulden aanzienlijke koof in psychologische en sociale ondersteuning voor patiënten, met beperkte middelen en een gebrek aan gespecialiseerd personeel zoals psychologen, maatschappelijk werkers en diëtisten, wat de mogelijkheid beperkt om uitgebreide zorg te bieden die zowel medische als niet-medische behoeften aanpakt.
Conclusie:
Thematische analyse toonde aan dat het integreren van levensparticipatie in de nefrologische zorg essentieel is voor het verbeteren van gezondheidsuitkomsten en de kwaliteit van leven voor chronische nierpatiënten.

Mijn bachelorproef, getiteld "Prevalentie en context van bijtincidenten door honden (Canis lupus familiaris) bij mensen in West-Vlaanderen", onderzoekt de incidentie en omstandigheden van hondenbeten in deze regio. De resultaten van dit onderzoek bieden waardevolle inzichten die kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van preventiemaatregelen, die niet alleen de veiligheid van mensen verhogen, maar ook het welzijn van honden kunnen waarborgen.
Het onderzoek is uitgevoerd aan de hand van een uitgebreide online enquête, gericht op de inwoners van West-Vlaanderen. Het doel was om de prevalentie van bijtincidenten door honden in kaart te brengen en inzicht te krijgen in de specifieke context waarin deze incidenten plaatsvinden. Er werd informatie verzameld over zowel de kenmerken van de slachtoffers als van de honden die betrokken waren bij de bijtincidenten.
Uit het onderzoek bleek dat 19,8% van de respondenten (n= 1240) in het afgelopen jaar minstens één keer was gebeten door een hond. Opvallend is dat de meerderheid van de slachtoffers vrouwen zijn, met een piek in de leeftijdscategorie van 21 tot 30 jaar. Mannelijke honden waren verantwoordelijk voor 63% van de bijtincidenten. Vooral Duitse herdershonden en Border Collies waren betrokken bij een bijtincident. Dit suggereert dat geslacht en ras mogelijk risicofactoren zijn, hoewel het belangrijk
is te benadrukken dat elke hond onder bepaalde omstandigheden kan bijten.
Wat betreft de context van de incidenten, werd 58% van de beten veroorzaakt door een hond die niet tot het huishouden van het slachtoffer behoorde. In 72% van deze gevallen kende de hond het slachtoffer niet, wat wijst op onbekendheid tussen mens en hond als een belangrijke risicofactor. Verder bleek dat de meeste beten plaatsvonden in niet-openbare omgevingen, zoals de privéwoning of tuin. Dit benadrukt het belang van toezicht en de juiste omgang met honden in de thuissituatie. Interessant is dat voer-gerelateerde incidenten relatief zeldzaam waren, slechts zo’n 8%.
In 63% van de gevallen was medische hulp nodig, variërend van zelfzorg tot ziekenhuisopname. Naast fysieke verwondingen werden er ook emotionele gevolgen gerapporteerd, zoals verhoogde angst of wantrouwen tegenover honden. Echter, 42% van de slachtoffers meldde dat ze geen blijvende emotionele schade opliepen ten gevolgen van het bijtincident.
Met dit onderzoek hoop ik bij te dragen aan de kennis over hondenbeten en een basis te bieden voor de ontwikkeling van preventieve maatregelen. Deze maatregelen moeten niet alleen gericht zijn op het verminderen van hondenbeten, maar ook op het verbeteren van het welzijn van honden. Door beter inzicht te krijgen in de risicofactoren en de omstandigheden waaronder honden zich gedwongen voelen om te bijten, kunnen beleidsmakers en hondeneigenaren samen werken aan een veiligere en gezondere omgeving voor zowel mens als dier. Het onderzoek benadrukt ook het belang van educatie over hondengedrag, zodat eigenaren en hun omgeving beter in staat zijn om subtiele signalen van ongemak of agressie bij hun hond te herkennen en te voorkomen dat situaties escaleren tot bijtincidenten.

EB is een zeldzame erfelijke aandoening die de huid en slijmvliezen aantast, gekenmerkt door extreme gevoeligheid voor blaarvorming, zelfs bij het minste contact. Dit leidt tot het poëtische label "vlinderkindjes" voor jonge patiënten, verwijzend naar de delicate aard van hun huid. Met een incidentie van slechts zes gevallen per jaar in België en ongeveer vijfhonderdduizend getroffen individuen wereldwijd, is EB een zeldzame aandoening, waarvoor momenteel geen afdoende behandeling bestaat.

Deze masterproef onderzoekt de totale kosten van de behandeling van EB, een terrein dat in België nog grotendeels onbekend is. Door een ziektekoststudie uit te voeren, beoogt het onderzoek niet alleen de financiële last voor patiënten in kaart te brengen, maar ook de factoren die deze kosten beïnvloeden. Dit is cruciaal omdat onwetendheid over de kosten een vertekend beeld geeft van de levenskwaliteit. Een correcte begeleiding van patiënten vereist minstens dat we een realistisch beeld hebben van de kosten.

De studie, op vraag van Debra Belgium, belicht niet alleen de financiële impact van EB, maar benadrukt ook het belang van passende terugbetaling en beleidsmaatregelen. EB vraagt een multidisciplinaire benadering en intensieve dagelijkse verzorging, wat resulteert in aanzienlijke directe medische kosten, zoals verbanden en ziekenhuisopnames. Daarnaast zijn er directe niet-medische kosten, zoals aanpassingen aan leefomgevingen, en indirecte kosten, zoals inkomensverlies door verminderde werkcapaciteit.

Uit de studie blijkt dat de totale jaarlijkse medische kosten per patiënt hoog zijn met een gemiddelde jaarlijkse medische kost van 9 044,51 euro en een gemiddelde niet-medische kost van 13 120,25 euro. Een groot deel van de kosten komt op de schouders van de patiënten terecht. Dit onderstreept de nood aan een ruimere terugbetaling via het RIZIV.
Naast de strikt financiële ondersteuning is er ook nood aan een inclusief beleid voor zeldzame ziekten en ondersteuning voor mantelzorgers. Door gerichte conventies voor EB-patiënten te implementeren, kan het RIZIV een actievere rol spelen in het verbeteren van de toegang tot betaalbare zorg. Dit onderzoek draagt bij aan een beter begrip van de totale kosten van EB en benadrukt het belang van financiële ondersteuning voor EB-patiënten en hun families.

Ondanks de vele initiatieven in België om mensen met een dak- of
thuisloosheidsproblematiek op te vangen en te integreren, blijft de prevalentie
stijgen. Deze populatie kan weinig beroep
doen op de gezondheidszorg, ondanks de populatie haar gezondheidstoestand
als algemeen slecht ervaart.
Straatverpleegkundigen bevinden zich in een gunstige positie om contact te
leggen met de doelgroep, zorgnoden te identificeren en toegang tot de zorg te
simplificeren.

Deze thesis behoort tot de CAPTAIN (Check of APpropriaTeness of AntImicrobial therapy in Nursing homes) studie. Het doel van de CAPTAIN studie is het bepalen van de prevalentie en de geschiktheid van het gebruik van antimicrobiële geneesmiddelen binnen WZC’s. In deze thesis wordt gefocust op de prevalentie en geschiktheid van geneesmiddelen ter behandeling van UWI’s en de prevalentie van voedingssupplementen ter preventie of ter behandeling van UWI’s.

Naar aanleiding van enkele gerealiseerde projecten omtrent beweging tijdens een hospitalisatie, werd de opdracht vanuit het AZ Sint Jan te Brugge gegeven om een 'beweegziekenhuisproject' op te starten.

Deze bachelorproef onderzoekt de rol van de eerstelijnsverpleegkundige bij de psychosociale aspecten van leven met hartfalen.

Onderzoek naar het nuchterbeleid (nuchter blijven vanaf middernacht) omtrent endoscopische onderzoeken. Confronterend verschil tussen de aanbevelingen van de literatuur en wat er in de praktijk gebeurd. Raadpleging van wetenschappelijke artikels en interview met assistent-arts om de problematiek te bespreken.

In deze scriptie wordt het multifactoriële karakter van therapieontrouw bij diabetes mellitus type 2 patiënten uitgelegd. De probleemstelling van therapieontrouw en tenslotte wordt de E-health app toegelicht. Deze gebruikt kan worden in de thuissetting door thuisverpleegkundigen om zo therapieontrouw bij diabetes mellitus patiënten te minimaliseren.

Het toepassen van open dialogue bij patiënten die aan een psychose lijden.

Bepaalde klassen van geneesmiddelen worden in verband gebracht met een verhoogd risico op vallen (o.a. geneesmiddelen die ingrijpen op het centraal zenuwstelsel). Ongeveer 60% van de ouderen die in het ziekenhuis worden opgenomen vanwege een val gebruiken minstens één valrisico verhogend geneesmiddel (fall-risk increasing drug of FRID). In het kader van valpreventie zijn preventieve acties zoals afbouwen van FRIDs van belang.

De BIKO-beweegbox vermijdt en bestrijdt de leer- en beweegachterstand bij kinderen met kanker of andere chronische aandoeningen. BIKO staat hierbij voor "bewegingsintegratie kinderoncologie".

Inflammatoire darmziekten komen steeds vaker voor en hebben ook een grote invloed op het leven van de patiënt. IBD heeft vooral gevolgen voor de opvoeding van de kinderen en om deze gevolgen te minimaliseren werd er een educatieboekje omtrent IBD gemaakt voor kinderen.

Mijn scriptie gaat over 'frequent flyers'. Dit zijn patiënten die meer dan 4 keer per jaar zijn opgenomen geweest in het ziekenhuis. Bij deze patiëntengroep zijn wij op zoek gegaan naar de oorzaken en de ervaringen van de patiënten op hun herhaalde ziekenhuisopnames.

Deze masterproef bespreekt het herstel van gang en balans bij patiënten met een totale en halve knieprothese. De halve knieprothese blijkt even goed en zelfs iets beter te scoren dan de totale knieprothese.

In deze scriptie wordt de impact onderzocht van hittegolven op overlijdens en ziekenhuisopnames bij ouderen die in Vlaamse woonzorgcentra verblijven.

Pilootproject voor warme zorg op maat van de palliatieve thuispatiënt door gebruik te maken van een palliatief wachtsysteem in combinatie met een uniek multidisciplinair communicatieplatform.

Het post-mortem onderzoek wordt in de geneeskunde ervaren als de ‘gouden standaard’ om vastgestelde ziekten voor een laatste maal te toetsen. Toch is er echter een wereldwijde vrije val van het aantal autopsies. Dit onderzoek toont, evenals de internationale literatuur, aan dat het aantal gemiste doodsoorzakelijke ziektes niet is afgenomen maar gestabiliseerd.

In deze scriptie worden de contra-indicaties voor het verwijderen van wijsheidstanden door de MKA chirurg onderzocht. In de MKA-praktijk blijken bij verwezen patiënten, in 1/3e van de gevallen de aanwezige wijsheidstanden niet verwijderd te worden, om uiteenlopende redenen.

Literatuurstudie naar de stand van zaken rond de farmacologische behandeling van het delirium bij oudere patiënten.

Masterthesis over de triage van patiënten met een TIA in hoog- en laagrisicogroepen. Er wordt onderzocht naar uitkomsten op het vlak van herval van een beroerte. Een analyse van het zorgtraject wordt gemaakt en vergeleken met een historische cohorte.

We deden een selectie en pilootstudie van screeningsinstrumenten betreffende risicodrinken bij transplantpatiënten. Deze screening werd uitgevoerd door verpleegkundigen tewerkgesteld op transplantafdelingen in het Universitair Ziekenhuis Leuven.

Deze masterproef heeft het niveau van zelfmanagement bij nierdialysepatiënten in Vlaanderen gemeten en heeft het in verband gebracht met demografische, sociale en ziektegerelateerde factoren. Bovendien werd een vergelijking gemaakt tussen het zelfmanagement van nierdialysepatiënten en dat van patiënten met andere chronische aandoeningen.

 Sneller naar huis na de bevalling: reden tot bezorgdheid? Wereldwijd worden moeders na hun bevalling steeds vroeger naar huis gestuurd. Ook in België neemt de ligduur sterk af van 5,3 dagen in 2000 naar 4,1 dagen in 2015. Hierdoor ontstond enige onrust op het terrein. Vroedvrouwen in het ziekenhuis vrezen dat de werkdruk zal toenemen. Ziekenhuizen denken actief na over de meerwaarde van het lange verblijf op de kraamafdeling en stellen zich de vraag of het anders beter kan.

Een stukje ziekenhuis thuis …Midden tussen de apparaten, verbonden met allerlei draadjes en slangetjes, onder het waakzame oog van dokters en verpleegkundigen ligt een kind in een bed op de afdeling intensieve zorg. Dit kind is ziek, erg ziek en kan niet goed zelf ademen, daarom dus al die toestellen. Maar wat als een kind lange tijd hulp nodig heeft bij het ademen? Blijft het dan voor altijd in het ziekenhuis, vast aan al die kabeltjes?

Mijn verblijf op NICU, een dapper beginEEN BOEKJE TER ONDERSTEUNING VAN OUDERS IN DEZE MOEILIJK PERIODE OP DE NEONATALE INTENSIEVE ZORGEN (NICU)Kent u ouders bij wie hun baby na de geboorte speciale zorgen nodig had? Heeft u toen ondervonden welke emoties en moeilijkheden dit teweegbracht? De kans is groot dat u weet, uit eigen ervaring of uit je nabije omgeving, hoe moeilijk het is wanneer je pasgeboren baby in het ziekenhuis moet verblijven.Gedurende de vaak lange ziekenhuisopname wensen ouders betrokken te worden. Ze voelen zich vaak onzeker en hebben begeleiding nodig.

Bewoners veiliger transfereren tussen woonzorgcentra en ziekenhuizen in VlaanderenStel even:  je grootmoeder woont in een woonzorgcentrum. Zij lijdt aan een hartziekte, is beginnend dement en heeft suikerziekte waardoor ze ook slechtziend en heel erg slecht te been is. Door de schommelende suikerwaarden in haar bloed is een ziekenhuisopname noodzakelijk. De verpleegkundige van het woonzorgcentrum geeft met een gerust hart een uitgebreid overdrachtsdossier mee met de ambulancier. Maar ze vergeet te zeggen dat je oma lijdt aan beginnende dementie.

Ik kan mijn medicatie best zelf beheren!Stel: je wordt opgenomen in het ziekenhuis. Meteen moet je jouw medicatie, die je al jaren thuis zelfstandig inneemt, aan de verpleegkundigen afgeven. Kan je dit plots niet meer zelf als je in het ziekenhuis belandt?Negatieve en postieve kantenTegenwoordig wordt er onvoldoende nagedacht over de gevolgen van het uit de handen nemen van de medicatie van een patiënt tijdens een ziekenhuisopname.

“Kom, we gaan een beetje slapen hé”Kinderlijk taalgebruik in Vlaamse woonzorgcentra“Oké, gade een beetje rusten?”, “We gaan slapen hé.”, “Ga gij eerst uw robeke aandoen?”. Misschien associeert u die zinnen vooral met opvoeders in een kinderdagverblijf, maar het zijn uitspraken van hulpverleners in een Vlaams woonzorgcentrum. Bij hun taalgebruik staat Evelien Verstraeten, studente Meertalige Communicatie, stil. Voor haar meesterproef heeft ze gesprekken tussen hulpverleners en bewoners van een woonzorgcentrum opgenomen en taalkundig geanalyseerd.

De begeleiding van een mindervalide kind bij een ziekenhuisopname voor een operatie.Een operatie moeten ondergaan is voor de meeste mensen wel iets waar ze angst voor hebben. Het is een spannende gebeurtenis die mentale spanningen en stress teweeg kan brengen. Preoperatieve zorg is er dan ook op gericht deze gebeurtenis zo goed mogelijk te ondervangen en wordt grotendeels toegediend door verpleegkundigen. Voor kinderen wordt deze voorbereiding nog meer op maat gegeven. Zij zijn, meer dan volwassenen, onderhevig aan de indrukken die een ziekenhuisopname kan oproepen.